(@) - Raf

athenaa 1 month ago

15 yaşındaki Jackie bütün ailesini bir trafik kazasında kaybettikten sonra annesinin vasiyeti üzerine onun en yakın arkadaşının yanına Colorado’ya taşınır. Şehir hayatına alışkın olan Jackie bu taşra kasabasına uyum sağlamakta biraz zorlanacaktır. Ama savaşçı ruhu sayesinde işleri toparlayacak ve hayallerinin…devamı15 yaşındaki Jackie bütün ailesini bir trafik kazasında kaybettikten sonra annesinin vasiyeti üzerine onun en yakın arkadaşının yanına Colorado’ya taşınır. Şehir hayatına alışkın olan Jackie bu taşra kasabasına uyum sağlamakta biraz zorlanacaktır. Ama savaşçı ruhu sayesinde işleri toparlayacak ve hayallerinin peşinden koşmaya devam edecektir. Yeni hayatına her geçen gün biraz daha alışsa da 10 Walter erkeği ile aynı evi paylaşmak o kadar kolay değildir. Gençlik çağlarında hormonlarında vermiş olduğu etki ile iki kardeş arasında kalmış olan Jackie ne yapacağını çok da bilemez. Tabii bu da hem evde hem de kardeşler arasında kötü şeylerin yaşanmasına sebebiyet verir. Ben olsaydım Cole’u seçmezdim. Birincisi herkesin yakışıklı bulduğu ama benim pek beğenmediğim bir tip. Sarışın erkeklerden çok hoşlanmam. Ayrıca Cole karakter olarak da düzgün bir tip değil bence. Bağlanma sorunu var. Bu yüzden kimin kalbini ne derece kırdığını düşünmeden önüne gelenle yatmayı adet edinmiş. Bazen sınırları bilmek gerekir. Sadece o da değil. Eskiden futbol oynuyormuş ve ayağı sakatlanınca bırakmış. Sanki dünyanın sonu gibi davranıyor. Her şeyi boşvermiş ve hiçbir şey için en ufacık bir çaba bile göstermiyor. Şimdi bazıları çıkıp diyecek ki ama işte ayağının sakatlanması psikolojisini bozdu falan filan. Bu insanlara pislik gibi muamele yapmasını gerektirmez. Herkesin kendince küçük büyük sorunları var. Saygı her şeydir. Ben olsam Alex’i seçerdim. Fiziksel özellikleri daha çok hoşuma gidiyor. Kitaplara ilgisi var. Daha karakter sahibi bir çocuk. Utangaç ve çekingen biri. Cole’un tam tersi yani. Kendi yöntemi ile karşısındakine değer veriyor ve en önemlisi de değer vermeyi biliyor. Onun da hayalleri var ve onların peşinden koşuyor. En ufacık bir şey de pes etmiyor. Ve tabii ki Suits dizisindeki Dona’yı uzun zaman sonra burada görmek beni heyecanlandırdı. Üstelik rolü de çok güzeldi. Ben çok beğendim. Ama Tanrı aşkına kim sekiz tane çocuk yapar ki… Ve o çocukların yedisi erkek olur ki… Kafa yormayan, vakit geçirmelik izlenebilecek eğlenceli bir dizi. Sanırım ikinci sezonuda gelecekmiş. Çok bir şey beklemeden izlerseniz keyifli bir yapım…🎬

athenaa 1 month ago

İrlanda Rüyası

Janeen Damian

6 Gönderi

Şu İrlanda’yı görmeden ölürsem gözüm açık gider arkadaşlar. O Moher Kayalıklarına mutlaka gitmem lazım…😂 Böyle bir girişten anlaşılıyor mu bilmiyorum ama film tam bir görsel şölen. Seçilen mekanlar o kadar hoş ki ben izlerken bayıldım. Zaten İrlanda’da çekilen filmlerin çoğunda…devamı

athenaa 1 month ago

The Mire

Kasper Bajon

2 Gönderi

Yine sevemediğim yapımlardan biri oldu. Diyeceksiniz ki şimdi madem sevmedin üç sezon boyunca niye izledin? İlk sezonun ilk bölümleri belki sarar şeklinde geçti. Daha sonra baktım sarmıyor dizi orda tıngırdarken bilgisayardaki işlerimi halledeyim dedim. İlk sezon öyle bitti. İkinci sezon…devamı

