Emir (@emyrr)

İlaç sektörü moment öyle bir andır ki eczaneden aldığın öksürük pastilinin yan etkisinin ayak mantarı olduğunu fark edersin Sizi bilmem ama ben ilaç sektörünün içten içe bizi zehirlediğini düşünen, ağrı kesiciye bağımlı olmamak için başı ağrıdığında ağrı kesici almamakta inat…devamıİlaç sektörü moment öyle bir andır ki eczaneden aldığın öksürük pastilinin yan etkisinin ayak mantarı olduğunu fark edersin Sizi bilmem ama ben ilaç sektörünün içten içe bizi zehirlediğini düşünen, ağrı kesiciye bağımlı olmamak için başı ağrıdığında ağrı kesici almamakta inat eden o aşırı tiplerdenim. Gerçekten doğru şeyi mi yapıyorum bilmiyorum, ilaç şirketlerinin gerçekten kötü niyetli olduklarını kanıtlayacak bi koz yok elimde ama son yüzyılda tıbbın bu denli gelişmesine rağmen hala çok daha dayanıksız olmamız ve hala en ufak mevsim geçişinde hastalanmamız bana pek akıl kârı gelmiyo doğrusu. Yani elbette ben de mutant değilim, hastalanıyorum ve zorunda kalınca ilaç içiyorum ama o ilacı içerken hep bi tereddüt oluşmuyo değil. "Ulan Raf'a film dizi konuşmaya geldik tıp sempozyumu dinliyoz bu ne iş" dedirten abudik gubidik bi giriş yaptım farkındayım, sadede geliyorum: İlk bakışta sadece kendine has görsel tarzıyla ilgimi çeken Common Side Effects, fragmanlara biraz dalış yapınca benim için asıl cazibesini ortaya çıkardı. Bunu anlatabilmek için biraz konudan bahsetmem lazım (spoiler yok rahat olun): Alanında başarılı bir bitkibilimci olan Marshall Cuso, Küba'daki bir vadide yaptığı uzun yürüyüşler ve araştırmalar sonrası her türlü hastalığı ve yaralanmayı saniyesinde iyileştirebilen bir mantar keşfeder. Bu mantarla tüm insanlığı iyileştirmeyi hedefleyen Marshall, kısa süre içinde bu mantarın aslında uzun yıllar önce ilaç şirketleri tarafından daha çok ilaç satabilmek için yok edilen bir mantar türünün son örneği olduğunu öğrenir. Bir anda hem ilaç şirketlerinin kiraladığı katiller, hükümet ajanları ve mantara sahip olmak isteyen başka bitkibilimciler tarafından aranmaya başlayan Marshall, hem elindeki sayılı mantarları tüketmeden canını kurtarmalı hem de mantarı çoğaltmanın bir yolunu bulmalıdır. Yani, dizinin niye ilgimi çektiğini anlatmaya çok da gerek kalmadı bence. Konu tam benlikti, görsellik güzeldi, adult swim zaten Rick And Morty ile gönlümü kazanmıştı, direk atlayıverdim. İlk bölümlerde dikkatimi çeken ilk şey karakterlerin ne kadar adult swim koktuğuydu. Günümüz insanını çok abartılı bir şekilde resmeden stereotipler topluluğuydu. VR cihazında oyun oynamaktan sevgilisiyle konuşamayan adam, müşterilerini yerde yatarak karşılayan ve sadece hap içerek işine odaklanabilen pet shop sahibi, donut yemeden ve 80'ler müzikleri dinlemeden iş yapamayan polis ikilisi ve daha niceleri... Ben şahsen iyi yapıldığında seviyorum bu abartı karakterleri. Rick And Morty'nin mizahına tat katan unsurlardan biriydi kesinlikle. Bu dizinin de karakterizasyon olarak adult swim tarzını benimsediğini sanmıştım. Çok yanılmışım. İlk bölümlerdeki o saçma sapan karakterler dizi ilerledikçe derinleşiyor, çok boyutlu karakterlere dönüşüyorlar (pet shopcu herif hariç, o hakikaten deli). Bu durum öyle bir hal alıyor ki karakterlerin yaşadığı ideal çatışmaları arasında hangi tarafı tutacağınızı bilemiyorsunuz. İki tarafın da kendince haklı olduğu taraflar olduğunu ve karakterlerin siyah ya da beyazdan öte olduğunu fark ediyorsunuz. Karakterler harbi iyi yazılmış. Dizinin adult swim animasyonu olmasından dolayı mizahın önemli bir yer tutacağını düşünmüştüm ama durum pek öyle olmadı. Dizinin kaliteli bir mizahı var ama odak hiçbir zaman mizah değil. Dizideki hemen hemen her sahne olay örgüsünü ilerletiyor ve bu durum hem tempoyu diri tutup sıkılmanızı engelliyor hem de asla vaktiniz çalınıyor gibi hissetmiyorsunuz. Üstüne sahneler gerçekten zekice yazıldığı ve zaman zaman ilginç sürprizlerle olay örgüsünün yönü değiştiği için dizi bir akıcı oluyor var ya üf... Henüz 11 bölümden 9'u yayınlandı ve o 9 bölüm de tek oturuşta aktı gitti valla. Hep olumlu gittik, bi de eksiler. Her ne kadar dizi kuvvetli bir olay örgüsüne sahip olsa da bence 11 bölümlük bir materyal yok sanki. "Tüm dünya tarafından aranan adam" konsepti ilk bölümlerde çok etkileyici gelse de dizi ilerledikçe yavaş yavaş bu etkileyiciliği kaybediyor ve tempoyu bi tık zedeliyor maalesef. Neyse ki dizi farklı olay örgülerini ara sıra sıçramalar yaparak birazcık olsa da tazeleniyor da bu sakız gibi uzama olayı pek göze batmıyor. İnceleme boyunca adult swim'in adı geçtiğinden ve Rick And Morty ile yer yer karşılaştırma yaptığımdan dizinin +18 olduğunu düşünmüş olabilirsiniz, derecelendirme olarak +18 almış mı bilmiyorum ama ben olsam +18 demezdim şahsen. Ne cinsellik ne de kara mizah yok dizide. Rick And Morty'deki gibi kimse uzaylılarla sevişmiyor, kimse koca bir gezegeni hamile bırakmıyor, korkmayın. E peki neden "ADULT" swim üstleniyor bu işi peki? Malum, dizi yaralanmaları saniyesinde iyileştirebilen bir mantarı konu aldığından dolayı bazı vahşet içerikli sahneler var (vahşet dediysem The Boys ya da İnvincible falan değil tabi, gerektiği kadar), e uyuşturucular da sonuçta tıbbın bi parçası olduğu için 1-2 sahnede uyuşturucu var ama o kadar yani. Kalkıp 3 yaşındaki çocuğa izletin demiyorum ama ailede çok hassas biri yoksa aileyle bile izlenebilir bence (yatırım tavsiyesi değildir, yiyeceğiniz olası azarlardan kurumumuz sorumlu değildir). Uzun lafın kısası, ilaç sektörü hakkında ne düşünüyor olursanız olun, kaliteli bir şeyler izlemek isteyen herkese tavsiyemdir. Dizinin zaten tuttuğu net bir taraf yok, bazı konulardaki katı fikirlerim bile değişir gibi oldu yani, öyle diyeyim. Tavsiyem tüm bölümlerin yayınlanması için 2 hafta daha beklemeniz, hem o zamana HBO Max Türkiye'ye gelmiş olur ve dilerseniz legal bir şekilde de izleyebilirsiniz. Diziye henüz Raf'ta hiç inceleme yazılmamış, 1 kişiyi bile bu diziyle tanıştırıp keyifli vakit geçirtebildiysem ne mutlu bana. İzleyin, izlettirin. Last Of Us 2. sezonda görüşmek üzere... HYPE!

