whl0137-ls (@karvin)

Geçen sene Carl Sagan’ın Mesaj kitabını okuyup incelemiştim. Şimdi ise onun sinemaya uyarlanmış hali olan Contact filmini izledim ve hiç bu kadar etkileneceğimi düşünmemiştim. Kitapta eleştirdiğim birçok unsur filmde büyük ölçüde giderilmiş. Özellikle karakterlerin derinliği ve olay akışı filmde çok…devamıGeçen sene Carl Sagan’ın Mesaj kitabını okuyup incelemiştim. Şimdi ise onun sinemaya uyarlanmış hali olan Contact filmini izledim ve hiç bu kadar etkileneceğimi düşünmemiştim. Kitapta eleştirdiğim birçok unsur filmde büyük ölçüde giderilmiş. Özellikle karakterlerin derinliği ve olay akışı filmde çok daha başarılı bir şekilde ele alınmış. 2 saat 30 dakikalık bir film olmasına rağmen temposu durağan değildi. Kitabı okuduğum için izlerken sıkılacağımı sanmıştım ama bazı sahneleri gerçekten soluksuz izledim. Filmde günümüz bilim kurgularındaki gibi hızlı aksiyon sahneleri, abartılı kahramanlıklar veya aşırı dramatik anlar yoktu. Tam da bu yüzden gerçekçiliğini koruyor ve Sagan’ın mantık temelli yaklaşımını çok başarılı bir şekilde yansıtıyor. Filmi kitapla kıyasladığımda göze batan büyük değişiklikler yapılmadığını gördüm. Sadece romantizm, kitaba kıyasla filmde biraz daha yoğundu. Ayrıca Ellie karakteri kitapta dine karşı daha agresif bir tavırdayken, filmde bu denge daha iyi sağlanmış. Zaten Carl Sagan filmin yapım aşamasında yer almıştı, keşke tamamlanmış halini de görebilseydi… Ellie’nin konuşmaları o kadar doğaldı ki izlerken Sagan’ın sesini duyuyormuşum gibi hissettim. Filmde onun bilimsel bakış açısını ve felsefi yaklaşımını yansıtan birçok iz vardı. Kitabı bitirdiğimde final beni hayal kırıklığına uğratmıştı ama şimdi üzerine daha sağlıklı düşününce, iyi ki geçen sene istediğim gibi bir final yapılmamış diyorum. Çünkü öyle olsaydı, Sagan’ın neredeyse her kitabında savunduğu düşüncelerle çelişen, tutarsız bir hikâye izlerdik. Şu anda kitaptaki felsefi derinliği çok daha iyi anladığımı fark ediyorum. İyi ki kitabı bitirir bitirmez filmini izlememişim. Uzun bir aradan sonra filmi hatırlattığın ve izlememi sağladığın için teşekkürler @lashakyshaky. Gerçek hayattan esinlenen bir yapım olduğu için, filmi de izleseniz kitabı da okusanız yeni şeyler öğreneceğinizi düşünüyorum. Kitap, bilimsel bilgi açısından daha zengin olsa da filmdeki görselliği ben kitabı okurken hayal edememiştim. Bu yüzden filmi de kitabı da kesinlikle tavsiye ediyorum. Bu sefer kapanışı Carl Sagan’la değil, The Big Bang Theory’deki astrofizikçi Raj Koothrappali’nin sözleriyle yapmak istiyorum. Çünkü 12 sezonluk diziyi bitirmeme sadece 3 bölüm kaldı ve kendimi sevdiğim bir dostumdan uzun süre ayrı kalacakmışım gibi hissediyorum… “Biliyorum, birçok insan uzayda yaşam bulduğumu iddia ettiğim konusunda eğlendi. Şunu netleştirmek isterim: Ben öyle demedim. Bunun olası bir açıklama olabileceğini söyledim. Bence bu alay edilecek bir şey değil. Değil mi? Bu evrende yalnız olduğumuzu iddia etmek kibirlilik. Ve bilim insanları olarak, gerçeğin saçma veya ihtimal dışı görünme olasılığına karşı açık olmalıyız. Yuvarlak dünya. Hastalıklara sebep olan mikroplar. Atom altı parçacıklar. Bunların hepsi bir zamanlar hayal ürünüydü. Bugünün bilim kurgusunun yarın gerçek olmayacağını kim bilebilir? Mars’ta koloniler olacak mı? Işınlanma mümkün olacak mı? Belki Loch Ness Canavarı gerçektir, kim bilir? Sadece şunu söylüyorum: Bilimin ilerlemesinin tek yolu, kanıtları gittikleri yere kadar izlemektir. Bazen bu bizi deli gibi gösterse bile.”