athenaa 1 month ago

Penceremden 3: Göz Göze

Marçal Forés

5 Gönderi

Spoiler içeriyor Bu film benim için ilk film itibari ile bitmiştir. İlk film de çok mükemmel değildi tabii. Ama en azından ergen filmi olarak bir gideri vardı. İkinci filmde iyice batırdılar. Üçüncü filmde tam bir rezalet olmuş. Sırf nasıl toparladıklarını merak ettiğim…devamı

athenaa 1 month ago

Dear Child

Romy Hausmann

11 Gönderi

Netflix yapımı olarak değerlendirecek olursak oldukça başarılı olduğunu söyleyebiliriz. Fakat sinema severler açısından oldukça vasat. Hatta vasatın bile altında diyebiliriz. Bu tarz dizilerde benim en nefret ettiğim şey dizi boyunca hiç görmediğimiz çok alakasız birinin katil çıkması. Bir kere bile…devamı

athenaa 1 month ago

Avatar: The Last Airbender

Michael Dante DiMartino

28 Gönderi

İzlesem mi? İzlemesem mi? Sürekli gidip geldim kumanda elimde. Sonra başladım bir şekilde işte. Tereddüt ettiğime çok pişman oldum. Diziyi çok sevdim, bayıldım. Gerçekten çok akıcı ve sürükleyici bir dizi sezonun sonu nasıl geldi hiç anlamadım. Fantastik, değişik, arkadaşlık bağlarının…devamı

athenaa 1 month ago

The Midnight Club

Mike Flanagan

11 Gönderi

Beğenmedim! Yok efendim bir bölümde korkudan zıplatma rekoru kırmışmış da bilmem ne de saçmalık. Hiç de zıplatmadı. Bazı sahnelerde ürküttüğü oldu ama dizi boyunca bu bir elin parmaklarını bile geçmez. Korkudan daha ziyade dram ağırlıklı bir yapım. Şahsen ben böyle…devamı

