Aleyna Bozkurt (@aleyka)

Romeo ve Juliet dedik bağrımıza bastık. Tiyatro dediler aşk dediler imkansız dediler siz geldiniz aklımıza bizim. O Romeo lavuğu için ne Hande Yener'ler şarkılar besteledi bu ülkede... Değmezmişsin aslanım, değmezmişsin. Boş yere tavırlara girmedim dostlarım kitabı okuduğunuzda siz de anlayacaksınız…devamıRomeo ve Juliet dedik bağrımıza bastık. Tiyatro dediler aşk dediler imkansız dediler siz geldiniz aklımıza bizim. O Romeo lavuğu için ne Hande Yener'ler şarkılar besteledi bu ülkede... Değmezmişsin aslanım, değmezmişsin. Boş yere tavırlara girmedim dostlarım kitabı okuduğunuzda siz de anlayacaksınız beni. Durun ben okumadan anlatayım sizlere bu kınamalarımın nedenini. Hemen gidiyorsunuz İş Bankası Kültür yayınlarından Romeo ve Juliet kitabını alıyorsunuz. Başlıyorsunuz okumaya, eserin başlarında Romeo ile tanışıyorsunuz ilk başta. Aşık bir adam kendisi hem de ne aşık. Yemeden içmeden kesilmiş yürüyen bir ölü sanki öyle bir aşk acısında bu bey. Yiiaaa diyorsunuz kitap herhalde sondan başlıyor daha Juliet'le tanışmasını okumadan acısını dinliyoruz. Hah orada işler değişiyor işte... evet doğru tahmin ettiniz. Bizim Romeo başkası için aşk acılarından ölüp biterken Juliet'e ilk görüşte sevdalanıyor ve onun için ölüme koşuyor. Şaşırdık mı? Hayır. Burada erkekleri gömmüyorum bu arada. Yazıyorum böyle şeyler sonra oturduğum yerden erkek olduğum için gömüldüm lafları söylüyorsunuz. Buradan cinsiyet ayırt etmeksizin iki yüzlü insanları gömüyorum ben. Pazartesi günü birine salı günü bir başkasına aşık olabilirsiniz, ben Romeo'nun bu olayına laf etmiyorum. Ben arkasında durulmayan bir anda unutulan sözlere laf ediyorum. İlk baştaki kız için ben onsuz yaşayamam ölürüm biterim de o olmadan var olamam diyen başrolümüz öbür kızı gördü mü vınnn bir anda yaşayabildiğini fark ediyor. Bunun nedeni ne arkadaşlar biliyor musunuz? Tamamıyla arabesk kafası. Bazı insanlar vardır ki bayılırlar bu kafaya. Sırf üzülmeye bir neden bulabilmek için hayatlarında onlara mutluluk katabilecek şeyleri ve kişileri ellerinin tersleriyle iterler. Sırf ıssız adam moduna bürünebilmek için kafalarını negatife boğup hayatındaki insanların da hayatını cehenneme çevirirler bu tipler. Aman dostlarım benden uyarması baktınız yanınızdaki insan fani dünyayı fazla önemser olmuş yaşamaktan çok yaşanmışlıklara anlam yüklemiş bir mahlukat kaçın kurtarın kendinizi. Neyse, kitaba dönecek olursak. Tiyatro metinlerini okumayı seven biri olmama rağmen ben Romeo ve Juliet kitabını çok beğenemedim. Beğenememe nedenimin koskoca Shakespeare'la alakası olduğunu düşünmüyorum ancak kesinlikle benim vıcık vıcık şovmen aşklara olan mide bulantısı hissimden kaynaklıdır. Yani demem o ki, siz böyle aşk meşk işlerini seven biriyseniz kitabı okuyun ama benim gibiyseniz boşuna okumayın çünkü vereceğiniz tek tepki "ya ne anlatıyorsun ablam be abi" olur... 2/5

