Raf Yorumu: audrey (@audreyeira)

10/10 Nefret, öfke ve önyargı bir insanı ve etrafındakileri neye sürükleyebilir? Bu insan değişebilir mi? Amerika’daki ırkçılığı çok iyi özetleyen bir film olduğunu düşünüyorum. İnsanların birbirlerini anlamamasından, bir toplumu bölmek ve yönetmek için yapılan ayrımcılıklardan, kanunlardan ve yaşam şartlarından ortaya…devamı10/10 Nefret, öfke ve önyargı bir insanı ve etrafındakileri neye sürükleyebilir? Bu insan değişebilir mi? Amerika’daki ırkçılığı çok iyi özetleyen bir film olduğunu düşünüyorum. İnsanların birbirlerini anlamamasından, bir toplumu bölmek ve yönetmek için yapılan ayrımcılıklardan, kanunlardan ve yaşam şartlarından ortaya çıkan bu ırkçılık günümüzde hala daha aynı şekilde devam ediyor. İnsanlar ırkçılığın nasıl eskisi gibi olmadığından bahsedip duruyorlar, buna katılmıyorum. Filmin yayınlandığı 98 yılında Rodney King isimli siyahi bir adam hız yaptığı ve polislere saldırdığı için polisler tarafından öldüresiye dövülmüştü. Bu olaylar 98 yılının Los Angeles’ında büyük protestolara, protestolar da yağmalamalara sebep olmuş zaten ayrışmış olan siyah ve beyazlar birbirlerinden iyice bağımsız hale gelmişlerdi. Bu protestolar 2020 yılında George Floyd için de yapıldı. 2013 yılında BLM’in kurulmasına sebep olan olaylar yaşandı. 98 yılından öncesine gidersek 1989 yılında beş genç siyahi çocuk beyaz bir kadına tecavüzden haksız yere yargılanmışlardı. Bu tür olaylar uzun zamandır oluyor ve şekil ve isim değiştirerek varlığını korumaya devam edecek, ne yazık ki. Film için Nazi propagandası diyenler olmuş. Bir insan bu filmi izleyip nasıl kendi kendine ‘Evet, evet. İşte olmak istediğim kişi ve yaşamak istediğim hayat tam olarak bu.’ diyebilir? Filmleri nasıl izliyorsunuz, nerenizden anlıyorsunuz? Beni çok üzen ve aynı zamanda sinirlendiren bir film oldu. Çok da beğendim. Amerikan tarihi ilgimi çekiyor ve güzel işlendiğini, işini iyi yaptığını düşünüyorum. Nefret ve ırkçılık çoğu zaman karşındaki ‘farklı’ya duyduğunuz öfke değildir. İçinde bulunduğunuz sisteme, kendinize, yaşamak zorunda bırakıldığınız hayata ve sizi bu duruma sokan insanlara (ki bunlar genelde gücü elinde bulunduran insanlar ve siyasetçilerdir, üst kattaki komşunuz değil) karşı duyduğunuz öfkedir. Birbirimizi anlayabilirsek, değişime açık olursak ve gittiğimiz herhangi bir yerde bizim de aynı şekilde ‘farklı’ durumuna düşebileceğimizin farkında olursak ilerleyebiliriz ancak. Edward Norton’ı da çok severim, söylemeden geçemeyeceğim. “Öfke bir yüktür, hayat sürekli kızgın yaşanmayacak kadar kısadır.”