athenaa 1 month ago

Kuvvetli Bir Alkış

Berkun Oya

65 Gönderi

O zaman ne diyoruz? Kuvvetli bir alkış arkadaşlar…👏 Berkun Oya aslında gündelik yaşamda karşımıza çıkan pek çok konuyu bireysel, toplumsal, psikolojik, sosyolojik vs. kendine özgü bir şekilde ele almış. Çoğu film ve dizide karşımıza çıkabilecek olayları o kadar özgün ve…devamıO zaman ne diyoruz? Kuvvetli bir alkış arkadaşlar…👏 Berkun Oya aslında gündelik yaşamda karşımıza çıkan pek çok konuyu bireysel, toplumsal, psikolojik, sosyolojik vs. kendine özgü bir şekilde ele almış. Çoğu film ve dizide karşımıza çıkabilecek olayları o kadar özgün ve kendine münhasır bir şekilde anlatmış ki haliyle ortaya değişik bir yapım çıkmış. Farklı ama bir o kadar da hepimizin hissettiklerinin ve düşündüklerinin altını çizen bir yapım. Anne karnından mezara girene kadar hepimizin çektiği varoluş sancılarına şahit oluyoruz bu dizide. Üstelik bu varoluş sancıları tek bir kişi veya tek bir olay üzerinden anlatılmıyor. Geniş bir perspektifte sunuluyor bizlere. Bunlardan ilk karşımıza çıkan mutsuz evliliklerin pençesine düşmüş çiftler. Akıllarınca evliliklerini kurtarmak için hemen çocuk yapma yoluna gidiyorlar. İşe yarıyor mu peki? Tabii ki hayır! Evlilik boyunca kadın veya erkek sürekli bir şeyleri içinde biriktiren birileri var. Birbirleriyle konuşmuyorlar, iletişimleri zayıf. Aslında konuşulsa belki çok şeyde çözülecek ama iletişimsizlik evli çiftlerin en zayıf yanı. Böylece evlilikte var olamıyoruz işte. Hamilelik sürecinde yaşadığımız her türlü yoğun duygu (sinir, stres, üzüntü, depresyon, bu bağlamda kullanılan ilaçlar), kötü alışkanlıklar (sigara, alkol) aslında daha anne karnında başlıyor çilemiz. Dolaylı yoldan bir şekilde bunlar bizi etkiliyor ve hayata bir sıfır yenik başlıyoruz. Bu da dünyaya olan inancımızı ve varoluş isteğimizi zayıflatıyor. Doğum aşamasında bireysel özgürlüğümüz zaten hiç yok. Dünyaya gelmeyi biz mi istedik? Bize sorsalardı gelmek ister miydik acaba? Anne ve babamız bir araya gelip bir karar alıyor ve bir çocuk yapmaya karar veriyorlar. Üstelik bu kararı verirken maddi veya manevi her türlü bakıma muhtaç olacağımızın farkındalar. Bunları karşılayacaklarını kabul ederek getiriyorlar bizi dünyaya. Sonrasında olay sanki zorla yapmışlar bizi gibi oluyor. Biz sana baktık sen de bize bakmak zorundasın! Sizin özgür iradeniz vardı ve bir seçim yaptınız. Bizim özgür irademiz yoktu ve geldiğimiz noktada da onu elimizden almaya çalışıyorsunuz. Çocuk sahibi olmayı gerçekten bilmeyen ve beceremeyen ebeveynlerin ısrarla çocuk sahibi olma sorunsalı var bir de. Mutsuz ve çalkantılı bir evlilikte dünyanın ağır şartları ve koşulları ile birlikte henüz çocuk olmadan yetişkin olan çocuklarımız… Çocukluklarından geriye sadece kötü anılar bırakıyoruz. Eğlenmeyi bilmeyen, her şeyi kendine dert edinen, karamsar, kötümser ve hayattan zevk almayı bilmeyen çocuklar yetiştiriyoruz. Sosyal bağlarımızında pek iyi olduğu söylenemez. Abuk subuk arkadaş gruplarına sahibiz. Bir yandan da çocuklarımızın onlara benzemesini istemiyoruz. Ama tam olarak ne istediğimizide bilmiyoruz. Akrabalarımızla olan ilişkilerimizde hep fitne fücur. Bize de destek olunmamış ki… Bilmiyoruz işte nasıl olması gerektiğini. Kuşaktan kuşağa aktarılan bir rezalet bu. Bir de anneliğin kutsallaştırılması var. Anneler hisseder, annelik iç güdüsü falan filan adı altında. Çocuk bakımının bütün sorumluluğunu kadına yıkan. Cinsiyet ayrımcılığının daniskasıyla bütün sorumluluğu kadına yükleyen. Niye babalık hissi yok ya da niye babalık iç güdüsü yok! Tek başına mı yaptı bu çocuğu bu kadın! Neden sadece varoluşsal niteliği annelik kavramına bağlı? Bir de çocuğunu dev aynasında gören aileler var. Kapasitesi belli işte senin çocuğunun üç kere yedinin yirmi bir olduğunu bilmiyor. Evet farklı yetenekleri var belki ama neden kabullenmek bu kadar zor. Çocuğunu hiç tanıyamayan aileler var. Benim evladım yapmaz, benim evladım mükemmel, şöyle, böyle, falan, filan. Başkaları taş doğurdu ama sen altın sıçtın! Bir de her şeye duyarsız baba arketipi var. Böyle bir baba ile bir çocuktan ne bekleyebilirsiniz ki… Kendini oğlu ile var etmeye çalışan bir anne modeli ise daha tehlikeli. Bütün bir hayatını oğlunun üzerine kurmuş. Yanında eşi, çocuğu olmadan içtiği bir kahveyi bile kendine çok görüyor. Kendini eş ve anne olarak tanımlamış çoğu zaman. Öteye hiç gidememiş. Kendi başına bir birey veya bir kadın olarak var olmamış. Dilinde hep bir boşanmak var ama boşanacak cesareti yok. Çünkü bütün varlığı evliliğine ve hayatta belki de tek başarısı olarak gördüğü tabii ona da başarı denirse oğluna bağlı. Anne babasının bile kendi benliğini oturtamadığı varoluşsal sancılar çektiği bir toplumda bu çocuklar niye böyle? Onlarda kendi benliklerini oturtamadığı için böyle. Onlarda hayat boyu bu varoluşsal sancıları çektiği için böyle. Eğitimsiz bir toplumda geleceğin sorunlu çocukları yetişiyor. Aslında aynı zamanda geleceğin sorunlu ebeveynleri. Bu kısır döngü böyle devam edip duruyor. Hepimiz bu kuyuya bir taş atıyoruz. O zaman hepimize kuvvetli bir alkış…👏👏👏 Bizden öncekilere, bize ve bizden sonrakilere…🎬