aleyka 1 month ago

Aşk-ı Memnu

Halid Ziya Uşaklıgil

12 Gönderi

Hilal Saral yönetmenliğiyle Türk dizi tarihinin ve Halit Ziya Uşaklıgil kalemiyle Türk edebiyat tarihinin en kült yapımlarından Aşk-ı Memnu... Öksüz kalan çocuklar, para için evlenen kadınlar, şehvet için geçirilen geceler ve karaktersiz oldukları için ikiyüzlü olan insan müsveddeleri. Ben diziyi…devamıHilal Saral yönetmenliğiyle Türk dizi tarihinin ve Halit Ziya Uşaklıgil kalemiyle Türk edebiyat tarihinin en kült yapımlarından Aşk-ı Memnu... Öksüz kalan çocuklar, para için evlenen kadınlar, şehvet için geçirilen geceler ve karaktersiz oldukları için ikiyüzlü olan insan müsveddeleri. Ben diziyi tam olarak izlemedim sadece bazı kesitlerinden konuyu az çok biliyorum ama buna rağmen kitapla arasında oldukça farklar olduğunu görmüş oldum. Öncelikle tabi ki de Aşk-ı Memnu Servet-i Fünun döneminde yazılan bir eser olduğu için kadınların üstündeki toplumsal baskı kitapta çok daha yoğun. Nihal karakteri mesela; evden bile çıkamayan, bahçeye dahi indiğinde mürebbiyesi Matmazel'le olmak zorunda kalan genç bir kız. Altın kafese hapsedilmiş ne anlayanı ne de anlatabileceği bir kişi var bu kızın çevresinde öyle yalnız ki kadın olduğu için kitap bile okuyamıyor ne dış dünyadan ne de içinde yaşayacaklarından bi haber. Ama işte bu genç kızımız Nihal, bu kadar bilinçsiz olmasına rağmen tüm ev halkının ve Behlül'ün dominantlığına rağmen biz kuzeniz kardeşiz diyebiliyor. Ha sonrasında Behlül'e kanıyor ama ilk başta saçmalamayın diyecek cesareti buluyor. Buradan çıkaracağımız şudur ki kuzen evliliklerini normalleştirme cahilliğinizden kurtulun bakın kafeste yaşayan kız bile cahil misin keşke ölsen dedi. Neyse, kitaba geri dönelim. Eser daha çok Nihal karakteri etrafında dönüyor. Ek faktörler olarak Bihter ve Behlül'den de uzun uzun bahsediliyor ancak Adnan ve Firdevs karakterleri çokta bahsi geçen tipler değil. Bihter genç yaşında kendinden 30 yaş büyük bir adamla evlenip sonra da ben daha gencim benim aşka şehvete ihtiyacım var deyip kendinde aldatma hakkını gören andaval bir kadın, Behlül ise... Behlül karakterinden bahsedemiyorum bile sizlere, yaptığı açıklamalar yürüttüğü mantıklar o kadar gerzekçeki anlatamam. Ben ne bir filmde ne de bir kitapta böylesine beyinsiz bir karakter görmedim. Gerçekten kendisi beni boğdu boğdu duvarlara attı, Behlül'de tam Koç erkeği boşluğunu hissettim. İş Bankası yayınları tarafından kitabın dili gayet güzel sadeleştirilmişti, betimlemeleri boldu ancak sıkıcı değildi. Kitaptan çıkarılacak bir kıssadan hisseye rastlamadım fakat Türk Edebiyatı'nın saygın eserlerinden olduğu için okunulması gerekilir kanısındayım. 4/5

