— irem. (@tanculpan)

film, kısaca, 1923 doğumlu ünlü opera sanatçısı maria callas’ın hayatını anlatıyor. maria callas zamanında, huysuz kişiliği ve magazinle olan çalkantılı ilişkileriyle, adını karıştırdığı skandallarla pek meşhur bir kişilikmiş. özellikle de gemicilik kralı aristotle onassis ile olan sağlıksız ilişkisi, bir nevi…devamı

tanculpan 1 month ago

şu sıralar gilmore girls’ü izliyorum. alexis bledel’ın oyunculuğu inanılmaz kötü değil mi sizce de? dizi şimdiye kadar güzel gidiyor, en çok da chilton sahnelerini merak etsem de alexis bledel’ın oyunculuğu seyir zevkimi düşürüyor. çok mimiksiz ve ses tonunda en ufak…devamı

tanculpan 2 months ago

Hayat

Zeki Demirkubuz

43 Gönderi

Spoiler içeriyor mutlu sonun kurbanı olmuş. hem şaşırdım hem sevindim, iyi hoş, iki baş karakteri de çok sevmiştim bu yüzden güzel bir sona kavuşmaları mutlu etti. ancak şu yatmadı aklıma: filmin ilk saniyesinden beri ona sunulan kaderden kaçan, yaşadığı “basit” hayattan memnun…devamımutlu sonun kurbanı olmuş. hem şaşırdım hem sevindim, iyi hoş, iki baş karakteri de çok sevmiştim bu yüzden güzel bir sona kavuşmaları mutlu etti. ancak şu yatmadı aklıma: filmin ilk saniyesinden beri ona sunulan kaderden kaçan, yaşadığı “basit” hayattan memnun olmayan ve başka diyarlarda, başka hayatlar kovalayan hicran, niçin ve nasıl en sonunda, en başta kaçtığı hayata razı geldi? hicran karakterinin, tanıdığımız ve bildiğimiz kadarıyla, ev hanımlığıyla hayat amacına ulaşıp tatmin olduğunu söyleyemeyiz herhalde. rıza ile olan mutlu sonunun orhan bey ile olan başarısız evlilik denemesinden farkı aşk ise eğer, keşke bu aşktan biz de haberdar olsaydık. filmin bu son ile elde ettiği ve verdiği mesajın altında ahlakçı bir alt metin yatıyor gibi. hicran’ın hayalini kurduğu hayatı tüm özgürlüğüyle tatmasını, kendini kaçtığı yerlerde bulmasını izlemeyi isterdim. oyunculuklara laf edilmiş sanırım. benim yalnızca, çok sevmeme rağmen, miray daner’in oyunculuğuyla bir problemim oldu filmi izlerken. sesi midir, konuşma tarzı mı, yakıştıramadım filmin genel tonuna. en çok ise, şaşırabilirsiniz ama melis birkan’ın oyunculuğunu beğendim. hicran ve annesi televizyonun karşısında çaylarını yudumlarken o odanın bir parçası gibi hissettim kendimi. dekorlar, mekanlar da genel olarak çok güzeldi. film hakkında en çok sevdiğim şey de bu oldu. odalar. ilk bakışta hepimize tanıdık gelen odalar. // çıngıraksız, rehbersiz deve kervanı nasıl, ipekli mallarını kimseye göstermeden, sonu gelmez kumlara uzanırsa muttasıl, ömrüm böyle esrarlı geçecek ses vermeden. ve böylece bu ömür, bu ömür her dakika, bir buz parçası gibi kendinden eriyecek. semada yıldızlardan, yerde kurtlardan başka yaşayıp öldüğümü kimseler bilmeyecek. demiş cahit sıtkı tarancı. bu şiirin içerisinde kayboluyorum bazı anlar. ömrüm böyle mi geçecek sahiden, böylesine sessiz ve ıssız mı yaşayıp öleceğiz? hicran’ın da derdi buydu zannımca. bir garip hayata düştük, hasbelkader yaşıyoruz, buna yaşamak denirse.