karvin 2 months ago

Dracula

Bram Stoker

5 Gönderi

kitap okuma etkinliği olmasaydı, muhtemelen yine yarım bıraktığım kitaplardan birisi olacaktı Dracula, ama etkinlik sayesinde yaklaşık üç gün içerisinde bitirdim. teşekkürler marti. açıkçası pek alışık olduğum bir tür değil, bu yüzden okurken gerildiğim anlar oldu. özellikle kitabın ilk kısımlarındaki yavaşça…devamıkitap okuma etkinliği olmasaydı, muhtemelen yine yarım bıraktığım kitaplardan birisi olacaktı Dracula, ama etkinlik sayesinde yaklaşık üç gün içerisinde bitirdim. teşekkürler marti. açıkçası pek alışık olduğum bir tür değil, bu yüzden okurken gerildiğim anlar oldu. özellikle kitabın ilk kısımlarındaki yavaşça artan gerilimin etkisiyle, gece okurken istem dışı camdan dışarıya kaçamak bakışlar atmaktan kendimi alamadım. aklımı kaçırtacak bir şey görmediğim için mutluyum. klişe diyebileceğimiz bazı kısımlar vardı ama buna rağmen heyecanla okudum. tabii ki klişe unsurlar kitabın değerini eksiltmemeli; hatta bence daha hayranlık verici olmalı, çünkü bu türde yazılan ilk kitaplardan biri. hatta bir yerden bram stoker’ın kitap üzerinde 7 yıl çalıştığını duymuştum. zaten bu kitaptan sonra yüzlerce dracula uyarlaması çıkmış. kitap, genel olarak anı, günlük ve gazete sayfalarından koparılan parçalarla yazılmış olduğu için farklı bakış açılarıyla okumak hoşuma gitti. ancak bazı mektupların tekrara düşmesinden dolayı okurken sıkıldığım anlar da olmadı değil. günlük bölümleri çok daha akıcıydı ve okuyucu ile karakter arasında bağ kurma açısından daha etkiliydi bence. ama bir süre sonra sürekli değişmesi beni rahatsız etti, daha uzun olmasını isterdim. yazarın üslubunu genel olarak beğendim. cümle yapıları ne çok basit ne de çok süslüydü. dönemin toplumsal normlarını da karakterler üzerinden iyi yansıtmış. kitabın bir diğer sevdiğim kısmı ise sık sık başka kitaplardan alıntılar yapılmasıydı. karakterlerin kelime oyunları ve göndermelerinden dolayı kitapta birçok dipnot var, ben de dipnot okumayı seviyorum. beğenmediğim kısımlara gelirsek: kitaptaki karakterler, 19. yüzyıla özgü aşırı yoğun duygular yaşayan ve dramatik konuşmalar için fırsat kollayan tipik figürler. çevremdeki insanlar nispeten daha sakin olduğu için bu tür karakterler bana gerçeklikten uzak ve tuhaf geliyor. ayrıca kitap boyunca herkesin birbirini sürekli övmesi de bir yerden sonra sıkmaya başladı. filmi de çok kötüydü bu arada. 1931 yapımlı olan çok eski olduğu için izleyemedim; ama 1992 yapımlı olanı da çok kötüydü. nasıl o kadar yüksek puan almış anlamadım. oyunculuklar da kötüydü, korku öğesi de içermiyordu. hani bir de gördüğüm en kötü kitap uyarlamasıydı. özellikle kadın karakterler akıldan sakat gibiydi; büyük bir kısmını x2’de izledim, keşke kitabın da bazı kısımlarını x2’de okuyabilseydim. yine de merak edenlere kesinlikle kitabını okumalarını tavsiye ederim. kitap, filmden çok daha iyi. büyük beklentilerle başlamadığınız sürece hayal kırıklığı yaşayacağınızı sanmıyorum. incelemeye son vermeden önce kitabın önsözüne de kısa bir parantez açmak istiyorum. önsöz, Neil Gaiman’a ait. kendisine ait bir kitabı hala okuyamamış olsam da yazdığı önsözleri çok severek okuyorum. kitapla ilgili düşüncelerim olumsuz bile olsa, onun önsözünü okuyunca “amaaan, olsun, güzel kitaptı” diyesim geliyor. çok samimi ve sempatik bir şekilde fikirlerini dile getiriyor. ama size tavsiyem, önsözü kitabı bitirdikten sonra okumanız olur. baştan spoiler vereceğini söylüyor ama ben dayanamayarak okudum ve çok geçmeden pişman oldum. siz benim gibi yapmayın, ama önsözü de atlamayın.

