nyc (@_nyctophilia_)

Sevgili Raf ahalisi, nasılsınız? 🪄 Bu aralar hakkında birçok okuma yaptığım ve hatırı sayılır bi' aydınlanmaya ulaştığım bir konu hakkında sizleri de aydınlatmak ve sizler tarafından aydınlanmak istedim. Dilerim sıkılmazsınız ~•° 𝚃𝚛𝚊𝚗𝚜𝚓𝚎𝚗𝚎𝚛𝚊𝚜𝚢𝚘𝚗𝚎𝚕 𝚃𝚛𝚊𝚟𝚖𝚊 𝙰𝚔𝚝𝚊𝚛ı𝚖ı 𝚟𝚎 𝙴𝚙𝚒𝚐𝚎𝚗𝚎𝚝𝚒𝚔 𝙺𝚊𝚕ı𝚝ı𝚖 Hiç durup dururken…devamıSevgili Raf ahalisi, nasılsınız? 🪄 Bu aralar hakkında birçok okuma yaptığım ve hatırı sayılır bi' aydınlanmaya ulaştığım bir konu hakkında sizleri de aydınlatmak ve sizler tarafından aydınlanmak istedim. Dilerim sıkılmazsınız ~•° 𝚃𝚛𝚊𝚗𝚜𝚓𝚎𝚗𝚎𝚛𝚊𝚜𝚢𝚘𝚗𝚎𝚕 𝚃𝚛𝚊𝚟𝚖𝚊 𝙰𝚔𝚝𝚊𝚛ı𝚖ı 𝚟𝚎 𝙴𝚙𝚒𝚐𝚎𝚗𝚎𝚝𝚒𝚔 𝙺𝚊𝚕ı𝚝ı𝚖 Hiç durup dururken içini tarif edemediğin bir hüzün kapladı mı? Hayatında ters giden hiçbir şey yokken, sanki başka birinin acısını taşıyormuşsun gibi hissettin mi? Ben bunu yaşamış ve arkadaşıma "Paralel evren varsa ve orda yaşananları bizim de hissedebildiğimiz bir şekildeyse, bu hafta ya terk edildim ya da sevdiğim biri öldü." demiştim. Başta güldü tabi ama ben ciddiydim, mutlu bir dönem geçirmeme rağmen durduk yere psikolojik acılar çekiyordum. Sorgulamalarımın yoğunlaştığı o süreçte "Seninle Başlamadı" adlı kitabı gördüm ve hemen okumaya başladım. Tam olarak benim bahsettiğim durumu bilimsel bir şekilde ele almıştı. Kitap benim nezdimde gönderi atılmayı pek hak etmiyor çünkü güzel bir konuyu basit ve etkileyici bir şekilde ele almasına rağmen; fazla yüzeysel, metaforik ve sürrealist bir yaklaşımı vardı. "Yok devenin nalı" diye diye ilerlettiğim kitapta en sonunda dedim ki ben bu konuyu kendim derinlemesine araştırmalıyım. Hadi başlayalım 🐣 Epigenetik, genetik bilginin ötesine geçen, yaşanmış deneyimlerin hücresel hafızasıdır. Klasik genetik yalnızca DNA dizilimini aktarırken, epigenetik; travma, stres ve çevresel etkilerin "gen ifadesi" üzerindeki değişimini nesilden nesile taşıyabileceğini söyler. Anneniz kendi hayatında travma denecek bir şey yaşamış, veya size hamileyken böyle bir duruma maruz kalmış olabilir. Daha da ötesi anneanneniz, annenize hamileyken; annenizin mevcut üreme hücreleri bu genetik kalıtımdan bir iz barındırıyor olabilir. (Kadınlar yaşamı boyunca kullanacağı tüm yumurta hücrelerini en baştan üretir ve ölene kadar yenisi oluşmaz, bunları kullanır. Yani anneniz, annesinin karnındayken sizi de barındırıyor: 𝘛𝘦𝘬 𝘷𝘶̈𝘤𝘶𝘵𝘵𝘢 3 𝘯𝘦𝘴𝘪𝘭) Mark Wolynn bu gerçekliği fazla dramatik ve iddialı bir şekilde ele alıyor, sanki ta o zaman yaşananları her türlü biz de yaşayacakmışız gibi. Böyle değil. Biyolojik olarak ifade edilen doğru, psikodinamik olaraksa o travma üzerinde taşıyıcı olma 'olasılığımız' mevcut; çünkü hayatımızı şekillendiren çok daha baskın ve etkili süreçlerimiz var. Buna bakarak direkt bir çıkarımda bulunamayız. Şu alıntı ise anlatılmak isteneni özetler nitelikte: "DNA metilasyon değişiklikleri, travma ve stresin nesiller arası aktarımında en çok belgelenmiş epigenetik değişiklikler arasındadır. Bu değişiklikler, çevresel deneyimlerin (örneğin, şiddetli stres) gen düzenlemesinde sonraki nesillerde nasıl değişikliklere yol açtığını açıklayan olası bir moleküler bağlantı sağlar "¹ Yani anlayacağınız, yaşadığınız beklenmedik ağır duygu durumlarının tek sebebi sizin hayatınız olmayabilir. Peki ama bu aktarım sadece bir hissiyat mı? Yoksa bilim dünyasında karşılığı olan, gözlemlenmiş bir gerçeklik mi? Epigenetik biliminde yapılan güncel araştırmalar (meraklısına kaynak atabilirim), yaşanılan travmaların yalnızca psikolojik değil, biyolojik izler de bıraktığını ortaya koyuyor. Soykırıma uğrayan bir ailenin yanında zorunlu göç etme durumunda bulunan bir çevre de bu stres ve travmadan etkileniyor. Travma sonrası stres bozukluğu yaşayan bireylerin çocuklarında da kortizol seviyelerinde benzer bozulmalar olduğunu bu tarz bazı çalışmalarla görüyoruz. Örneğin 11 Eylül saldırıları sırasında hamile olan kadınlarda görülen yoğun stres, doğan bebeklerin stres düzenleme mekanizmalarını da etkilemiş. Yani yaşanmış bir acı, sadece anlatılarla değil; moleküler düzeyde de nesilden nesile