(@) - Raf

Orta Doğu ülkelerinin dram sinemasındaki ustalığı bir coğrafya ekonomik veya siyasi olarak ne kadar çok baskılanırsa sanatsal açıdan da o kadar yoğun ve yaratıcı işler ortaya çıkardığının en önemli örneklerindendir.Orta Doğu ülkerinden biri olan Lübnan'dan bu yolculuğa başlayan Nadin Labaki'nin…devamıOrta Doğu ülkelerinin dram sinemasındaki ustalığı bir coğrafya ekonomik veya siyasi olarak ne kadar çok baskılanırsa sanatsal açıdan da o kadar yoğun ve yaratıcı işler ortaya çıkardığının en önemli örneklerindendir.Orta Doğu ülkerinden biri olan Lübnan'dan bu yolculuğa başlayan Nadin Labaki'nin 2018 yapımı Capernaum eseri coğrafyasındaki yoksulluk gerçekliğini sinemaya taşıyor.Odağına bir çocuğu alarak coğrafyasının sorunlarını beyazperdeye taşıyan Capernaum,sinemasal gerçekliğin üstünde bir gerçeklikle dramatik hikayesini suratımıza çarpıyor.Orta Doğu esintilerini ayağımıza kadar getiren senaryosu diyaloglarıyla coğrafik sorunlarının gerçekliğiyle izleyiciyi baş başa bırakıyor.Zain'in mahkeme kortundaki sözleri ve ailesine karşı takındığı tavır ülkesindeki yüksek doğum oranına ve erken yaşta evlendirilme geleneğine eleştiriler sunuyor.Labaki bizlere Orta Doğu manzaraları izlettirerek ve Zain'in yıpranmışlığını hissettirerek dokunaklı diyalogların yarattığı etkileyiciliği koruyor.Dakikalar ilerledikçe daha da zorlaşan hayat koşulları karşısında mahkemenin sonucu konusunda duyduğumuz merak üst seviyelere taşınarak dramatik sonu için başarılı bir altyapı oluşturulmuş.Senaryosunun yanı sıra hikaye içerisine serpiştirilen flashbackler ile dün ve bugün arasında bağlantı kurularak sağlanan dinamizm durağan temponun izleyiciyi sıkmasını önlüyor.Riskli olarak değerlendirilebilecek bu seçimin yükünün altından kalkmayı başardığı için kurgu konusunda da oldukça başarılı bir film izlediğimizi söyleyebiliriz.Labaki'nin durağan tempo seçimiyse bizlere yabancı gelmeyen dram şöleninin tadını uzun süre iliklerimizde hissetmemizi sağlamış.Hiçbir oyunculuk tecrübesi olmayan Suriye göçmeni Zain'i filmin başrolüne koyup hikayeyi onun üstünden vermesi ve ikinci başrolü 2 yaşındaki Younas'ın oynaması filmin altından kalktığı başka bir yük olarak karşımıza çıkıyor.Gerçek dramın farkındalığı ile büyüyen Zain bu gerçekliği bizlere yansıtmayı başararak küçücük yaşıyla abilerine ablalarına taş çıkartacak bir oyunculuk performansı sergiliyor.Zain karakterinin hayat karşısında gösterdiği dik duruşunu mimikleriyle ses tonuyla kısacası kusursuz sayılabilecek bir bütünlükle bizlere yansıtmış.Oyuncuların hayat hikayesinin yanında Labaki'nin de film çekimlerinden önce hapishaneleri dolaşarak izlenim edinmesi filmin gerçekçiliğini farklı bir seviyeye çıkarmış.Hikaye,oyunculuklar,kurgu kalplerimizi kazansa da görüntü yönetmenliğinde birtakım eksiklikler gözlerden kaçmıyor.Kameranın kendini dinamizme fazla kaptırarak yer yer kontrolü kaybetmesi ve sahnelerin fazla cut'lanması yapbozun bir parçasının eksik kalmasına sebep oluyor.Yine de filmin genel başarasına bakıldığında kamera kullanımı göz ardı edilebilir duruyor.Labaki'mizin gönlüne kurban olacağımız bu yapım,yaşanmışlığın oyunculuk kurallarını yerle bir edebileceğini kanıtlayan dokunaklı bir hayat hikayesi...