karvin 5 months ago

Uzun zamandır kitap almıyordum ve bugün fuarda adeta bu açlığımı giderircesine birçok kitap aldım. Aslında asıl aradığım Kıyamet Gösterisi, Kuyrukluyıldız, Hiçbir Fikrimiz Yok gibi kitapları bulamadım ama aldıklarımdan yine de çok memnunum. Fuardaki atmosfer muazzamdı, satıcılar son derece güler yüzlü…devamı

karvin 7 months ago

Game of Thrones

David Benioff

294 Gönderi

“Winter is coming.”

karvin 8 months ago

⭐️ Astronomi Meraklılarına 11 Belgesel Önerisi 🔭 Astronomiye ilgi duyan fakat ne izlemesi gerektiğini bilmeyenler için 11 belgeselden oluşan bir seçki düzenledim. Bilim tarihinden gökyüzündeki yıldızlara, kara deliklerden Big Bang Teorisi’ne kadar geniş bir yelpazede bilgi edinmenizi sağlayacak, sunumları ve…devamı⭐️ Astronomi Meraklılarına 11 Belgesel Önerisi 🔭 Astronomiye ilgi duyan fakat ne izlemesi gerektiğini bilmeyenler için 11 belgeselden oluşan bir seçki düzenledim. Bilim tarihinden gökyüzündeki yıldızlara, kara deliklerden Big Bang Teorisi’ne kadar geniş bir yelpazede bilgi edinmenizi sağlayacak, sunumları ve göz alıcı görselleriyle sizi cezbedecek ve farkındalık kazandıracak belgeseller derlemeye çalıştım. Daha fazla seçenek için profilime göz atabilirsiniz. İzlerken keyif alacağınızı ve sizlere faydalı olacağını umarak önerilere başlıyorum: 🪐 The Planets: İlk olarak bu belgesel dizisinden başlamak istedim çünkü benim de ilk izlediğim belgesellerden biri. Anlatımının Brian Cox’un yaptığı, 5 bölüm boyunca Güneş Sistemi’ndeki gezegenlerin oluşumlarını, şu anki koşullarını ve muhtemel geleceklerini anlatan bir belgesel. Güneş Sistemi’ni yakından tanımanızı sağlayacak ve görselliğiyle hayranlığınızı kazanacağını düşündüğüm muhteşem bir yapım. Bana bu belgeseli öneren @polaris_’e teşekkür ederim. 🪐 Journey to the Edge of the Universe: Bizi dünyadan başlayarak bilinen evrenin en uzak noktalarına kadar hızlıca götüren, 1 saat 30 dakikalık bir belgesel filmi. Birçok gök cismi hakkında bilgi sahibi olmanızı sağlayacaktır. Görsel efektleri ve bilgisayar animasyonları sayesinde mükemmel bir izleme deneyimi sunuyor ve evrenin ne denli büyük olduğunu idrak etmemizi sağlıyor. Gök cisimleri hakkında bilgi sahibi olmak isteyenler bu belgesele bayılacaktır. 🪐 Good Night Oppy: İzleyiciye duygu dolu anlar yaşatan, inanılmaz tatlı bir belgesel filmi. Daha çok Oppy ve onu tasarlayan mühendisler arasındaki dokunaklı ilişkiyi izliyoruz. Oppy’yi Wall-E’ye benzetmeyen yoktur herhalde, çok tatlı bir belgesel, çok… 🪐 Black Hole Apocalypse: Kara deliklerle ilgili bilinen her şeyi en ince ayrıntısına kadar anlatan bir NOVA belgeseli. Kara delikleri en anlaşılır ve akılda kalıcı şekilde anlatan içerik olduğunu düşünüyorum. Tekillik kavramını, uzay-zaman bükülmesini, ikili gözlemci örneğini, kara olmalarına rağmen nasıl gözlemlenebileceğini simülasyonlarla açıklıyor. Birçok ünlü bilim insanı belgeselde yer alıyor ve kara delikleri anlatırken gerçekten de gözlerindeki heyecanı görebiliyorsunuz. Ki bence bu bilim insanlarının kara delikleri anlatırken heyecandan yerinde duramıyor oluşları belgeseli akılda kalıcı hale getiriyor. Zamanında bu belgeseli bulabilmek için çok uğraşmıştım, bulmamda yardımcı olan @yasemian’a çok teşekkür ederim. 