tanculpan 2 months ago

Müslüm

Ketche

116 Gönderi

akıcı değil, çok düzensiz bir film. sahneler arası geçişe hiç uğraşılmamış. sekiz yaşındayken tuttuğum günlüğün geçişleri daha düzgündü diyebilirim. ayrıca müslüm gürses’in hayatına dair bir şeyler öğrenmek istiyorsanız wikipedia sayfası dahi filmden daha kapsamlı, kıstas açısından. duygu aktarımında da aynı…devamı

tanculpan 1 year ago

Blood

Brad Anderson

2 Gönderi

Spoiler içeriyor Türkçe'ye "Lanetli Kan" adıyla çevrilen bu filme üç puan vererek acaba bonkör mü davrandım diye düşünüyorum. Film her ne kadar korku/gerilim türü olarak geçse de film ne korkutmayı, ne de doğru dürüst germeyi başarıyor. Filmin wikipedia sayfasındaki bilgiye göre, film…devamıTürkçe'ye "Lanetli Kan" adıyla çevrilen bu filme üç puan vererek acaba bonkör mü davrandım diye düşünüyorum. Film her ne kadar korku/gerilim türü olarak geçse de film ne korkutmayı, ne de doğru dürüst germeyi başarıyor. Filmin wikipedia sayfasındaki bilgiye göre, film ve televizyon yapımlarının eleştirilerinin yer aldığı Rotten Tomatoes adlı Amerikan sitesinde bu film için şu eleştiriler yazılmış: "Blood has a handful of solid scares, but a narrative that dails to truly coagulate makes this half-empty vial of vampire horror difficult to recommend." Filmin eleştiri sitelerinde aldığı puanlar da genel olarak ortalamanın altında kalıyor. Filmin konusu için, altı doldurulmamış bir lanetten ötürü kelimenin tam anlamıyla vampire dönüşen bir çocuğun, ailesini sürüklediği durumlar anlatılıyor diyebiliriz. Konunun içi doldurulsaydı ve bazı şeylere anlam kazandırılsaydı en azından konu bazında benden geçer not alabilirdi ama bahsi geçen lanetin sebebini bilmek bir yana, çocuk neden vampire dönüştü, onu bile bilmiyoruz. Sadece köpeği onu ısırdı ve dönüştü işte, çünkü neden dönüşmesin? Filmde korku ögesi hiç yoktu diyebilirim rahatlıkla ve beni germedi de. Bunu korku filmlerinin her türlüsünden aşırı korkan biri olarak söylüyor olmamı da ciddiye alırsınız diye umuyorum. Sadece film, kan ve yara imgeleriyle benim midemi bulandırdı ve bu kesinlikle filmi gözümde daha iyi yapmıyor. Sinema salonunun ortasına kusmamak için elinizde poşetle film izlemek hiç haz vermiyor ne yalan söyleyeyim. Yalnız, evet, film başlamadan bunun uyarıları veriliyor ve ben kana hassasiyeti olan bir insanım, filmin puanını da bu yüzden kırmadım. Puanımı bu noktada kırmamı sağlayan şey, yönetmenin belli ki "gerilim" katmak için kan, vahşet, yara gibi ögeleri kullanmasındandı. Gerilim bu değildir diye düşünüyorum. Sonu da belirsizliğiyle Netflix filmlerini andırıyordu. Ee, ne oldu şimdi? Hani yakmıştın o ağacı da yok etmiştin laneti?

