Berra Nur (@mazot)

Ben o adamdım. Yere çakıldım. Bir saniye önce her şey yolundaydı. Düştüğümün farkındaydım ama çakılmadığım sürece önemli değildi. Sonrasını düşünmüyordum, bir saniye sonrasını bile. Çakıldım. Ben hep düşülür sanıyordum çakılınca çakılınabileceğini fark ettim.

mazot 1 month ago

Şöyle mükemmel bi post atsanız da okurken bayılsak

mazot 1 month ago

Alper Canıgüz kitap sıralamam: 1-Cehennem Çiçeği 2-Kan ve Gül, Oğullar ve Rencide Ruhlar 3-Tatlı Rüyalar, Gizliajans Alper Canıgüz kitaplarının her yaş için saracağını ama sadece belli bir yaştan sonrasının- ki bu yaş da büyük bi yaş değil- yazarın becerisini, türk…devamıAlper Canıgüz kitap sıralamam: 1-Cehennem Çiçeği 2-Kan ve Gül, Oğullar ve Rencide Ruhlar 3-Tatlı Rüyalar, Gizliajans Alper Canıgüz kitaplarının her yaş için saracağını ama sadece belli bir yaştan sonrasının- ki bu yaş da büyük bi yaş değil- yazarın becerisini, türk edebiyatı açısından değerini ve kitabın acısını hissedeceğini düşünüyorum. Edebi değeri ne derseniz şimdi sırası değil derim, şimdi biraz acısından bahsetmek istiyorum; artık yazar bana sadece kendi acısına saygıdan kitap yazıyormuş gibi geliyor, aslında mesleği yazarlık değilmiş de kendince yas tutuyormuş gibi. İlk defa şahit olmuyoruz buna ama bir tür özlemden doğan eserler okuyoruz ve hatta bayılıyoruz. Canıgüzle ilgili yarına atmadan bugün söylemek istediğim diğer bir mesele de konu seçimi olabilir. Kamu serisinde beni tereddüte düşüren şey 'ne yani 5 yaşındaki çocuğun dedektiflik maceraları mı' derken gerçekten bi afacan uyuz memocan okuyacağız ve ben bu memocanın uyuzluklarına dayanamayıp bırakacağım sanıyordum, o zamanlar yazara güvenim çok da yoktu, yine benzer duyguyu gizliajansta da biraz yaşadım 'patron kedi mi???' Böyle konu olur muymuş, oluyormuş canım. Bilmiyorum, meseleye 5 yaşında afacan diye girip nasıl mevzuyu çocuktan ayırıyor, ya da kara kediyi nasıl patron yapıyoruz,bilmiyorum. Nihayetinde başlarken göze batan birçok şey okurken yok oluyor. Bu arada sıralamayı böyle yaptım fakat bugüne kadar hiçbir canıgüz kitabı beni yarı yolda bırakmadı, yani 3.ye koyduğum kitaplar da öyle sonuncu falan değil, onları da çok severim. Gizliajans incelemem de var, biraz şaşkın musadan ve alper kamudan, yazarın her iki kitapta ortak olarak sinyal verdiği mevzulardan bunun yanısıra farklılıklarından bahsedeceğim. Yarın yazarım herhalde. Anasayfanızı sürekli aynı yazardan bahsederek tutmak istemiyorum ama taze okuduk taze güldük taze dağlandık napalım

mazot 1 month ago

geçen bi arkadaşla Yalnızım Mesut Beyin daha önce çok güldüğüm bi bölümünü izleyelim dedik mesut gerçekten çok gereksiz dahil oluyomuş muhabbete yaaa baya gözüme battı, bazen renkler ve zevkler kişiden kişiye değil kişinin kendi içinde de değişirmiş sevdiğin bir şeyi…devamı

mazot 1 month ago

Bi 10 15 sayfa sonra gizliajans bitecek, alper canıgüz bestlerim postu atmak için can atıyorum

mazot 2 months ago

Hakan Günday okuduğum kitapları arasında sıralamam; Kinyas ve kayra Ziyan Azil Zamir Malafa Geçenlerde bu adamın ergen kitaplqrı yazdığına dair bir görüş okumuştum, hayır katılmıyorum ben de okurken lisede falandım ama,,, yianiii,,, ergenliğime ihanet edemem. Hazır henüz az' ve 'daha'yı…devamı