🪐 Wonders of the Universe: 4 bölümden oluşan ve sunumunun Brian Cox’un üstlendiği bir diğer harikulade belgesel. BBC’nin belgeselleri görsellik olarak gerçekten çok kaliteli. 4 bölümde de düşünsel açıdan derin olan konular ele alınmış dizide. Entropiyi, yerçekimi kuvvetini, ışık tayflarını ve evrenin nasıl oluşup genişlediğini detaylı ve basit bir şekilde anlatmayı başarıyor. Bu belgeselden çok şey öğrendim, izlerken de çok keyif almıştım. 🪐 The Farthest: Voyager’ların üretimini ve yaptıkları keşifleri anlatan hafif dokunaklı, bolca ilham verici bir belgesel filmi. Raf, belgeseli “tarih” olarak da kategorilemeyi ihmal etmemiş. Çünkü Voyager’lar dış gezegenleri detaylı bir şekilde inceleyen ilk sondalar (Pioneer 11, Satürn’ün yanından geçen ilk sonda ama herhangi bir gözlemde bulunmadı; detaylı gözlemlerde ilk defa Voyager’lar bulundular), daha da önemlisi yıldızlararası uzaya giren ilk insan yapımı nesneler. Üzerindeki Altın Plak (Carl Sagan tarafından) çok ince düşünülmüş, 1977 yılında fırlatılmış olmasına rağmen hâlâ yıldızlararası seyahatlerine devam ediyorlar. Kendimi her çok üzgün hissettiğimde bu belgeseli açıp izliyorum, gerçekten de iyi hissettiriyor. Fırsat bulduğunuzda bir şans verin derim. 🪐 Life Beyond: Evrendeki olası yaşamların keşfi üzerine yapılan bir YouTube belgeseli. Raf’ta dizi olarak geçiyor ama YouTube’da üç bölüm bir arada verilmiş. Dünya dışı yaşam üzerine mantıklı varsayımlarda bulunuluyor. Görsel kalitesi ve müzik seçimleriyle kusursuza yakın bir belgesel. Benim en çok hoşuma giden kısmı, bilgilerin güncel olması oldu. Mesela 2026 yılında Titan’a drone gönderileceğini ya da 2029’da Venüs’e Da Vinci adında bir sonda gönderileceğini bu belgeselde öğrendim. Son bölümde gelecekle ilgili mühendislik alanında iyimser öngörüler yer alıyor. Evet, öngörüler çok abartılı ama izlerken fikirlerin güzelliğinden mest olacağınıza eminim. Bu arada bu belgeseli yayınlayan kanal sahibinin diğer belgeselleri de çok kaliteli, hepsini tavsiye ederim. Belgeseli bana öneren @_hafsa_’ya da teşekkür ederim. 🪐 Curiosity: Did God Create the Universe?: “Evrenin bir yaratıcıya ihtiyacı var mı?” sorusuna cevap arayan bir Stephen Hawking belgeseli. Belgesel Raf’ta yok, aylar önce eksik içerik olarak bildirmiştim ama eklenmedi, ben de uğraşmadım. Belgesel çok bilgi verici, evrenin hiçlikten var olabileceğini görüyoruz. İzleyiciyi felsefi sorularla baş başa bırakan bir yapım. Evet, bu belgesel filmi bazı izleyicileri rahatsız edebilir; sonuçta çoğu insan inançlarının sorgulanmasından hoşlanmaz ama Carl Sagan’ın Soluk Mavi Nokta kitabında dediği gibi: “Bilgi, cehaletten daha tercih edilir bir şeydir. Sert gerçeğe sarılmak, moral veren bir masaldan çok daha iyidir.” 