enesgrs 4 years ago

Trt 2 Mayıs ayında şampiyonlar ligi gibi festival havasında bir seçki sunuyor ve duymayanlarınız varsa eğer kaçırmasın derim. -5 Mayısta 400 Darbe ile bir Fransız sinema devi Truffaut'a konuk oluyoruz. -8 Mayısta Cannes'dan Altın Palmiye ile dönen The Square ile…devamı

enesgrs 4 years ago

Gizli Bir Yaşam

Terrence Malick

9 Gönderi

İnsanlık tarihinin gördüğü en büyük savaşlardan olan 2.Dünya Savaşı'nın sinema sektöründeki etkisi geçmişten günümüze devam etmiş ve edecek gibi de duruyor.Bu savaşın meyvelerinden biri olan 2019 yapımı A Hidden Life,Terrence Malick imzasıyla izleyiciyi psikolojik bir yolculuğa davet ediyor.İkinci Dünya Savaşında…devamı

enesgrs 4 years ago

Ayin

Ari Aster

67 Gönderi

Derin alt metinleri ve alt metinlerin işleniş şekliyle gerilim sineması altın çağlarından birini yaşıyor diyebiliriz.Altın çağın altın çocuklarından Ari Aster,ilk uzun metrajlı filmi 2018 yapımı Hereditary ile gümbür gümbür gelen yönetmenlerden biri...Kral Paimon hikayesiyle bizleri buluşturan Hereditary, tesadüfe yer vermeyen…devamıDerin alt metinleri ve alt metinlerin işleniş şekliyle gerilim sineması altın çağlarından birini yaşıyor diyebiliriz.Altın çağın altın çocuklarından Ari Aster,ilk uzun metrajlı filmi 2018 yapımı Hereditary ile gümbür gümbür gelen yönetmenlerden biri...Kral Paimon hikayesiyle bizleri buluşturan Hereditary, tesadüfe yer vermeyen sahneleri ve ilmek ilmek işlenen senaryosuyla başyapıt tadında bir seyir zevki sunuyor.Ari Aster'in yarısına kadar aile draması olarak yazıp korku hikayesine dönüştürmeye karar vererek yeniden düzenlediği senaryosu bunun sonucunda ilk yarısıyla durağan bir tempoda ilerleyerek gerilim altyapısı oluşturmayı başarıyor.Müziklerin ve sinir patlamalarının gerilim altyapısına katkısı dışında film afişlerinin yarattığı başrol ilüzyonu gerilim ve merak duygusunu arttırarak gözlerin kırpılmadan izlenmesi gereken bir ikinci yarı sunuyor.Objeler ve sembollerle kurduğu sahneler arası bağlantı neden göz kırpmadan izlenmesi gerektiğini açıklıyor.Bunun yanı sıra cehennemin 8 kralından biri Kral Paimon'un hikayesi senaryo içerisine tam bir ustalıkla yerleştirilerek hikaye anlamsız mı duruyor şüphelerini silerek suratımıza tokat gibi iniyor.Mitolojide kesik başlarla resmedilen Kral Paimon'un sembolünün film içerisinde ifade ettiği anlam gibi ufak detayların fark edilmesi,araştırılması bu filmi gerçek bir akıl ürünü olduğunu kanıtlıyor.Filmin büyüsünü cazibesini bozmamak adına veremeyeceğim birçok ufak detayların kimisi izlenirken fark edilse de büyük rolü üstlenen detaylar izlendikten sonra araştırılınca "Sen nasıl bir adamsın Aster!" dedirtiyor.Hayran bırakan müziklerin patladığı senaryonun tavan yaptığı son dakikalar etkisi zor atlatılacak türden tüyler ürpertici bir aksiyona sahne oluyor.Rahatsız edicigiller familyasından çocuk işçimiz Milly Shapiro ile başlayan gerilim şöleni tüyler ürpertici dakikalarda aynı familyadan Toni Colette'nin şahane performansıyla daha da şenleniyor.Kendisinin bir daha karanlık filmlerde oynamayacağına dair ettiği yeminden sonra senaryoya aşık olması ve Alex Wolff'un birçok sahnede dublör kullanmak istemeyip ağzını burnunu dağıtmak isteyerek gösterdiği oyunculuk aşkı filmin etkileyiciliğini biraz da olsa açıklıyor.Ari Aster zekasının gerçek bir kanıtı olan bu yapım,modern gerilimin ne kadar yoğunluklu ne kadar etkileyici bir şekle bürünebileceğini kanıtlıyor...