emyrr 3 months ago

Secret Level

Tim Miller

11 Gönderi

Erzurum bölümü yok. 1/10. İzlediğiniz yapımları gözden geçirdikçe yaşlandığınızı hissediyor musunuz? Ben hissediyorum. Eskiden kikiri kakara ve hızlı tüketilebilen işleri severken şimdi diyalogları ve atmosferiyle adım adım sizi içine çeken, uzun soluklu işlere yönelir oldum. Bu aslında kağıt üzerinde çok…devamıErzurum bölümü yok. 1/10. İzlediğiniz yapımları gözden geçirdikçe yaşlandığınızı hissediyor musunuz? Ben hissediyorum. Eskiden kikiri kakara ve hızlı tüketilebilen işleri severken şimdi diyalogları ve atmosferiyle adım adım sizi içine çeken, uzun soluklu işlere yönelir oldum. Bu aslında kağıt üzerinde çok olgunca ve havalı dursa da pratikte izleyiciye zarar veriyor bence. Günümüzde stüdyolar bu tür işler yerine hızlı para peşinde koşması ve bu tarz işlere artık nadir rastlayabilmemiz gerçeği bir yana, günlük hayatın sorumlulukları ve koşuşturmacasına yetişeyim derken bu tarz kendini ağırdan satan işler bir seyirlikten çok zahmete dönüşüyor. İnsan bazen hem hızlıca tüketilebilen hem de kendine çekebilen, sürükleyici işler istiyor haliyle. İşte bu kişilerin tam da aradığı dizi Secret Level. Kısaca özetlemek gerekirse Secret Level, 15 bölümünde 15 farklı oyunun evreninden hikayeler anlatan bir animasyon antolojisi. Yani tıpkı Love, Death & Robots (o da harika bir antolojidir bu arada şiddetle öneririm) gibi her bölümünde farklı bir hikaye anlatan ve kısa bölüm süreleriyle çerez niyetine tüketilebilecek bir iş. Zaten dizinin yapımcıları da Love, Death & Robots'ın yapımcıları. Haliyle insan kafa dağıtmak için izlenebilecek ve kısa süre sonra hafızadan silinecek işler bekliyor ama durum bundan kesinlikle farklı. Malumun ilanına gerek yok ama yine de söyleyeyim; görsellik muazzam. Gerek gerçekçi bir görselliği hedefleyen, gerek stilize bir görselliğe sahip bölümlerde izlediğiniz animasyonun yüksek prodüksiyona sahip olduğunu hissedebiliyorsunuz. Görsellik gerçekten göz alıcı. Kaldı ki prodüksiyonunu buram buram hissettiren tek şey görsellik de değil, ses tasarımı da şahane. Ses konusunda yeterli donanıma sahip değilim o yüzden ses tasarımının neden iyi olduğunu açıklayamam ama ben beğendim. E tabi ses tasarımı + görsellik = atmosfer, bu sayede bölümler kısa sürelerine rağmen güçlü atmosferleriyle sizi içine çekmeyi başarıyor ve bir nebze de olsa uzun soluklu işler ve sürükleyici işlerin verdiği hazzı verebiliyor. Peki atmosfer falan iyi hoş da, en fazla 15-20 dakika bölüm süresine sahip bir iş vermek istediği mesajı ne kadar iyi verebilir? Ya da bir mesaj verebilir mi? Bu konuda atmosfer kadar olumlu konuşamayacağım maalesef. Gerçekten çok iyi düşünülmüş mesajlara sahip ve vermek istediği mesajı iyi veren bölümler var tabi, yok değil; zaten olmasalardı bu diziyi övmek için bu yazıyı yazıyor olmazdım. Fakat her bölüm için aynı şeyi söylemek zor. Sıkıntı dizinin bunu becerememesi değil (zira isteyince başarabiliyor), sıkıntı bunu tercih etmemesi. Dizinin vizyonu hikaye anlatmak değil, size daha büyük bir hikayenin ön gösterimini yapmak yani aslında size yüksek prodüksiyonlu oyun fragmanları izletmek. Yanlış anlaşılma olmasın, dizi koca bir reklam kuşağı değil, gerçekten seyir zevki yüksek pek çok bölüm var ama bazı bölümler gerçekten bir fragman olduğunu hissettiriyor. Eğer yanlış beklentiyle izlerseniz bazı bölümlerin sonunda "Höğ? Yani? Ne anlamamız gerek şimdi bu hikayeden?" gibi cümleler kurabilirsiniz. Benim tavsiyem diziye bu bahsettiğim şeyleri göze alarak girişmeniz. Her bölümden anlam dolu harika hikayeler beklemeyin, sadece anın tadını çıkarmaya bakın. Emin olun diziden daha çok keyif alacaksınız. Şahsen sırf görsellik için bile her bölümü izlemenizi önersem de "benim vaktim kıymetli" diyenlere bölüm tavsiyelerim şunlar: • New World - 3. Bölüm • Unreal Tournament - 4. Bölüm • Spelunky - 12. Bölüm • Honor Of Kings - 14. Bölüm • Sifu - 2. Bölüm (Oyunu oynamış olanlara yeni bir şey katmıyor ama oyunu oynamadıysanız izleyin) • Warhammer 40K - 5. Bölüm (Pek bir mesajı yok aslında ama Warhammer 40K evrenine girmek gibi bir hedefiniz varsa feci gaza getiriyo) Son olarak buradan rahmetli @warhammer40k'ya selam olsun. Kendisini tanımıyorum ama yazılarını okurken az "ne diyo la bu değişik" dedirtmedi. Lütfen @warhammer40k, geri gel ve yine anlayamayacağımız warhammer terimleriyle kafamızı karıştır! #warhammer40kgerigelsin Uzun lafın kısası, ister oyun oynayan biri olsun ister olmasın, dizilere artık odaklanmakta zorluk yaşayan ve hızlı ama etkili bir diziyle tazelenmek isteyen herkese önerimdir Secret Level.

