Raf Yorumu: rheasilva (@rheasilva)

Spoiler içeriyor "Başta hiçbir anlam ifade etmeyen hususlar, genellikle sonda bize en çok şeyi anlatan veriler hâlini alır." Çok uzun zaman önce başladığım ama henüz bitirebildiğim kitap. John Verdon'un kitaplarını okumayı severim yalnızca Yılan Avı'nı henüz okumadım. Polisiyeyi ve katil kim oyununu…devamı"Başta hiçbir anlam ifade etmeyen hususlar, genellikle sonda bize en çok şeyi anlatan veriler hâlini alır." Çok uzun zaman önce başladığım ama henüz bitirebildiğim kitap. John Verdon'un kitaplarını okumayı severim yalnızca Yılan Avı'nı henüz okumadım. Polisiyeyi ve katil kim oyununu kesinlikle dizide, filmde, kitapta severim. Bence John Verdon bunu güzelce başarabilen isimlerdendir. Fakat bu sefer bu kadar pozitif bir bakış açısına sahip değilim sanıyorum. Aslında ilk başta Ölümden Dönen Adam teması ve konusu çok merak uyandırıcı ve dikkat çekici. Fakat o baştaki hava çok da uzun sürmüyor. (Belki de ben araya çok vakit koyarak okuduğum için öyle hissetmişimdir bilmiyorum.) Evet kitap aslında çok kısa bir zaman dilimini ele alıyor ama uzunca bir süre hiçbir şey olmuyor. Kitap tekrar kendine sonlara doğru geliyor ama bu sefer de tam bir yokuş aşağı gitme durumu yaşanıyor. Üst üste işlenen cinayetler. Aha diyorsun katil bu, yok o ölüyor. Tamam diyorsun o zaman bu, yok o da ölüyor. Zaten bu sefer okuyucunun katil kim oyununu kazanması da pek mümkün değil. Çünkü resmen yazar tarafından saklanmış, o kadar öylesine bir karakter havası verilmiş ki herkesten şüphelenip ondan şüphelenmiyorsunuz. (Bu aslında John Verdon'un başarısı sayılabilirdi lakin bu saklama o kadar başarısız şekilde yapılmış ki, en sonunda katil kendini açık etmese Gurney yalnızca hislere sahip delil yok, Bölge Savcısı ile teorisini paylaşıyor Bölge Savcısı bile teorisinin ne kadar kaygan bir zeminde olduğunu anlatıyor. Bence bu kısımlarda John Verdon da kendi saklama işinin içinden çıkamadı.) Bana saçma gelen bir kısım da Lorinda'nın üzerine çok gidilmemesi oldu. Yani cinayetten, ve hatta cinayetlerden en büyük kazancı sağlayan o ama öylece etrafta dolanmasına müsade ettiler. (Katili saklamaya çalışmanın yersiz çabalarından biriydi.) Son söz kısmı da bir tuhaftı. Basit bir dizinin final bölümde olan üç beş yıl sonra herkese ne oldu tadında saçma sapan bir şeydi. Hoşuma gitmedi. Bu kitapla sevdiğim şey ise Dave ve Madeleine'in aralarındaki ilişkinin diğer kitaplara oranla çok daha güzel ve sağlıklı işlenmesi oldu. Çiftin arası çok güzeldi. Dave biraz adım atabilse zaten çok harika bir ilişkileri olacak da onları artık böyle kabul ettim. Keşke ara sıra başka şeyler de yeseler. Evet genel olarak ortalama buldum. Belki John Verdon'un kitabı olmasa daha çok hoşuma giderdi ama ondan çok daha etkileyici kitaplar okudum. (Hiç biri Aklından Bir Sayı Tut etmedi o ayrı) 10 üzerinden 6 puan ile Tepenin Laneti defterini kapatıyorum.