irem (@irem.helvaolan)

7,5/10 Akıp giden, sanki kısa kısa videolar izliyormuşsunuz gibi etki bırakan bir kitapla geldim. Kitap dokuz öyküden oluşuyor, öykülerin ortak noktası kırmızı. Kırmızı kimi zaman yaşanmışlığı, kimi zaman yeni başlangıçları, kimi zaman takma isimleri işaret ediyordu. Bazı öykülerde birbiriyle bağlantılar…devamı

irem.helvaolan 8 months ago

Eylembilim

Oğuz Atay

3 Gönderi

8/10 Selamlar, bir Oğuz Atay kitabı yorumuyla geldim. Çok heyecanlıyım ve neyi nasıl yazacağımı bilmiyorum, olabildiğince düzenli yazmaya çalışacağım. Eylembilim; Oğuz Atay'ın tamamlayamadığı romanı olarak da bilinen, son romanı. Daha önce Korkuyu Beklerken ve Tehlikeli Oyunlar kitaplarını okumuştum. O kitaplara…devamı8/10 Selamlar, bir Oğuz Atay kitabı yorumuyla geldim. Çok heyecanlıyım ve neyi nasıl yazacağımı bilmiyorum, olabildiğince düzenli yazmaya çalışacağım. Eylembilim; Oğuz Atay'ın tamamlayamadığı romanı olarak da bilinen, son romanı. Daha önce Korkuyu Beklerken ve Tehlikeli Oyunlar kitaplarını okumuştum. O kitaplara nazaran daha çok olay örgüsü barındırıyor. Böyle dedim diye bireyden bahsedilmiyor sanmayın, aksine kitap boyu Server Gözbudak'ın arada kalmışlık, tamamlanamamışlık duygularını okuyoruz. Kitabın konusu: Server Gözbudak bir üniversitede matematik profesörü, gençliğinde -o dönemin siyasi karışıklıklarında- birçok genç gibi o da çeşitli toplantılara katılmış, haklar savunmuş. Mevcut zaman dilimindeyse evli, çocukları olan bir matematik profesörü. (Bu parantez içine aldığım kısım kısmen spoiler olacak, sonuna emoji bırakıyorum, dilerseniz atlayabilirsiniz. Bir gün okulda siyasal çatışmalardan dolayı öldürülen bir genç için öğrenciler toplantı yapar. Bu toplantıya Server de Adnan Bey'in iknasıyla gider. Toplantıda öğrenciler öldürülen arkadaşın mezarını okulun bahçesine yapmak istediklerini söyler, hatta savunur. Bundan kısa bir süre önce de Server eski eylem arkadaşı Muratla karşılaşmıştır.) 🔚▫️ Bütün bunlar onun yarım kalmış taraflarını ortaya çıkarır, geçmişini uyandırır. Bunun sonuçları da Server'in konuşmaları, hayata bakışı, çevresindekilerin tepkileri derken çeşitli olaylar meydana gelir, bu kavgalar uzar gider. Kitap yorumum: O dönemi anlatırken genelde taraflı davranılır, bu kitapta Server insana insan olduğu için değer veren bir bakış açısına sahipti. Onun asıl istediği insanların kendini sorgulaması, dayatmalara kurban gitmemesi ve kendi görüşü yüzünden zarar görmemesiydi. (Tabii onun da görüşleri vardı ama insana insan gibi bakmayı biliyordu.) Bu anlamda çok güzel eleştiriler vardı kitapta. Server sessizce boş konuşmalara, yalancı samimiyetlere, geçiştirmelere karşıydı. Kitap toplumsal sorunların insanlar üzerindeki etkisini gösteriyordu aslında, bunu yaparken Oğuz Atay'ın bireyin iç dünyasına değinmesi çok yerinde olmuştu. Böyle bir konuyu