tanculpan 2 years ago

Hana yori dango

N/A

1 Gönderi

Sınıf ayrımının güzel aktarıldığını düşündüğüm bu gençlik dizisinde, "Paranın gücü her şeymiş gibi davranıyorsun, onunla istediğin her şeyi yapabilmeyi eğlenceli mi buluyorsun?" diyor Tsukushi, "Sana ot gibi görünüyor olabilirim ama utanç duyduğum bir hayat yaşamıyorum." Yine de Tsukasa Domyoji denen,…devamı

tanculpan 2 years ago

Karlar Ülkesi

Chris Buck

39 Gönderi

Spoiler içeriyor 2014 yılında küçük bir çocukken sinemasına gittiğimde bende büyük bir etki bırakmıştı bu animasyon filmi. Animasyondaki dokular, ayrıntılar çok gerçekçi gelmişti, Anna'nın fotoğraflarını yaklaştırıp cüppesindeki iplikleri incelediğimi ve bunun için heyecanlandığımı hatırlıyorum. Aldırma şarkısıyla dans ettiğimi, hatta o yaşta bu…devamı2014 yılında küçük bir çocukken sinemasına gittiğimde bende büyük bir etki bırakmıştı bu animasyon filmi. Animasyondaki dokular, ayrıntılar çok gerçekçi gelmişti, Anna'nın fotoğraflarını yaklaştırıp cüppesindeki iplikleri incelediğimi ve bunun için heyecanlandığımı hatırlıyorum. Aldırma şarkısıyla dans ettiğimi, hatta o yaşta bu şarkı için bir klip çekmek istediğimi de. Filmdeki şarkıların farklı dillerdeki versiyonlarını dinleyip ezberlemeye çalıştığımı da - belki de o yaşlardan itibaren yabancı dillere olan ilgimi kuvvetlendirmekte büyük katkısı oldu. Küçük çocuklarda çok güzel etkileri olan ve uzun süre akıllarından çıkartamayacakları bir film olduğunu söyleyebilirim o yüzden. Yıllar sonra gelecek neslin çocukları izlediği zaman animasyonlarını kalitesiz, kurgusunu yetersiz mi bulur bilemiyorum ama zamanına göre çok iyiydi bu film. Şimdi ise bir yetişkin gözüyle tekrar izledim ve şu anki düşüncelerimden yola çıkarak basit bir eleştiri hazırlamak istiyorum. Dikkatimi çeken iyi ve kötü yönleri sıralarken bu animasyonun genel yaş kitlesi için ama özellikle de çocuklar için hazırlandığını unutmamaya çalışacağım. Bundan sonrası spoiler içerecektir, bunun bilincinde olarak aşağı inin. Öncelikle, Elsa'nın güçlerinin arka planı boş bırakılmış. Evet, evet, bu bir çocuk filmi ve çocukken izlediğim zaman bu ayrıntıyı pek de önemsememiştim, herhangi bir çocuk da çok önemsemeyecektir herhâlde ama bu film birçok yetişkin arasında da ilgi görmüş, çok büyük kitlelere hitap etmiş bir film. Dolayısıyla insanın beklentisi de bu oranda artıyor. Elsa neden dokunduğu her şeyi buza çeviriyor, neden bu güçlerle doğdu, asla bilmiyoruz. Tabii bu sonradan, ikinci filmde açıklanıyor ama ilk filmi izlerken bizi merakta bırakıyor. Animasyonlar çok güzel, bu konuda daha fazla söyleyebileceğim bir şey yok. Çok gerçekçi ya da çok çocuksu değil, tam ortası. Ayrıntılar hoş. Elsa'nın güçlerinin bir dayanağı olmasa da (En azından biz bilmesek de) konu güzel. Prensesi kurtaran prens konseptinden uzaklaşmaya başlayan Disney'in, ablasını ikna ederek krallığını kurtarmaya çalışan bir prensesi anlatması oldukça ilgi çekici. Artık Disney bireysel kadın karakterlerin kendi mücadelelerini