aktarılabiliyor. Gelin bir de biyolojik aktarımın ötesinde, psikoanalitik ve psikodinamikte bu durum nasıl açıklanıyor ona bakalım? Freud, “Yas ve Melankoli” adlı makalesinde (Sigmund Freud'un bu konu hakkında çok fazla araştırması ve kuramı var, pek çok kısımda ondan referansın aldığımı söyleyebilirim), bastırılan yasın bilinçdışı bir şekilde depresyon ve melankoliye dönüşebileceğini belirtmiştir. Eğer kayıplar dile gelmiyor, yaşanamıyor, yas süreci tamamlanamıyorsa; o yük, bir sonraki kuşağa devredilebiliyor. Psikanalistler bu durumda yeni kuşağın, bir başkasına ait olan duyguyu 'adeta kendiymiş gibi' taşıdığını ifade eder. Carl Jung bunun kolektif bilinçdışı içinde yer aldığını, özellikle aile sistemlerinde kuşaktan kuşağa aktarılan bir "duygusal miras" olduğunu psikanalitik kuramında savunur. Bu konu hakkında söylediği "Bilincinize getirmediğiniz her şey karşınıza kader olarak çıkar" sözü de olguyu özetler nitelikte. Üstü örtülen ve saklanan travma, gelecek nesle gönderilmek üzere hazırlanmış bir mektup gibi. Onun üzerini kapatmanız, postalamak adına zarfa koymanızla aynı anlamda; travmaya aktarılmak için fırsat tanıyor. Bunları öğrendikten sonra kendi yaşadığım hayata daha farklı bir pencereden bakma olanağı buldum. Ve soy ağacımı güvenilir kaynaklardan (bknz.büyükler) sorguladım. Bununla alakalı da bir alan varmış bu arada; aile soyunun yanında yaşanan travmaları da inceliyor: Psikogenealojik veya Genogram. (Daldan dala atlamamam gerek, üf) Sonuç olarak kendi hayatımdan böyle izler buldum, kendi hayatımda yaşadığım ve gelecek nesle aktarılabilecek şeyler buldum ve bir de oturup kendi akışımı kesmenin yanında kendimden geleceğe bir akış olmaması için de uğraşacağım 🤗 Peki neden bu aktarımı siz devraldınız? Neden önceki kuşakta veya kardeşte değil de sende ortaya çıktı? Bunun sebebi de duygusal yatkınlıkmış. Eğer bu tarz duygu durumları için müsait bir yapıya sahipsen bu akış sende ortaya çıkabiliyor. Buna da psikolojide "Bilinçdışı sadakat” (Loyalty to the unconscious family narrative) deniyor. Kısacası size aktarılan 'emaneti' (böyle geçiyor çok acayip) kabul edecek ve bu farkındalığa, yaşadığınız duygu değişimlerinin kaynağına ulaşmanın rahatlığıyla (beynimiz belirsizlikleri sevmez ve sorunun kaynağını bulduğunuzda bile, gevşeme denilen tedavideki ilk adım sağlanmış olur.) bilinçli bir yaklaşım sergileyeceksiniz. "Nyc, nyc; illaki aktarılmak zorunda mı veya bunu hayatımda yaşamak zorunda mıyım?!" dediğinizi duyar gibiyim. HAYIR efendim. Öyle bir şey yok. Yaşadığınız ve anlamlandıramadığınız duruma, bilimsel bir pencereden bakıyoruz. Zaten bireyin DNA’sında taşıdığı “potansiyel” bir epigenetik iz, ancak çevresel bir stresle “açığa çıkar” ya da “sessiz kalmaya devam eder." Bu, bilimsel olarak “differential susceptibility” (farklı duyarlılık) ya da “epigenetic plasticity” terimleriyle de açıklanır. Yani eğer yaşanan travmayı tetikleyecek bir durumla karşılaşmazsanız veya yaşantınız bu tarz geri dönütlere sebep olacak şekilde huzursuz, travmatik değilse; yüksek ihtimalle haberiniz olmadan yaşayıp gidecek ve sadece bir taşıyıcı konumunda olacaksınız. Bunların uyarılması durumunda ise taşıyıcı konumundan 'şifacı' diyebildiğimiz fark eden ve iyileştirerek gelecek nesle aktarılmasını engelleyen kişi olacaksınız. Bu bir lanet değildir unutmayın, gelecek neslin bir nevi koruyuculuğudur. *taşıyıcı ifadesi olayı daha açıklayıcı kılmak içindir, bilimsel bir kavram değil. Yazı uzadıkça uzuyor ve belki aklınızda sorular vardır. Uzun uzun açıklamak istediğim ama yapamadığım kısımlar oldu, bunun için maalesef yapabileceğim bir şey yok. Sorularınız varsa sorun, cevaplayalım :) Dilerim ki bende olduğu gibi sizde de bir aydınlanma yaşanmış, yazıyı yazarken aldığım keyfi okurken yaşatabilmişimdir. Kendinize iyi bakın, ki gelecek nesil böyle dertlerle uğraşmasın .d 🪷 . . . ¹https://www.mdpi.com/1422-0067/26/7/3075 *bilgilerimi tekrar doğrulamak adına Chat Gbt'den yardım alınmış, aktarılan tüm cümleler onaylanmıştır.