athenaa 1 month ago

Warrior Nun

Simon Barry

31 Gönderi

Tam bir hayalkırıklığı oldu…! Ben rahibeler ile şeytanların savaşacağını beklerken ilk sezonun yüzde yetmiş beşi görevden kaçan Ava’nın peşinden koşmakla geçti. İlk sezonun yarısından çoğunda ana olaya bir türlü girilmedi. Bu da bir süre sonra sıkıcı olmaya başladı. Hadi artık…devamıTam bir hayalkırıklığı oldu…! Ben rahibeler ile şeytanların savaşacağını beklerken ilk sezonun yüzde yetmiş beşi görevden kaçan Ava’nın peşinden koşmakla geçti. İlk sezonun yarısından çoğunda ana olaya bir türlü girilmedi. Bu da bir süre sonra sıkıcı olmaya başladı. Hadi artık esas meseleye gelelim der gibi izledim diziyi. Son üç bölümde ilgi ve alakayı uyandırmayı başardı ama bayağı uzun sürdü. Ters köşe yapması gereken olaylarda bana göre pek ters köşe yapmadı. Ben kim neyin peşinde, kim nerden geldi, neyin nesi anladım ve tahmin ettim. Zaten tahminlerimde doğru çıktı. O yüzden vaovvv falan olmadım yani. Dizinin konusu ise Ava küçük bir çocukken annesi ile gittiği bir tatilde trafik kazası geçirir. Bu kazada annesini kaybeder ve kendiside sakat kalır. Kendisine bakacak kimsesi olmadığı için annesi de katolik inancına sahip olduğu için kendisini bir rahibenin bakımına verirler. Çocukluğundan beri hep inatçı, aykırı ve umut verici bir kız olan Ava bir gün ölür ve ölüm sebebide intihardır. Cansız bedeni bir kilisede dururken gerçekleşen bazı olaylar sonucunda bazı olağanüstü güçleri olan bir halka Ava’nın bedenine girer ve onu canlandırır. O artık tamamı kadınlardan oluşan Kızıl Haç Tarikatı denilen bir tarikatın hale taşıyıcısı ve savaşçı rahibesidir. Dinin, fantastik olayların ve bilimin iç içe geçtiği bir dizi olmuş. Biraz gençlik dizisinide andırıyor. Birçok sahnede çok aşırı kan ve vahşet olduğunu düşünüyorum. Rahatsız olabilecek olanlar için bir uyarı… Vatikan’ın ilk defa bir diziye bu kadar dahil edildiğini gördüm. Dini açıdan önemli bir şehir olduğu düşünüldüğünde ilginç sahnelerde vardı. İsviçre ve İspanya gibi birçok farklı ülkede geçmesi de görsel açıdan ayrı bir güzellik diye düşünüyorum. Özellikle İspanya’da gittikleri bir köy yapısı gereği oldukça dikkat çekiciydi. Oyuncuların duygusal anlamdaki performansları çok vasattı. Aksiyon sahnelerini çok iyi oynamışlar ama jest ve mimikler çok yetersizdi. Görsel efektler bu dizi için yeterli geldi bana. Kötü bulmadım. Tabii şeytanlarla daha fazla karşılaşma olsa çok daha iyi olabilirdi orası ayrı. Kendi içinde artıları ve eksileri olan bir yapım. Üçüncü sezon onayınıda almış. İzlenir ama hikayesi çok daha iyi kurgulanabilirmiş…🎬

