Raf Yorumu: Ada (@adafln)

Hiçbir zaman korku içerikli yapımları sevemedim.Çünkü izlediğim her korku dizi/filmi saçma ve klişe buluyordum. Ama arkadaşımın öve öve bitirememesinden dolayı sıfır beklentiyle izlemeye başladım. Yoruma geçmeden önce şunu demek isterim ki; ba-yıl-dım! Dizi ilk bakışta fazlasıyla klişe bir konuya sahip…devamıHiçbir zaman korku içerikli yapımları sevemedim.Çünkü izlediğim her korku dizi/filmi saçma ve klişe buluyordum. Ama arkadaşımın öve öve bitirememesinden dolayı sıfır beklentiyle izlemeye başladım. Yoruma geçmeden önce şunu demek isterim ki; ba-yıl-dım! Dizi ilk bakışta fazlasıyla klişe bir konuya sahip gibi görünüyor aslında. Çocuklu, evli bir çift ormanın ortasındaki perili kocaman bir eve taşınır..... sonrası hep aynı terane. Zaten dizi sapına kadar klişelerden ibaret. Hikayesinde, akışında, karakterlerinde, diğer korku türlerinde görmediğimiz, bilmediğimiz tek bir şey bile yok ama dizinin başarısı da burada. Dizi tüm bu klişelerden kendine has bir doku, hikaye çıkarmayı başarıyor. Klişelerin doğru şekilde kullanıldığında (elbette biraz orjinal bakış açısıyla) nasıl faydalı bir etki yaratabileceğine güzel bir örnek dizinin totali aslında. Çünkü klişe demek kötü demek değildir. Yani dizinin konusuna aldanmayın. 👻 Eğer ben çok korkmak istiyorum diyorsanız uzak durun bu diziden çünkü korku ağırlıklı gibi görünse de çok başarılı bir dram yapımı. Dram ve gerilimi harika harmanlamışlar. Dram ve gerilim çok alakasız iki tür gibi dursa da bu ikisi harika bir uyum içinde. Bunun üzerine bir de sürükleyicilik eklenince roman okur gibi kendinizi diziye bırakıyorsunuz. Tabii korku öğeleri de var ancak korku kısmında yumuşak kaçabilir. Zaten dizinin amacı korkutmak değil tıpkı Six feet under'da ki gibi ölüm kavramının hayatımızdaki yeri üzerine yoğunlaşılmış. Dizinin beni en çok etkileyen tarafıysa her bir ayrıntının bağlandığı çok ince bir duygu olmasıydı. Senaryo, hikaye, oyunculuklar, müzikler, atmosfer, görüntü yönetmenliği her şeyiyle kusursuza yakındı. Korkacağız diye açtık ağlayarak kapattık:) Son olarak diziden güzel bir replikle bitireyim; ''Her hayat bittiğinde bir hikayeye dönüşür, hepimiz aslında hikayeleriz.''