Raf Yorumu: Özgür (@henry

Çoğu şiir kitaplarında olduğu gibi onca şiirlerin arasından içinde bizim için ayrı bir yeri olan şiirler vardır.Kendine has üslubu ile muazzam bir duygu aktarımı yapmış Selim Temo keyifle okuduğum ve dinlediğim şiiri ilistireyim buraya nasipleniriz ara ara 🤌 Hem zaten…devamıÇoğu şiir kitaplarında olduğu gibi onca şiirlerin arasından içinde bizim için ayrı bir yeri olan şiirler vardır.Kendine has üslubu ile muazzam bir duygu aktarımı yapmış Selim Temo keyifle okuduğum ve dinlediğim şiiri ilistireyim buraya nasipleniriz ara ara 🤌 Hem zaten şiir sevmeyen insan insan mıdır lo? Mes'ut Bir Tesadüfe Altıncı ve Son Mektup - ve nihayet ikimiz kaçtığımız aşkların toplamıyız sokakta yaralı bir it koşturuyor iki buluşmadır koluma girmiyorsun. ve birkaç milyon yıldır tutmadın ellerimi. benimle çıkmıyorsun bu yolculuğa.ve ben sırf bu yüzden yenilebilirim. bu resimden çıkıp gidiyorum. seni isteyen yanım ölümsüz yanımdır. bulutsuz da yağan nedir? şimdi öğreniyorum ki, gözyaşı! bu resimden çıkıp gidiyorum. seni isteyen yanım aşk yanımdır. babam romantik bir aşiret savaşçısıydı, çapraz fişeklik duyardım yüzümde ona sarıldığım zaman.sonrası jandarmalardı.ağıt kadınlardı. mezarlardı.o gün bugündür sayrıyım. çünkü insan öldügü yaşta kalır. babam elin eskilerini giyerdi. ben bu yüzden ezik olurum bayram sabahlarında. yani bir sömürgede doğan kırılgan olur. çünkü insan öldüğü yaşta.. sokaktan askeri konvoylar geçiyor iki buluşmadır koluma girmiyorsun ve birkaç milyon yıldır tutmadım ellerini.ve ben sırf bu yüzden yenilebilirim. yaşadığım yitirdiklerim oluyor hep. oysa tuttuğum elleri bırakmıyorum.sonra korkuyorlar hasletimden.ne denli sevgiye değer olduğumu söylüyorlar. gidiyorlar sonra.ve biçimlendiremediklerimiz biçim oluyor bize. ve sen haftanın deniz ertesi günleri geliyorsun. bir çizgi diyorsun. bir çizgideyim. sağım nere solum nere bilmiyorum.. seni şiir duraklarına bırakıyorum o zaman. güleç kalıyorsun. dudakların kırışıyor kenarlarından. ellerin, minnacık ellerin morarıyor.küçük küçük adımlarla gidiyorsun -sanki- içimden. bir şiir durağından biniyorsun. zaten yorgunsun. ben sancıyla kıvranıyorum geceleri sayrı bir yatakta. terli terli seni içiyorum. çünkü yüzüme bakınca seni görüyorum. çünkü yorgunsun. parçalı bulutlu şiirler okuyorum sana. şiir gibi bir çiselti başlıyor sonra.kanayan bir yara; yalnızlık. çıkıp kanıyorum. çıkıp sokakta.. sokaktaki bütün kedileri eziyorlar iki buluşmadır koluma girmiyorsun. ve birkaç milyon yıldır tutmadın ellerimi. ve ben sırf bu yüzden ezilebilirim. biz emeklerken sevmeyi öğrenmede, kolumuzdakiler düşüyor. ki ölenler zafere en çok yakışanlardır! ki ölenler zafere en çok yaklaşanlardır! oturup tuhaf ağıtlar yakıyoruz onlara ve söz veriyoruz yarını kurtaracağımıza.ama yarına ertelemekle bugünü yitiriyoruz zaten. ve zaten yenik sayılırız yaşamakla! en gizli yerimize çağırıyoruz acıyı.ve hep yenik düşüyoruz, çağırmakla! sulara benziyorsun bu yüzden. sular ki dinginlige gelir ancak. ısınırsa uçar, soğursa kaskatı kesilir teninden. sulara benziyorsun kapılmaya gelmez. sulara.. bildik sulara.. sokaktan telsiz sesleri geliyor iki buluşmadır koluma girmiyorsun ve birkaç milyon yıldır tutmadım ellerini ve ben sırf bu yüzden kaybedilebilirim. ihmal edilmeyen telefonlar bekliyorsun, dakik ve ilgi dolu.anne oluyorsun bütün aşıklarına. ve çocukların oluyorlar bilmeden. ve bu resimde kalmayı bu kadar çok isterken, çekip.. çıkıp gitmeli diyorum. insanlar çoğalıyor etrafımda. sen yoksun. ıssızlığımdan anlıyorum, çok uzakta oluyorum onlar konuşurken.derken gece başlıyor.çayları ödüyorlar ve bir parçamı alıyorlar karşılığında. ve sen haftanın deniz ertesi günleri geliyorsun. her aşk, yaşayamadıklarımızın özetidir diyorum. gülüyorsun. seni daha önce öpmüş olmalıyım. yoksa nasıl bulurum yüzünde gülen ağzının yerini. sokakta ölümsüz yanından yaralıyorlar birini. iki buluşmadır koluma girmiyorsun. ve birkaç milyon yıldır tutmadın ellerimi...