offbrand_picasso (@0ffbrandpicass0)

Mona, toplumun dayattığı normları reddeden, başıboş bir yaşam süren genç bir kadın. Ancak bu özgürlük, yoksulluk, güvensizlik ve yalnızlık getiriyor. Film boyunca Mona’nın hem bağımsızlığına olan bağlılığı hem de giderek daha umutsuz hale gelişi izleyiciye hissettiriliyor. Mona özgürlüğü kendisi seçti…devamıMona, toplumun dayattığı normları reddeden, başıboş bir yaşam süren genç bir kadın. Ancak bu özgürlük, yoksulluk, güvensizlik ve yalnızlık getiriyor. Film boyunca Mona’nın hem bağımsızlığına olan bağlılığı hem de giderek daha umutsuz hale gelişi izleyiciye hissettiriliyor. Mona özgürlüğü kendisi seçti ama bu seçimin ardında toplumun ve sistemin baskıları vardı. Toplumun sunduğu yollar ona cazip gelmiyor, kurallarla dolu, sıkıcı, belki de onu kısıtlayan bir hayat istemiyor. Bu yüzden sistemin dışına çıkmayı deniyor. Ama film bunun hiçte kolay olmadığını gösteriyor. Özgürlüğü bir kaçış olarak seçse de bu seçim romantik ya da kahramanca bir şey olarak sunulmuyor. Tam tersine, hayatta kalmanın zor olduğu, insanlar tarafından sürekli yargılandığı, açlık, soğuk ve yalnızlık içinde geçen bir yaşam görüyoruz. Film "Özgürlük gerçekten değer mi?" sorusunu sormuyor ama "Özgürlüğün bedelini ödemeye hazır mısın?" diye düşündürtüyor. Film, Mona'nın kaderini ne tek başına onun seçimlerine ne de tamamen toplumun baskılarına bağlıyor. İkisi iç içe geçmiş durumda. Ne kadar güçlü ve bağımsız biri olmaya çalışsa da hayatta kalmak için hâlâ insanlarla etkileşime girmesi gerekiyor ve toplumun ona nasıl yaklaştığı, onun yaşam koşullarını doğrudan etkiliyor. Mona, yol boyunca çeşitli insanlarla karşılaşıyor: çiftçiler, akademisyenler, işçiler, burjuva kesim... Herkes ona farklı tepkiler veriyor. Kimi ona yardım etmeye çalışıyor, kimi aşağılıyor, kimi tamamen görmezden geliyor. Varda, bu insanları bir ayna gibi kullanarak toplumun Mona gibi kadınlara nasıl baktığını ve onu kendi görüşlerine göre tanımlamaya çalıştığını gösteriyor. Film, Mona’nın kaderini belirleyen şeyin toplum mu, kendi seçimleri mi olduğunu açıkça yanıtlamıyor. Ama onu anlayamayan ya da onu bir şekilde kategorize etmeye çalışan insanların tepkileri, Varda’nın toplumsal normları eleştirdiğini gösteriyor. Agnès Varda, bu filmde sert, romantize edilmemiş ve rahatsız edici derecede gerçekçi bir hikâye anlatıyor. Sans toit ni loi, özgürlük ve toplum dışı bir hayatın idealize edilmediği, aksine zorluklarının tüm çıplaklığıyla gösterildiği bir film.

0ffbrandpicass0 1 month ago

Mr. Hiiragi's Homeroom

Shogo Muto

4 Gönderi

Dizi, bir öğretmenin öğrencilerini rehin almasıyla başlıyor. İlk başta öğretmenin psikolojik sorunları olduğunu düşünüyoruz fakat zamanla amacının öğrencilerine bazı hayat dersleri vermek olduğunu anlıyoruz. Rehin alınan sınıfta yakın zamanlarda Reina adında bir kız intihar etmiş. Öğretmen bu intiharın nedenlerini ortaya…devamı

0ffbrandpicass0 1 month ago

Romeo ve Juliet

William Shakespeare

110 Gönderi

Uzun zamandır okumak istediğim, konusunu az çok bildiğim fakat ön yargılı olduğum bir tiyatro metiniydi. Fakat okuduktan sonra anladım ki çok yanlış anlaşılmış ve aşırı romantize edilmiş bir eser. Romeo ve Juliet trajik bir aşk hikayesi değil. Nefretin doğurduğu sonuçların…devamıUzun zamandır okumak istediğim, konusunu az çok bildiğim fakat ön yargılı olduğum bir tiyatro metiniydi. Fakat okuduktan sonra anladım ki çok yanlış anlaşılmış ve aşırı romantize edilmiş bir eser. Romeo ve Juliet trajik bir aşk hikayesi değil. Nefretin doğurduğu sonuçların hikayesi. Romeo aşık olmaya aşık olan, çapkın bir karakter. Juliet ise henüz çok genç, ailesinde de sevgi dolu bir ortam yok. Karakterlerin yaşı çok küçük ve birbirlerine görür görmez kapılıyorlar. Kendilerini aniden çok hızlı ve çok yoğun bir ilişkinin içinde buluyorlar. Ailelerinin düşmanlığı da onları sürekli daha büyük önlemler almaya sürüklüyor. Trajik olan şey, duygularının geçici olup olmadığını yaşayarak görememeleri ve tabii ki de bu kadar genç yaşta hayata veda etmeleri. Romeo ve Juliet, iki ailenin düşmanlığının kurbanı ve bu durum sonda da Prens tarafından şöyle vurgulanıyor; "Görün işte nasıl bir cezaya uğradı nefretiniz Tanrı hayatınızın mutluluğunu sevgi ile öldürdü Ben de göz yumduğum için kavganıza İki hısımımdan birden oldum. Hepimiz cezalandık." Sonda iki tarafta çocuklarına ne kadar zarar verdiklerini fark ediyor fakat iş işten çoktan geçmiş oluyor. İntihar etmeleri biraz kahramanca bir hareket olarak gösterilmiş gibi hissettim ve bu pek hoşuma gitmedi. Ne olursa olsun başka bir çözümün olabileceğinin vurgulanmasını isterdim. İkisi de öldü ve bu kahramanca bir hareket değildi. Birbirleri için ölmediler. Daha çok gençtiler, hisleriyle ne yapacaklarını bilmiyorlardı ve çok üzücü bir şekilde yanlış bir karar verdiler. Ve bunun sorumlusu da tabii ki ebeveynleriydi. Son olarak Rahip Lawrence'ın bir alıntısını bırakmak istiyorum. "Şiddetle başlayan hazlar, şiddetle son bulurlar, Ölümleri olur zaferleri, Öpüşürken yok olan ateşle barut gibi. En tatlı bal bile tadıldıkça bıkkınlık verir, Aynı tat isteği, iştahı köreltir. Onun için, ölçülü sev ki uzun sürsün sevgin, Hedefe hızlı giden yavaş kadar geç varır."