_nyctophilia_ 5 days ago

Beş Sevgi Dili

Gary Chapman

20 Gönderi

Şimdiye kadar okuduğum en etkili kişisel gelişim kitabı olmaya aday bir kitapla gelmiş bulunmaktayım. Çünkü size 'şunu yaparsan şöyle değişirsin' tarzı klişe laflardan ziyade direkt olarak hayatın gerçeği olan bir durumu açıklayıcı bir şekilde anlatıyor. Okuduğum her şeyin gelecek bana…devamıŞimdiye kadar okuduğum en etkili kişisel gelişim kitabı olmaya aday bir kitapla gelmiş bulunmaktayım. Çünkü size 'şunu yaparsan şöyle değişirsin' tarzı klişe laflardan ziyade direkt olarak hayatın gerçeği olan bir durumu açıklayıcı bir şekilde anlatıyor. Okuduğum her şeyin gelecek bana bir nasihat ve yol gösterme niteliğinde olması, kendimi tanımam için bir kılavuz ve ilerde tanışacağım insanlarla kuracağım sağlıklı iletişimler adına önemli bir adım olması gibi yönlerden takdirimi kazanan bir kitap oldu. Tabi bu kitaba bakış açınız ve bunu hayatınız için ne derece önemli göreceğinizle alakalı da düşünceleriniz değişebilir. Şahsen ben insan ilişkilerinde etkin ve doğru bir iletişim kurmaya fazla çaba harcayan biri olduğum için, bende yeri ayrı olacak bir kitap. Peki o zaman gelelim beş sevgi dilinin ne olduğuna. Kanaatimce herkesin bilmesi gereken bir olgu bu. 1- Onay Sözleri 2- Nitelikli Beraberlik 3- Hediye Alma 4- Hizmet Davranışları 5- Fiziksel Temas Şunu da belirtmek istiyorum; ben sevgi dilinin, karşı tarafa sevgimizi gösterdiğimiz davranışlar olduğunu sanıyordum (aslında büyük çoğunluğunda böyle). Ama karşı taraftan gördüğümüzde sevildiğimizi hissettiğimiz, görmediğimiz zaman da bizi en olumsuz etkileyen durum bizim sevgi dilimizi oluşturuyormuş. Kendinizi şöyle bir gözden geçirin; partnerinizden, ebeveynlerinizden, arkadaşlarınızdan hangi davranış gördüğünüzde sevildiğiniz hissediyorsunuz? Takdir edilip güzel iltifatlar adığınızda, yaptıklarınız onaylandığı zaman, olumlu şekilde desteklenmek ve güzel sözlerin duyulması sonucu mu? Böyleyse sevgi diliniz, Onay Sözleri'dir. Birlikte bir şeyler yapmak, beraber sinemaya gitmek, ortaklaşa işlerde bulunmak, karşılıklı diyaloğa girmek mi sizi tatmin eden? İşte bu Nitelikli Sevgi dilinin göstergesidir. Hediye almayı çok sevmek, ufak hediyelerden bile aşırı mutlu olmak ve hediye gelmediği zaman kendinizi sevilmediğinizi hissetmekse yaşadığınız; muhtemelen sevgi diliniz Hediye Almak'tır. Sizin yapmanız gereken bir işi karşı tarafın üstlenmesi, ortak paylaştığınız bir yaşamda yaptıklarıyla bir nevi size hizmet etmesi ve herhangi basit ev işlerini yaptığında bile sizin sevildiğinizi hissetmeniz, hizmet görmediğinizi düşündüğünüzde değersiz hissetmeniz ise; sevgi diliniz Hizmet Davranışları olduğunun bir göstergesidir. Son olarak; sürekli temas istiyor ve bir nevi temas bağımlısıysanız, ufak bir dokunuş, normal bir sarılma bile size bir ihtiyaç gibi geliyorsa, fiziksel temas olmadığında sevilmediğinizi düşünüyorsanız da sevgi dilinizin Fiziksel Temas olduğu anlaşılıyor. Elbette bir kişinin birden fazla sevgi dili olabilir, yine de karşı tarafı yormamak için öncelik sırasına koymanız daha iyi olacaktır 🤗 Daha üzerine çok konuşulası bir konuya sahip olan bu kitap, bana büyüdüğüm ailedeki tüm sorunları da gözler önüne sermiş oldu. Bazı farkındalıklar falan. Neyseki bu bilince ulaştığım için, ilerde kendi hayatımda güzel adımlar atabileceğim. Zaten bizi iyi insan yapma yolundaki şeyler yaşadığımız travmalar sanırım. Yoldan çıkaranların da travmalar olması gibi. Velhasılı kelam, insan ilişkilerinde büyük yeri olan bu durumun anlatıldığı kitabı kesinlikle tavsiye ederim, okuyun okutun. Tanıştığınız ve tanışacağınız kişilere de sevgi dilini sormayı unutmayınnn ✨ (Tahmin etmesi daha eğlenceli)