emyrr 7 months ago

House of the Dragon

Ryan J. Condal

75 Gönderi

ÜLKER ALİ SAMİ BARATHEON STADYUMUNDA YİNE ŞAHANE BİR ATMOSFER!!! BİR TARAFTA "YAŞASIN IRKIMIZ, EJDERHA KAYASI'NA BEDTEL VHAGAR'IMIZ" NİDALARI EŞLİĞİNDE YEŞİLSPOR, ÖBÜR TARAFTA HAALAND--- ŞEY PARDON DAEMON TARGARYEN'Lİ SİYAHSPOR!!! (olm Matt Smith'i Haaland'a bu kadar benzeten bi ben miyim harbi) NEFESLER…devamıÜLKER ALİ SAMİ BARATHEON STADYUMUNDA YİNE ŞAHANE BİR ATMOSFER!!! BİR TARAFTA "YAŞASIN IRKIMIZ, EJDERHA KAYASI'NA BEDTEL VHAGAR'IMIZ" NİDALARI EŞLİĞİNDE YEŞİLSPOR, ÖBÜR TARAFTA HAALAND--- ŞEY PARDON DAEMON TARGARYEN'Lİ SİYAHSPOR!!! (olm Matt Smith'i Haaland'a bu kadar benzeten bi ben miyim harbi) NEFESLER TUTULDU, SAHA MÜSAİT, TARAFTAR COŞKULU, HARİKA BİR 90 DAKİKA BİZLERİ BEKLİYOR SEVGİLİ İZLEYENLER!!! SİYAHSPOR TRİBÜNLERİ TARAFTAR MARŞINI HAYKIRMAYA BAŞLADI BİLE!!! 🏴🏴 İSTERSEN İSTE RHAENYRA NE İSTERSEN İSTE BENDEN İSTERSEN AYARLARIZ TAHTLARIN EN DEMİRİNİ İSTERSEN UÇURURUZ SEMALARDA SYRAX'INI STRONG'LARIN STRONG'USUN HAYDİ BU MAÇ SENDE HAYDİ LAY LAYLAY LAYLALAY LAYLAY LAYLAY LAYLALAYLAY 🏴🏴 BU NASIL BİR ATMOSFER!!! AĞLAMAK İSTİYORUM SAYIN SEYİRCİLER, AĞLAMAK İSTİYORUM!!! Bu kadar boş yapmayı ben de planlamamıştım ama belli ki Euro 2024 içimde kalmış biraz, kusuruma bakmayın. Yeterince boş yaptığıma göre incelemeye geçebilirim artık. Game Of Thrones incelememi okuduysanız eğer karakterlere ve olay örgüsüne ne denli bağlandığımı, birbirinden kaliteli diyaloglar arasından kaybolup 8 sezonu iki haftada yalayıp yuttuğumu hatırlarsınız. E tabi tam diziyi bitirmemle House Of The Dragon'ın 2. sezonunun aynı döneme denk gelmes sayesinde (şansımı öpiyim) direk atladım diziye. Yani sebeplerini bu incelemede konuşucam ama... "Tüm spinoff dizilerin kaderi aynı mı acaba?" diye düşündüm jenerik akarken. Harika bir ilk dizi, ardından o diziye bir spinoff, yine harika ama asıl dizinin yükünün altında kalan bir yapım... Bakınız Better Call Saul mesela, 6 sezon soluksuz izledim ama bi Breaking Bad değil benim gözümde şahsen. HOTD da aynı vakayı yaşadı gözümde. Harika, ama GoT değil. Artılarla başlayalım. Hikayenin konseptine bayıldım. "İç Savaş" konsepti pek çok yapımda "anan baban savaş, ama iyiler vs iyiler" sığlığında işlendi hep, ben de bu duruma alışık olduğumdan pek şikayetçi değildim bundan, ta ki HOTD'a kadar. İki tarafın tüm bu savaş olmasa aslında ölümüne dost olabilecek kişilerden oluşması ama savaş gerçeğinin onları ne kadar çabalarlarsa çabalasınlar düşmanlığa sürüklemesi, iki tarafın da aslında savaş yanlısı olmaması fakat arzularının esiri olduklarından bir türlü savaştan kaçınamaması, dostluk içindeki ailenin aşama aşama parçalanması ve dengelerin, tarafların sürekli değişmesi. Tarihi güya "gerçekçi" işlediğini iddia eden TRT dizilerinin "abi nolur alma kellemi ühü ühü" tarzı işleyişinin aksine gerçekten iç savaş konseptinin hakkını veren bir eser HOTD. Öylesini iyi ki ben dizi boyunca hangi tarafı tutacağımdan bir türlü emin olamadım. Tam diyorum "aha bu taraf haklı galiba", dizi bana başka bir bakış açısı sunup beni düşünmeye itiyor. İki tarafın da kendince haklı sebepleri ve motivasyonları var, konsept gerçekten iyi işlenmiş. Karakterizasyon GoT'ta olduğu gibi yine şahane. Ana kadro başta olmak üzere her karakter kişiliğiyle, motivasyonlarıyla, fikirleriyle insanda o karakter adına paragraflar yazma isteği uyandırıyor. Bir karakter ekranda belirdiği zaman sahneye ağırlığını koyabiliyor. Tabi ki istisnalar var ama genel anlamda dizi bir GoT spinoff'u olmanın hakkını vermiş. Dizinin bahsedeceğim son artısı ise size bebek muamelesi yapmaması. "Ne diyon la stadyum bir bu iki noluyo" demeyin, anlatıyorum. Dizi ekibi bu diziyi izleyecek olan insanların neredeyse hepsinin 8 sezon GoT izleyerek geldiğinin farkındalar ve ilk sezonu da buna göre hazırlamışlar. GoT'ta gerçekleşmesi sezonlar sürecek büyüklükte olaylar ilk birkaç bölümde oluveriyor, GoT'un aksine ağır bir tempoyla değil daha hızlı bir şekilde başlayıp 8 sezon sonunda yorgun düşmüş izleyiciyi kendine bağlamayı başarıyor. 8 sezondan sonra bu dünyaya sıfırdan giriş yapmak gözünü korkutuyorsa bu konuda bir sıkıntınız olmasın, bu durum düşünülmüş ve dizi buna göre hazırlanmış. Gelelim eksilere... Böyle bir eleştiri yapacağımı zerre düşünmezdim ama... Dizinin mizahi dozu aşırı düşük. Evet evet doğru incelemedesiniz, Drama ağırlıklı bir dizi olan GoT'un drama ağırlıklı spinoff'u HOTD'ın incelemesinde. Şahsen bana GoT'un artılarını say deseler "mizah" demezdim zira mizahın dozu gerçekten düşüktü ama şu an anlıyorum ki o mizah GoT'un bu kadar akıcı olmasını sağlayan önemli bir etkenmiş. GoT'ta karakterler nadiren de olsa birbirlerine laf sokar, zekice esprilerle biz izleyicileri güldürürlerdi. Dediğim gibi bu zamanında güççük bir detay gibi gözükse de aslında o ağır dramanında içinde boğulup yorulmamızı önlüyormuş aslında. Tam böyle taht taht taht yorulacak gibi olurken ufak bir mizahi dokunuş silkelenip kendimize gelmemizi sağlıyormuş. Tabi aynı zamanda karakterlere olan sempatimizi de arttırıyormuş bu mizahi ton. Ben bu dizideki hiçbir karakteri Tyrion kadar sevemedim mesela. Evet, Tyrion'ı sevmemdeki asıl sebep dramatik altyapısı, yaşadığı çağın ona getirdiği sınırlamalara rağmen yine de kendi ayakları üzerinde durabilme çabasıydı ama meğer paytak paytak yürüyüp sarayda ana bacı kral demeden herkesle dalga geçmesi de işin tuzu biberiymiş. HOTD bu mizahi tondan yoksun olması sebebiyle hem draması yoğun uzun olay örgüsünde boğulma hissine yol açmış hem de karakterizasyonlar çok iyi olmasına ve her karakteri belli bir yere kadar sevebilmenize rağmen hiçbiriyle derin bağlar kuramamanıza yol açmış. Tabi ki yine istisnalar var ama çoğu karakterin takındığı ciddi ve ketum tavır dizinin akıcılığına zarar vermiş. Bir diğer eksi ise olay örgüsü kıtlığı. Yine GoT'la karşılaştırmalı gidecek olursak GoT Westeros'un dört bir yanını konu alıyor, farklı yerlerden farklı karakterlerin hikayeleri arasında zıplamalar yaparak tempoyu diri tutuyordu. Tyrion ve King's Landing sıktı mı? Hop, Daenerys ve Westeros'un batısı. Sıktı mı? Hop, Jon Snow ve Sur'un ötesi. Sıktı mı? Hop, başka karakter ve başka bir yer vesayre vesayre. HOTD'ın bu tarz atlamalar yapma şansı yok çünkü ana iç savaş hikayesi dışında başka adam akıllı olay örgüsü yok. E tabi bu da zaten ciddi ton yüzünden yorucu hissettiren olay örgüsünün üstüne akıcılığa iyice darbe vurmuş. Son kısımlarda biraz negatif gittik ama sanmayın ki dizi kötü. Hayır, gayet iyi. Ben burada neden GoT'taki o kaptırıp gitme hissiyatını yaşayamadığımı anlattım sadece. Ben şahsen zaman zaman yorulmuş hissetsem de 2 sezonu da sıkılmadan izledim. Ha eğer GoT'ta yaptığım gibi üst üste 8 sezon süren bir HOTD maratonu yapsaydım sıkılmadan izleyebilir miydim? İşte orasını bilemicem... Uzun lafın kısası her ne kadar 2. sezon bi tık zort diye bitse de böylesine iyi bir GoT spinoff'unun yapılması 2025'te gelecek Knight of The Seven Kingdoms'a karşı ümidimi yükseltti. O dizi krallıkları konu alan geniş çaplı bir iş değil de daha kişisel bir hikayeyi ele alacak gibi duruyor o yüzden aşırı heyecanlı değilim ama bakalım hayırlısı. Hadi öbdüm.