aleyka 1 month ago

Don't Worry Darling

Olivia Wilde

56 Gönderi

Diyoruz ya, toplum yozlaştı artık cinsiyet rolleri değişti modern dünya aile kimliğini yok etti diye. Göreceli kavram tabi bunlar, kimi vardır ki hayır kadın da erkek de eşit olmalı avı da aşı da beraber yapmalı der kimi de avı erkek…devamıDiyoruz ya, toplum yozlaştı artık cinsiyet rolleri değişti modern dünya aile kimliğini yok etti diye. Göreceli kavram tabi bunlar, kimi vardır ki hayır kadın da erkek de eşit olmalı avı da aşı da beraber yapmalı der kimi de avı erkek getirir aşı kadın sunar diyerek fikrini savunur. En mantıklısı ise dengenin ve rollerin korunduğu saygı çerçevesi içinde yaşanılan bir devirdir zannımca. Bu yazımda, günümüzün en popüler tartışmasına değinen bir filmden bahsedeceğim sizlere sevgili dostlarım. İsmi “Don’t Worry Darling”. Toplum tarafından belirlenen cinsiyet rollerinin yaşandığı, çölün ortasında bir kasaba düşünün. Sabahları bütün kadınlar eşlerine kahvaltılarını hazırlıyor işlerine uğurluyor evlerini temizliyor vs… böyle dediğimde de kötü yaklaşmayın duruma. Olay şu ki, kadın evin temizliğinden ve beslenme ihtiyacından sorumlu ama bunun yanında tüm gününü kendine ayırabiliyor arkadaşlarıyla geziyor partiliyor mutlu ve özgür bir hayat yani şeriat yok. O yüzdendir ki filmi ilk izlediğinizde kendinizi Barbie’nin dünyasında gibi hissedebiliyorsunuz. Mutlu ve pastel renklerle dolu bir yaşam, neşeli ve bakımlı insanlar, güneş doğuyor kuşlar uçuyor bu kentte. Ta ki hayatın toz pembe olmayan gerçekleri devreye girene kadar. İşte, filmin bu noktasında da ikileme düşürüyor yapım seyirciyi. Bu hayatı kadınlar mı seçti? Cinsiyet rollerini ya da rollenmelerini bir kenara bırakalım. Ya kadınlar da çalışmak istiyorsa? Onlar da para kazanıp toplantılara girip piyasadaki sirkülasyonda güç kazanmak istiyorlarsa. Bu da bittabi olabilir. Kimsenin kimseyi eleştirmeye hakkı yok. Hiçbir kadın vaktini ailesine ayırdığı için cahil ya da aile hayatından vazgeçip kariyerinde büyüdüğü için güçlü olmuyor. Güç ve yalnızlık kavramları insanların iç dünyasında yaşanan olguların bütününden oluşur, herkes aynı şeyden aynı tadı alsaydı nefesimizin anlamı kalmazdı. Don’t Worry Darling filmi ise olay akışının kurgulanması, senaryonun gücü, oyuncuların enfes performansı, çekim açıları, kullanılan renkler ve yaratılan ambiyans nedeniyle benden tam puan aldı. Film bittikten sonra üzerine saatlerce konuşabileceğim kaliteli ve her zaman önerebileceğim bir yapım oldu. 5/5

aleyka 2 months ago

Bir İdam Mahkumunun Son Günü

Victor Hugo

184 Gönderi

Bir İdam Mahkumunun Son Günü... ölüm kararı verilmiş, küçücük bir hücrede giyotinle buluşacağı günü bekleyen bir adamın duyguları nelerdir? Empati kurmak imkansız denebilecek surettedir kesinlikle. Victor Hugo ise yaşadığı dönemde meydanlarda sık sık idam cezalarını izlediği için acaba bu adamların…devamıBir İdam Mahkumunun Son Günü... ölüm kararı verilmiş, küçücük bir hücrede giyotinle buluşacağı günü bekleyen bir adamın duyguları nelerdir? Empati kurmak imkansız denebilecek surettedir kesinlikle. Victor Hugo ise yaşadığı dönemde meydanlarda sık sık idam cezalarını izlediği için acaba bu adamların son günleri ne düşünerek geçiyordur diye toparlamış ve bizlere oldukça övülen ancak bana kalırsa pekte övgüye layık olmayan bu kitabı armağan etmiş. Övgüye layık değil demem kötü olduğundan değil. Eser gayet mantıklı bir konuda işleyen güzel ve ayarında bir yapıttı, evet kabul ediyorum. Ancak isminin verdiği negatiflikten mi yoksa ölümüne son günler kala yaşamını sürdüren biriyle empati kurmak mı bana ağır geldi bilemiyorum fakat ben okurken çokca sıkıldım ve asla merak edemedim. Ek olarak yazar karakterimizin neden idama mahkum edildiğini bizimle asla paylaşmıyor bir ipucu dahi veremiyor. Bunu çok büyük ihtimalle bir nedene gerek yok idam korkunç bir şeydir protestosuna erişmek için bu şekilde kurgulamış evet. Ama yine bence ki öyle bir durum yok... idam hakedilene verilebilecek mantıklı bir ceza. Kötek aklı başına gelmeyenden esirgenmemesi gerekilen bir tedavi yöntemi. Yani şimdi biz kitapta baş karakterle empati kurmaya çalışıyoruz tüh diyoruz küçücük çocuğu da varmış yaşı gençmiş falan diyoruz ama niye idam ediliyor bu adam? Belki kendisi bir sapık? Belki korkunç bir cinayet işledi? Belki vatan haini? Ne yani suçu ne ?!?!?!??! Hugo, idam nedenini söylemeyerek ve zamanında önce bu kitabı isimsiz yayınlayarak ses getirmeye protesto etmeye kalkışmış o dönemlerde de işe yaramıştır belki. E gördüğüm kadarıyla şu anki yorumlardan yola çıkarak gayette beğeniliyor diyebilirim bu kitap için aynı etki hala sürüyor o yüzden alın okuyun derim oldukça da ince zaten. Ama benim şahsi fikrim çokta bi beklentiye girmeyin. Tek kitap için değil bu hayatta hiçkimseden hiçbir konu hakkında beklentiye girmeyin. Üstten atıp alttan tutanlara selam olsun bu yazımı da idama mahkum edilmediği halde yaşarken kalbi ölmüşlere armağan ediyorum, sağlıcakla kalın. 4/5