_nyctophilia_ 1 month ago

Fahrenheit 451

Ray Bradbury

175 Gönderi

Bilim kurgu klasikleri bana hep geleceğe mektup gibi gelmiştir. Öyle öngörüler olabiliyor ki bazen yüz yıl önce yazılan kitabın yaşadığın günün aynası olduğunu anlıyorsun. Muazzam bir his ve aynı zamanda ürkütücü. Kitap boyunca devam eden bu ürperme hissini ise fazlasıyla…devamıBilim kurgu klasikleri bana hep geleceğe mektup gibi gelmiştir. Öyle öngörüler olabiliyor ki bazen yüz yıl önce yazılan kitabın yaşadığın günün aynası olduğunu anlıyorsun. Muazzam bir his ve aynı zamanda ürkütücü. Kitap boyunca devam eden bu ürperme hissini ise fazlasıyla seviyorum. Eserin dili beklediğimden çok sadeydi. Bir şeyi anlamak için çaba harcamanız gerekmiyor çünkü açıkça anlatılmış olanlar. Bu durum da kitabın yüzeysel kalmasına sebebiyet vermiş biraz. Ama bu kadar hızlı akıp gitmesi de okuyucuyu tutmak ve ilgiyi devamlı kılmak için idealdi, zaten 200 sayfa kitaplar çerez oluyor bu da öyleydi. Elbet alt metinlerine de inmek gerek. İnsanların zihninin boşaltıldığı, düşünmeyi engelleyici faktörlerin kasıtlı biçimde insan hayatına entegre edildiği bir gelecekte geçiyor kitabımız. Günümüzün evrildiği, çağımızın distopyası bir nevi. İnsanlar sorgulamamalı ki güdülen bir sürü gibi istenilen şekilde davransınlar, onları yönetebil ve olası bir başkaldırıyı daha olmadan engellemiş ol. Bunu da insan zihnini sürekli dolduran ve yoran devasa ekranlarla, hiç susmayan sesler ve bunun için kullanılan kulaklıklarla, etrafını görmeni engelleyecek hızda araçlarla ve sıkılmana, düşünmene izin vermeyecek bir yaşam tarzıyla sağla. Size de tanıdık geldi mi? Günümüzde insanı esir eden ekranlar (kitabın dönemindeki televizyonun aksine telefona evrildiğimiz şu süreç) kişiyi içten içe mallaştırırken, bir yerden bir yere sürekli müzik dinleyerek giden toplumun düşünmek için vakti yok. Çünkü düşünmesini engelleyecek onca etken var; televizyonun arkada dönen sesi, kişinin telefonda sürekli kaydırması, sokağa çıkıldığında reklam panoları (Türkiye olmasa bile Amerika ve Japonya gibi ülkeleri düşünün) veya hiç sorgulamadan taktığımız kulaklıklar... Düşünmeyi engellemenin yanında hayatı da basitleştiriyor. Alınan tat ve anlam her saniye yok olurken bilgi bilmek bir suç, entelektüel kelimesi hakaret hâline geliyor. Tek önemli olanın mutluluk olduğu ve bunun için bilinçten yoksun hedonist bir toplum yaratmak, o toplumun çöküşü için en güzel yoldur esasında. (Cesur Yeni Dünya da böyleydi mesela) Aynı zamanda eğitimdeki öğretme adı altında bildiğini unutturan sisteme de güzel eleştiriler var. Velhasılı vermek istediği mesaj net ve akıcıydı. Sondaki konuşmalar çoğu şeyin özeti niteliğinde gayet güzel ve yerinde, yazarımızın düşüncelerini açıkça gördüğümüz kısımlardı. Kitap âşığı biri olarak bayıldım, favori olası bir eser kesinlikle tavsiye ederim. Şu İthaki'nin bilim kurgu klasikleri için yaptığı minimal tasarımlar da her seferinde beni mest ediyor.

