Raf Yorumu: Blesk (@berrybutcher)

Dostoyevski'nin toplumsal hicvini simgesel bir hikaye içinde verdiği akıcı bir eserdir. Toplum içindeki farklılıklar, özellikle ekonomik anlamdaki statü farkları kapsamında insanların yeni fikirlere tepkilerini ortaya koyar. İki yüzlü karakterimiz, kendisinin yenilikçi olduğunu iddia ederek hümanizmi destekler. Ancak üst sınıftan birisi,…devamıDostoyevski'nin toplumsal hicvini simgesel bir hikaye içinde verdiği akıcı bir eserdir. Toplum içindeki farklılıklar, özellikle ekonomik anlamdaki statü farkları kapsamında insanların yeni fikirlere tepkilerini ortaya koyar. İki yüzlü karakterimiz, kendisinin yenilikçi olduğunu iddia ederek hümanizmi destekler. Ancak üst sınıftan birisi, hümanizm anlayışını ne şekilde hayatına dahil edebilir ve bu görüşünde ne kadar samimi olabilir? Kitap, bu sorunun cevabını ve karakterin kararının insanlar üzerinde yaratacağı beklenmedik ve “tatsız” etkiyi anlatır. ♤ (HAFİF SPOİLER İÇERİR) ♤ İvan İlyiç, ne kadar iyi olduğunu ve diğer üst sınıf amirleri kadar yenilik karşıtı olmadığını çevresindeki zenginlere kanıtlamak için daha aşağı sınıfta olan bir memuru varlığıyla şereflendirmeye karar verir. Bu memurun düğününe giderek hem kendisinin ne kadar iyi bir insan olduğunu kanıtlamak hem de aslında aralarındaki statü farkını herkese hatırlatarak insanların kendi mevkiine olan korku ve saygı gibi tepkilerinden keyif almak istemektedir. Kitapta, yazar bir beyefendinin karakterimize geri kafalı diyerek hakaret ettiğini okuyup, bu yenilikçi ve hümanist adamın nasıl geri kafalı olabileceğini düşünebilirsiniz. Ancak karakterin hümanizm dediği şey, her insanın ekonomik statüsüne bakılmaksızın aynı değeri taşıdığı anlayışı değildir. Karakterin savunduğu iyilik ve hümanizm, aslında sadece sosyal statüleri koruyarak egonuzla insanları ezip, arada bir de iyilik niyetine onların "seviyesine" inmeyi lütfetmektir. Dostoyevski aslında, saygıdeğer ve iyilik olarak yapılan şeylerin bile ne tür kirli düşünceler altında ortaya çıktığını harika bir şekilde özetlemektedir bu kısa kitabında. Dostoyevski'nin tam bir insan sarrafı olduğunu düşünüyorum. İnsanların davranışlarının altında yatan nedenleri uzman bir sosyologdan daha iyi şekilde gözlemleyip hikayelerine aktarabilmiş. Eylül ayı geride kaldı ve benim tekrardan sınava hazırlanmam gerekiyor. Fakat kitaplar daha önemli. Bu konudaki iştahımı bastırabilirsem okumayı azaltıp sınavı kazanmaya odaklanabilirim. Yine de buna değeceğini bildiğim için kendim de dâhil herkese bol kitaplı günler diliyorum. ♤ “Öyle ya, akşam gevezelik edersin; sabah da yaptığına pişman olursun.” p19 ♤ “Duygularımızın pek çoğu gündelik bir dille anlatmada bize gerçekten pek uzak görünür Bunun için bu gibi duygular herkeste olduğu halde asla ortaya çıkarılarak gösterilemez.” p22