🪐 Cosmos: A Spacetime Odyssey: Daha çok Carl Sagan’ı anmak için 2014 yılında çıkarılan ikinci Kozmos dizisi. Belgeseldeki içerikler 1980 yılında yapılan belgeselin bilgilerinden bağımsız ama her bölümünde Carl Sagan’ın kitaplarından alıntılar yapılıyor. Neil deGrasse Tyson’ın etkileyici sunumu, hayranlık verici görseller ve geniş bilgi yelpazesiyle kelimenin tam anlamıyla kusursuz bir belgesel dizisi olduğunu düşünüyorum, kesinlikle şans vermelisiniz. 🪐 Cosmos: Possible Worlds: Carl Sagan’ın eşi tarafından 2020 yılında çıkarılan son Kozmos dizisi. Dizi, görsel etkileyicilik konusunda üstüne çok şey katmış. Özellikle de 2039 yılında yapılacağı öngörülen Dünya Fuarı müthiş bir hayal gücü barındırıyor. Ki bu dizideki öngörülerin, Michio Kaku’nun Geleceğin Fiziği kitabındaki öngörülerden daha az abartılı ve gerçekleştirilebilir olduğunu düşünüyorum. Ama belgeseli asıl önerme amacım bu değil; bu belgeseli öncelikle üzerinde yaşadığımız dünyanın bizler için ne kadar değerli olduğunun farkına varmak için izlemeliyiz, onun kırılgan olduğunun ve çok fazla saygıyı hak ettiğinin idrakine varmak için izlemeliyiz. Tabii bir de değeri anlaşılmamış, adı sanı duyulmamış bilim insanlarını tanıyabilmek için izlemeliyiz. 🪐 Cosmos: A Personal Voyage: Vee geldik postun son önerisine. Üç Cosmos belgeselini de önermiş olmam belki bazılarına abartı gibi gelebilir ama bu belgesel serisinin hayatıma çok şey kattığını düşünüyorum. Bu yüzden sayfamda bulunması gerekiyor (ki bence siz de kesinlikle izlemelisiniz). Evet, belgesel 1980 yılına ait olduğu için etkileyici bir görsel sunum yok ama Carl Sagan var!! Astrolojiden bahsederken yüzündeki o küçümseyici bakışı ve söylediği balina şarkısını bir kenara bırakıyorum, sırf 1990 yılında ak düşmüş saçlarıyla ama aynı heyecanla tekrardan kameranın karşısına geçip yeni güncellemelerden bahsettiği için bile bu belgeseli “izlediğim en iyi belgesel” olarak etiketlerim. Çünkü izlerken diyorsunuz ki, bu insanların tek amacı bilimi sevdirmek, medyanın gücünden yararlanıp daha çok kişiye ulaşabilmek. Yaptıkları işin ne kadar değerli olduğunu fark ediyorsunuz; kim bilir kaç kişi bu belgeselden ilham alıp hayatını değiştirmiştir… Daha çok yazmak isterim ama karakter sınırına ulaşabilirim, bu yüzden sonuç kısmıyla gönderiyi noktalayacağım. Ayrıca bu belgeseli izlememde yardımcı olan @konahrik’e teşekkür ederim. Posttaki çoğu yapımı 1-1,5 yıl önce izledim ama sorularınız olursa yanıtlayabileceğimi düşünüyorum. Belgesellerdeki bilgilerin doğruluğundan da şüphe etmenize gerek yok, üstlerde belirttiğim gibi çoğunu tanınmış bilim insanları sunuyor. Elimizin altında bu kadar kaynak varken hepimizin bilim konusunda kendimizi geliştirmemiz gerektiğini düşünüyorum. Bireysel olarak kendimizi geliştirirsek, toplumsal olarak daha geniş bir bakış açısına sahip olacağımıza inanıyorum. Jacob Bronowski’nin dediği gibi: “Biz bir bilim uygarlığıyız. Bu demektir ki, bizim uygarlığımızda bilgi ve bilginin doğruluğu esastır. Bilim [science] sözcüğü yalnızca 'bilgi' anlamına gelen Latince bir sözcüktür.... Bilgi bizim kaderimizdir.”