_nyctophilia_ 2 months ago

Ermiş

Halil Cibran

125 Gönderi

Esere dair hiçbir bilgim yoktu ve aynı şekilde beklenti de yapmamıştım, bir şeye bilginiz olmayınca beklenti de oluşmuyor hâliyle. Ve sevdim. Şiirsel dille yazılması, beni cezbeden bir noktasıdır. 1923 yılında yazılmasına rağmen bu kadar güncelliğini koruması da cabası elbet. Kitaba…devamıEsere dair hiçbir bilgim yoktu ve aynı şekilde beklenti de yapmamıştım, bir şeye bilginiz olmayınca beklenti de oluşmuyor hâliyle. Ve sevdim. Şiirsel dille yazılması, beni cezbeden bir noktasıdır. 1923 yılında yazılmasına rağmen bu kadar güncelliğini koruması da cabası elbet. Kitaba gönderi yazma isteğim de alıntılarımı bir yerde toplamak, onlar hakkında düşüncelerimi paylaşmak amacı... Aşk'tan başlamak istiyorum öncelikle, ❃"Ne sahip olur aşk ne de sahip olunmak ister. Çünkü aşka aşk yeter." ❃"Sanmayın aşkın rotasını çizebileceğinizi, çünkü aşk sizin rotanızı çizer, sizi buna layık bulursa eğer." ❃"Birbirinizi sevin ama aşkı pranga eylemeyin: Bırakın ruhlarınızın kıyıları arasında dalgalanan bir deniz olsun aşk." Bu alıntıyla ölçüyü çizmeye başlıyor Halil Cibran. Aşk dediğimiz kavram şu zamanda yanlış algılanan ve yaşatılan en büyük şeylerin başında gelir benim nezdimde. İnsanlar birbirine huzur vermek yerine aşk adı altında zulüm olmuş, hayatı beraber yaşayalım derken omuzlara onlarca yük kondurmuş. Pranga yapmamaktır asıl mesele, sürekli varlığını hissettiren ve huzuru içinde yaşatan bir olgudur özünde aşk. Ve aşkı evlilikle taçlandırarak devam eder, ❃"Birbirinizin tasını doldurun ama aynı tastan içmeyin. Birbirinize ekmeğinizden verin ama aynı somundan yemeyin.." diyerek evlilikteki sınırların ehemmiyetine de dikkat çekiyor yazarımız. Sınırlar olmazsa birliktelik olmaz, ortak yaşamak tek bir yaşamda birleşmek değil buluşmaktır. Bunu anlamalı eşler, ki anlaşmalı. Evlilikten sonrası çocuktur isteyene, buraya da bir dipnot ekler ❃"Onlar gibi olmaya çabalayabilirsiniz, ama onları kendinize benzetmeye çalışmayın." Çocuk yetiştirmede yapılan en büyük yanlışların başını çeken bu durumda atlanan nokta şudur, evladını yetiştirmek istiyorsan kendini yetiştir, o zaten sana benzer. Benzetmeye çalışırsan bozarsın, zorlarsan yıkarsın... Ve çocuklar aslında en hayalperest, en olunmadık şeyleri akleden ve saflığıyla güzelliği temsil eden bir timsaldir; onlardan öğrenilecek çok şey var. İnsan ilişkilerinden başlamışken burdan devam edelim, dostluk. Yine zamanımızda zor bulunan, koruması da bulması kadar zor olan o değerli kavram. Yoldaş, sırdaş, derttaş... Elbette böylesi yüce bir bağa yakışır bir öğüt gerekliydi, en beğendiğim alıntılardan olabilir son cümlesi. ❃"...en iyi yanlarınızı dostunuza ayırın. Eğer moralinizin bozuk olduğunu bilmesi gerekliyse dostunuzun, bırakın yüksek olduğunu da bilsin. Dostunuz ne içindir ki onu zaman öldürmek için arayasınız? Onu hep yaşanası zamanlarla arayın. Çünkü o sizin ihtiyacınızı karşılamak için vardır, boşluğunuzu doldurmak için değil." ... Alıntılara katacağım yorumları bunlarla sınırlı tutacağım sanırsam, şimdi de sizlere birkaç soru yöneltmek istiyorum alıntılar arasından ❃"Ya pişmanlıkları yaptıkları yanlışları çoktan aşmış olanları nasıl cezalandırırsınız? Pişmanlık değil midir, hizmete heves ettiğiniz o hukukla sağlanan adalet?" Bu düşünceye katılır mıydınız? Pişmanlık onca suçu örtmek için yeterli, dahası geçerli bir sebep olabilir mi? Kişinin kendiyle hesaplaşmasıdır pişmanlık, zarar verdiği kişiyle hesaplaşmasını ne yapmalı? Ve gelelim son kısma, ❃"Düşüncelerinizle barışık olmadığınız zaman konuşursunuz... " diye belirtiyor Halil Cibran Şöyle bir baktığımızda ama, insan barışık olduğu, kendi içinde kabul ettiği düşünceleri paylaşmaz mı? Veya onu kendi içine kabul ettirmek için bir onama ihtiyacı mı duyar da konuşmaya dalar? Böyleyken böyle efendim, yeterince konuştuk, artık susma vakti. Okuduğunuz için teşekkürlerimi sunuyor ve bu düşünmeye sevk eden eseri sizlere tavsiye ediyorum. Esenlikler ~•°

_nyctophilia_ 2 months ago

Kelebeğin Rüyası

Yılmaz Erdoğan

210 Gönderi

Kim derdi ki bu filmi izlediğinde ağlayacak kadar seveceksin.. Şairlerin arasında dolanıp usul usul şiir toplarken, kendini bir köşede uçan aciz bir kelebek gibi hissedeceksin.. Neden bilmem şiir seven insanlar, şiirden anlayan insanlar ve dahası hayatın her yerinden tutup şairliğini…devamıKim derdi ki bu filmi izlediğinde ağlayacak kadar seveceksin.. Şairlerin arasında dolanıp usul usul şiir toplarken, kendini bir köşede uçan aciz bir kelebek gibi hissedeceksin.. Neden bilmem şiir seven insanlar, şiirden anlayan insanlar ve dahası hayatın her yerinden tutup şairliğini konuşturan insanlar; dünyada kaybolmuşken, yapayalnız sokaklarda dolanırken önüme düşmüş bir ışık huzmesi gibi hissettiriyor bana. Sanki içimde olanları daha iyi anlayacaklar, aynı dili konuşurmuş gibi ruhlarımız bir güvence altında sarmaş dolaş olacak, en sonunda ifade edilemeyen sözler birer birer kelimelerde tercümanını bulacak... Şiir bir yaşamdır, yaşadığın her âna kendi yorumunu katabilmek, belki de bu yüzden bir türlü basit yaşamayı öğrenememektir. Ağır bir yük yapar omuzlarında; yaşamın keşmekeşinde su üzerindeyken bir anda batırır, bazen bu keşmekeşte seni sudan kurtaran bir ağaç dalıdır. Evet, haklısınız, daha uzatmadan filme gelmek gerek. (Her zaman dillendirip yine hasretini çektiğim şeyi burda da dillendireceğim. Keşke tüm şairlerin bir arada olduğu, dergi hakkındaki fikir alışverişinin mektuplaşma ile yapıldığı, şairlerin birbirini tanıyıp karşılıklı atıştığı dönemlerde yaşasaydım, o zamanın atmosferinden feyz alıp hayata sadece bu pencereden baksaydım.) Oyuncu kadrosundan tutun sahnelerin güzelliğinden, dönemini yansıtan her bir zorluğun gerçekçiliğinden tutun ortadaki hayat kalitesinin uçurum farklarından... Her bir detay ayrı güzel işlenmiş, yerinde aktarılmış, duygular geçirilmişti. Umutsuz aşkın girdabında boğulurken dostluk eline sarılıp derin bir nefes alıyorsunuz. Veremin acısında kahrolurken küçük sevinçlerle yüzünüze bir tebessüm konduruyorsunuz.. Buram buram tarih, dostluk, aşk, sevgi, umut... kokan bir yapım, fevkalade idi. Genelde söylerim, bir filmi daha etkileyici yapan şeylerin başında yaşanmış olması gelir, sizi vurulmuşa döndürür, zaten gerçek değil tesellisine engel olur ve yüreğinize bir öküz gibi oturur. Bu film de tam olarak öyleydi işte, her duyguyu bir arada yaşatması bir kenara, bu kadar sahici yaşatması da beni pek etkiledi. Muzafferin acı dolu gülüşleri, Rüştü'nün o çocuksu neşesi, Bahçet Necatigilin kıyamayan azarları, babacan tavırları.. Suzan'a bir yorum yapmak istemiyorum, daha yorum yapmak istediğim onlarca şey beklerken.. Ne desem filmden bir bilgi, bir spoiler içerecek, o yüzden susuyorum, eminim izleyen herkes aynı şeyleri hissetmiş, aynı tatlılıkların ve kekremsi tatların buruk lezzetine bakmıştır. Cümlelerim yetersiz çünkü film seyri boyunca olabilecek her şeyi yaşadım, kelimelerimi yuttum... Elbet abarttığımı düşünen, sevmeyen, peh diye içinden geçiren olmuştur Yine de Eğer şiir, edebiyat ve dönem filmi seviyorsanız; kesinlikle tavsiye ederim. Şimdiden iyi seyirler, şiirle kalın 🍂

