Raf Yorumu: Tarantin Quentino (@nitram)

Yemeklerin metafor olarak kullanıldığı filmlerin sayısının son zamanlarda arttığını görmek sizin de dikkatinizi çekiyor mu?The Menu, kısmen de olsa Triangle of Sadness ve şimdi de Hunger.Yemeğin ve yenilen ortamın sosyal statü belirtisi olduğu ,görgüsüzlük turnusolu,fetiş ve sahte bir şeye dönüşmesinin…devamıYemeklerin metafor olarak kullanıldığı filmlerin sayısının son zamanlarda arttığını görmek sizin de dikkatinizi çekiyor mu?The Menu, kısmen de olsa Triangle of Sadness ve şimdi de Hunger.Yemeğin ve yenilen ortamın sosyal statü belirtisi olduğu ,görgüsüzlük turnusolu,fetiş ve sahte bir şeye dönüşmesinin anlatıldığını görmek, kısmen günümüz modern(!) toplumunu bir aynada seyretmek gibi.Fenomen(!) şefi afişte ve fragmanda görünce The Menu deki gibi bir şef göreceğimi anlamıştım.İkisinin ortak özelliği, kısmi sosyapat olmaları dışında, geçmişleri ve ben aslında iyi biriyim, hayatın zorlukları beni bu hale getirdi zırvasına sığınmaları.Başroldeki kızı ilk defa bu filmde izledim.Kesinlikle yıldız tozu var. Yemeğe odaklandığındaki ifadesiz yüzü,meydan okuyan bakışları ve duru güzelliği ile olduğu sahnelerde parlıyor.Yakında, gişeye oynayan bir Hollywood korku filminde başrol görürsem şaşırmam.Filmdeki yemek pişirme ve sunum sahneleri için eğitim almış olmalı .Wok tavayı tutuşu ,eti havada çevirişi,tabağa yemeği yerleştirirken yüzünü yaklaştırması, hepsi gerçeğe yakın olması için düşünülmüş detaylar.Filmin adı bence Flame (Alev) olmalıydı.Alevler filmde üçüncü başrol .Yemek sunum sahneleri, set tasarımı ve özellikle kırmızının kullanımı başarılı.Merak ettirerek başlattıkları filmde,seyirciler olarak, son sürat kayalıklara çarpmayı zevkle beklerken son anda dümenin kırılmış olması hayal kırıklığı.Usta çırak ilişkisindeki gerginlik ve meydan okuma hali benzese de Whiplash gibi bir kült ile karşılaştırılamaz elbet. Whiplash de bateri çalmaktan kanayan parmaklar görmüştük burda ise wok tavadan sıçrayan yağların yaktığı bilekler. Ve karakterlerin yaralarını gurur nişanı olarak taşımaları.Tayland sinemasından bir örnek görmek hem şaşırtıcı hem de Dünya sineması adına umut verici. Netflix çöplüğünde nadir seyredilebilir işlerden.7/10