ancak ondan okuyup zevk alabilirdim. Kitap fazlasıyla akıcıydı, Oğuz Atay okurken hep kendimi kaptırıyorum. Özellikle iç dünyadan çıkıp olay örgüsüne geçince sanki gözüm dalmış da kafamdan düşünceler geçmiş (iç dünyadan bahsedilen kısımlar), sonra bir anda kendime gelip yaptığım işe devam etmişim (olay örgüsü kısımları) gibi hissediyorum. Benim için her zaman ayrı yeri olacak bir yazar. (Not: Kitabı sevmeme rağmen puan kırdım çünkü bazı kısımları o dönemi çok araştırmadığım için tam olarak anlayamadım gibi hissettim. İlerde tekrar dönüp okuyacağım bir eser oldu.) Kitabın başını bırakacağım çünkü etkili giriş diyince nedense kimse bu girişten bahsetmiyor, bence harika bir giriş. (Hikayenin Server'in gözünden anlatıldığı ilk kısım, sayfa 17) ▫️Bir insan -özellikle benim gibi bir insan- ne zaman yazmaya başlar? Daha doğrusu, ne zaman onun için, yaşadıkları, hissettikleri, düşündükleri artık ifade etmekten kaçınamacayağı bir yoğunluğa ulaşır? Bilmiyorum, insan kendisi için böyle bir durumda olduğunu söyleyebilir mi? Bilmiyorum. Büyük bir acı, belki bir aşk, belki de çok başka bir sarsıntı sonucu insan kendini önemli bir kararın öncesinde; belirsiz de olsa yaklaşan bir değişimin huzursuzluğu içinde bulunabilir. Korkulu bir bekleyiştir bu: insan bu bilinmeyen sarsıntının yaklaştığını hissedince bir süre ne yapacağını bilemez. Sonra bütün gücüyle, belki de daha önce hiç hayalinden geçirmediği girişimlere atılır - daha doğrusu kendini daha önce düşünmeğe bile cesaret edemeyeceği bir eylemin içinde bulur. Alıntılar -> Olaylar gelişirken kendilerini izlemesini bilmeyenler, birdenbire bir maceranın ortasında çaresiz kalırlardı. (sf. 47) -> Çelişkili duyarlılıklara aynı anda yer veren insanın iç dünyası çok başkaydı. (sf. 62) -> Ayrıca bir şey vardı... ben bu 'arasına karışmak' denilen davranıştan ürkerdim. Sanki hapisane gibi bir şeydi bu; çünkü ben bir şeyin içine girdim mi, arasında karıştım mı, kolay çıkamazdım. -> '' Evet evet, daha bizde insanların kendilerini öldürme yüzdesi çok düşük.'' Ve bu istatistik bilgisinden, hiç beklemediğim bir sonuç çıkardı: ''Bu yüzden bizde henüz roman yazılamaz.'' -> Çünkü hangi toplum katından gelirlerse gelsinler, aydın yani düşünen, yani kafasında yeni bir dünya kurmaya çalışan kimse kendi sınıfını kendi belirler. -> Korkulu bir rüya görüyorlardı. Şimdi uyanırız, şimdi uyanırız telâşı içindeydiler. Bir uyanalım, her şey gene eskisi gibi olacak; sanki bu ağırlığı hiç yaşamamışız gibi olacak. -> ''Faşistler ve devrimciler gibi sözlerden ürküyoruz. Bence sorun korkutucu sözlerde değil. Bütün savaş, ezenler ve ezilenler arasında. Bütün sonuç öldürülen Cengiz Vural. Öldüren de Cengiz gibi ezilmiş ve bu iş için birkaç kuruş para almış başka bir zavallı. Politika mı yapıyorum? Hayır! İnsanımıza, daha yirmi yaşına varmamış insanımıza acıyorum.