emyrr 9 months ago

Game of Thrones

David Benioff

294 Gönderi

Spoiler içeriyor Şey... Bişi dicem ama kızmayın... Ben... Ben finali beğend--- FBI OPEN THE DOOR AMA Bİ DAKKA AÇIKLAYABİLİRİ--- Merhabalar, bendeniz Abdülkadir Kıllıbacak. Hesabın sahibi @emyrr "Game Of Thrones finalini beğenme" suçundan dolayı gözaltına alındı o yüzden bugünlük onun yerine ben varım.…devamıŞey... Bişi dicem ama kızmayın... Ben... Ben finali beğend--- FBI OPEN THE DOOR AMA Bİ DAKKA AÇIKLAYABİLİRİ--- Merhabalar, bendeniz Abdülkadir Kıllıbacak. Hesabın sahibi @emyrr "Game Of Thrones finalini beğenme" suçundan dolayı gözaltına alındı o yüzden bugünlük onun yerine ben varım. Kendisini severim sayarım ama ayıp etti harbiden. GoT finalini beğenmek nedir, terbiyesiz herif? Bu mal şimdi kesin Lost finalini falan da beğenir (henüz izlemedi hakkaten beğenebilir belki). @emyrr aslında diziyi bitireli bi hafta falan oldu ama GoT öyle bir diziydi ki daha anca sindirebildi. Diziye öylesine bağlanmıştı ki hala kopamadı, YouTube keşfetinde GoT kesitlerinden başka bişi yok kaç gündür. İncelemeyi yazmaya eli bi türlü gitmedi, böylesine her sahnesi dolu dolu 8 sezonluk bi külliyatın hakkını tek bi yazıda vermek ona çok zor geliyodu, ne zaman inceleme yazma fikri aklına gelse gözü korkuyodu. Kolluk kuvvetler onu karakola götürürken hemen hesabı bana devretti ve "en az 50 paragraf yazmadan bitirme incelemeyi yoksa bu şaheserin hakkını veremezsin" dedi. Ha tabi ben o kadar işsiz olmadığım için bu tavsiyeye uymayacağım o ayrı mesele. @emyrr aslında diziye karşı çok da ümitli değildi, evet kötü bi dizi olacağını düşünmüyordu fakat yıllar boyunca GoT ile ilgili o kadar çok övgü duymuştu ki içinde oluşan beklentinin karşılabileneceğini düşünmüyor, asla insanların kapıldığı o hype rüzgarına kapılamayacağına inanıyor ve yıllardır bir türlü izlemeye eli gitmiyordu. Yine bi gece izleyecek çıtır çerez bişiler aradı ama 1 buçuk - 2 saatlik film süreleri ona fazla uzun geldi, şöyle 40 dakikalık bi izlence istiyordu canı. Tam o anda bir dizi bölümünün ortalama bu civarda süreye sahip olduğu aklına geldi ve devam edeceğini düşünmediği, meraktan tek bölüm izleyip bırakacağı bir dizi arayışına koyuldu ve Game Of Thrones'u buldu. Ne de olsa saatlerce kaptırıp gidebileceği bir dizi olacağını düşünmüyordu, tek bölüm izleyip bırakırdı büyük ihtimal. İşte böylece ilk bölümü izlemeye koyuldu... ...8 sezonu iki haftada bitirdi. Diziye resmen aşık olmuştu. Romantize edilmeden, epikleştirilmeden ya da karikatürize edilmeden tüm çıplaklığıyla işlenen gerçekçi orta çağ atmosferi; hiçbiri 2 boyutlu olmayan, derin ve üzerine düşünülmüş, bağ kurulabilen ve sevilebilen karakterleri; yavaşça dallanıp budaklanan ve tempoyu dinç tutmak adına hikayeler arasında devamlı ustaca sıçramalar yapan, gerektiğinde risk almaktan çekinmeyen cesur olay örgüsü; uzun zaman sonra ilk defa iki karakter dövüşeceği için değil birbiriyle konuşacağı için heyecanlanmasını sağlayan diyalog yazım kalitesi ve evde yalnız başına şizofren gibi çığlık atmasına sebep olan müziği... Yıllarca nasıl olmuş da bu şaheseri es geçebilmişti? Dizi onda öyle bi etki bıraktı ki bunca zamandır beğenmeyeceğini düşündüğü için girişmediği pek çok yapıma girişme cesareti kazandı. Dizi resmen günlük rutininin bi parçası olmuştu, bittiğinde hayatının bi parçası ondan alındı gibi hissetti, o kadar ki gece 3'lere 4'lere kadar izlemekten uyku düzeni bozuldu. Uzun lafın kısası, elim yoruldu ben bırakıyom artık yazmay--- Bendeniz @emyrr, geri döndüm! Günlerdir o kadar çok Bran kesiti izledim ki telepati yeteneği kazandım, şu anda bu incelemeyi Abdülkadir'i kontrol ederek yazıyorum, bikaç saate ifade vermeye gidicem ama o zamana kadar bu dizinin hakkının verildiğinden emin olmam lazım. E o halde başlıyorum hatırlayabildiğim kadarıyla sezon sezon incelemeye. Normalde okuyan herkesin zevk alabilmesi için yazılarımda olabildiğince spoilerdan kaçınmaya çalışırım ama bu dizide detaya inmek istiyorsam üzgünüm ama spoiler kaçınılmaz. Bundan sonrası ağır spoiler ve inanın bana sırf Raf'ta 3-5 takipçisi olan ve kendi kendine gattirik gottirik incelemeler yazan bi herifin Game Of Thrones incelemesini okumak için bu güzelim eserden spoiler yemeye değmez. Eğer diziyi izlemediyseniz lütfen direk yorumlardaki son paragrafa atlayın, saygılar. Sezon 1: Her ne kadar ilk bölüm "noluyo la tek bölümde 896 tane karakter tanıdık bu ne la ansiklopedi okur gibi" dedirtse de gayet güzel bi açılıştı. Özellikle Robert Baratheon tiplemesini çok beğendim. Genellikle orta çağı konu alan yapımlarda kral ya tek önemsediği halkının refahı olan epik bir kahraman gibi anlatılır ya da "çoh param var ehehe acıktım yimah getirin nom nom nom" şeklinde ele alınır. Bu dizide gerçekten ikisinden de doğru dozlarda alınarak gerçekçi ve ilginç bi karakter oluşturulmuş. Gerçekten zenginliğin getirdiği şımarıklığa fazlasıyla sahip fakat yeri geldiğinde krallığı için kararlar verip elini masaya vurabilen bir kral portresi çizilmesi gerçekten hoşuma gitti. Ha diğer karakterleri beğenmedim sanmayın, Robert bu sezona özgü bi karakter olduğu için bu kadar üstünde durdum sadece. Her ne kadar Stark'lar gözüme biraz basit ve sıradan tiplemeler olarak gelseler de Lannister'ların her birine ayrı bayıldım. Evet şerefsizlerdi, fakat dizi bu şerefsizliklerini ekrana oldukça başarılı taşıyarak beni eğlendirdi dizi. Yalan yok, bu sezon boyunca Ned Stark hariç "hadi tükürcem Stark'ınıza ya Lannister'lar nerde" diyip durdum. Sezon 2: İşte dizinin karakter derinliği konusunda şov yapmaya başladığı sezon. İlk sezon net bir şekilde "Stark'lar iyi, Lannister'lar kötü" durumu söz konusuyken bu sezonda Lannister'ların da detaylıca işlenmesiyle beraber bu tarz bir "beyaz vs. siyah" durumunun olmadığını, Lannister'ların da kendilerince haklı motivasyonlara sahip olduğunu ve içlerinde bazı iyi insanların olduğunu gördük. Öyle ki sezonun başında "İbrahim Tatlıses - Be İnsafsızın Lannister'ı, Be Nankör Aslan" modunda takılan ben bile Karasu Savaşı'nda Tyrion için endişelenirken buldum kendimi. Ha bu arada Karasu Savaşı ne epik savaştı öyle yav. Resmen 2 sezon boyunca savaş sahnesi beklemenin sonucu olarak ödüllendirilmiş hissettim, daşşş gibi bölümdü. Sezon 3: Valla iyi bi sezon olduğunu hatırlıyom da Kızıl Düğün hariç pek bi detay hatırlamıyom valla. Güzeldi, önceki sezonların kalitesini aynen sürdürüyodu. Kızıl Düğün'le de GoT tarihinin bana göre en şoke edici bölümüne imza attı. Yüzümde kocaman bi :O ifadesiyle jenerik boyunca kalakaldım, "eee, nolcak la şimdi dizi bitti bildiğin" cümlesini kurduğumu hala çok net hatırlıyorum. Sezon 4: PEAK GAME OF THRONES. PEAK. Bence dizinin en iyi sezonuydu. Yaşanan olayların ve beraberinde gelişenlerin en ilginç olduğu, olaylara kendimi en çok kaptırdığım ve Tyrion'ın açık ara zirve yaptığı sezondu. Hala ara ara mahkeme sahnesinden gaza gelio evin içinde kendi kendime "Ay viş tu konfes..." dediğim oluyor. Farklılıkların hiç hoş karşılanmadığı orta çağ döneminde bir cüce olarak yaşayan ve zekasına rağmen ona karşı olan önyargıların altında ezilen Tyrion'ın sezonlar boyunca evrilmesini izlemek çok keyifliydi. "Tyrion 10 saat boyunca zekasıyla Cersei'yi mal ediyor" başlıklı bir video çıksa karşıma düşünmeden izlerim, sonraki sezonlarda asla bu seviyeye erişememesinden dolayı hala emin olamasam da sanırım dizideki favori karakterim. 4 sezon boyunca sürekli hikayeden hikayeye zıplayan temponun sonunda 1 saatlik uzun bir savaş bölümü de ilginç ve eğlenceli bi deneyimdi. Pedro Pascal abimizin bu sezonda diziye misafir olması da sofranın tuzu olmuş tabi. Sezon 5: En iyi sezonla en kötü sezonun üst üste olması da ayrı bi ironik (Biliyorum evet çoğunuz için en kötü sezon 8, ona da gelicez). Önceki sezondan kalma olayların çok çabuk savuşturulması ve yerlerine gelen olayların da pek ilgimi çekmemesi bir yana, ilk defa bu sezonda GoT'un edebi bir eserden çok para makinesi bi franchise'a dönüştüğünü hissettim. İzleyicilerine duyduğu saygıdan ötürü sezon finali denilebilecek olayları hep final bölümünden bir önceki bölüme yani 9. bölüme saklayan GoT gitmiş, yerine sırf sonraki sezon daha çok izlensin diye son dakika zort diye Jon'u öldüren ve sonraki sezon da dandirik bi büyü sahnesiyle "yok yok ölmedi, bunlar hep şaka şaka gülün diye" diyerek izleyicisini salak yerine koyan bi GoT gelmiş. Öyle rezalet bi sezon değildi, hatta dizi standartlarına göre oldukça iyi bi sezondu, fakat GoT standartlarına göre de oldukça kötü bi sezondu. GoT sevdama Raf sunucuları dayanamadı, incelemenin devamı yorumlarda, teknik aksaklık için kusura bakmayın.