aleyka 2 months ago

Kayıp Tanrılar Ülkesi

Ahmet Ümit

57 Gönderi

Mitoloji, asırlar öncesine dayanan efsanelerin, gerçek olguların, hayal ürünlerinin, inançların ve yaşanmışlıkların bütünü. Yunan mitolojisi ise yazılan kitaplar ve çekilen filmler dolayısıyla belki de bizim en çok bilgi sahibi olduğumuz Mitlerden biri. Şimdi kimse çıkıp diyemez ki ben ne Zeus’u…devamıMitoloji, asırlar öncesine dayanan efsanelerin, gerçek olguların, hayal ürünlerinin, inançların ve yaşanmışlıkların bütünü. Yunan mitolojisi ise yazılan kitaplar ve çekilen filmler dolayısıyla belki de bizim en çok bilgi sahibi olduğumuz Mitlerden biri. Şimdi kimse çıkıp diyemez ki ben ne Zeus’u bilirim ne Athena’yı. O kadar iyi biliyoruz ki patili dostlarımıza bile veriyoruz bu Yunan “Tanrılarının” ismini. Saygıdeğer yazarımız Ahmet Ümit ise Kayıp Tanrılar Ülkesi kitabında değinmiş bu konuya. Zamanında kurbanlar adanıp koskocaman tapınakların yapıldığı o Yunan Tanrıları nerede şimdi? Zeus kendi ağzıyla anlatıyor bizlere bunu; benim için katedraller, tapınaklar yaptınız. Adıma ayinler düzenleyip kurbanlar adadınız şimdi ise köpeklerinize koyuyorsunuz ismimi diyor bizlere. İntikamını almak için geliyor Zeus. Yeryüzündeki yansıması, Tanrı’nın aynası tarihi tekrardan yaşatıyor ve hatırlatıyor kendini. Nasıl Uronos’u ve Kronos’u yendiğini biz ölümlülerden ne kadar yüce olduğunu gösteriyor… daha doğrusu katilimiz böyle düşünüyor bu durumu. Spesifik bir şizofreni teşhisiyle karşı karşıyayız, megolamanyanın üst seviyesini yaşayan ve mitolojiyi tekrardan detaylı cinayetleri ve mizansenleriyle canlandıran psikopat bir seri katil. Kim? 500 sayfa boyunca kim olduğunu çözmeye çalışıyoruz bu caninin. Okudukça aklımızda bazı ipuçları aydınlanıyor ama son sayfaya kadar tahmin etmesi kolay değil tabii… Ahmet Ümit, öyle yetenekli bir yazar ki. Cinayet öyküsü içerisinde bizlere mitolojiyi de zamanının Berlin’ini de, yaşayan Neo Nazileri de öğretiyor. Ha ben kendisiyle aynı fikirde miyim, asla. Doğuştan erkek olarak doğan biri ben kendimi kadın olarak hissediyorum o yüzden kadınım dediğinde saçma buluyorsak yedi göbek Türk olan biri isterse asırlardır Almanya gibi başka bir ülkede yaşasın ben Alman’ım dediğinde komik geliyor bana. Irk seçebileceğin bir gerçeklik değil öyle ya da böyle kabul etmek zorundasın sonuçta. Ah tabi Nazi Sempatizanı değilim ancak bizim ülkemize sonradan göçen başka ırk milletler burası bizim ülkemiz dediklerin de sinirleniyorsak hiçbir Türk de burası benim ülkem deyip Almanya’da düdük öttüremez empatiyle yaşayalım lütfen. Konuyu politiklikten uzaklaştırıyorum biraz. Ahmet Ümit, kalemi çok güçlü ve akışkan olan bir yetenek. Okurken meraktan delirdiğiniz ve gün içinde bile olay akışlarını düşünüp kitaba sarıldığınız bir eser çıkarmış ortaya. Herkesin keyifle okuyacağına eminim o yüzden hadi hemen okuyunuz lütfen…5/5