_nyctophilia_ 4 months ago

High School Mercenary

YC

1 Gönderi

Dostum bu webtoon bir harika!!! Evet evet evet, nerden başlayacağımı bilemiyorum şuan... Huh Kâh gülüp kâh hüzünlendiğim aksiyonu doruklarda yaşayıp sevginin en güzel örneklerine şahit olduğum kimi yerde söverken çoğu yerde övgüler düzdüğüm şimdiye kadarki açık ara en beğendiğim(şüpheli, beğendiğim…devamı

_nyctophilia_ 5 months ago

Selamlar raf ahalisi, nasıllarsınız🐣? Bu aralar ilgimi çeken ve araştırıyor olduğum bir konuyu sizlere de açmak istedim. (*pat diye dalmışım konuya) ~•Beynimiz farklı titreşimler sayesinde omuriliğe belirli sinyaller gönderir ve bunlar da farklı frekans aralıklarının oluşmasını sağlar. Bu sinyaller alfa,…devamıSelamlar raf ahalisi, nasıllarsınız🐣? Bu aralar ilgimi çeken ve araştırıyor olduğum bir konuyu sizlere de açmak istedim. (*pat diye dalmışım konuya) ~•Beynimiz farklı titreşimler sayesinde omuriliğe belirli sinyaller gönderir ve bunlar da farklı frekans aralıklarının oluşmasını sağlar. Bu sinyaller alfa, beta, teta, delta ve gama şeklinde olup nöronlara ve kaslara bir uyarıcı niteliğindedir. Örneğin Alfa frekansı (8-13 Hz) beynin sakin çalışması gerektiğini belirtirken Beta frekansında(13- ... Hz) bir problemin çözümünü kolayca halletmesi gerektiği görülür. Teta'da (4-7 Hz) algı ve sezgimiz en üst seviyeye ulaşırken Delta frekansı(0-4 Hz) rüya görmemizi sağlayan aralıktır. Ve Gama frekansı bilincimizin en açık olduğu kısımdır, deltadaki bilinçaltına kaymanın aksine. Bu aralıksa (20- ... Hz) şeklindedir. Yani Hertz büyüdükçe bir noktada anlama kapasitesi, bilinç seviyesi gibi durumlar da artıyor. 🪄İşte gelelim konumuza: 40 Hz Binarual Beat. Beynimiz 40 hz'de yani gama sinyallerinin olduğu seviyede, biyolojik olarak nöronların birbirlerine bağlantısında kullanılan nörotransmitterlerin sinaptik bağlantıyı daha hızlı kurmasını sağlar. 🙂‍↕Bu da beraberinde hafızada, odaklanmada, dikkat eksikliğini büyük ölçüde aşmada ve alzheimer gibi ileri boyutlu durumları yavaşlatmada etkin rol oynatır. Ben son zamanlarda üst seviye unutkanlık ve dikkat toplayamama, odaklanmayı mumla arayacakken mumu bile unutma seviyesine gelen biriyim. Ki normalde her şeyi hafızamda tutmamla da bilinirim fakat bir anda, nazar değdi nazar, işler tersine döndü. 🖋Hafıza için su da çok önemliymiş, aman diyim aksatmayın. Bunun üzerine çalışmalarımda, 40 Hz Binarual Beat dinlemeye başladım, etkisini gördüğümü düşünüyorum şuanlık ki ilerde daha da belli olacak. Şunu da belirtmeden geçmeyeyim, bu frekans aralığı kiminde baş ağrısı gibi olumsuz sonuçlar doğurabiliyormuş o yüzden sesi düşük seviyede tutarak temkinli davranmak önemli bu noktada. 🪄Şimdi de bahsetmek istediğim bir diğer konu, Beyaz Gürültü Genel olarak araştırdığınızda bebeklerin sakinleşmesi ve uyuması için kullanılan bu yöntem, yetişkinlerde de gerginliği azaltma ve zihnin dinlenmesinde öncü olarak dikkati artırma, hiperaktiviteyi baskılama ve uyku kalitesini olumlu etkileme gibi şekillerde etkisini gösteriyor. 🛌Beyaz gürültüye bakarsanız, ses aynı arabada otobandayken duyulan uğultu ve radyonun boş olduğundaki statik sese benziyor. Ve süpürge makinesi çalışırken de sanki bu sesi duyduğumuzu fark ettim. Bunların ortak yönü, bebeklerin uyuduğu anlar. Arabaya bindiği anda uyumaları, süpürge makinesi çalışırken sakinleşmeleri vesaire. Sanırım bu anne karnındayken içerisinde oldukları ses atmosferini andırıyormuş o yüzden de kendilerini güvende, sakin hissediyorlarmış. Eğer diyorsanız ki "Ya Nyc, bebekler şimdi ne alaka" Fazla bilgi göz çıkarmaz a dostlar 🤗 Bunu da öğrendikten sonra yine stresli olduğum anlarda, genelde de ders çalışırken dinlemeye başladım. Ve bunun da olumsuz sonuçlar doğurma ihtimali yine varmış. Ama yüksek sesli olursa. Hani bilesiniz. Velhasılı kelam; çok su içmeye, ders çalışırken 40 Hz dinlemeye ve kafa dağıtırken de Beyaz Gürültü tercih etmeye karar verdim. En azından bir süre, denemekten zarar gelmeyecek haliyle. Bunları araştırırken de Pembe gürültü, Mavi gürültü, Kahverengi gürültü gibi çeşitlerin olduğunu da öğrenmiş oldum. Konu da fazlasıyla ilgimi çekti, bununla alakalı bildiğiniz kitap/ makale varsa ve önerirseniz çok sevinirim ~•° İyi akşamlarrr ve okuduğunuz için teşekkürler 🌸