emyrr 10 months ago

Fallout

Lisa Joy

52 Gönderi

Fallout izleyince hissetiğim: The war, the war never changes... Aslında olan: Dı vor, dı vor nevır çeyncs... Son zamanlarda Raf'ta ciddi bi inceleme kıtlığı var kanımca. Raf günden güne film/dizi/kitap inceleme platformundan çok sosyal medya platformuna dönüşüyor. Artık millet incelemeler…devamıFallout izleyince hissetiğim: The war, the war never changes... Aslında olan: Dı vor, dı vor nevır çeyncs... Son zamanlarda Raf'ta ciddi bi inceleme kıtlığı var kanımca. Raf günden güne film/dizi/kitap inceleme platformundan çok sosyal medya platformuna dönüşüyor. Artık millet incelemeler yerine ya soru soruyor ya da bi anda Tanzimat dönemi yazarına dönüşüp efkarlı efkarlı paragraflar döşüyor. Yanlış anlamayın, bu çok güzel bir şey tabi, bi şikayetim yok, Raf'ın birbirini tanıyan küçük ama sadık kitlesi sayesinde gerçekten samimi bi ortam oluştu burda. Diğer sosyal medyalar gibi herkes rol model olmaya uğraşmıyor, herkes kendisi gibi davranıyor, seven hakiki sövüyor, söven hakiki sövüyor. Bunlar olsun, tabi ki olsun. Ama incelemeler de olsun be kardeşim be! Raf’ı benim için asıl çekici yapan yönü gerçekten tanıdığım ve zevklerini bildiğim insanların incelemelerini okuyabilmekti. Ruhsuz bir entellektüellik duvarının yazısındansa gerçekten bi insanın incelemesini okuyor gibi hissediyordum diğer dizi/film/kitap inceleme platformlarının aksine. Haliyle incelemelerin azalması benim için hep bir eksiydi. "Hacı baba ne anlatıyon bunun Fallout'la ne alakası var" diyorsunuz farkındayım, bekleyin bağlicam oraya. Bu inceleme kıtlığına sessiz kalamazdım, bir şeyler yapmak zorunda hissettim kendimi. Tam bunları düşünürken Fallout dizisi çıkageldi, izledim ve planı kafamda kurmuştum. Fallout dizisinin ve Fallout oyun serisinin 5 oyununun incelemesini içeren devasa bi yazı yazacak ve hem bu inceleme kıtlığına karşı mini minnacık bir şey yapacak hem de milleti incelemelere teşvik edecektim. Dizinin gazıyla oyunları indirimde görünce dolarlı fiyatlarına rağmen 5 oyunu da Steam kütüphaneme ekledim, Fallout New Vegas'ı oynamaya başladım. Her şey tıkırında ilerliyordu, ta ki benim max kararlılık seviyesi devreye girene kadar. Oyunlara olan hevesimi kısa sürede kaybettim ve oyunları kağnı hızında oynamaya başladım. Baktım ben bu incelemeyi yazana kadar hepimiz bastonlu dedeler nineler olacağız, en sonunda pes ettim ve o devasa incelemeyi parçalara bölmeye karar verdim. Bu yazı Fallout dizisinin ve Fallout New Vegas oyununun incelemesini içermektedir. Her ne kadar New Vegas'ı henüz bitiremediğim için oyunun asıl olayı olan "yaptığınız eylemlere göre oyunun finalinin değişmesi" konusuna değinemeyecek olsam da oyunu 20-25 saat civarı oynadığım için fikir belirtecek düzeyde olduğumu düşünüyorum. Neyse çok boş yaptım, hadi incelemeye. -DİZİ- Fallout uzaktan hep ilgimi çeken ve girişmek istediğim bir seriydi fakat Bethesda'nın diyalog yazımı bana acayip ruhsuz geldiği ve oyunlara neredeyse tamamen diyaloğa girmekten oluştuğu için bir türlü elim gitmemişti. E haliyle dizi duyurusu benim için bulunmaz nimetti, direk yapıştım. Yani, gaza gelip oyunlara girişmemden anlamışsınızdır, dizi baya iyiydi. Klasik post-apokaliptik ana karakter portresine (yıllardır o dünyada hayatta kalmış tecrübeli hayatta kalma uzmanı) kıyasla bu dizinin, o dünyayı bilmeyen acemi bir kızın gözünden hikayesini anlatması benim acayip hoşuma gitti. Tıpkı oyunları oynayan oyuncu gibi Lucy de Fallout çöllerine yabancıydı, tıpkı o dünyayı keşfeden oyuncular gibi Lucy de Fallout'u adım adım keşfediyordu. Bu etken hem keşif hissiyatını çok da iliklerimde hissetmeme hem de Lucy'nin başına bi olay geldiğine "bu herif tank yav hiçbişi olmaz buna" demek yerine onun için endişelenmeme, olaylara bağlanmama sebep oldu. Çok güzel tercih olmuş, beğendim. Yine dizinin klasik post-apokaliptik senaryolardan farklı bir yönü kıyametin çıkış noktasıydı. Çoğu post-apokaliptik hikayede olayların başlayış günü ya gösterilmez, ya da açılış kısmında kısaca gösterilip bir daha değinilmez. Bu dizi farklı bir yola giderek bu konuyu bolca ve akıllıca işlemiş, hatta kıyamet sonrasındaki olaylara bağlanmasını sağlayarak boşa zaman kaybediyorsunuz gibi hissetmemenizi sağlamış. Ha eksisi yok mu dizinin, var. Dizimiz sadece tek bir hikayeden değil pek çok farklı hikayeye atlamalar yaparak ilerliyor. Ki bu normalde bi artı olurdu, hani tempoyu diri tutup izleyici sıkmaz falan? Bu dizi de bunu başarıyor aslında ama her hikayede aynı kaliteyi sürdüremeyince gözünüz bazen sevdiğiniz o öbür hikayeleri arayabiliyor. Neyse ki hikayeler sıkça kesişiyor da bu sorunu çok sık yaşamıyorsunuz. Uzun lafın kısası "doktor bana post-apokaliptik hiçbir şey izleme dedi, alerjim var" falan demiyorsanız Fallout size keyifli vakitler geçirtecektir. Diğer oyun uyarlamalarının aksine tamamen kendine has oyunlarla bağlantısı olmayan bir hikaye işlediği için "oyunlardan spoiler yer miyim acaba?" endişeniz de olmasın. İzlenir. -OYUN (FALLOUT NEW VEGAS)- Yıl 2008. Ben beşiğimde agu bugu yapmakla meşgulüm. Fallout 3 piyasaya çıkmış ve satış rakamlarıyla Bethesda'yı mutlu etmiş durumda fakat kendileri uzun zamandır üzerinde çalıştıkları Skyrim'i geliştirmekle meşguller. Bir yandan Skyrim'i geliştirmek fakat bir yandan da Fallout'un ekmeğini yemek istiyorlar. Çağırıyorlar o zamanlar henüz pek de popüler olmayan Obsidian Entertainment'ı, "yav olm maksat Fallout olsun, çok kasmayın takılın kafanıza göre" diyip azıcık da bütçe vererek yeni Fallout oyununun geliştirme sürecini başlatıyorlar. 