aleyka 2 months ago

Kırmızı Pazartesi

Gabriel Garcia Marquez

109 Gönderi

Gabriel Garcia Marquez… kendisinden 3 önemli eser okumama rağmen kalemine bir türlü alışamadığım ama okumayı da bir türlü bırakamadığım yazar. İlk başta Yüzyıllık Yalnızlık kitabını okumuştum Marquez’in. Okurken beni krizlere sokup fenalıklara uğratmış ancak finaliyle beğenmeme neden olmuştu. (Finalinde ne…devamıGabriel Garcia Marquez… kendisinden 3 önemli eser okumama rağmen kalemine bir türlü alışamadığım ama okumayı da bir türlü bırakamadığım yazar. İlk başta Yüzyıllık Yalnızlık kitabını okumuştum Marquez’in. Okurken beni krizlere sokup fenalıklara uğratmış ancak finaliyle beğenmeme neden olmuştu. (Finalinde ne olduğunu hatırlamıyorum ama hissiyatı güzeldi.) Ardından yazardan Benim Küçük Orospularım kitabını okudum ve gram beğenemedim. Etik duygularımı tetikleyen ve yazara sinirlenmeme neden olan ince ve gereksiz bir eserdi benim için. Sonrasında ise doğum günümde hediye gelmesi vesilesiyle Kırmızı Pazartesi kitabını okudum ve arkadaşlar… bu sefer yazara alışabildim sanırım. Kırmızı Pazartesi, yüz sayfa civarlarında oldukça ince ama o kadar da çarpıcı bir eserdi. “Namus” yüzünden işlenecek bir cinayeti ve bu cinayetten herkesin haberi olmasına rağmen kimsenin bir şey yapmamasını anlatıyordu kitap. Peki neden bir şey yapmadılar? Neden kimse oluşacak bu vahşete engel olmadı? Toplum içerisinde birçok cevabı var aslında bu soruların. Birincisi, namus kavramının toplum içerisinde bir norm olması ve sorgusuz sualsiz ortada bir usulsüzlük varsa eğer bunun cezasının verilmesi gerektiği düşüncesinin kabullenilmesi. Bu düşünceye bir karşıtlığım yok benim de ama namus denilen kavramın bu denli dar kalıplara sokulması ve cinsiyet bazında olması tam bir zırvalık. Namus olgusu, cinsler ve yaşlar parantezinde ilerleyip bu durumda yapılan hareketlerin namussuzluk olarak nitelendirilmesi daha mantık ve insanlık çevresinde yer almaktadır. İkincisi, kahramanı bekleme sendromu. İnsanların bana dokunmayan yılan bin yaşasın dur benim dilim yanmasın endişesiyle sorumluluk almaktan kaçması ve o gerçekleştirilmesi gerekilen faaliyetin gerçekleştirilmemesi. Konudan bağımsız bu bahsettiğim olay günümüzde de insan ilişkilerinin en büyük problemi diyebiliriz. Artık kimse ve belki bunları yazmama rağmen ben bile sorumluluk almıyor, duygularımızı ve düşüncelerimizi gizlemeyi tercih ediyoruz. Bu tabi ki de oluşturulan güvensiz tabiattan kaynaklı bir durum ama bu sayede insan iletişimlerimiz köreliyor tabula rasamız bembeyaz bir tahta olarak kalmaya devam ediyor, ne kadar da içler acısı… Üçüncü bir neden ise insanların bazı oluşumları kaçınılmaz görmesi ve kulaktan doğma bilgilerle direkt yargıya varabilmeleri. Kendimize yapıldığında cinnetten cinnete kaçacağımız bu özellik maalesef ki cahil denebilecek kesimde bulunmaktadır. Bahsettiğim konu denilene inanmak değil bahsettiğim konu denilene inanıp buna göre bir tavır sergilemek. Oysaki hepimiz insanız ve unutuyoruz ki beşer şaşar… Kısacası dostlarım kitabın anlatım dili de finali de okunmaya değerdi. Bazı şeylerin cevapsız kalması esere farklı bir mana katmış ve kısa sayfalarda uzun etkiler oluşturmuştu. Marquez’i tekrardan sevebilir ve Kolombiya ruhunu bırakmayabilirim… 5/5

