🧸 (@mirabel)

"Şu an ne mutluyum ne de mutsuz. Sadece her şey geçip gidiyor. Şimdiye kadar yaşamımı sürdürdüğüm bu soğuk insan dünyasında, gerçek olduğunu düşündüğüm tek şey bu. Sadece her şey geçip gidiyor. Bu sene otuz yedi yaşında olacağım. Saçlarıma aklar düştü…devamı"Şu an ne mutluyum ne de mutsuz. Sadece her şey geçip gidiyor. Şimdiye kadar yaşamımı sürdürdüğüm bu soğuk insan dünyasında, gerçek olduğunu düşündüğüm tek şey bu. Sadece her şey geçip gidiyor. Bu sene otuz yedi yaşında olacağım. Saçlarıma aklar düştü diye insanlar beni kırkımı geçtim sanıyor." Kitaptan bir alıntıyla başlamak istedim sizlere aktaracağım düşüncelerime. Bu küçük metindeki bir yere dikkatinizi çekmek istiyorum şimdi. "İnsan dünyası" evet, yaşadığımız dünyayı içselleştirememiş ve kendini ait olmadığını düşündüğü bu "insan dünyasından" soyutlamış bir karakteri okuyacağız kitabımızın sayfalarında. Yarı otobiyografi tarzında ilerlediğini düşündüğüm için yazar Osami Dazai' nin intihar öncesi bize haykırışları ve sözde "insan dünyamıza" girmek, kendini bir yere ait hissetmek için çırpınışları belki de. Ben açıkçası bu kitabı okurken çok zorlandım. Yaşamı intihar girişimleri ve korkuyla geçmiş bir adamın melankoli dolu karanlık satırlarında gezinirken istemsizce her okuşuyumda kendimi kaybettim ve pes ettim. Bazı anlar kelimelerin ağırlığı altında ezildim, hapis tutuldum ve uzun bir süreçten sonra bitirmeyi başardım. Bu denli beni içine çekip bir yandan itmesinin sebebini bilemiyorum fakat karakterimizin her bir düşüncesini hayranlıkla okuduğumu biliyorum. "Toplum nedir ki? İnsanların çoğulu mu? Bu toplum denilen şey somut olarak nerededir? Yine de her nasılsa, şiddetli, sert, korkutucu bir kavram olduğunu düşünerek yaşamıştım hep. Benim için toplum dibini göremediğim dehşetli bir yerdi." Bu satırlardan da anladığınız üzere toplumdan korkan fakat hayatını bu toplumda bir yer edinme çabasıyla geçirmiş tüm uğraşları boşa çıkmış bir adamın hikayesini okuyoruz. Aslında zengin bir aileye sahip ve anlatıldığı üzere yakışıklı yüzüyle özellikle kadınlar olarak herkes tarafından sevilen bir karakter. Kendi elleriyle kendini boğuyor ve durmaksızın içinde olan dışlamışlık ve kederlerle boğuşuyor. Gerçekten insan önce kendini sevmeli o zaman etrafındaki güzelliklerin farkına varabilir yoksa kafasındaki gibi bir hiçe dönüşür. Bazı satırlarda daha derine iniyoruz ve dünyevi zevklerle bu "insan dünyasına" tutunmaya çalışan karakterimizin kendini asla içselleştiremeyişinin sebeplerini daha bariz görüyoruz. Özellikle kitabın son cümlesi beni fazlasıyla yaraladı ve travma dolu bir çocukluğun nasıl bütün bir hayatı harabeye çevirebileceğini bir kez daha öğrendim. Son satırlarda artık karakterimizin nerede olduğu bilinmiyordu ki büyük ihtimal intihar etmişti. Onca girişimden sonra amacına ulaşmış olmalıydı ve veda mahiyetinde bir kaç günlük bırakmıştı. Peki ölümünde suçlu kimdi? "Suç onun babasında." Hiç bir anlamı yokmuşçasına söylemişti. "Bizim bildiğimiz Yozo çok saf, düşünceli, eğer içki içmezse, hayır, hayır içse bile.. melek gibi bir çocuktu." Ah şu travmalar ah.. Sanırım yorumlamamı burada kesicem ve derinliğiyle beni büyüleyen bu kitabı sizlere de önericem (: "Bir şeyler teklif edilip de reddedince, karşımdakinin yüreğinde de kendi yüreğimde de sonsuza dek onarılmayacak aleni bir çatlağın oluşacağı korkusunu taşırdım hep." "İnsanların beni sevdiğini bilsem bile, sanırım onları sevme yeteneğim yoktu. (Aslında, diğerlerinin de "sevgi" yeteneklerinin olup olmadığı konusunda şüphelerim vardı.)" "Üzüntüden yorulan yüreğe umut taşıyan, yalnızca mest eden kadeh ol." "Acaba güven dolu saf bir yürek, suç mudur?"

