Raf Yorumu: Nebileyim (@nebileyim)

Bir gün bir telefon alırsınız ve hikaye hiç beklemediğiniz bir sona götürür sizi. Bir gün ise bir başka insanı takip etmek zorunda kalırsınız ama o insanın sizi götürdüğü yer hiç beklemediğiniz bir son olur. Ya da hikaye tamamen bitmez ardından…devamıBir gün bir telefon alırsınız ve hikaye hiç beklemediğiniz bir sona götürür sizi. Bir gün ise bir başka insanı takip etmek zorunda kalırsınız ama o insanın sizi götürdüğü yer hiç beklemediğiniz bir son olur. Ya da hikaye tamamen bitmez ardından asıl hikaye başlar ve bir yazarın yaşadığı hayatın izlerini sürmeye çalışırken bulursunuz kendinizi. Kitap üç hikayeden oluşuyor. Cam kent, Hayaletler ve Kilitli Oda. Üçü de birbirine bağlı ama kitabın içindeki farklı kişilerin hikayesini ele alıyor. Kitabı okurken akıp gidiyor zaman. Listeme eklediğim yazarlardan biri oldu. Mutlaka diğer kitaplarını da okumayı düşünüyorum. “Şemsiye yalnızca bir nesne olmakla kalmaz. Bir işlevi olan bir nesnedir, başka bir deyişle insanın iradesini ifade eder. Durup düşünürseniz her nesnenin şemsiyeye benzediğini görürsünüz, çünkü hepsinin bir işlevi vardır. Kalem yazmaya yarar, ayakkabı giymeye, araba sürmeye. Şimdi sorum şu: Bir nesne işlevini artık yerine getirmezse ne olur? Hala o nesne midir yoksa başka bir şey mi olmuştur? Şemsiyenin kumaşını yırtarsanız şemsiye şemsiye olmayı sürdürür mü? Telini açar, başınızın üstüne tutar, yağmura çıkar ve sırılsıklam olursunuz. Bu nesneye hala şemsiye demek mümkün müdür? Genellikle der insanlar. Olsa olsa, şemsiye bozulmuş, derler. Benim gözümde bu çok ciddi bir yanılgıdır, bütün dertlerimizin kaynağıdır. Şemsiye artık işlevini yerine getiremediğinden artık bir şemsiye değildir. Şemsiyeye benzeyebilir, bir zamanlar şemsiye olmuştur, ama artık başka bir şeye dönmüştür. Ama sözcük aynı kalmıştır. Bu yüzden artık o şeyi ifade edemez. Tam ve doğru değil; sahtedir; göstermesi gereken şeyi gizlemektedir. Elimizde tuttuğumuz sıradan, özelliksiz bir nesneyi bile adlandıramazsak bizi gerçekten ilgilendiren şeylerden söz etmeyi nasıl bekleyebiliriz? Kullandığımız sözcüklere değişim düşüncesini katmazsak çaresizliğimiz sürecek.”