karvin 10 months ago

Dune Rahibeler Meclisi

Frank Herbert

2 Gönderi

Efsanevi Dune serisinin son kitabını da nihayet bitirme şerefine eriştim. Seriyi övgü dolu bir incelemeyle noktalamak isterdim ama ne yazık ki okurken en zorlandığım kitap Rahibeler Meclisi oldu. Kitabın aşırı yavaş ilerleyen temposu ve benim de yanlış zamanda başlamış olmam…devamıEfsanevi Dune serisinin son kitabını da nihayet bitirme şerefine eriştim. Seriyi övgü dolu bir incelemeyle noktalamak isterdim ama ne yazık ki okurken en zorlandığım kitap Rahibeler Meclisi oldu. Kitabın aşırı yavaş ilerleyen temposu ve benim de yanlış zamanda başlamış olmam hem beni hem de kitabı süründürdü. Rahibeler Meclisi’ni tek başına değerlendirdiğimde gayet güzel, derinlikli ve siyasi temaların baskın olduğu bir kitap. Ama serinin 5 kitabıyla kıyaslandığında yetersiz olduğunu düşünüyorum. Dune’un genelinde durağanlık hakim ve bu durum beni şu kitaba kadar hiç rahatsız etmemişti çünkü böyle yavaş ilerleyen anlarda yazar hem tasarladığı evrene dair yeni bilgiler veriyordu hem de içsel çatışmalarla karakterleri daha yakından tanımamızı sağlıyordu, ama bu kitapta, zaman zaman kendini tekrarlayan betimlemeler ve diyaloglar nedeniyle hikayenin akışı sekteye uğruyor gibi hissettim. Tabii ki Başrahibe Ananın yaşadığı liderlik sorunları ve içsel çatışmaları derinlemesine işlenmiş. Sorumlulukları, aldığı radikal kararlar, karakter gelişimi çok etkileyiciydi ama diğer karakterler geri planda kalmış fikrimce. Kitapta önemli yere sahip karakterleri son 100 sayfa kala okuyoruz, bu da kitabın genel anlatımında bir eksiklik hissi yarattı maalesef. Son 100 sayfa kaotik ve bol aksiyonlu geçti. Ama Sapkınlar’da olduğu gibi bu kitabın finali de oldu bittiye getirilmiş. Kitabın başından beri heyecanla beklediğim karşılaşmalar hem çok kısa sürdü hem de beklediğim kadar etkileyici değildi. Çok önemli karakterler yok yere harcandı, yarım kalmış bir seri olması da cabası… Kitabı kusur bulucu gibi yorumladım biraz ama sevdiğim yerlerde yok değil. Frank Herbert’ın genel olarak yaptığı analizleri çok beğeniyorum, bu kitapta da erk sahipleri, işçi sınıfı ve siyasetle din arasındaki ilişkiyi fazlasıyla etkileyici bir şekilde incelemiş. Cümlelerin altını en çok çizdiğim Dune kitabı Rahibeler Meclisi oldu. Kitaptaki en beğendiğim kısım ise Lucilla ve Yüce Saygın Ana arasında geçen diyalogdu. Bir de Izdırap bölümünü çok beğendim. Kitaptaki ilişkiler de samimi geldi, 4. kitaptaki ilişkiler biraz zorlama gelmişti. Bu kitapta Butleryan Cihadı’yla ilgili de birkaç brifing alıyoruz, merak uyandırıcı duruyor; ilerleyen zamanlarda rafıma eklemeyi planlıyorum. Spoiler vermek istemediğim için anca bu kadar yorum yapabiliyorum. Kitabı okumalı mısınız? Bence okuyun. Her ne kadar yarım kalmış bir seri olsa da 5. kitabı gerçekten başarılıydı. Sapkınları okuyup, bunu okumamak da olmaz. Sadece zamanlamayı iyi ayarlayın, kitapları üst üste okumanıza gerek yok. Son olarak serinin bende önemli bir yeri olduğu için genel olarak birkaç şey söylemek istiyorum. Gerçekten son kitabına rağmen çok çok iyi bir seri. Olay örgüsü öylesine sıkı dokunulmuş, yabancı, bir o kadar da tanıdık bir toplumun detayları o kadar zengince ve zekice işlenmiş ki kitapları okurken içlerinde kaybolmamak elde değil. İlk kitabı bitirdiğimde serinin ilerisine dönük birkaç tahminde bulunmuştum ama şu anda gelinen yer beni o kadar şaşırttı ki ne desem az kalır. Karakterlerin kahraman mı yoksa anti-kahraman mı olduklarına karar vermek çok güç. Evrenin büyüklüğü, yazarın güçlü dil ve anlatımı, din, siyaset, ekoloji, insan doğası, özgün felsefesi gibi geniş spektrumuyla hayran olduğum, şu ana kadar okumuş olduğum en sağlam seri. Hayranlık duyduğum kitapları eleştirirken kendimi yetersiz hissediyorum, bu yüzden sadece okumanızı tavsiye edebilirim. Seriyi bitirirseniz eminim gelinen nokta sizi de son derece şaşırtacaktır. Bu serinin yeri ben de her zaman ayrı olarak kalacak. Kapanışı, ben dahil Dune serisini okuyanların hayatında önemli bir yere sahip olduğunu düşündüğüm korku duasıyla yapmak istiyorum: "Korkmamalıyım. Korku katilidir aklın. Korku, mutlak yıkım getiren küçük ölümdür. Korkumla yüzleşeceğim. Onun etrafımdan ve içimden geçip gitmesine izin vereceğim. Ve geçip gittiğinde, onun izlediği yolu görmek için iç gözümü kullanacağım. Korkunun geçtiği yerde hiçbir şey olmayacak. Yalnızca ben kalacağım."