irem.helvaolan 9 months ago

Raf'ta hep şiir alıntılarına ya da kitap/dizi/film yorumlarına denk geliyordum, neden şiir yorumu yazmayayım dedim. Dalga benim en sevdiğim Orhan Veli şiiri. Yorumun sonuna şiiri bırakıyorum. Bu şiirin ilk dizeleri bana hep "an" kavramının dizelere dökülmüş hâli gibi gelir. Sanki…devamıRaf'ta hep şiir alıntılarına ya da kitap/dizi/film yorumlarına denk geliyordum, neden şiir yorumu yazmayayım dedim. Dalga benim en sevdiğim Orhan Veli şiiri. Yorumun sonuna şiiri bırakıyorum. Bu şiirin ilk dizeleri bana hep "an" kavramının dizelere dökülmüş hâli gibi gelir. Sanki şair 3. kıtadan itibaren gerçekliğe, yargılara karşı çıkar, deli cesareti bulur. Bütün o yaşamın vızırtısına karşı çıkar. 2. kısımdan itibarense o deli cesareti biraz dinginleşmiş; yine de gerçekliğe karşı kendi gerçeklerini oluşturan, özüne dönen (dingin ruhuna dönen mi demeliyim bilmiyorum) bir tavrı var gibi geliyor bana. Bunlar benim yorumlarım tabii, belki Orhan Veli yazarken çok daha farklı düşünmüştür. Bu şiirin onca popüler şiirin arasında kaybolduğunu düşündüğüm için ilk şiir yorumu olarak bunu paylaşmak istedim. Şiir önerileriniz varsa yazabilirsiniz, şu sıralar yeni şairler ve şiirler keşfetmek istiyorum. DALGA I Mesut sanmak için kendimi Ne kâğıt isterim, ne kalem; Parmaklarımda cıgaram, Dalar giderim mavisinden içeri Karşımda duran resmin. Giderim, deniz çeker; Deniz çeker, dünya tutar. İçkiye benzer bir şey mi var, Bir şey mi var ki havada Deli eder insanı, sarhoş eder? Bilirim, yalan, hepsi yalan; Taka olduğum, tekne olduğum yalan; Suların kaburgalarımdaki serinliği, İskotada uğuldayan rüzgâr, Haftalarca dinmeyen motor sesi, Yalan. Ama gene de, Gene de güzel günler geçirebilirim; Geçirebilirim bu mâvilikte, Suda yüzen karpuz kabuğundan farksız, Ağacın gökyüzüne vuran aksinden, Her sabah erikleri saran buğudan, Buğudan, sisten, ışıktan, kokudan.. II Ne kâğıt yeter ne kalem Mesut sanmam için kendimi. Bunların hepsi.. Hepsi fasafiso. Ne takayım, ne tekneyim. Öyle bir yerde olmalıyım, Öyle bir yerde olmalıyım ki, Ne karpuz kabuğu gibi, Ne ışık, ne sis, ne buğu gibi, İnsan gibi. Orhan Veli Kanık ( 1914 - 1950 )

irem.helvaolan 9 months ago

Ölü Ozanlar Derneği

Peter Weir

259 Gönderi

10/10 Uzun zamandır yazmak için heyecanlandığım bir film yorumuyla geldim. Dün gece tekrar izlemişken geciktirmeden yorumunu yazayım dedim. Kendisi benim en sevdiğim film 💘 Film içeriği: Disipline, geleneğe, kurallara sıkı sıkıya bağlı bir okulda geçiyor filmimiz (sahiplendim hemen). Bu okula…devamı10/10 Uzun zamandır yazmak için heyecanlandığım bir film yorumuyla geldim. Dün gece tekrar izlemişken geciktirmeden yorumunu yazayım dedim. Kendisi benim en sevdiğim film 💘 Film içeriği: Disipline, geleneğe, kurallara sıkı sıkıya bağlı bir okulda geçiyor filmimiz (sahiplendim hemen). Bu okula yeni dönemde yeni bir edebiyat öğretmeni (Mr. Keating) geliyor. Bu öğretmen alışılmış kalıpların genç zihinleri etkilemesini istemiyor, derslerini öğrencilerin kendi tutkularını bulmasını sağlayacak şekilde anlatıyor. O gençlik heyecanını iliklerinize kadar hissettiriyor. Öğrenciler bir gün eski okul yıllıklarındqn birinde Mr. Keating'i görüyorlar ve yazan bir şey dikkatlerini çekiyor: Ölü Ozanlar Derneği. (Devamını yazmayacağım, spoiler olmasın) Film hakkında yorumlarım: İnanılmaz duygular hissettiren, ne zaman izlesem motive olduğum bir film. Hayatı yaşamak için her zamam tam zamanı ve dünyanın sonu bir şeyleri başaramamak değil, kendini fark etmemek. Filmi izledikçe kendime bunları hatırlatıyorum (normalde biraz takıntılı bir insanım). Karakterlerden en sevdiğim Todd sanırım, bir de Meeks ve Pitts'in biraz arka planda kaldığını düşünüyorum biraz daha görsek onlara hayran kalırım gibi geliyor. Cameron hakkında bir şey demeyeceğim fazla kırdı beni. Neil'ın son kısımdaki o bakışı tam olarak potansiyelinin farkında olup değerlendirememe bakışıydı, o kadar güzel oynamış ki oyuncu bayıldım. Son olarak Knox ve Charlie'den bahsedeyim. Charlie de çok seviliyor, benim aşırı sevdiğim söylenemez ama seviyorum, sadece karakterlerimiz pek uyuşmuyor. Knox da çok tatlıydı, sevgisi için uğraştı. Filmin temelindeki arkadaş grubu bu şekilde. Mr. Keating zaten hep kalbimde, aklımda dolaşan bir ses gibi. Hepinize filmi tavsiye ederim, izlerken içinizde bir şeylerin kıpırdadığını göreceksiniz. İşte o kıpırdanan şey tutkunuz ve potansiyeliniz. Kendinize iyi bakın, ve söylemeyi unutuyordum: OH CAPTAIN, MY CAPTAIN !