mirabel 3 days ago

KADIN Biraz kadın bedeninin kutsallığı hakkında konuşalım mı, ne dersin? Kaburgalarında ifritin nefesi olarak geçireceğim 99 gece ve azınlıktan birer birer çıkan korkusuz şövalyeler olarak sizler, beni aptal bir koyun sürüsünden farksız halde kalplerinize kazımalısınız. Yüksel güzel çocuğum, ciğerlerin ve…devamı

mirabel 3 weeks ago

SERÇE Sokağın sessizliğinde adım adım ilerleyen bu yabanıl gövde, ben. Ruhum uyanır dehşet verici çığlıklarla, azgınlaşmış hislerini pamuk ipliğiyle bağlarım. O izler, ben yürürüm. Şimdi tüm o mavilerden seni dileyecek ve avuçlarında ezilmiş bir serçenin masumiyetini sunacak. Tanrının parmakları dokunur…devamıSERÇE Sokağın sessizliğinde adım adım ilerleyen bu yabanıl gövde, ben. Ruhum uyanır dehşet verici çığlıklarla, azgınlaşmış hislerini pamuk ipliğiyle bağlarım. O izler, ben yürürüm. Şimdi tüm o mavilerden seni dileyecek ve avuçlarında ezilmiş bir serçenin masumiyetini sunacak. Tanrının parmakları dokunur rahmime, kanayarak yükselir içimdeki kaosun ihtişamlı kokusu. Arındırırım kalbimi, ah tanrım, geliyorum ! Aynı nehirde yıkanmalı ve senden bir isa doğurmalıyım. Bedenimdeki tüm bu çölleşmiş arazileri şimdi zemzem suyuyla sulamalısın. Sol bacağının üzerinde tutturduğum bir ritim ve arzularım kamçılandığında sönük bakışlarının gölgesinde. Yakıcı dil darbeleriyle şah damarın boyunca rezalet bir yol çizeceğim. Rezalet. Bizim için en uygun kelime bu olacaktır. Serçeler günahkar mıdır tanrım? Onlar da zina yapar, canice şeytancıl ve bencil düşünceler arasında boğulmanın akıl almaz, uslanmaz zevkini tatmışlar mıdır ? Kanatları ezilmiş bir serçe ne işe yarar tanrım ? Avuçlarımda ki o minik sıcaklık bana seni hatırlatıyor, rezalet bir his rezalet. Kaygan yapış yapış çubuğunu çıkarıp son tohumunun sıcaklığını da boşalt üstüme, hadi yapabilirsin. Kafanı kopardığımda -nefretle harmanlanmış bir senfoni çalar ve tırnaklarımın arasına doluşan kurumuş kan izleri- emin ol hiç acı çekmeyeceksin. Benim ezilmiş, hırpalanmış, nankör serçem. Rezalet bir gün görüyor musun ? Yine tanrıyı sorgulamama neden oldun. Hayır boşalırken kendimi kesmeme izin ver. Çıldırmak çıldırmak ve ne yaptığımın farkına dahi varmadan sadece yapmak istiyorum. İzle beni tanrım. Bacaklarımın arasından akan özümü hayat enerjisine çevir ve şeytanın soyulmuş kuru dudaklarına damlat. Beni tüketmesine izin veriyorum. Yalnızca bu şekilde huzura erişeceğim. Ah tanrım, Eğer cehennem diye bir yer var ise, Serçeleri serbest bırak lütfen. Al beni, ruhumu katman katman soy ve bu rezalet bedeni de ne yapıyorsan yap. Bu zevk beni öldürecek. 🎶 To leave - shamrain

mirabel 1 month ago

Solo Leveling

Chugong

28 Gönderi

Manyak gibi bölüm bekliyorum, fazlasıyla beğendim. Her şeyi, her her detayı mükemmel.. bir solukta bitti bile ne ara bitti yahu buna benzer öneriniz varsa alabilirim incelemeyi uzatmak istemiyorum bu kadardii

mirabel 1 month ago

Senden geriye kalan nedir? 1- Baza arkasına saklanmış bir toz yumağı. 2- Yenilenmemiş kat kat çarşaflar arasında ruhumun aciz bir parçası. 3- Ayna karşısında belimi saran kolların. Fakat karşımda gördüğüm siluet yalnızca küçük bir kız çocuğunun aldanmış yansımasıdır. Yansıma soluklaşır,…devamı

mirabel 1 month ago

Deli Kadın Hikayeleri

Mine Söğüt

23 Gönderi

Delirerek ölenlere... Mine Söğüt' ün okuduğum ve uzun zaman boyunca etkisinden çıkamadığım ilk kitabı. Yazarın kalemi ürkütücü, heycan verici ve bazense masum. Cümleler kanla yazılmış hissi veriyor. Sayfalar arasında kendine yer edinmiş birbirinden absürt resimler yatağımın başucundaki duvara "as beni"…devamı

mirabel 1 month ago

Vaktiyle bir "benliğim" vardı; artık sadece bir nesneyim... Yalnızlığın bütün uyuşturucularını tıka basa alıyorum; dünyanın uyuşturucuları bana benliğimi unutturamayacak kadar hafiftiler. Içimdeki peygamberi öldürmüş olduğuma göre, nasıl olur da insanların arasında hâlâ bir yerim olabilir ki? -çürümenin kitabi ✨️