enesgrs 4 years ago

Cadı

Robert Eggers

48 Gönderi

Kubrick,Hitchcock ve Polanski gibi çok değerli yönetmenlerin oluşturduğu psikolojik korku kavramıyla bizleri Hereditary,Midsommar,The Lighthouse gibi filmlerle buluşturan A24 Stüdyoları ve bu kavramın potansiyelli genç yönetmenleri sayesinde 2010'lu yıllarda tekrardan kavuşabildik.Bu kavuşmaya vesile olan genç yeteneklerden Robert Eggers,ilk uzun metrajlı filmi…devamıKubrick,Hitchcock ve Polanski gibi çok değerli yönetmenlerin oluşturduğu psikolojik korku kavramıyla bizleri Hereditary,Midsommar,The Lighthouse gibi filmlerle buluşturan A24 Stüdyoları ve bu kavramın potansiyelli genç yönetmenleri sayesinde 2010'lu yıllarda tekrardan kavuşabildik.Bu kavuşmaya vesile olan genç yeteneklerden Robert Eggers,ilk uzun metrajlı filmi The VVitch ile sinema sektöründe ayak seslerini erkenden duyurmayı başaran isimlerden...Özellikle İngiltere tarihinde karşımıza sıkça çıkan cadı figürünü sahneye taşıyan The VVitch,sinematografik açıdan yakaladığı bütünlükle metaforundan sıyırılsa bile mükemmel kalmayı başarabiliyor.Bağlam noktalarıyla boşluk bırakmayarak sürükleyen senaryosu sinematografik başarısında büyük rol oynuyor.Filmin genelinde durağan bir tempo hüküm sürse de ailenin başına gelen olaylar filmin dengeli bir tempoda ilerlemesini sağlamış ve bu olayların yansıtılış şekliyle gerici atmosfer sonuna kadar hissettirilmiş.Aile içi yaşanan tartışmalar ve cadı figürünün kendini daha çok hissettirmeye başlaması gericiliğini bir an bile olsun unutturmayarak sonuna sağ salim ve memnun bir şekilde ulaşabileceğimiz bir seyir zevki sunuyor.Final kısmında tavan yapan temposuyla,oluşturduğu sağlam altyapının hakkını sonuna kadar veren bir patlayış haline yer vererek seyir zevkini üst seviyelere taşıyor.Hikayesinin başarısı bir yana Robert Eggers film boyunca neden gördüğümüze anlam veremediğimiz tavşanın yakın çekimle ve başarılı müziklerle harmanlanarak korku ögesine yer verilmeden de korkutulabileceğini kanıtlıyor.Kısa olarak değerlendirilebilecek süresinde ormana, tavşana odaklanarak yarattığı gerilim ve rahatsız edicilik gerçekten hayran bırakıyor.Cadıların insanları tavşana dönüştürdüğü bu yüzden tavşan görmenin uğursuzluk getireceği ve vaftiz edilmemiş bebek kanı içmenin cadılara uçma özelliği kazandıracağı gibi folklorik hikayelerden izleri filmin geneline yedirmesi filmin metaforsuz da bir anlam taşıyabilmesini sağlıyor.Hem yazıp hem de yöneten Robert Eggers'ın yeteneğinin yanı sıra The Lighthouse'da da beraber çalıştığı görüntü yönetmeni Jarin Blaschke tamamiyle kusursuz bir iş ortaya koyuyor.Ev çekimlerinde gaz lambası veya mumla sağlanan ışıklandırmanın şahaneliğini kelimelerle ifade etmek mümkün değil.Umarım bu ikili beraber projeler üretmeye devam eder de ders niteliğinde görüntüler ve filmler izlemeye devam ederiz...The VVitch gibi kusursuz sayılabilecek bir başlangıç adımını The Lighthouse ile süsleyen Robert Eggers,sadece iki filmiyle yarattığı büyük etkiye bakılırsa gerilim sinemasına adını yazdıracak gibi duruyor...