irem.helvaolan 9 months ago

Şimşek Hırsızı

Rick Riordan

12 Gönderi

7/10 Selam bu kadar gecikmemesi gereken bir yorumla geldim. Öncelikle kitabı önerdiği için @aleran'a teşekkür ederimm🫶 Çok uzun zaman elime doğru düzgün kitap almadığım bir dönem vardı, onu bitirmek için bu kitaba başladım. Oldukça akıcı, sizi içine sürükleyen bir kitap.…devamı7/10 Selam bu kadar gecikmemesi gereken bir yorumla geldim. Öncelikle kitabı önerdiği için @aleran'a teşekkür ederimm🫶 Çok uzun zaman elime doğru düzgün kitap almadığım bir dönem vardı, onu bitirmek için bu kitaba başladım. Oldukça akıcı, sizi içine sürükleyen bir kitap. Özellikle son sayfalara doğru her şey çözülsün diye hızlı hızlı okudum, bir ara yavaş okuyorum diye sinirlendim hatta. Kitabı keşke lisenin ilk yılında okusaydım, 10/10 verirdim muhtemelen. Puan kırmamın sebebi kitabın kötü olması değil, edebi açıdan çok bir şey içermemesiydi. Macera bence yeterli seviyedeydi ve gereksiz uzatılmamış, her şey kıvamında anlatılmıştı. Yetişkinlere yönelik bir kitap olmadığını düşünürsek çok da mantıklı bir yazım aslında. Yine de 10/10 vermemek için bahane arıyorum ben, siz çok takılmayın bana. Percy 12 yaşında bir çocuk ve DEHB'li. Okulda sürekli sorunlar yaşıyor ve birtakım olaylar vesilesiyle tanrıların, yarı tanrıların, satirlerin, iyi kimselerin ve daha nicelerinin olduğu bir dünyada buluyor kendini. Burda onun mücadelesini, arkadaşlıklarını, inatçılığını ve zekasını görüyoruz. Kıvırcık, Annabeth, Luke, Clarisse gibi karakterlerle karşılaşıyoruz. İçlerinde en sevdiğim Kıvırcık oldu, inanılmaz samimi, tatlı bir karakter; tuttuğunu da kırmadan dökmeden koparacak cinsten inatçı. Annabeth bana pek güven vermiyor; ara ara egosunu, bildiği ama sakladığı şeylerden kaynaklı(?) anlamsız davranışlarını fark ettim. Luke desek zaten altından bir şeyler çıkacak gibiydi... Tanrılara ise sinir oldum, o kadar tanrı olmuşlar tek yaptıkları tahtta oturup kendi aralarında aile polimiği yaratmak. Bütün gereksiz akrabalar bir araya gelmiş de krallık kurmuş gibi hissettirdiler. Percy tanrıların bu saçma sapan oyunlarını çekmek zorunda mıydı, kaç kişinin başını yakmışlar geçmişte de! Selena sayesinde iyi baktığım bütün Yunan tanrılarından nefret ediyorum artık. Böyle basit anlattığıma bakmayın kitabın alıştığımız tarzda bir konusu yok, kitapta klişeler yok. Okurken şunu çok düşündüm: Harry Potter kadar özgün bir dünyaya sahipken nasıl oldu da popüler olmadı?? Bence kesinlikle değerlendirilmesi gereken bir kitap. Serinin diğer kitaplarını da okumayı düşünüyorum. Ah Percy ve Kıvırcık, umarım rahata kavuşursunuz (pek mümkün görünmüyor🥹)

