Raf Yorumu: Gülcan (@venus)

Aslında ne yazacağımı bilmiyorum. Yazmam gerektiğini farkındayım, bu filmi size önermek zorunda gibi hissediyorum kendimi. Çok etkilendim ve hayran kaldım. Gerçek bir hayat hikayesi olması beni o kadar üzüyor ki... Kendi kendime Gia'nın bana düşündürdükleri hakkında konuşmak istiyorum, bundan sonrasını…devamıAslında ne yazacağımı bilmiyorum. Yazmam gerektiğini farkındayım, bu filmi size önermek zorunda gibi hissediyorum kendimi. Çok etkilendim ve hayran kaldım. Gerçek bir hayat hikayesi olması beni o kadar üzüyor ki... Kendi kendime Gia'nın bana düşündürdükleri hakkında konuşmak istiyorum, bundan sonrasını okumak zorunda değilsiniz. Spoi içermiyor bence ama içeriyor da olabilir, emin değilim bu yüzden okuyup okumamak size kalmış.. Asıl suçlu kimdi? Bu hâle gelmesinin tek sorumlusu o muydu? Düşünüyorum... o zamanlarda yaşasaydım ve onun hayatındaki insanlardan biri olsaydım, şu an düşündüğüm gibi mi davranırdım? Yoksa tüm eleştirdiğim o bencil insanlar gibi mi olurdum? Sanırım evet, ben de onlar gibi olurdum. Çünkü insan her zaman kolaya kaçmak ister değil mi? Çevremizde sorunlu gördüğümüz her ne varsa onlardan kaçar, üstüne bir de düzelmedikleri için eleştiri yağmuruna tutarız. Gia'yı suçlamak işin kolay kısmı, "Kendi kararlarını kendi verdi ve kimse onu bir şey için zorlamadı." diyerek işin içinden çıkılabilir ve iş işten geçtikten sonra da arkasından göz yaşı dökerek "O gerçekten mükemmeldi." sözlerinden sonra yolumuza devam edebiliriz. Peki ya o aynayı tam olarak hangi esnada kendimize tutacağız? Ben size söyleyeyim, o aynayı iş işten geçtikten sonra kullanmanın hiçbir mantığı yok. Sadece biraz ilgi istiyordu, o bir manken ya da bir esrarkeş olabilirdi ama neticede bir insandı ve mutlu olmanın peşindeydi. Küçük hayalleri vardı... o büyük olan her şeye sahipti ve her insan gibi ulaşamadığı şeyleri düşlüyordu. Şu an ne saçmalıyorum ben? Kafamın içinde milyon tane düşünce ve soru var ama bunu nasıl aktarabileceğimle ilgili bir tane bile fikrim yok. Zaten kendimi de ifade edemedim. Sanırım varoluşsal sancılar içindeyim... ya da bu şey her ne ise işte. Sabahın 6'sı olduğu için olabilir, ya da aşırı bunaldığım için. Her neyse, umarım okumamışsınızdır. İçimden gönderiyi silmek geliyor ama bunu yapmayacağım. Ara sıra okuyup "Tam olarak ne saçmalamışım ben böyle kafam nerdeymiş bunu yazarken.." diye düşünürüm. Sizi seviyorum..en iyisi uyuyayım.