Raf Yorumu: deniz dibi tanrıçası🍷 (@amphitrite

"Her sabah saat dokuzda bana yarım saat kitap okuyacaksın. Çarşamba ve cumartesi saat dokuz buçukta Nancy'le mutfakta yemek yapmayı öğreneceksin. Diğer sabahlar benimle dikiş dikeceksin. Öğleden sonralarinı müzik için ayıracaksın. Sana hemen müzik öğretmeni bulmam gerek." Teyzesi kararlı bir şekilde…devamı"Her sabah saat dokuzda bana yarım saat kitap okuyacaksın. Çarşamba ve cumartesi saat dokuz buçukta Nancy'le mutfakta yemek yapmayı öğreneceksin. Diğer sabahlar benimle dikiş dikeceksin. Öğleden sonralarinı müzik için ayıracaksın. Sana hemen müzik öğretmeni bulmam gerek." Teyzesi kararlı bir şekilde sandalyesinden kalktığında Pollyanna dehşet içinde bağırdı. "Ama Polly teyzeciğim! Bana yaşamak için hiç vakit ayırmadın." "Yaşamak için mi? O ne demekmiş? Sanki bunları yaparken yaşamayacaksın!" "Elbette nefes alacağım, Polly teyze fakat yaşıyor olmayacağım. Uyurken de sürekli nefes alırız fakat yaşamayız. Yaşamak derken istediğin şeyleri yapmaktan bahsediyorum. Dışarıda oynamaktan, kendi kendime kitap okumaktan, evler, insanlar görmekten, dün geldiğim güzel caddeleri keşfetmekten... Benim için yaşamak bunlar Polly teyze sadece nefes almak değil!" (Okurken bu teyzenin saydığı eğitimler bana Pollyanna'nın bahsettiği 'yaşamaktan' daha güzel gelmişti. Ama okumaya devam ettiğimde Pollyanna'nın yaşam anlayışının ne kadar dolu dolu olduğunu fark etmiştim😭😭) Pollyannacılık, genelde fazla iyimser olan insanlar için kullanılan bir terim ama bazen tartışma anında aşağılamak için de kullanılabiliyor. Pollyanna bunun ikinci anlamda kullanıldığını öğrense baya üzülürdü. Bu arada Pollyanna'nın iyimserliğinin minicik bi kısmını saflık olarak değerlendirebiliriz bence, çoğu gayet akılcı bi bakış açısı. "...eğitimin konusunda görevimi yapmaya...", "...görevini yerine getirmelisin.", "...görevimi hakkıyla yapmamış olurum." "Polly teyzeciğim, şu görev meselesinin mutlu olunabilecek bir yanı yok mu?" Pollyanna her olayın mutlu olunabilecek taraflarından bakan 11 yaşında bir kız. Çevresindeki herkesi de inatla kendi 'mutluluk' penceresinden bakmaya davet ediyor. Bunu babasıyla bulduğu mutluluk oyununu oynayarak yapıyor. Kitaba başlamadan hüzünlü bir hikaye olabileceğini düşünmüştüm. Ama hiç değil. Pollyanna o kadar tatlı bir kız ki çevresindekiler de ona ayak uyduruyor. Okumanızı tavsiye ederim. Özellikle ülkenin şu gündeminde insanın içini sevinçle dolduruyor.