mirabel 2 months ago

İnci

John Steinbeck

44 Gönderi

"Kasaba, koloni halinde yaşayan bir hayvan gibidir. Kasabanın bir sinir sistemi, bir başı, omuzları ve ayakları vardır." Bütündür -ağızda yavan bir tat bırakan ezilmiş insanlar topluluğu- Kasabada herkes belli bir biçimde davranır, kalıpları kırmaz, öteki bireylerden farklılık göstermez, büyük bir…devamı"Kasaba, koloni halinde yaşayan bir hayvan gibidir. Kasabanın bir sinir sistemi, bir başı, omuzları ve ayakları vardır." Bütündür -ağızda yavan bir tat bırakan ezilmiş insanlar topluluğu- Kasabada herkes belli bir biçimde davranır, kalıpları kırmaz, öteki bireylerden farklılık göstermez, büyük bir hastalığa tutulmaz ve alışagelmişin dışında deneylere kalkışmaz. Düzeni bozmaz ! Bilinen ve güvenilenin dışına çıkmaya çalışmak büyük günahlardandır diye bastıra bastıra anlatıyor din adamları. "Siz birer askersiniz". Tanrının askerleri. Eğer ki öğretmen iseniz bayım, kesinlikle başka bir atılım yapmamalı, öğretmen olarak kalmalı ve görevinizin başında, görev yerinizi korumalısınız. Korumadığınız takdirde düzen bozulacak ve tanrılar tarafından elbette ki cezalandırılacaksınız ! John Steinbeck' in okuduğum ilk kitabının benim için ifade ettigi anlam istemsiz bir başkaldırıydı. Fakir hayatının içinde büyük bir şansa rastgelen baş karakterimiz, fakat şansı kabullenmek istese dahi bünyesine işlenmiş o kaçınılmaz kalıplar hengamesi. Tanrılar tarafından gönderilmiş bir lütuf mu, ceza mı ikilemi. En üzüldüğüm şey ise fakirliğin getirdiği mecburiyet. İçimdeki küllenmiş ateşe bir kibrit atılmış hissiyatıyla okuduğum bu kitap basit anlaşılır bir dille benden hakkı sayılır bir puan almayı hak etti. Hemen arkasından soluklanmadan yazarın bir diğer kitabi olan "fareler ve insanlar" isimli eserini de okudum. Umut, hayaller, sınıf farkı, yaralanmalar, acı.. Atlamadan söylemek istiyorum ki bu eserlerde en sevdiğim özelliklerden biri de anlatım tarzıyla olsun konusuyla beni yerimden kaldırıp adeta ışınlanmışcasına bahsedilen mekana ve zamana götürmesiydi. Dilencilerin kıkır kıkır gülüşleri kulağımda gezindi, komşular heyecanla kapılarının önüne çıkıp dedikodu arayan fısıldaşmalara boğulduğunda arkada üçüncü bir dinleyici bendim. Fareler ve insanlar kitabında 'bir kaç inek de ben bakabilirim yardımım dokunur' diye el kaldirdim hevesle ve son sayfalarda sazlıkların arasında çömelmiş oturan bir diğer nefes yine bendim. Güzel bir tat bıraktı ağzımda bu iki eser anlayacağınız. Kısa bir dinlenme molasında keyifle okunur (: "Derler ya, insan asla doymak bilmez diye, yüzünü verseniz ille de astarını ister dive. Bu sözler insanı kınama amacıyla söylenir, oysa insan soyunun en büyük yeteneklerinden biri, onu elindekiyle yetinen hayvanlardan üstün kılan bir yetenektir bu." "Haber, kilisenin önünde bekleşen dilencilere herkesten önce vardı, onları keyiften kıkır kıkır güldürdü, çünkü dünyada birdenbire şansı dönen bir yoksul kadar sadakadan yana cömert adam olmadığını bilirlerdi." "Bir kerecik konuşmuşlardı bu arada, ama konusmak salt alışkanlıklardan doğuyorsa ne gereği vardı ki. Kino, mutlulukla içini çekti, konuşma buydu işte"

mirabel 2 months ago

SEVGİLİLER GÜNÜ İNDİRİMİ Bu sevgililer gününde kirletilmiş tüm rahimler için bir portakaldan özür dileyeceğim. Küflenmiş düşüncelerini kesip titizlikle şeytanın kambur yandaşlarına pembe kalpli hediye paketleri içinde armağan edeceğim. Sevilmemiş tüm yürekler için seks pozisyonlarından daha lezzetli bir ara öğün var…devamı

mirabel 2 months ago

ŞEHİR "Bir başka ülkeye, bir başka denize giderim," dedin, "bundan daha iyi bir başka şehir bulunur elbet. Her çabam kaderin olumsuz bir yargısıyla karşı karşıya; - bir ceset gibi - gömülü kalbim. Aklım daha ne kadar kalacak bu çorak ülkede?…devamı