konu alan animasyonlara daha çok yönelse de Karlar Ülkesi, ilki olmasa da bu konseptin öncülerindendi. Ayrıca Disney'in daha önceki yapımlarında "prensleri tarafından gerçek aşk öpücüğüyle kurtarılan zavallı prensesleri" işlemesine bir atıfta bulunarak "zavallı" prensesimizin prensin öpücüğüyle değil, ablasının sevgisiyle kurtarılması da çok manidar. Daha iyi işlelenebilirdi tabii bu kısım. Elsa'nın buzları çözememesi koca filmde bir probleme dönüşüyor ama buzları sevgiyle çözebildiğini anladığı anda güçleri üzerinde kontrol sahibi olmayı başarıp buzları çözebiliyor. İzlerken "Bu muydu yani?" etkisi bırakmadı değil. Hans'ın karakteri gerçekten, gerçekten çok kötü yazılmıştı. Filmin başından beri tek bir kötü özellik göstermeyen, en azından bir ipucu bile vermeyen Hans'ın bir anda kötü olması çok beklenmedik ama beklenmedik olduğu kadar saçmaydı. İzleyicileri şaşırtmanın çok daha kaliteli yolları varken kötü olduğuna dair tek bir ipucu bile gösterilmeyen, tam tersine çok tatlı biriymiş gibi izleyicilere sevdirilen bir karakterin bir anda kötü karaktere dönüşmesi çok ucuz ve kolaya kaçılmış bir yöntem. Hiç etkilenmemekle beraber çok öfkelendim, çünkü Hans'ı gerçekten seviyordum. Filmdeki komedi unsuru iyiydi. Olaf, filmde ana komedi kaynağı olan karakter ve zamanında bayağı ünlendiğini hatırlıyorum. Ününü hak ediyor. Anna'nın enerjisi de insanı çok mutlu eder cinsten, zaten serideki en sevdiğim karakter olur kendisi. Kristoff ile Anna'nın beraber enerjisini sevsem de romantik anlamda bir türlü yakıştıramadım birbirlerine. Hans'ı daha çok sevmemden de kaynaklanıyor olabilir bu. Romantizm demişken, Elsa'nın romantizm ile içli dışlı olmaması da Disney için hoş bir farklılık olsa da, arkasına sığındıkları neden çok manasız. "Bir kere de aşık olmayan bir prenses yazmak istedik" deselerdi de benim için yeterliydi ama kendileri, Elsa'nın tek başına güçlü bir kadın olduğunu göstermek için bunu yapmayı seçtiklerini söylediler. Aşık olmak zayıflık değildir ve bir insan aşıkken de, başkasıyla hayatını paylaşırken de güçlü olabilir. Tek başına güçlü kalmak tabii ki hayatın yüklerini başkasıyla paylaşabilmekten daha zor ama bunu güçlü bir kadın olmanın koşullarından biriymiş gibi servis etmeleri hoşuma gitmedi. Belki de ben yanlış bir açıdan bakıyorumdur olaya ama bende uyandırdığı düşünceler buydu ve paylaşmak istedim. Son olarak, evet bu aynı zamanda müzikal bir film ve şarkıları çok güzel ama her an şarkı söylemeye hazır olmaları bir süre sonra sinirleri bozmaya başlıyor. Karakterlerin başına iyi bir şey geliyor, şarkı söylüyorlar. Kötü bir şey yaşanıyor, şarkı söylüyorlar. Önemli bir anda yine oturup şarkı söylüyorlar. Çocukken daha eğlenceli gelirdi bu, şimdi şarkı dinlemektense film izlemek istiyorum ama konu Disney olunca pek mümkün olmuyor bu. Yedi puan verdiğim bu filmi küçük büyük herkese öneriyorum, özellikle de yaşınız küçükse umarım bende bıraktığı etkileri ve daha da güzellerini bırakır üstünüzde. Esenlikle kalın.