mazot 2 months ago

Yanlışlıkla sabaha kadar doktorlar izledim, buyrun benim

mazot 6 months ago

Tatlı Rüyalar

Alper Canıgüz

16 Gönderi

16 ekim 2024 çarşamba, renkli rüyalar otelinden yani sovyetler birliği kampüsü yeraltı mahzeninden 'selamun aleyküm ve rahmetullahi ve berekatuhu'. İçime alper canıgüz kaçtı, özendim. Bugün psikoloji öğrencisi olmak istiyorum, saxece bugün ve sadece bi hayal, sonuçta bazı insanlar için düşler…devamı16 ekim 2024 çarşamba, renkli rüyalar otelinden yani sovyetler birliği kampüsü yeraltı mahzeninden 'selamun aleyküm ve rahmetullahi ve berekatuhu'. İçime alper canıgüz kaçtı, özendim. Bugün psikoloji öğrencisi olmak istiyorum, saxece bugün ve sadece bi hayal, sonuçta bazı insanlar için düşler gerçeklerden bi parçadır, düşler sahte olsa da hissettirdikleri gerçektir. Mesela doktor bir arkadaşa, ki o zamanlar fakültesinde 4. yılının başındaydı, bir insan gördüğü kabus yüzünden kalp krizi geçirebilir mi diye sormuştum. Hayır demişti. Ya da cevabını tam hatırlamıyorum. Kitabım bitti, çok hızlı akıyordu kabul onun hızına yetişemedim. Beynim mi yavaşlamış ne, bir ara heyecanla bir sonraki sayfaya geçerken aklım hala 'e nasıl yani anlamadım ben şimdi' diyordu. Ben yine de geçtim sonraki sayfaya, sonuçta kervan yolda da düzülebilir bazen. (Yorumlara bilmeyenler için kısaca yazar alper canıgüzü ve kitabı tanıtır nitelikte ufak yorum bırakacağım.) Şimdi gerçekten kitap ve yazarı hakkında konuşalım, gerçekten. Bilinçaltımın fark ettiği ama benim bi türlü seçemediğim bir şeyi var bu adamın. Belki de kişisel bi sempatidir ama daha ötesinde içten içe başka edebi bi vasfı olduğunu düşünüyorum. Belki betimlemeleri şıp diye beynimde oturduğu için kendini bu kadar hızlı okutturup kendine bağlıyordur bilemeyeceğim. Anlatmışımdır, ilk Alper Canıgüz kitabım Kan ve Güldü, hızlıca bitmişti yine ve benim için sadece hızlı biten öylesine güzel bi kitaptı -ta ki bir gün mutfakta oyalanırken hatırladığım ama nerden olduğunu bilemediğim görüntülerin bir kitaptan hem de Kan ve Gülden olduğunu anlayana kadar. Çünkü görüntüler o kadar canlıydı ki ben bi filmde mi gördüm yt shortsda mı izledim yoksa rüya mıydı diye baya düşündükten sonra bu görüntülerin bi kitap aracılığıyla beynime kazınmış olduğunu anlamak vay be dedirtmişti... Bugün yine bu kitabı sovyetler birliği kampüsü yeraltı mahzeninde okurken kıkırdamamak için zor tuttum kendimi çünkü onlarla, karakterlerle, o masadaydım dkskdjdkdldjxjxj aslında belki komik değildi belki hiçbir mizah ögesi barındırmıyordu ama sevdiğim 2 elemanla (hamit ve hector) oturuyor kaygısız muhabbetlerine eşlik ediyordum. Hamit Hectoru zorbalıyordu, bunu en kayıtsız haliyle yapıyordu ben de gülüyordum. Ve onlar 2000 yılındaydı ben ise 2024. Aga kitabın bir başka iyi özelliği her duyguya anında başarılı ama özensiz bir şekilde geçiş yapabilmesi. Bir anda içli bi hüzün kaplıyor tüm sayfayı, sanki tüm kitap aslında bir adamın bunalımlı monologundan oluşuyormuş gibi bir atmosfere sahip oluyor. Verileni alıyorsunuz bir okuyucu olarak. Sonra bir anda romantikleşiyor, alıyorsunu, komedi oluyor alıyorsunuz, aksiyon oluyor alıyorsunuz, ne verse alıyorsunuz. Yani ben aldım. Alper Canıgüz'de fark ettiğim birkaç şey var, mesela bunu kan ve gülde hatırlamıyorum ama Oğullar ve Rencide Ruhlarda da Cehennem Çiçeğinde de ve yine Tatlı Rüyalarda da ana hikayeyi bölerek araya bağımsız bir hikaye koyuyor. Ben o hikayeleri de çok seviyorum. Bir de