athenaa 1 month ago

The Big Bang Theory

Chuck Lorre

91 Gönderi

İşte bunların hepsi büyük patlamayla başladı…😅 İlk sezonu izlerken diziyi pek sevmedim. Hiçbir espiri beni güldürmedi. Oyuncuların hepsi itici geldi. Neredeyse başladığıma bile pişman olacaktım. Tabii yanlış zamanda başladım sanırım. Hastaydım ve boğaz ağrısı ile kıvranıyordum. Sanırım o yüzden pek…devamıİşte bunların hepsi büyük patlamayla başladı…😅 İlk sezonu izlerken diziyi pek sevmedim. Hiçbir espiri beni güldürmedi. Oyuncuların hepsi itici geldi. Neredeyse başladığıma bile pişman olacaktım. Tabii yanlış zamanda başladım sanırım. Hastaydım ve boğaz ağrısı ile kıvranıyordum. Sanırım o yüzden pek odaklanamadım. Fakat son sezona geldiğimde gözyaşları içinde bitirdim diyebilirim. Sheldon’ın yaptığı konuşma beni gerçekten çok duygulandırdı. Komedi türündeki sitcomlara bayılıyorum aslında. Hem kısa bölümlerden oluşuyor ve çabucak geçiyorsunuz hem de çok fazla sezona sahip olduğu için uzun süreli oluyor. Hal böyle oluncada diziye çok bağlanıyorsunuz. İçinde yaşıyormuşsunuz gibi oluyor ve bittiği zamanda bir tık kalbiniz parçalanıyor. Yine karakterler üzerinden gideceğimiz bir yorum olacak. Sheldon dizinin tadı tuzu diyebiliriz. Tamam bazen çok sinir bozucu olabiliyor ama komedi kısmının büyük bir çoğunluğunu o karşılıyor. Ve onu anlayabiliyorum. Hem dahilik derecesinde zeki hem de fotoğrafik hafızası var. Haliyle bu da insanlarla iletişim kurmasını güçleştiriyor. Zaten bu tarz insanların genelde ya hiç arkadaşı olmuyor ya da kendilerine benzeyen insanlarla yakınlık kurabiliyorlar. Bazen bazı şeyleri anlamaması, sevgisini gösterememesi falan beni biraz üzse de bazı zamanlarda da alay konusu olmayı hak ettiğini düşündüm. Amy ile tanıştıktan sonra Sheldon bir tık düzeldi. Amy’nin ona iyi geldiğini söyleyebiliriz. Amy tam Sheldon’nın hoşlanabileceği türde bir kız. Akıllı, zeki, oturaklı… Onu anlayabiliyor. En önemlisi de ona tahammül edebiliyor. Bazı zamanlarda Amy için çok üzüldüm ama. Yani Sheldon gibi birisi ile birlikte olmak gerçekten çok zor. Çok fazla kalbi kırıldı dizi boyunca. Kendi şahsına münhasır bir karakter. Leonard karakteri de Sheldon’ın tamamlayıcısı gibi. Amy’den ziyade onunla bir bütünlerdi bana kalırsa dizi boyunca. Şahsen onun içinde çok üzüldüm. Yıllarca Sheldon ile ev arkadaşlığı yapmak çok zor olsa gerek. Penny ile ilişkileri dizi boyunca hep çok çalkantılı oldu. İlk sezonda beraber olabilecekleri bile ihtimal dışı gelmişti. Ama on iki sezon boyunca bu çalkantılı ilişkiyi izlemek ayrı bir zevkti. Penny dizideki herkesi raylara sokan o kişi gibi. Herkesi daha iyi bir insan yapan ve kendi uzmanlık alanlarını onlara öğreten kişi. Kıyafet, saç, makyaj, sarılmak vs. Herkesin dilinden anlıyor. Leonard ile birlikteliğine şaşırmıştım açıkçası. Bir de ilk sezonda acayip gıcık buldum kendisini. Fakat dizi ilerledikçe çok sevdiğim ve sempatik bulduğum bir karakter oldu. Howard ilk sezonda acayip iticiydi. O kadar iticiydi ki iticiliği sınır tanımıyordu. Mide bulandırıyor bile diyebilirim. Neyse ki Bernadette ile tanıştı da yol yordam öğrenip kendine çeki düzen verdi. Kim derdi ki iki çocuk babası olacak diye. Raj ile olan tuhaf ilişkisi de ayrıca komikti. Bernadette belki de dizi de en az komik bulduğum karakterlerden biri. Ufak tefek ama bir o kadar da gergin ve sinirli. Howard ile boyu boyuma, huyu huyuma gibi bir şey oldular tam da. Dizi için ayrı bir renkti bence. Raj dizi ilk başladığında kadınlarla konuşamıyordu. Hiç repliğinin olmadığı sahnelerde bile oldukça iyi bir performans sergiledi. Daha sonra içki içtiği zaman konuşmaya başladı. Daha sonra bir anda kendi kendine konuşmaya başlayıverdi. Ama kadınlarla konuşmazken daha iyidi sanki. Hikayeleri hep yarım kaldı. Bir türlü dikiş tutturamadı. Dizinin içerisinde yer alan birçok yardımcı karakter vardı. Bunların hepsinden tek tek bahsetmek pek mümkün değil. O yüzden en önemlilerine değinip geçtim. Çok çok beğendiğim yapımlardan biri daha oldu bu yapım. Gönül rahatlığıylada tavsiye edebileceğim bir yapım. İzleyin ve izlettirin arkadaşlar…🎬