tanculpan 2 years ago

Cadı

Robert Eggers

48 Gönderi

Spoiler içeriyor Cadı filmi 1630'lu yıllarda İngiltere'den Amerika'ya göç eden ve Puritan cemaati tarafından dışlandıkları için şehir merkezinden uzakta yaşamak zorunda bırakılan bir ailenin çiftliğinde geçmektedir. Aile, dine sıkı sıkıya bağlı olsa da Tanrı bir türlü onların yüzüne gülmez; ailenin yeni doğanı…devamıCadı filmi 1630'lu yıllarda İngiltere'den Amerika'ya göç eden ve Puritan cemaati tarafından dışlandıkları için şehir merkezinden uzakta yaşamak zorunda bırakılan bir ailenin çiftliğinde geçmektedir. Aile, dine sıkı sıkıya bağlı olsa da Tanrı bir türlü onların yüzüne gülmez; ailenin yeni doğanı bir kurt tarafından kaçırılır, evleri yoksulluk ve açlıkla sınanmaktadır. Ailenin genç kızı Thomasin, Tanrı'dan istediklerini elde edemeyince yüzünü başkasına çevirir: Şeytanın ta kendisine. Filmin ne anlattığını anlamaya çalışırken filme farklı açılardan bakmak ve yorum katmak gerekiyor. Örneğin, Wikipedia sayfasında bu filmin insan ve doğanın savaşını sembolize ettiğini okudum. Başka kişiler filmin dini ve toplumu eleştiri altına aldığını söylüyorlar. Hepsine katılmakla birlikte, en başından sonuna kadar bu film benim aklıma şu atasözünü getirdi: "Bir adama kırk gün deli dersen, deli olur." Filmin başından itibaren ailesinin Thomasin'i her şey için suçladığını görüyoruz, tıpkı bir günah keçisi gibi. Kaybolan gümüş kupadan, Caleb'in ormana gitmesine hatta Samuel'in kaçırılmasına kadar her konuda Thomasin ailesinin, özellikle de annesinin şüphelerini üzerine çekiyor ve suçlanan tek kişi oluyor. Thomasin'in cadı olduğu imaları film boyunca sürüyor, görünürde yaptığı kötü bir şey olmasa dahi. Ailenin başına peş peşe açıklanamayacak kadar kötü olaylar gelmeye başladığı zaman, aile lanetlendiklerini düşünmeye başlıyor. Ya Tanrı onları lanetlemişti, ya da bir cadı onlara büyü yapmıştı. Cadı sıfatıyla suçladıları kişi, öz kızları Thomasin'den başkası olmuyor. Daha önce de birçok kere suçsuz yere iftira attıkları kızlarını bu sefer de cadı olmakla suçluyorlar. Oysa daha önce de olduğu gibi, aile bireyleri yalnızca kendi hatalarını kabullenmeyi reddetmekte ve suçun Thomasin'e atılmasına izin vermektedir. Çünkü gümüş kupayı alan da, Caleb'in ormana gitmesine sebep olan da, Thomasin asıl suçlunun kara keçi olduğunu söylediğinde onu dinlemeyen de evin babası William'dan başkası değildir. Filmin sonunda bu aileden sağ kalan tek kişi Thomasin oluyor. Thomasin, kara keçi Black Philip, yani Şeytan ile bir anlaşma yapıyor. Şeytan, ona refah dolu bir hayat vaad ediyor. Thomasin, Şeytan'ın peşinden ormanın derinliklerine dalıyor. Thomasin cadı olmadığı halde sürekli ona karşı yapılan suçlamalar, filmin sonunda Thomasin'in gerçekten cadı olmasına neden oluyor. Belki de Thomasin'in kendisi de bir zaman sonra kendi doğruluğundan şüphe etmiş ve gerçekten bir cadı olduğu fikrine kapılmıştır. İnsan zihni çabuk inanır, özellikle de sık tekrar edilen yalanlara. Neticede, bir adama kırk gün deli dersen deli olur. Bilmiyorum senaristler filmi yazarken