enesgrs 5 years ago

Üç Billboard Ebbing Çıkışı, Missouri

Martin McDonagh

33 Gönderi

Oscar'ın "Ezileni anlat ödülü kap" mottosuyla hiçbir şey vaat etmeyen filmlere ödül verdiği yılları şükürler olsun ki geride bıraktık.İşte o yıllardan biri olan 2017'de vizyona çıkan 3 Billboards Outside Ebbing Missouri o seneki filmler gibi bu mottoya hitap etmek adına…devamıOscar'ın "Ezileni anlat ödülü kap" mottosuyla hiçbir şey vaat etmeyen filmlere ödül verdiği yılları şükürler olsun ki geride bıraktık.İşte o yıllardan biri olan 2017'de vizyona çıkan 3 Billboards Outside Ebbing Missouri o seneki filmler gibi bu mottoya hitap etmek adına yola çıksa da türlevlerinin aksine mesajını yayabilmiş yapımlardan...Bir annenin çırpınışlarından yola çıkan 3 Billboards Outside Ebbing Missouri,yer yer vicdani sorgulatmalar yaptıran yer yerse tiplemeleriyle güldüren senaryosuyla karmaşık hisler uyandıran bir seyir zevki sunuyor.Kimsenin uğramadığı bir yoldaki 3 tabelanın taşra üzerinde yarattığı etki ve sebep olduğu olaylar zinciriyle temposu yerinde bir senaryo izliyoruz.Özellikle bu basit gibi gözüken hak arayışın çirkin olaylara evrildiği dakikalar göz kırpmadan izleniyor diyebilirim.Kendilerini çirkin olayların içerisinde bulan karakterlerin hep haksız bir tarafının var olması tiplemelerle bağ kuramadığımız hem karmaşık hem de başarılı bir örgünün ortaya çıkmasını sağlamış.Tabi ki o senenin etkilerinden bu film de nasibini alarak olay örgüsünün yanında yoğun ırkçılık eleştirisi barındırıyor.Genele bakılınca ivmelenen bir film görüntüsü çizse de ilk aşamalardaki başrol eksikliği sürükleyiciliği önünde büyük engel teşkil ediyor.Özellikle son aşamalarında Sam Rockwell ve Frances McDormand direksiyonu ele alınca girizgahindaki bu hata daha göze çarpıyor.Kalabalık kast ekibinin yarattığı dağınıklığı final kısmında toplamaya çalışıyor fakat bunu tam ölçüde yaptığını söylemek pek mümkün değil.Oyunculuk bazındaysa Oscar'da aldığı En İyi Kadın ve En İyi Yardımcı Erkek ödüllerini sonuna kadar hak eden performanslar içeriyor.Benim buhran yılları olarak değerlendirdiğim senelerde çıkan bu yapım,inanılmaz işler ortaya koymasa da yarattığı tiplemeler ve senaryosuyla bir şeyler yapma uğraşını hissettiriyor...

enesgrs 5 years ago

Kutsal Geyiğin Ölümü

Yorgos Lanthimos

34 Gönderi

Oldukça etkileyici efsanelere ev sahipliği yapan Yunan mitolojisi özellikle 2000li yıllardan sonra sinemanın en güçlü besin kaynaklarından biri haline geldi.2017 yapımı The Killing Of A Sacred Deer filmiyle Yorgos Lanthimos ana vatanının bu güçlü damarlarından beslenen bir başka isim...Agamemnon'un kızı…devamıOldukça etkileyici efsanelere ev sahipliği yapan Yunan mitolojisi özellikle 2000li yıllardan sonra sinemanın en güçlü besin kaynaklarından biri haline geldi.2017 yapımı The Killing Of A Sacred Deer filmiyle Yorgos Lanthimos ana vatanının bu güçlü damarlarından beslenen bir başka isim...Agamemnon'un kızı Iphigenia'nın hikayesini beyaz perdeye taşıyan The Killing Of A Sacred Deer,gerici atmosferi çerçevesinde oluşturduğu sağlam bağlamlara dayanan senaryosuyla gerçek aklın izlerini taşıyor.Lanthimos absürt konuşmalar ve duygusuz ifadeler yavaş yavaş gerici atmosferinin temellerini atmaya başlayarak bu etkileyici hikayeye güzel bir girizgah sunuyor.Saçma konuşmalar ve ifadesiz suratlar yolculuğun sürükleyiciliğine kapılmamıza biraz engel olsa da sahneler arasında kurduğu bağlantı noktaları bu açığını kapatarak seyir zevki yüksek bir yolculuk sunuyor.Hastane penceresinden görülen üç tekerlekli sandalye,babanın tercih aşamasındaki eylemlerinin sebepleri ve filmin sonunda patates kızartmasının yeniş sırası gibi ufak detaylar seyir zevkini daha da yükseltiyor.Ayrıca son dakikalarında aile üyelerinin tavırlarındaki değişim kusursuz bir şekilde işlenerek metaforik anlatımını toplumun en temel kavramlarından olan aile eleştirisiyle süslüyor.Bunun yanı sıra Lanthimos'un her filminde yer verdiği görüntü yönetmeni Thimios Bakatakis,özellikle The Shining'i anımsatan Kubrickvari görüntülere imza atıyor.Nitekim görüntüler The Shining'i anımsatsa da müzik konusunda aynı esintileri gördüğümüzü söyleyemeyiz.Kimi zaman yüksek bir şekilde verilen kimi zamansa sahnenin dibine gömülmüş bir şekilde karşımıza çıkmasından dolayı çizgisiz olarak nitelendirdiğim müzikler gericiliği hissettirme konusunda etkili bir performans sergileyemiyor.Yer yer kör göze parmak sokulurcasına verilen detaylar filmin etkileyiciliğini aşağı seviyeye çeken bir başka nokta olarak karşımıza çıkıyor.Yeni Batman filminde The Penguin olarak görmeye hazırlandığımız Colin Farrell'ın neredeyse 0 ifadeyle sergilediği kusursuz performans ve aynı sene Dunkirk'de de oynamış Bary Keoghan'ın rahatsız ediciliği görülmeye değer...Holywood'a oynadığı söylenerek parayı seçtiği konuşulan ve Avrupa sinemasında eleştirilen Lanthimos'un geçiş eserlerinden biri olan bu yapım,bizlere bir kez daha Yunan mitolojisinin ve metaforik anlatımın gücünü kanıtlıyor...