2 yıllık geliştirme sürecinin ardından BUM. Bethesda'nın fındık fıstık diyip geçtiği Obsidian, herkesin en iyi Fallout oyunu olarak gördüğü Fallout New Vegas'ı yapıyor. Oyun öyle beğeniliyor ki Obsidian yine aynı tarzda kendi oyunları Outer Worlds'ü yapıyor. Peki bunun incelemeyle ne alakası var? Eeee... Şey... Napiyim biraz Obsidian övesim geldi, seviyorum adamları. Neyse, ben de diziden sonra seriye iyi bir giriş yapmak için ilk olarak en iyi oyunu oynamaya karar verdim ve başladım New Vegas'a. Yani... Beklentilerimi karşılamadı diyelim. Öncelikle oyunun diziye kıyasla çok daha ciddi bi tona sahip olduğunu belirteyim. Dizideki gibi kakara kikiri bekliyorsanız bi tık avucunuzu yalarsınız. Koca oyunda bi Veronica mizah yapmaya çalışıyor heralde. Eğer evreni sevdiyseniz bu oyunda bolca keşfedilecek farklı farklı hikaye sizi bekliyor. Elvis Presley'nin video kaydını görüp adını bile bilmemelerine rağmen ona özenen mafya grubu The Kings, bu vahşet dolu dünyada tek istediği kadın gibi hissetmek olan ve kendine giyecek elbise arayan Brotherhood Of Steel üyesi Veronica, yıllarca Vault 34'te yaşadıktan sonra dış dünyaya atılıp her yeri bombalak için kaynak toplayan The Boomers ve daha neler neler... Oyunun dünyası gerçekten keşfedilecek tonla bölge, tonla NPC, tonla düşmanla dolu. Altını çiziyorum "KEŞFEDİLECEK". Eğer siz bu hikayelerin peşinden gitmez, NPC'lerin anlattıklarını sabırla dinlemez ve sadece ana görevden yardırırsanız oldukça jenerik bi senaryo bekliyor sizi. Herkese gidebilecek bi oyun değil New Vegas. Ha bu benim için bi eksi mi, hayır, aksine artı. Severim böyle RPG'leri. Oyuna gösterdiğim emeğin böyle hikaye parçalarıyla ödüllendirilmesi hoşuma gidiyor. Ama dediğim gibi, "iki adam vurup çıkcam" oyunu değil New Vegas, sabır ve adanma istiyor. Oynanışa gelirsek, eee... Hangi oynanış? Oyunda oynanış denen tek şey mouse'un sol tıkına basmak da ondan yani. Dizide Lucy'nin kolunda Pip-Boy vardı hatırlarsanız. Oyundaki karakterimizde de var Pip-Boy. İster sakince takılıyor olun ister combat'ın tam ortasında olun farketmez, Pip-Boy'u açtığınız anda zaman duruyor ve siz rahatça silah seçebiliyor, can yenileyebiliyorsunuz. Bu sistemi ilk gördüğümde "ooo, demek oyunda reflekslerden çok taktik önemli, hangi silahı hangi düşmana kullandığımız falan çok önemli olucak galiba" demiştim. Yok öyle bir şey. Oyun boyunca en güçlü silahınız neyse mermisi bitene kadar onunla oynamak daima en mantıklı hamle. Öyle yok efendim "benim ateş silahım güçsüz ama bu düşman ateşe karşı dayanıksız, ateş silahımı kullanayım" ya da "donmuş düşmanlara ekstra hasar veren sopa buldum ben en iyisi dondurucu silahımla bunu kombolayayım" falan yok. Ne öyle element hasarı alan düşmanlar ne de ekstra özelliğe sahip silahlar yok oyunda. E o zaman Pip-Boy'un mantığı ne? Hani en azından can doldurmak silah seçmek falan gerçek zamanlı olsun da combat sırasında stres kaynağı olsun falan, yok. Anlam veremedim gerçekten bu sisteme. En azından o en güçlü silahınızla oynamak eğlenceli olsa bu eksiklikleri kapatır, dimi? Yok anam. Oynanış aşırı kütük. Zaten karakter kaplumbağadan hallice. Mobilite sıfır. Oyundaki her düşman sizden hızlı olduğu için kaçma gibi bi durum, söz konusu zaten değil, mermiler zaten gözle görülemeyecek kadar hızlı olduğu için mermilerden kaçmak da yok, kısacası combat esnasında hareket etmek için bi sebebiniz yok. Olduğunuz yerden sıkıyorsunuz sadece. Silah kullanımı da pırt. Düşmanın üstüne isterseniz el bombası atın, canı bitmediyse "ah" demekten başka tepki vermiyor. Kıyamet sonrası silahlar mı kullanıyorsunuz nerf tabancası mı belli değil. Oynanışı azıcık olsun çekilebilir yapan tek şey bölüm tasarımları. Görünmez ve cüsseli Nightkin'lerle dolu bir binanın en üst katına çıkmaya çalışmak, bir yandan Mr. House'un robotlarıyla savaşırken bir yandan radyasyona dikkat ve daha pek çok farklı senaryo sağlıyor bölüm tasarımları ve o zattirik zuttirik mekaniklere rağmen sizi hayatta kalma temasına sokup moda girmenizi sağlamayı başarıyor. Yukarıda oynanışa olan sinirimin hıncını çıkartmış olabilirim ama New Vegas kötü bi oyun değil kesinlikle. Bir shooter olarak değil de RPG olarak oynandığında oldukça iyi bir oyun. RPG kısmının tek kötü yanı ana görevlerin sakız gibi uzaması. Benim gibi oyunun sonunu merak edip bir süreden sonra sadece ana görevden yardırırsanız amelelik simülatörüne dönüyor oyun. Benim de hevesimi kıran bu oldu ama mutlaka bitireceğim oyunu bi ara. "Uzun lafın kısası..." ile başlayan bi paragrafla kısa bi özet geçecektim ama nasıl yapacağımı bilemedim. Düşüncelerimi kustum resmen. Çok boş yapıp sizleri sıktıysam affola. Hepinizin bayramını kutluyor, dedelerinize acımayıp bolca harçlık toplamanızı tavsiye ediyorum. Mutlu bayramlar.