böyle bir mesaj vermek var mıydı akıllarında ama filmin her bir dakikasını izlerken aklımı bu düşünce meşgul etti. Ben filmi çok beğendim, aradığım çoğu şeyi buldum: film tam olarak Orta Çağ'da geçmiyor olsa da Orta Çağ'ı andıran bir atmosfer, eski İngilizce'nin tınısı, dinine sıkı sıkıya bağlı bir aile, cadılar, Tanrı ve Şeytan. Sadece filmin sonunun daha farklı, daha iyi olabileceğini düşünüyorum. Ayrıca filmin ortalarında kulubesinden çıkan cadı hiç olmasa da olurmuş. Kırmızı pelerini ile sahneye girdiğinde filmin genel atmosferine çok abes kaçan bir havası vardı. Bunun dışında bir benim bir şikayetim yok ama filmdeki cinsel imalardan şikayet eden çok insan olduğunu gördüm, kendimse bunda bir sorun görmemekle birlikte gayet yerinde ve yeterli buldum. Cadılar, Orta Çağ'da zaten cinsellikle özdeşleşirlerdi. 7'den 70'e herkesi baştan çıkarabileceğine inanılan, cinsel arzu ve çekiciliklerinin fazla olmasıyla bilinen kadınlardı. Hatta Şeytan ile yaptıkları "anlaşma", bir deftere adlarını yazmaktan ziyade, Şeytan'a bedenlerini sunmak olurdu. Bu yüzden filmde cinsel imaların bulunmasından daha normal bir şey olamazdı. Anya Taylor-Joy'un izlediğim ilk filmi oldu ayrıca. Bu filmin öncesinde kendisinin, oyunculuğu ve güzelliği sosyal medyadaki insanlar tarafından abartılan sıradan biri olduğunu düşünüyordum. Şimdiyse kesinlikle diğer filmlerine göz atmak istiyorum. Eğer siz de benim gibi genel anlamda geçmiş dönemlere, cadılara ve bağnaz Avrupa çiftçilerinin günlük hayatına ilgi duyuyarsanız izlemenizi öneriyorum. Eğer filmi korku filmlerini sevdiğiniz için izlemeyi düşünüyorsanız, bu film beklentilerinizi pek karşılamayacak, şimdiden söylemek gerekir. Filmde ahım şahım bir korku sahnesi yok. Eğer kan midenizi bulandırıyorsa hızlı geçmeniz gereken sahneler var yalnızca. Bunu bilerek filmi izlemelisiniz. Eğer bu filmi izleyip beğendiyseniz size 2020 yapımı Akelarre filmini ve Robin Morgan tarafından yazılan Yanma Zamanı kitabını öneriyorum. Esenlikle kalın. Ekleme : Filmin Orta Çağ'da geçmemiş olmasının bir nedeni var. Cadılık ve cadı avları dendiği zaman hemen Orta Çağ'a dair izler taşımasını beklememizin nedeni, çoğumuzun yanlış biliyor olduğu bir gerçekle alakalı. Cadı avları zaten Orta Çağ'da değil, Yeni Çağ'da yapılmaya başlanmış, 1480-1750 yılları arasında. Bu da burada kalsın.

tanculpan 2 years ago

Masumlar

Eskil Vogt

9 Gönderi

Sinemasına gittim, ilk on dakikada salonu terk etmek durumunda kaldım. Filmin kötü olduğunu düşünmüyorum aslında, amacı insanları rahatsız hissettirmek ve bunu başarıyor. Ben fazla rahatsız oldum, bu tür filmlere alışık olmadığım için de yarım bıraktım. Eğer tiksinç, huylandırıcı ve rahatsız…devamı

tanculpan 3 years ago

Bizden Biri

Heidi Ewing

1 Gönderi

"Farklı olana hoşgörü göstermemek insani zayıflıktır. Ama çok mu nadir? Çok mu baskıcı? İnsanlık baskıcı. İnsanlar uyum sağlamak ve çenelerini kapatmak zorundalar. Neden? Çünkü insanın doğası budur. Bir gruba ait olursun. Grup düşüncesi var. Ve biraz aykırıysan insanlar senden uzaklaşacaktır."…devamı