enesgrs 5 years ago

İhtiyar Delikanlı

Chan-wook Park

134 Gönderi

Chang Dong Lee,Kim ki-duk ve Bong Joon Ho gibi kendini dünya çapında tanıtmayı başarmış yönetmenleriyle Güney Kore sineması günümüze kadar kalpleri kazanan birçok filme ev sahipliği yaptı.Şüphesiz Park Chan-Wook imzalı 2003 yapımı Oldboy akıllarda ve kalplerdeki yerini asla kaybetmeyecek olan…devamıChang Dong Lee,Kim ki-duk ve Bong Joon Ho gibi kendini dünya çapında tanıtmayı başarmış yönetmenleriyle Güney Kore sineması günümüze kadar kalpleri kazanan birçok filme ev sahipliği yaptı.Şüphesiz Park Chan-Wook imzalı 2003 yapımı Oldboy akıllarda ve kalplerdeki yerini asla kaybetmeyecek olan Kore yapımlarından biri...Asya kültüründe büyük önem taşıyan intikam duygusunun izlerini gördüğümüz Oldboy,çarpıcı hikayesiyle trajedinin tabularını yıkmayı başarıyor.Biraz agresif biraz da gizemli başlangıcıyla izleyiciye bir hoş geldin sunan hikayesi dakikalar ilerledikçe artışa geçen intikam duygusuyla ivmeleniyor.Yakaladığı ivmeyi de film boyunca koruyup asla tansiyonu düşürmeyerek gözlerimizi kırpmadan kendini izlettiriyor.Tempoyu korumasındaki başarısında hiçbir açık vermeden ilerleyen gizemi ve bu gizemin işleniş şekli büyük rol oynuyor.Baş karakter Oh Dae-su hakkında izleyiciye detaylı bilginin sunulmadığı işlenişle onun başına gelen olaylara anlam vermekte güçlük çekmemiz sağlanmış ve bu sayede sır perdelerinin aralandığı sahneler çok daha önemli hale getirilmiş.Bir manga uyarlaması olan film,sahne planları ve kamera hareketleriyle gerçekten de sayfalarını çevire çevire okuduğumuz bir manga hissiyatını veriyor.Özellikle sır perdelerinin aralandığı dakikalarda yapılan flashbacklerin kurgulanışı filmde içine çeken bir başka detay olarak karşımıza çıkıyor.Oldboy,intikam hikayesine ek olarak Oh Dae-su isminin ortaya çıkış kaynağı olan Oedipus'u referans alarak Yunan mitolojisine de selam çakmayı unutmuyor.Bu noktada Oedipus'un hikayesinin çarpıcılık ve rahatsız edicilik düzeyi arttırılmış bir versiyonunu izliyoruz diyebiliriz.Budist ve vejetaryen reisimiz Choi Min'in karakteri yansıtma konusundaki başarılı performansı ve bir vejetaryen olmasına rağmen filmin dokusuna zarar vermemek adına canlı ahtapot yiyerek gösterdiği saf irade örneğinin de mutlaka izlenmesi gerekiyor.Bu sahne için Quentin Tarantino'nun jüri başkanlığını yaptığı 2003 Cannes Film Festivali'nde büyük ödülü kaptıktan sonra da ahtapotlara özürlerini sunmayı unutmamışlar.O tarihten bu yana Tarantino'nun etkisinden çıkamadığı ve onun "Kimse çekmemiş olsa ben çekerdim" listesinde yer verdiği bu yapım,hapsettiği trajedik gerçekliği ve saf aksiyonun yerine pür sinemanın izleriyle yılların eskiticiliğinin işlemediği filmler arasına giriyor...

