Raf Yorumu: Serdal Emekli (@thelastsoldier)

Her ne kadar uzun sürsede bir kitabı daha bitirmiş bulunuyorum ve vakit kaybetmeden değerlendirme kısmına geçmek istiyorum.İki erkek ve bir kadın arasında yaşanan bir aşk üçgenini anlatan bu roman,en yakın arkadaşı ve akrabası olan bir adamın karısına aşık olan bir…devamıHer ne kadar uzun sürsede bir kitabı daha bitirmiş bulunuyorum ve vakit kaybetmeden değerlendirme kısmına geçmek istiyorum.İki erkek ve bir kadın arasında yaşanan bir aşk üçgenini anlatan bu roman,en yakın arkadaşı ve akrabası olan bir adamın karısına aşık olan bir adamın hikayesini anlatıyor. Mehmet Rauf,bu hikayeyi anlatırken aşık olmuş bir insanın psikolojisini en küçük ayrıntısına kadar aktarıyor.Bunu da kahramanların yaşadığı duyguları en ince ayrıntısına kadar vererek,onların iç çatışmalarını kağıda dökerek yapıyor.Zaten roman Türk Edebiyatındaki ilk psikolojik roman olma özelliği taşıyor. Kitapta ağır çevresel ve psikolojik betimlemlemelere yer verilmiş ve uzun cümleler kullanılmış ve az kullanılan sözcükleri sık sık kullanıyor. Suç ve Ceza,Kumarbaz gibi psikolojik romanları sevenlerin okumasını tavsiye edebileceğim,olay örgüsününün ön planda olmasından hoşlanıyorsanız sizi sıkabilecek bir kitap. (Aşağıdaki bölümde kitabın ayrıntılarına giriyorum,isterseniz burayı atlayabilirsiniz.) Kitabı okurken Necib'in aşkı karşısında etkiilenmemek mümkün değil açıkçası.Ayrıca Suad'ın bir erkeğe meyletmesi için kriterlerinin gönül yüceliği ve kişinin meziyetleri olması,Necib'in aşkından kıvransa da Süreyya'yı bırakacağı kötü durumdan dolayı vicdan azabı duyması,Hacer gibi kadınları "nasıl oluyorda her gördükleri adama meylediyorlar" diye hor görmesi;bende ideal ve aşık olunabilecek bir kadın imajı çizdi.Böyle yüce bir kadın bulmak kolay olmasa gerek.Tabi ondan daha zoru böyle bir kadına layık olacak bir adam olabilmek. Kitapta yaşanan iç çatışmalar ve bu iç çatışmaların insanın hayatını nasıl yaşanmaz hale getirdiği de kitapta iyi aktarılmış.Karakterlerimiz toplumun değer yargıları ve aşk arasında sıkışıp kalıyor.Bir yanda çok aşık oldukları insan,diğer yanda ise kırmaktan korktukları bir dost var.Bu yüzden bazen sadece aşk için hareket etmek bazen de gizli ama yüce bir aşkı sürdürmek isteğine kapılıyorlar. Ayrıca sonlara doğru Suad ve Necib'in birbirlerine karşı gereksiz alınganlıklar gösterip manasız şüphelere kapılmaları beni çok endişelendirdi.Az daha birbirlerine küs bir şekilde bu aşkın sonunu getireceklerdi.Sanırım gözler her zaman derdini anlatmakta yeterli değil.