Raf Yorumu: . (@percy

Spoiler içeriyor Gözeldi. -------------------- Bu spesifik, çığır açıcı nitelikte yorumumu yukarıda bırakıp yeni yorum girmek istedim. Öncelikle Feride Çiçekoğlu'nun yalın, sade, anlaşılır bir anlatım dili benimsemesine rağmen rahatlıkla kafanızda canlandırabileceğiniz bir betimlemeyle anlatmasını çok sevdim. En çok bu konuda hayran kalmış olabilirim.…devamıGözeldi. -------------------- Bu spesifik, çığır açıcı nitelikte yorumumu yukarıda bırakıp yeni yorum girmek istedim. Öncelikle Feride Çiçekoğlu'nun yalın, sade, anlaşılır bir anlatım dili benimsemesine rağmen rahatlıkla kafanızda canlandırabileceğiniz bir betimlemeyle anlatmasını çok sevdim. En çok bu konuda hayran kalmış olabilirim. Kitapta ki olayları küçük bir çocuğun (Barış) mektuplarından okuyoruz. Bu mektuplar genelde demir parmaklıklara takılıyor ve çok sevgili İnci'sine gidemiyor. Barış'ın değil ama koğuştaki başka mahkumlardan bazılarının yazdığı mektuplar demir parmaklıkları aşıp gideceği yere gidebiliyor bazen. Barış koğuşta annesiyle kalan küçük bir çocuk. Neyin neden olduğunu kendince sorgulayıp, bu sorularının cevapsız kalması sonucu kendi cevaplarını yarattığı bir süreç var. Bunlardan beni etkileyen, "insan kitaplardan neden korkar ki?" sorusu oldu sanırım. Gerçekten bir süre oturup üstüne düşündüm, şahsen sorgulayan kişilerin kendince cevaplar çıkardığına eminim. Genelde verilen cevapsa 'aydınlanmanın, hak savunmasının önüne geçebilmek, kör koyunlar yetiştirebilmek içindi' cevabıdır. 12 Eylül zamanlarını az çok bildiğinizi varsayıyorum, kitap bu dönemlerde geçiyor. Ve kitapta çok çeşitli insan skalası var; gencinden yaşlısına, okurundan hayat kadınına, gelininden kaynanasına, çocuk gelininden hırsızına kadar büyük bir karakter yelpazesine sahip. Okurken en çok keyif veren şeyde buydu bence. Kısacıkta olsa sizleri tanımak güzeldi kızçelerim. Yazar kitabın beyaz perdeye bir gönül borcu olduğundan bahsediyor ki haksızda değil. Bunların dışında olayların çocuk gözünden nasıl işlendiğine hâlâ hayranlık duyuyorum çünkü gerçekten Barış'ın mektupları elime geçmişte İnci benmişim gibi hissettim. Zaten kitapta bahsi geçen dönemlerde yaşasaydık şayet raf halkından çoğu kişinin hapislere tıkılmış, sürekli sürgün yiyen belki işkencelerden ölmüş belki idama çarptırılan kişiler olacağından şüphem yok. Yani a dostlar insan kitap okuyor diye katille, hırsızla, yolsuzla nasıl bir tutulur? Böyle bir dönem düşünebiliyor musunuz? Yazarımız Feride hanım bizzat yaşamış, hapsi de boylamış fakat yılmamış bir yazar ve okurdur. Kitap düşmanlığı apaçık diktatörlük örneğidir, Führer Adolf Hitler'in insanlar kadar kitap katili olduğu da bilinmektedir. Bir daha böyle zamanlar yaşanmaması ümidi taşıyorum ve kitabı okumanızı tavsiye ediyorum. Barış'a bir kucakta siz açın, saçını bir kere de siz okşayın, bir kere de siz oturup gülüşün, bir kere de siz cevaplayın sorularını ve engel olun silahlılara, engel olun ki Uçurtmayı Vurmasınlar! --Son olarak: "İnsanların düşünmemesi yöneticiler için ne büyük şans" demiş sayın Adolf Hitler. Düşünün. Düşünebilmek için okuyun, izleyin, yazın, çizin... Yoksa ne manası var yaptığınız şeylerin.