emyrr 1 year ago

Invincible

Robert Kirkman

51 Gönderi

+Abi bak 10/10 dizi yaptık böyle olmaz, bi yerden bi şekilde bok etmemiz lazım seyir zevkini. -E olum sezonu ikiye bölüp araya 1 aylık boşluk koysanıza. +Anaaa, harbiden ya! Dahice! Nasıl benim aklıma gelmez bu fikir?! Normalde bu yazı "Geleneksel…devamı+Abi bak 10/10 dizi yaptık böyle olmaz, bi yerden bi şekilde bok etmemiz lazım seyir zevkini. -E olum sezonu ikiye bölüp araya 1 aylık boşluk koysanıza. +Anaaa, harbiden ya! Dahice! Nasıl benim aklıma gelmez bu fikir?! Normalde bu yazı "Geleneksel Amazon Prime'a Sövme Senfonisi" tadında olacaktı ama Jeff Bezos ve onun kel kafasıyla ilgili tüm sövgüleri önceki incelemelerde harcadım, o yüzden diziyi övmeye geçiyorum. Bu diziye karşı genel olarak oluşmuş bi "kanlı vahşetli marvel" algısı var. Kısmen haklı bi algı olsa da arada devasa bir mizah, kurgu ve işleyiş farkı var bence. Marvel aksiyon odaklı, arada millet sıkılmasın diye karakterlerin özel hayatını işleyen bir tempoya sahipken bu dizide durum tam tersi. Çoğunlukla karakterlerin özel hayatları üzerinden dönen dram, arada millet sıkılmasın diye aksiyon. Marvel tek karaktere odaklı bir şekilde hikayesini işlerken İnvincible tek bölümde 52826386291 farklı karakterin hikayesini işleyen garip bi kurguya sahip. Aynı anda bu kadar fazla hikaye işleyip bir şekilde tempoyu da dengede tutmayı başarıyor İnvincible. Ha onun dışında kanlı vahşetli Marvel evet. Ama vahşet dediysek sadece görsellikten ibaret bi vahşet değil bu, gerçekten hikayeye ve atmosfere ağırlığını koyan bi vahşet. Sadece karakterlerin attığı yumruklar sertleşmiyor burada, dizinin tonu da sertleşiyor. Dizinin vahşeti abartan her bir sekansı ayrı ayrı içime işledi, 2. sezon finalindeki sekans bir sezon finaline göre aşırı sönük kalsa da genel olarak vahşet sekansları "her dizide/filmde vahşet olsa keşke" dedirtiyor bi anlığına. Yapımcı stüdyo 2024'ün sonunda 3. sezonun geleceğini söyledi. Ben her ne kadar 3. sezonun o zamana yetişme ihtimalini gökten çiğ köfte yağma ihtimaliyle eşit görsem de böyle bi açıklama yaptıklarına göre güvendikleri bir şey var demektir. Umarım yanılmazlar da bir an önce izleriz 3. sezonu, 2. sezon boyunca tüm hikayeleri ilerletip ilerletip hepsini cort diye ortada kestiler malum. Uzun lafın kısası İnvincible herkese, ama özellikle bu tür süper kahraman yapımlarına girmek isteyen ama bir yandan klişe ve çocuksu bulanlara tavsiyemdir. İzleyin, izlettirin.

emyrr 1 year ago

Loki

Kate Herron

119 Gönderi

0 /|\ / \ Bu İbircik Cibircikoğlu. İbircik, günün 4 saatini uyuyarak, 20 saatini ise "abiğ mağrvel çoğcuk işiğ yağ" diyerek geçiriyor. İbircik çok havalı. İbircik, kültürlü bir insan olduğu için Marvel gibi boş işlerle uğraşmıyor. Onun yerine yetişkin işi…devamı0 /|\ / \ Bu İbircik Cibircikoğlu. İbircik, günün 4 saatini uyuyarak, 20 saatini ise "abiğ mağrvel çoğcuk işiğ yağ" diyerek geçiriyor. İbircik çok havalı. İbircik, kültürlü bir insan olduğu için Marvel gibi boş işlerle uğraşmıyor. Onun yerine yetişkin işi olan Minika Go ve TRT Çocuk gibi kanalları izliyor. İbircik'i sakın klavye başında rahatsız etmeyin, büyük ihtimalle kendisi o an entelektüel bir şekilde "yağ mağrvel ayrın menden sonrağ bozduğ yağ" yazmakla meşgul. İbircik gibi olun. She-Hulk sen nasıl bir diziymişsin öyle ya. Öyle bir etki bıraktı ki insanların üzerinde Loki bile kötü yorum yağmuruna tutuldu, hayat enteresan gerçekten. Elbette herkes her şeyi beğenecek diye bir şey de yok, zaten dizinin neden kötü olduğunu objektif bir şekilde artılarıyla eksileriyle anlatsn bir yorum görsem önünde saygıyla eğilirim, amenna. Fakat tüm yorumlar "diğsney bırağk bu çocuğk işleriniğ simit sağt onurlu yaşağ" sığlığında olunca insan anlam veremiyor gerçekten. Yalan yok, ben de diziden fazla ümitli değildim. Nihayetinde She-Hulk'ı ve Ms. Marvel'ı yapan şapkalı eleman ile bu diziyi yapan şapkalı eleman aynı kişiydi, en fazla ne kadar iyi olabilirdi ki? ... Loki o şapkayı alıp bi yerlerime monte etti. Bir dizinin incelemesine set dizaynını ve renk paletini överek başlayacağımı hiç düşünmezdim ama adamlar gerçekten döktürmüşler. Wes Anderson falan halt etmiş bunun yanında. Abi bi insan dizi izlerken durdurup ofisin sandalyelerini incelemek ister mi ya? Her sahne tablo gibi resmen. Dizide eski Marvel gibi her sahne patlamalar çatlamalar olmuyor evet, fakat her sahneye kafa yorulduğu çok açık. Her an 5 saniye sonrasını merak ediyor, nerden ne çıkacağını bilemiyorsunuz. Dizinin konseptinin her an her şeye izin vermesinin de bolca etkisi var bunda tabi. Tom Hiddleston ve Owen Wilson abilerim de iyi iş çıkarmışlar. Cidden ikisinin de gerçek hayatta Loki ve Mobius gibi davrandığına inandım desem yeridir. Uzun lafın kısası, dizi ilk 2 bölümle bomba gibi başladı, her ne kadar bu gidişle 8 bölüm süren bi Mc Donalds reklamına dönüşecek gibi bi izlenim verse de benim diziye inancım tam. Hepinize İbircik'lerden uzak bir gün diliyorum.

