Bazı şeyleri söylemek gereksizdir, yaşamak, okumak ve hissetmek gerekir. Kimi zaman anlamayız, belki de anlamak istemeyiz ama anne kucağındaki şefkati, huzuru ve sıcaklığı başka kollarda aramak isteriz. Bütün bu düzene, iyi veya kötü olan çoğu şeye bağırmak, kin ve nefret…devamıBazı şeyleri söylemek gereksizdir, yaşamak, okumak ve hissetmek gerekir. Kimi zaman anlamayız, belki de anlamak istemeyiz ama anne kucağındaki şefkati, huzuru ve sıcaklığı başka kollarda aramak isteriz. Bütün bu düzene, iyi veya kötü olan çoğu şeye bağırmak, kin ve nefret kusmak isteriz. Bütün bunlara rağmen her şeyi bilen, bizi tanıyan, bize sırtını çevirmeyecek bir ele ihtiyacımız vardır ve bunu da kabul etmeyiz. İnsanoğlu işte, garip varlıklarız. Neden böyleyiz, kimiz biz, nereden, ne amaçla geldik bilmiyoruz. Herkesin yalanı ve doğrusu arasında, milyonlarca yaşanmışlığın ortasında sıkışmış, içinde öfke dolu bir gençtim. Yolumu kaybedeli, belki de benliğimi yitireli çok oldu ama her şeye rağmen inancımı, kendimce doğru bulduğum, kutsal olarak görmek istediğim bu yolda kaybetmedim. Yine de hayatım boş, bir çok şey anlamsız ve anlaşılmaz. Bir çok kişi tanıdım, hayatımın her alanında çevremdeki insanlardan bir şeyler almak için uğraştım. Kimlerden neler kapabilirim diye baktım. Dediğim gibi, insanız hepimiz. Fakat öyle bir an gelir ki, kısacık hayatının iplerini eline alan, belki de bütün yaşamın boyunca görmüş olabileceğin en güzel kadını görürsün. Gördüğün en güzel şeyi... Bir an durur ve düşünürsün. İnandığın en önemli şeyin bir yalandan ibaret olduğunu, Darwin'in işte o an yanıldığını tüm gerçekliği ile beraber kanlı canlı, kendi gözlerinle görürsün. Teori onunla beraber çuvallamıştı. Çamurlu sudan tek hücreli bir canlı, evrimle bu kadar güzelleşemezdi. Bir şeyler olmuştu ve bunu bir dayanağa temellendiremiyordum. Garip bir histi, sevgi veya aşk olacağını pek sanmıyordum. Haksızlık etmeyelim: Aşk kendi başına, koca bir maymunun libidosundan başka nedir ki? Öyle değil mi? Eh, Darwin gibi sanırım bende yanıldım...
Uzun zamandır içimi dökmüyordum. Bir çoğunuz için yazdıklarım safsata olabilir veya olmayabilir. Şahsen eski yazılarımı bu şekilde okumak ve şuan yaşadığım şeylere bakmak, "bir şeyler başarmışım" diyebilmek iyi hissettirdi. Hepsini okuyan kişilere teşekkür etmek isterim, seviliyorsunuz :)