aleyka 3 months ago

Martı

Anton Çehov

33 Gönderi

Akıp giden 94 sayfada nice insanla tanıştım, nice duygular takındım ve nice sözler işittim "Çehov'un Martı" kitabında. Aşk-ı Memnu'ya taş çıkaracak aşk dallaslarının içinde yer alan bir tiyatro oyunu. Ve ben bu oyunu okudukça anladım ki her insani vahşi duygu…devamıAkıp giden 94 sayfada nice insanla tanıştım, nice duygular takındım ve nice sözler işittim "Çehov'un Martı" kitabında. Aşk-ı Memnu'ya taş çıkaracak aşk dallaslarının içinde yer alan bir tiyatro oyunu. Ve ben bu oyunu okudukça anladım ki her insani vahşi duygu gibi aşkta çıkarlar üzerine dizili kalplerde. Kimi ulaşamadığı hayaline sahip olana aşık olur, kimi tatmadığı farklı bir kültüre aşık olur, kimi yanındayken çektiği dikkate aşık olur, kimi karşısındakinin gizemine aşık olur, kimi ise varoluş sancısında bir dala tutunabilmek için aşık olur... Ve bütün aşklar da dostlarım zarardır insanın benliğine. Nedensiz aşk olmaz, nedeni olduğunu anladığınızda da aşk diye bir şey kalmaz. Bakınız Konstantin'e (kendisi kitapta beni en derinden etkileyen karakterdir.) Varoluş sancısındaydı Konstantin. Ne annesi kadar şöhret sahibi ne de annesinin sevgilisi kadar yetenekli biriydi. Yakışıklıydı elbet ama aşık olunacak kadar değildi belki de. Evet iyi biriydi merhametliydi ama bir martıyı öldürebilecek kadar kara bir kalbe sahipti. Evet belki de tabiatın renklerini görebiliyordu ama melankoliden kurtulamıyordu. Arada ve derede kalmış biriydi Konstantin. Yaşamak için bir neden bulamıyor, küçücük köyünde kimliksizliğiyle yaşamına anlam katmaya çalışıyordu. Derken Nina geldi... Köyünün saf ve dillere destan güzeli. Konstantin artık yaşayacak bir neden bulmuştu. Nina'ya olan aşkı onda başarı hırsını, dünya sevgisini uyandırdı. Nina varken denemekten korkmuyor ve başarısız olmaktan yılmıyordu. Ama sonra... Nina gitti. Konstantin yine başarısızlık ve anlamsızlığıyla bir başına kaldı. Araştırdı, çalıştı, kendini geliştirdi ve Nina'nın onu sevebileceğini düşündüğü o adam oldu. Ancak Konstantin bilmiyordu. Aşk bu değildi. İnsan mantıklı olana aşık olmazdı. İnsan anlam bulamadığına, neden olduğunu anlamadığına aşık olurdu. Layıkıyla buluşmak istemez de kendini perişan etmeyi seçerdi. Konstantin şunu bilmiyordu ki, aşk tahmin ettiğinden de illet bir şeydi. Aşk, sadece romanlarda güzelleştirilen insan kalbiyle buluştuğunda o kalbi kara bir çöle çeviren boşluktu sadece... 5/5