irem.helvaolan 9 months ago

Bir Kalbin Çöküşü

Stefan Zweig

27 Gönderi

6.5/10 Selam, ilk yorumumun bir Stefan Zweig kitabı olacağını hiç düşünmezdim. Kitaba çok anlık bir kararla başladım, bu biraz yazardan kaynaklıdır. Stefan Zweig ne zaman kitap okumakta zorlarsam kapısını çaldığım bir yazar. Kısa öykülerinde duyguları güzel işliyor, dili de akıcı…devamı6.5/10 Selam, ilk yorumumun bir Stefan Zweig kitabı olacağını hiç düşünmezdim. Kitaba çok anlık bir kararla başladım, bu biraz yazardan kaynaklıdır. Stefan Zweig ne zaman kitap okumakta zorlarsam kapısını çaldığım bir yazar. Kısa öykülerinde duyguları güzel işliyor, dili de akıcı ve güzel. Bu kitap da tam olarak öyleydi. Ana kahramanımız tatildeyken bir rastlantı sonucu kızını başka bir odadan çıkarken görür. Kızının geceleri erkeklerin/ bir erkeğin odasına gittiğini öğrenir. Bunun üzerine çok öfkelenir ve ailesinin gözündeki konumunu düşünür: Zengindir, hayatı boyunca çalışmıştır ancak eşi ve kızıyla eskisi gibi samimi değildir. Hatta neredeyse gün boyu onu görmeden yaşamaya alışmış bir ailesi vardır. Bu noktada onu yıkan şey yıllarca uğraştığı, hayatını bağladığı ailesinin, yaşama nedenin aslında bir hiç oluşudur. Kitap boyunca yaşanan olaylarda bu yaşlı adamın hayatını bağladığı kızının ve eşinin hayatında yeri olmadığını fark ediyoruz. Psikolojik kısımlar gayet güzeldi, bazen verdiğimiz değeri görmemek içimizde bir şeyleri (bazen bütün benliğimizi) kaybetmemize neden olabiliyor🥲. Olay örgüsü bakımından basitti. Aslında yazarın nerdeyse her öyküsü böyle. Olaylarda anlam veremediğim şey adamın bunca yıl kendi yokluğunu fark etmeyip kızı bir adamla yatınca fark etmesiydi. Kitabın başlarında adamın her olaya buna göre bakması rahatsız hissettirdi.(Belki de adamın hissettiği rahatsızlığı hissetmem iyidir, bilmiyorum) Açık konuşmak gerekirse yazarın popüler bazı kitaplarından daha iyiydi. Nasıl olmuş da bu popüler olmamış anlamadım. Korku, Satranç (favorilerim) kitaplarını sevdiyseniz bunun da sevenileceğinizi düşünüyorum. Eğer edebi açıdan çok zengin, yoğun olay örgüsü bekliyorsanız kitap size yetmeyecektir. Benim gibi kısa sürede bitsin, keyifli olsun ama okurken bir şeyler hissettirsin istiyorsanız kitabı önerebilirim. Okuduktan sonra derin izler bırakmaz ama okuma sürecinde çok keyif alırsınız bence. Not: Kitabı başka bir yayınevinden okudum ama uygulamada yoktu. (Zaten kitapta yazım hataları vardı o yayınevini önermek istemezdim.)