_nyctophilia_ 5 months ago

Ejderhanı Nasıl Eğitirsin?

Dean DeBlois

54 Gönderi

Ne zamandır aklımda olan filmi sonunda erkek kardeşimle birlikte izleyebildim. Dedim bu kadar görüşmeyince böyle aktiviteler iyi olur ilişki pekişir, o da sever dedim. İnsan bir mimik oynatır ama ya, ablasının hatırına tepki verir ne bileyim bir kelime söyler. Yok…devamı

_nyctophilia_ 5 months ago

Sanat Okulu 1994

Jian Liu

2 Gönderi

Sizee @matmazey ile izlediğimiz ilk film olarak tarihe geçecek bir filmle geldim ˙˚ʚ(´◡`)ɞ˚˙ Bu fikrin doğuşu bir ceza vesilesiyle olsa bile ödüle dönüşmesi çok uzun sürmedi, yani ödül olma sebebi matmazey'le izlemiş olmak hani ^^ İzlemiş olduğum ilk Çin animesi…devamıSizee @matmazey ile izlediğimiz ilk film olarak tarihe geçecek bir filmle geldim ˙˚ʚ(´◡`)ɞ˚˙ Bu fikrin doğuşu bir ceza vesilesiyle olsa bile ödüle dönüşmesi çok uzun sürmedi, yani ödül olma sebebi matmazey'le izlemiş olmak hani ^^ İzlemiş olduğum ilk Çin animesi ve başta kapatmamak için kendimi zor tuttum.. O konuşmalar, ses tonu, çizimler... Dayanamam sanırken her şeyde olduğu gibi insan buna da alışıyormuş, alıştım ve gözüme batmaz oldu; filmin gidişatına göre daha da hoş geldi hatta. İlk alışma evresini atladıktan sonrası mükemmel. Ve filme geçmeden şunu da söyliyeyim, bunu televizyondan izledim. Göz numaram büyümüş, alt yazıları dahi zor seçer olmuşum. Yaşlanıyorum... Yani "Benim yaşım olmuş 20, 50'ye az kaldı Çok yaşlıyım.." gibi Buraya da filmden bu alıntıyı sıkıştırmış olayım. Hiç beklemediğim şekilde dolu dolu bir konuyla gelişiyor filmimiz: Sanat, güzellik, resim, bakışlar, farklılıktaki muazzam detaylar... Bir sanat okuluna konuk olduğunuzu düşünün, ve ordaki öğrencilerle oturup sanat hakkında felsefi konuşmalar yapıyorsunuz. Hepsinin kendince fikri var ve çok güzel bir atmosferde bunları tartışıyorsunuz. Bayılırım. Ve filmi de bu yüzden ayriyeten güzel buldum. Özellikle birbirlerine sordukları bazı sorular, gerçekten üzerine uzun uzun düşünülesi meselelerdi. Sanki birçok mesajı aynı anda seyirciye aktarmak adına, çok olay bağlantısı gütmeden gereken detaylar aktarılmış. Dönemin yaşantısı, kişilerin bakış açısı, evrensel olan konular ve daha nicesi. Özellikle sonu için, fazla bir netlik ve kafanızda kurduğunuz tarzda bir dayatmaya girmeyin Sadece filmin size sunduklarını kabullenin ve tadını çıkarın. Şöyle bir ortam... Ahh canım çekti. Bir kısma değineceğim misal, diyor ki 'tüm sanatçılar aynı dönemde ve birbirini takip eder şekilde yaşamışlar, ne kadar güzel' Bunu Türk edebiyatına uyarlayarak şairleri hatra düşürmek istiyorum. Hepsinin hemen hemen aynı dönemlerde yaşamış olması ve sürekli tanışma içinde bulunmaları, bana o kadar muazzam geliyor ki o dönemde yaşasam ve ordaki şairlerin toplumsal meseleler ve şiir hakkında yaptığı konuşmalara katılsam derim hep, hâlâ harika geliyor düşüncesi. Velhasıl kelam çok da uzatmayalım, aman aman bir şey beklemeyin ama alt metinleri dolu dolu, yaşanan pek çok olayı günümüze göre de yorumlayabileceğiniz ilgilisi için harika bir seçenek. (İlk alışma zordu..) Şimdiden iyi seyirlerrr ~•° (@matmazey'e de teşekkür ederimm bu film gecesi için ve uyuyakaldığı için bir şey demeyeceğim burda yazmaya bile gerek yok, ehe🙂)