enesgrs 5 years ago

The Platform

Galder Gaztelu-Urrutia

456 Gönderi

2019 senesinde Joker ve Parasite ile sisteme olan öfkemiz güçlenmişken 20 Mart'ta Netflix'te yayınlanan El Hoyo(The Platform) sisteme daha canlı canlı şahit olduğumuz şu günlerde bu öfkemizi bir üst noktaya taşıyor.Hapishane atmosferine izleyiciyi hapseden The Platform,sınıf farkını iliklerimize kadar hissettiren…devamı2019 senesinde Joker ve Parasite ile sisteme olan öfkemiz güçlenmişken 20 Mart'ta Netflix'te yayınlanan El Hoyo(The Platform) sisteme daha canlı canlı şahit olduğumuz şu günlerde bu öfkemizi bir üst noktaya taşıyor.Hapishane atmosferine izleyiciyi hapseden The Platform,sınıf farkını iliklerimize kadar hissettiren ve yoğun metaforik anlamlar içeren senaryosuyla beğenileri topluyor.Baş kahraman Goreng'in güne uyanmasıyla başlayan hikayemizde oda arkadaşı ile soru-cevap niteliğindeki konuşmasıyla film boyunca hapsolacağımız sistem ve bina hakkında bilgi sahibi olmamız sağlanıyor.İlerleyen aşamalarda bu sistemin getirdiği vahşet daha gözle görülür hale getirilerek atmosferin gericiliği ve tempo istediği seviyeye ulaşıyor.Bu seviyeye ulaşmayı başarsa da bunu korumakta birçok yerde sıkıntı çekiyor.Yüksek temponun ve hikayedeki ara sahne eksikliğinin sonucu olarak sahneler arasındaki geçişler sahnelerin hissiyatını engelleyecek derecede hızlı bir şekilde gerçekleşiyor.Kimi zaman birinci günden 15.güne kimi zamansa son güne direkt atlaması tüm hissiyatı çöpe atıyor ve ortaya boşluklu bir hikaye çıkmasına sebep oluyor.Özellikle metaforik anlatımının yoğun olduğu düşünülürse bu boşluklar her sahnesi sürekli bir metafora bağlıymış gibi gözüken yorucu bir film izlenimi vermiş.İncil referansları ve Don Kişot kitabı metaforik anlatım için sağlam temeller olsa da bazı sahnelerde oldukça kolaycı bir yaklaşım izleyerek gözümüze gözümüze sokulan basit metaforlar içermesi hayal kırıklığı yaratıyor.Bu kadar çok metafor içermesi filmin ana kaynağının din mi yoksa sistem eleştirisi mi olduğu konusunda bir ikilem yaratıyor.Filmin konusunda gördüğümüz yaratıcılığı son sahnesinde göremeyişimiz bir başka hayal kırıklığı yaratan bir faktör...Zaten hep bir şeyler eksikmiş gibi hissettiren hikayesinin ardından gelen bu son akıllara tonlarca soru getiriyor ve hiçbirinin cevabını bulmamız mümkün olmuyor.Müzikleri ve atmosferi her ne kadar başarılı olsa da hikayedeki eksiklikleri kusursuz olmasına engel teşkil ediyor.Yönetmenin Delicatessen,Next Floor,The Cube eserlerini referans alarak oluşturduğu bu yapım,sistem eleştirisi ve dini referanslarla oluşturduğu yoğunluğun bir nebze de olsa kurbanı oluyor ve "Metafor vermede mother! gibi ol."dedirtiyor...

enesgrs 5 years ago

Deniz Feneri

Robert Eggers

49 Gönderi

İlk uzun metrajlı filmi The Witch ile sinema sektörüne efsane bir giriş yapan Robert Eggers,William Dafoe ve Robert Pattinson ile koalisyon kurarak Messi Neymar Suarez üçlüsüne taş çıkartacak bir üçlüyle bizleri buluşturuyor.Sinematografisi oldukça yoğun ve başarılı bir filme imza atmış…devamı