belli başlı karakterler var tabi, bunlar sanırım yazarın kendi hayatında yer alan tiplemelerin kitaba yansımış hali. Mesela tahtakafa ve yanındaki keş arkadaş ortamı, sürekli alkolle ama sakinliğiyle anılan bi baba, dominant ve hakkında sevgi cümleciği kurulmayan bi anne, dini hissettirecek bir yan karakter, fırlama ve zeki eleman, zeki ve ulaşılamayan bi kadın, ay ve küçük kız, bilge bi üst merci. Kitapta sevmediğim tek olay Profesörün öğrencilerle vedalaştığı kısımdı, sevmedim. Gözüme batan şey dialoglardı çünkü aynı dialoglar önceki sayfalarda geçerken Olcayto fişeğin içinden öğrencileri salaklaması beni rahatlatıyordu şimdi ise gerçekten böyle hababam sınıfı modunda saçma bi anın olması biraz hoşuma gitmedi yani. Bir de master öğrencilerinin bu kadar lise modunda olmasından haz etmedim ama benim yerime orda zaten haz etmeyen bir karakter de oluşturulduğu için (profesör) çok da sesimi çıkartmayacağım. Son olarak kitabın hızıyla ilgili bir şey söylemek istiyorum, Alper Canıgüz kitaplarında genelde olay akışı hızlı olmasına rağmen hız değerinin min olduğu ve max olduğu belirgin iki olay yaşanıyor. Min olduğu nokta yukarıda bahsettiğim ek hikaye kısmında yaşanırken max nokta ise ikinci yarıda ve belki sonlara doğru gerçekleşiyor. Max kısmında hem yavaş ve olayları anlaya anlaya okumak istiyorum hem de bi an önce filmi devam ettirmek istiyorum çok garip bi an oluyor dkskdjfkxlsksjd Bir şey daha var unutmadan onu da yazayım, düşlere inanmakla ilgili, bir ara çok yanlış bi düşüncem olmuştu, kimse de bana yanlış olduğunu söylememişti ama zaten çok az insanla paylaşmıştım. 12.sınıf zamanlarıydı yanılmıyorsam gerçekten de bir şeyi düşlemenin yaşamak kadar gerçek olabileceğini düşünüyordum dolayısıyla istediğim herhangi bir şeyi yapmak için çabalamıyor sadece hayalini kurunca oldu bu iş diyip olayı bitiriyordum. Hırssız kendi kendine ve başarısız hayatımın temelleriymiş meğer, bu kitapta da benzer düşünceler gördüm mesela bi alıntı bırakayım; Vazgeçtim bırakmıyorum okuyun işte. Uzun lafın kısası Alper beyle sokakta bir yerde bi karşılaşsak fena olmaz. Bi selamlqşmam bi teşekkür etmem lazım sanki. Kitabın şarkısını yine Teomandan Renkli Rüyalar Oteli seçiyorum. Çünkü bi ara mola verdiğimde kendimi bu şarkıyı söylerken bulmuştum ve neden olmasın Düşlüyorum öyleyse vardır İstikrarlı hayal hakikattir İnsan alemde hayal ettiği müddetçe yaşar Hoşçakalın arkadaşlar uzun bir yazı oldu okuduysanız ne güzel umarım sizi bu kadar uzun süre hatta tutabilen bi yazı olmuştur, hoş bu konuda kendimden yana beklentilerimi kısıyorum. Normalde tekrar tekrar gözden geçirirdim ama bu sefer geçirmeyeceğim, klavye hataları için kusura bakmayın. Yazımda çelişkiler varsa yarısını öğlen yarısını akşam yazdığım içindir benim fikirlerim bu kadar bu kadar hızlı değişmese de ifade ediş şeklim hızlı değiştiği için çelişki doğmuş olabilir, bazen o kadar saçma ifade ediyorum ki ertesi gün ben de anlamıyorum yazdığım şeyi. Neyse Sevgiler Saygılar Tatlı rüyalar Kovalasın karnabaharlar

mazot 6 months ago

Bizim Büyük Çaresizliğimiz

Barış Bıçakçı

13 Gönderi

Ender ve Çetin'in Kinyas ve Kayranın paralel evrendeki versiyonları olduğunu düşünüyorum. Aslında taban tabana zıtlar, bu ikisi hırssız romantik hisli ve hayatın içinde elemanlar ama,, aynı kinyas ve kayra gibi çaresizler. Çaresizlik, bizim bu bedenimizi saran büyük hastalık. Hiç yoktan…devamı

mazot 7 months ago

Hazal kayayı da o kadar sevmem ki