_nyctophilia_ 5 months ago

Deniz Feneri

Robert Eggers

49 Gönderi

Spoiler içeriyor (Filmi hazırlıklı izlemek isterseniz okuyun ama bilmeyeyim derseniz ilk üç paragraf harici okumayınız) Bazen bazı filmler, öncesinde bir hazırlıkla izlenmelidir. Bizi neyin bekleyeceğini bilmemiz ve kendimizi ona göre hazırlamamız için, bu hatrı sayılır şekilde gereklidir. Bu düşüncemi fazlasıyla pekiştiren bir…devamı(Filmi hazırlıklı izlemek isterseniz okuyun ama bilmeyeyim derseniz ilk üç paragraf harici okumayınız) Bazen bazı filmler, öncesinde bir hazırlıkla izlenmelidir. Bizi neyin bekleyeceğini bilmemiz ve kendimizi ona göre hazırlamamız için, bu hatrı sayılır şekilde gereklidir. Bu düşüncemi fazlasıyla pekiştiren bir film deneyimi ile geldim bu sefer. Filmimiz iki deniz feneri bekçisinin bir adada mahsur kaldığı uzun ve yorucu bir süreci ele alıyor normalde. Yoruculuktan kastım ise, tamamen zihinsel ve ruhsal olarak düşünülebilir. Ki zaten bu ilk göze çarpan senaryo gerçek bir hayat hikayesinden uyarlama. 1801 yılında yaşanmış bir olaydan esinlenerek yönetmen bu filmi çekiyor fakat bir farkla; mitoloji malzemesini karanlık bir atmosferle harmanlayarak acı fakat etkileyici bir lezzet oluşturmayla... Biraz bundan bahsedelim, illaki Prometheus ve Proteus'u duymuşsunuzdur; en azından Yunan mitolojisine ilgiliyseniz. Proteus, formunu istediği zaman ve istediği şekilde değiştirebilen bir deniz tanrısı. Sürekli gel gitleri olan, o şeyden bu şeye dönüşüp duran bir tanrı. Filmimizdeki yaşlı denizci Thomas Wake, işte tam olarak bunun temsili. Bir gülüp bir ağlayan, öfke saçarken babacan tavır sergileyen, genç bekçinin gördüğü halüsinasyonlarla gerçekten de bir dönüşümün yaşandığını anladığımız o kişi. Özellikle hayat hikayesindeki onlarca tutarsız anı da, olmak isteyip aslında olamadığı, yalnızca istediği şeyleri olmuş gibi gösteren bir nevi tutarsız yabancılığının bize yansıyışı.. Şimdi de Prometheus'a gelelim. Balçık ve sudan yarattığı insanları bir o kadar seven Prometheus insanların aciz haline dayanamaz ve onlara ateşi bahşeder. Tabi bu ateş tanrılar tarafından çok kutsal sayıldığı için insanlara verilmiş olması Zeus'u çileden çıkarır ve Prometheus'u cezalandırır. Cezada bilmemiz gereken kısım, kartallar tarafından düzenli olarak karaciğerinin yeniliyor olmasıdır. Bu daa Ephraim Winslow karakterimiz işte. Sürekli bu iki karakter arasındaki çatışmaları izliyor, ilk başta uyumlu tavır sergileyen Ephraim'in nasıl da yavaş yavaş kendi istekleri için aklını kaybettiğini görüyoruz. Hazza ulaşmak için verdiği içsel savaş bir yandan yaşlı denizciyle engellenirken diğer yandan içini kemirip duran bir düşünceye dönüşüyor. Verdiği metaforların aktarım şekilleri o kadar muazzamdı ve filmin siyah beyazlığı, fırtınanın içinde olan o gericiliği o kadar harikaydı ki bambaşka bir seyir zevki yaşıyorsunuz. Arkadaki fon müziği; dalgalar, deniz feneri, deniz kızları ve rüzgarın sesinden oluşuyor. Aslında rahatsız etse de insanı, bir o kadar da büyülüyor. Özellikle yaşlı bekçinin tiratlarında nefesimi tutmuş, genç bekçide ise psikolojisini dibine kadar hissetmenin verdiği ağırlığı tatmıştım. Ve oyunculuklar...o kadar fevkaledeydi ki, sözcüklere dökemiyorum bile şuan. Mükemmel ötesiydi. Altlarında yatan daha onlarca imge bulunsa da, hepsine değinecek olursak sayfalar boyu yazmamız gerekir. Misal deniz feneri, yaşlı bekçinin tavırları ve daha pek çok şey; aslında bambaşka şeyler aktarıyor seyirciye. Siz iyisi mi izleyin, ve yatan anlamları kendiniz özümseyin. En çok üzüldüğüm bu kısım zaten, sondaki sahneyle bir aydınlanma yaşadım ben. Oturup o zaman araştırdım mitolojiyle arasındaki bağı ve yavaş yavaş farkına varmakla tadını aldım. İlk başta sevilmeyecek gibi durabilir lakin anladıktan sonra, çekimlerini kalitesini gördükten sonra...işte o zaman bambaşka bir yapıtla karşı karşıya olduğunuzu anlayacaksınız. Kesinlikle tavsiye edeceğim bir film, bu deneyimi yaşamalısınız derim🌊 Şimdiden iyi seyirler ~•°