aleyka 3 months ago

Muhteşem Yüzyıl

Timur Savcı

40 Gönderi

Tamam tarihi yansıtmayan abartı çok noktası var ama senaryo ve cast olarak üstüne tanımam. Ek olarak tarihi doğru yansıtan kısımlardan da izleyerek birçok şeyi öğrenebiliyorsunuz, en kötü ihtimalle kim kimin nesi olduğuna dair fikir sahibi olabiliyorsunuz. Linçlendiği kadar da övülmesi…devamı

aleyka 3 months ago

Puslu Kıtalar Atlası

İhsan Oktay Anar

97 Gönderi

Şu anda ben okuduğunuz bu cümleleri yazmaktayım. Kedim yanımda uyumakta, başkası bir yerlerde gitar çalmakta, kimileri başka yerlerde moloz taşımakta. Zamanın akışında aynı anda milyonlarca canlı farklı mekanlarda, farklı hislerle, farklı anları deneyimlemekte. Bazenleri ise bu birbirinden farklı insanlar bir…devamı

aleyka 3 months ago

Suç ve Ceza

Dostoyevski

206 Gönderi

Dünya üzerindeki en kült eser, Rus emparyalizmine uğramış ülkelerde kültür seviyesini ölçtükleri o kitap: Suç ve Ceza. Okumaya şimdiye kadar hep çekiniyordum bu kitabı. Rus Edebiyatı'ndaki kurguların hareketliliği, dilinin ağırlığı ve tabi tuğla gibi bir klasik olması gözümü hep korkutmuştu.…devamı Dünya üzerindeki en kült eser, Rus emparyalizmine uğramış ülkelerde kültür seviyesini ölçtükleri o kitap: Suç ve Ceza. Okumaya şimdiye kadar hep çekiniyordum bu kitabı. Rus Edebiyatı'ndaki kurguların hareketliliği, dilinin ağırlığı ve tabi tuğla gibi bir klasik olması gözümü hep korkutmuştu. Ama, daha fazla klasikleri okumamış biri olmaktan imtina ettim ve beklediğimden çok daha iyi geçti okuma serüvenim. Baş karakterimiz Raskolnikov, içindeki sınıf kini ve bir şey yapma açlığıyla işlediği suç yüzünden kendini yiyip bitiriyor ve biz de sayfalarca karakterin ruh halini okuyoruz. Hem işlediği suçun verdiği vicdan azabı, hem çevresindeki herkesin merakla bahsettiği durumla ilgili bildiklerini itiraf edememenin yükü, hem uydurduğu senaryoları sürdürme ağırlığı karakterimizi yiyip bitiriyor. Öyle ki okurken bir süre sonra suç neydi neden işlendi bunları bile unutuyor ve bu katille empati kuruyorsunuz. Evet, ben normalde de hep kötü karakterleri seven biriyim ama bu kadar gerçekçi anlatılan bir katille böylesine özdeşleşeceğimi ve empatik duygular geliştireceğimi düşünemezdim. Bu kurduğum empati ve karakteri içselleştirme nedenim tabi ki de Dostoyevski'nin üstün kaleminden kaynaklı bir durum. Fyodor Mihayloviç Dostoyevski, edebiyat tarihinin en önemli yazarı. Kaleminin gücü, insan aklına karşı anlayışı, duygulara ve içimizdeki coşkuya bakış açısı ve en önemlisi de bu düşüncelerini bu denli açık ve akıcı bir şekilde bizlere aktarabilmesi. Aradan geçen on yıllar boyunca hala aynı etkiyi yaratıyor Dostoyevski'nin kalemi bize ve umarım ki bundan on yıllar sonra da okunuyor olursa kitaplar hala usta diye anılacak Fyodor. 2025 için dileğim klasikleri okuduğum, güzel eserlerle ve yazarlarla tanıştığım bir yıl olması. Dostoyevski, 2024'te kaleminden çok etkilendiğim ve beni Rodya gibi bir karakterle tanıştıran bir yazar. Daha nice klasiklerimize... 5/5