Raf Yorumu: tayfunngur (@tayfunngur)

Offf şimdi bitirdim . Sanırım 4 veya 5 nci izleyişim . Yine her zamanki duyguları hissettim. Bu film Don Haskins ve bir avuç siyahi gencin , siyahilerin iyi zıplayan ama beyinleri olmayan yaratıklar olarak görüldükleri bir dönemde imkansızlıklar içerisindeki başarı…devamıOfff şimdi bitirdim . Sanırım 4 veya 5 nci izleyişim . Yine her zamanki duyguları hissettim. Bu film Don Haskins ve bir avuç siyahi gencin , siyahilerin iyi zıplayan ama beyinleri olmayan yaratıklar olarak görüldükleri bir dönemde imkansızlıklar içerisindeki başarı mücadelesini anlatıyor . Filmimiz gerçek bir hikayeye dayanmaktadır. Bugün bizlere medeniyet öğretmeye çalışanların çokta uzak olmayan bir geçmişte ten renkleri farklı diye insanlara nasıl davrandıklarını gösteriyor . Neyse biz filmimizin konusuna geçelim . Don Haskins’in liselerdeki kız takımlarını çalıştırarak başladığı koçluk kariyerine, Texas Western üniversitesinin başına geçerek devam etmesi isteniyor.Bir çok şeyden fedakarlık ederek ailesi ile Texas’a yerleşiyor ve burada kendisinden basketbol oyuncularını hizaya sokması isteniyor. Haskins ise takımına yedi tane yıldız olabilecek derecede yetenekli siyahi oyuncuyu kadrosuna katarak şampiyonluğa oynamak istiyor ve yolculuğumuz başlıyor . Tabi takımdaki siyah ve beyaz oyuncular ilk başta dönemin şartlari gereği birbirlerine düsman iken maç kazanmaya başladıkça ve beraber vakit geçirdikçe birlik beraberlikleri ve dostlukları artıyor . Maç kazandikça aynı zamanda gittikleri deplasmanlarda düşmanca tavırlar artıyor . Ve final maçı geldiğinde koç Haskinks büyük bir duruş göstererek final maçına sadece siyahi oyuncularla çıkıyor. Çünkü gelinen noktada bu bir şampiyonluk maçından çok varoluş maçına dönüyor . Zaten bilindiği üzere doğuştan gelen yatkınlıkları oldukları basketbolda zorlu bir maçın ardından şampiyon oluyor . Bu Amerikalılar bu biyografi filmlerini gerçekten mükemmel yapıyorlar . Zaman zaman duygulanıyor ,zaman zaman güldüren ve eğlendiren filmimiz en sonunda takımımızla bizi sevindiriyor . Buradan başta siyahi oyunculara oynama şansı veren KOÇ DON HASKINS , takımdaki siyahi oyuncularımız David Lattin , Bobby Joe Hill , Willie Cager , Willie Worsley , Jerry Armstrong, Orsten Artis , Nevil Shed , Harry Flournoy ve takımdeki diğer dostlarımiz finalde büyük fedakârlık gösteren Togo Railey, Louis Baudoin, Dick Myers ve David Palacio' ya saygılarımı gönderiyorum . İzleyin , izlettirin .