Raf Yorumu: chitarrista35.5 (@chitarrista35.5)

Pulitzer ödüllü yazar Lahiri ile tanışma kitabım olan, Saçında Gün Işığı'ndan sonra okuduğum,Olduğum Yer son derece sıradan gündelik olayların sade bir dille aktarıldığı ve gücünü de buradan alan etkileyici bir metin. Postmodern çağda bir kadının, yalnızlığıyla yarı barışık yarı küskün…devamıPulitzer ödüllü yazar Lahiri ile tanışma kitabım olan, Saçında Gün Işığı'ndan sonra okuduğum,Olduğum Yer son derece sıradan gündelik olayların sade bir dille aktarıldığı ve gücünü de buradan alan etkileyici bir metin. Postmodern çağda bir kadının, yalnızlığıyla yarı barışık yarı küskün ilişkisini; bulunduğu mekan ve zaman üzerinden tanımlayan , gündelik olaylardaki ayrintilarin inceliklerine temas eden, içinde bulunduğu çağın çıkmazlarına düşüşünü ve buradaki çaresizliğini söylemekten sakınmayan bir dışavurum. Derinlikli karakter analizleri ayrıntılı biyografik ögeler yerine verilen minik ipuçlarıyla zihinde bir karakter ve atmosfer yaratabiliyoruz ve bu sayede devamlılığı olmayan kırkı aşkın bölüm arasında bağ kurmakta zorlanmıyoruz. Görkemli bir edebiyat olağanüstü yeni bir şey söyleyen bir metin değil ama hayatın melankolik tarafının tadını bilen, yalnızlığını seven ama bir o kadar da ondan korkan her insan kendinden çokça şey bulabilir bu kitapta. Mekanlar ve insanlarla kurduğu ilişkilerdeki kendinden yola çıkarak, her defasında yalnızlığına ulaşan kadın kahramanımız, ‘seçtiği’ bu hayatın beraberinde getirdiği tatsızlıklarla sonuçla karşı karşıya. "Beklenmeyenden kaçış yoktur. Hayat, günbegün yaşanır." Kitap kırklı yaşlarının ortalarında, üniversitede edebiyat öğretmenliği yapan, yalnız yaşayan bir kadınla buluşturuyor bizi. Yaşadığı şehri onunla adım adım dolaşmaya başlıyoruz. Sokakta yürüyor, trene biniyor, kitapçıya, okula, markete gidiyor, evinde, aynada, deniz kıyısında, annesinin evinde, gün doğumunda, yatakta, iki adım ötesinde bazen de hiçbir yerde ona eşlik ediyoruz. Aslında kitap bir romandan çok günce gibi yazılmış, zamandan ziyade mekanlara , yaşananlara, gözlemlere odaklanıyor. Yalnız bir kadının hayatla, ailesiyle ilişkisini sorguladığı, ister biraz hesaplaşma, biraz iç döküş deyin, ister hayal kırıklıkları ve çocukluk travmaları ile yüzleşme, asıl mesele hepsi bir araya geldiğinde hayat yolculuğunun ortasında bir kadının yolunu yitirmesine çıkıyor. Aslında hepimiz için gerekli olan; belki ara ara hayata bir dönüp bakmak, belki yolu değiştirmek gerek.