emyrr 1 year ago

Gen V

Craig Rosenberg

9 Gönderi

"Gen V" diye yazılır, "hay ben senin o keltoş kafandan öpiyim anasını sattımın Jeff Bezos'u" diye okunur. Açıkçası bu diziyi ilk gördüğümden beri bi antipatim vardı. The Boys gibi başlı başına kapitalizm eleştrisi olan bir dizinin üzerinde kapitalizmin kralının yapılması…devamı"Gen V" diye yazılır, "hay ben senin o keltoş kafandan öpiyim anasını sattımın Jeff Bezos'u" diye okunur. Açıkçası bu diziyi ilk gördüğümden beri bi antipatim vardı. The Boys gibi başlı başına kapitalizm eleştrisi olan bir dizinin üzerinde kapitalizmin kralının yapılması hep itici gelmişti bana. Yok Call Of Duty skiniymiş yok Mortal Kombat karakteriymiş falan derken "ya biz bunun suyunu iyice sıkamadık Jeff abi" demiş olacaklar ki bi de üstüne yan dizi çıkarttılar The Boys'a. Haliyle ben de dizinin sırf The Boys'un ekmeğini yemek için çıkarılmış baştan savma bi iş olacağını düşünüyodum. Yani, keşke yanılsaymışım... Yazının eleştiriden çok sövgü olmasını engellemek adına olumlu başlıyorum. Adamlar en azından önce şöyle bi oturup The Boys izlemişler, "ulan bu diziyi diğer dizilerden ayıran ne var" diye bi bakmışlar. Dizinin sansürsüz gore ve cinsellik açısından The Boys'tan altta kalır bi yanı yok. The Boys, süper güçlerin sütten çıkmış ak kaşık insanlar yerine şerefsizin önde gidenlerine verilse nasıl olacağını gore ve cinsellik kullanarak çok güzel işliyordu, Gen V'de de aynen devam. Gen V de tıpkı The Boys gibi mideniz hassassa kusturma garantili. Olumsuz taraflara gelirsek... ... ULAN ELİNİZDE KOSKOCAMAN THE BOYS GİBİ MATERYAL VAR AKLINIZA Bİ TEK LİSE DRAMASI YAPMAK MI GELDİ? FİKİR DÖKÜMANINI YAZARKEN KLAVYENİN ÜSTÜNE OTURSANIZ DAHA GÜZEL KONSEPTLER BULURSUNUZ LAN. ATV DİZİSİ YAPMIYOSUNUZ OLM AMAZON PRİME DİZİSİ YAPIYOSUNUZ. HİÇ Mİ JEFF'İN KELİNE BAKIP UTANMADINIZ, HİÇ Mİ "ULAN ADAMIN KELİ BİLE YAPTIĞIMIZ DİZİNİN GELECEĞİNDEN DAHA PARLAK" DEMEDİNİZ OLM ŞAKA GİBİ GERÇEKTEN. "Abi The Boys'u nasıl istersek kullanabiliriz napalım sence?" "bÖyLe ErGeNlEr OlSuN öBüJsÜnLeR fAlAn EhE" "Ya abi böyle özgün fikirleri nerden buluyosun ya? Valla hayranım sana." ... ... ... Tamam sakinim. YA OLM THE BOYS'U ŞAHAN GÖKBAKAR'A VERSEK O BİLE BÖYLE BIYIKLI GÖBEKLİ OSURAN SUPERHERO YAPAR EN AZINDAN İKİ GÜLERİZ YA. YA KAFAYI YİCEM NASIL YA NASIL NASIL ... Bu kadar sinirlendiğime bakmayın, tüm bunlara rağmen piyasadaki tüm lise dramaları arasında en izlenesi alternatif bu, farklı bir şeyler yapmaya çalışıyor en azından. Ben sadece harcanan potansiyele kızıyorum. Şaheser bir iş yapılabilecekken başka bir iş yaparken izlenebilecek çıtır çerez bir iş olmasına kızıyorum. Yoksa izlenmeyecek kadar kötü bi iş değil kesinlikle. Uzun lafın kısası, tüm bu yazdıklarım yüzünden diziden soğuyup izleme fikrinizden vazgeçmeyin lütfen. Evet benim gibi The Boys fanlarını üzecek bir iş, fakat en azından "bi bakmaktan zarar gelmez" diyebileceğim de bi iş.

emyrr 1 year ago

One Piece

Tom Hyndman

60 Gönderi

Olm onu bunu bırakın da bu dizide nasıl sakız sponsorluğu olmaz ya? Düşünsenize Luffy'nin "Tipitip Tipitip Pistol" diye bağırdığını, kaçmış güzelim fırsat. Açıkçası One Piece animesi benim için hep yan mahalledeki zengin villası gibi olmuştur. Hani yanından geçerken "ulan şöle…devamıOlm onu bunu bırakın da bu dizide nasıl sakız sponsorluğu olmaz ya? Düşünsenize Luffy'nin "Tipitip Tipitip Pistol" diye bağırdığını, kaçmış güzelim fırsat. Açıkçası One Piece animesi benim için hep yan mahalledeki zengin villası gibi olmuştur. Hani yanından geçerken "ulan şöle bi evde otursam ne müthiş olur he" dersiniz de sonra cebinizde don alacak para bile olmadığını hatırlarsınız ya, hah işte. Ne zaman bi One Piece muhabbeti görsem/duysam "ulan şöle bi hüpletiversem bu diziyi ne güzel olur he" der ve ardından o 900 küsür bölümü şu an izlemeye başlasam elimde bastonla anca bitirebileceğimi hatırlar ve vazgeçerdim. Bu dizinin fragmanını da ilk gördüğümde "bi dandiri dundik netflix anime uyarlaması daha" diye düşünmüş ve umursamadan geçmiştim. Ardından dizi çıktı ve garip bişi oldu... Dizi övülmeye başladı... Evet, netflix anime uyarlaması övülmeye başladı... Gökten çiğ köfte yağmasıyla aynı olasılığa sahip bi olay gerçek olmuştu... Bunun, sonunda One Piece'e başlamak için nihai fırsat olduğunun farkındaydım ve dizinin başına oturdum. Peki dizi beklentimi karşıladı mı? Yani... Evet gibi. Benim One Piece'i izlemeyi bu denli istememin sebebi korsan konsepti ile anime konseptinin birbiriyle harika uyuşacağını düşünmemdi. Zira korsanlar filmlerde/dizilerde hep gerçekçi bir şekilde anlatılmaya çalışıldığından o korsan deliliğini hiçbir zaman tam veremiyorlar gibi hissettiriyordu bana. Eğer animelerin o çılgın kafasıyla korsan konsepti birleşirse hayalimdeki korsan temasına ulaşılabilirdi, zira bu dizide de öyle oldu. Her ne kadar korsanlar hala istediğim çılgınlıkta olmasalar da bir sürü antin guntin korsan tayfası var dizide. Aşçı korsan mı dersiniz, kedi korsan mı dersiniz... Gerçekten çeşitli ve renkli bir korsan dünyası oluşturmayı başarmışlar. İstediğim korsan temasına gerçekten çok yakın. Dizi diğer live-action uyarlamaların düştüğü hataya düşmemiş ve anime ile live-action dengesini iyi tutturmuş. Ne tamamen anime olup animede normal durmasına rağmen live-action'da cringe duracak hareketler yapılmamış, ne de tamamen live-action olup animenin canlı havası öldürülmemiş. Oyunculuklar da bunu destekler nitelikte tam kıvamında olmuşlar bence, ne aşırı cringe, ne aşırı donuk. Umarım netflix sonunda formülü tutturduğunu farkedebilmiştir, darısı diğer live-action uyarlamaların başına... Dizinin eksi yönlerine gelirsek, aksiyonları beğenemedim. Bu biraz benlik bişi sanırım, çünkü "live-action anime fight" denince aklıma direk Scott Pilgrim geliyo, ister istemez karşılaştırıyorum, e haliyle Scott Pilgrim'in aşağısında kalınca memnun kalamıyorum aksiyondan. Dizi boyunca her aksiyonda "bu aksiyon dizide böyleyse animede nasıldır acaba" demeden duramadım. Ha, dizi isteyince o anime fight abartısını verebiliyo gerçi. Fakat dizinin genelinde aksiyonlar oldukça sıradan ve tırt geçiyorlar bence. Bu dizi hakkında en çok duyduğum eleştiri "yav olm 50 saat sürmesi gereken sahneyi cort diye geçmişsiniz sahnenin olayı kalmamış" oldu. Animeyi izlemediğim için yorum yapamicam fakat bi uyarlamadan orijinaliyle aynı olmasını beklemek saçmalık bence, eğer aynı olacaksa uyarlama yapmanın ne anlamı var? Bir uyarlamanın amacı farklı kitleleri orijinal esere yönlendirebilmektir ve bence bu dizi bunu çok iyi yapıyor. Benim gibi 900 bölüm izlemeye üşenen tembel ibişlere bile animeyi izleme isteği uyandırabildiyse ben bunu başarılı bi uyarlama sayarım. Uzun lafın kısası, eğer siz de benim gibi "900 bölüm ne la orhun kitabeleri gibi" tayfadansanız bu dizi mükemmel fırsat. Temaya ilginiz varsa mutlaka yapışın, ileride bu dizi de 20 sezon olursa üzülürsünüz, yapmayın etmeyin.

emyrr 1 year ago

The Bear

Karen Joseph Adcock

60 Gönderi

Masterchef izleyeceğinize bunu izleyin, zamanınızı çöpe atmazsınız en azından. Öncelikle dizi yorucu. Yönetmen mutfaktaki o kaosu size de birebir hissettirmeyi başarmış, öyle ki daha ilk bölümden "Edgar Wright mı izliyorum lan ben?" dedirtti bana. Karakterler zorlandığında siz de izleyici olarak…devamı