karvin 1 year ago

Dune Tanrı İmparatoru

Frank Herbert

8 Gönderi

Dune serisine ilk üç kitabını okuduktan sonra uzun bir ara vermiştim. Ancak Denis Villeneuve'un çektiği yeni "Dune" filmiyle birlikte, evrenin büyüsü beni tekrar etkisi altına aldı ve dördüncü kitapla birlikte seriye kaldığım yerden devam etmeye başladım. Tanrı İmparatoru’na başladığımda beklentimi…devamıDune serisine ilk üç kitabını okuduktan sonra uzun bir ara vermiştim. Ancak Denis Villeneuve'un çektiği yeni "Dune" filmiyle birlikte, evrenin büyüsü beni tekrar etkisi altına aldı ve dördüncü kitapla birlikte seriye kaldığım yerden devam etmeye başladım. Tanrı İmparatoru’na başladığımda beklentimi olabildiğince düşük tutmaya çalıştım, çünkü genel olarak kitap, kendinden önceki üç kitaba nazaran daha az sevilmiş. Evet, benim de eksik bulduğum noktalar var, ama yine de kitabı çok beğendim. Daha ilk sayfayı okuduğum anda bu epik evreni ne kadar özlediğimi fark ettim. Yaklaşık 2 aydır doğru düzgün kitap okumamama rağmen ilk yüz sayfayı bir çırpıda okuyuverdim. Zaten genel olarak kitap diyalog halinde ilerlediği için ister istemez akıcı oluyor. Kurgusu ve karakterleriyle müthiş bir devam kitabı olmayı başarmış. Serinin diğer kitaplarındaki gezegenlerin karışık politik, ekolojik ve sosyolojik yapıları bu kitapta da işlenmiş, ama ben diğer kitaplarda gerildiğim kadar bu kitapta gerilmedim. Evet, politik entrikalar yine var, ama diğer kitaplarında -özellikle de Dune Çocukları’nda- her an biri kumpas kurabilir, en sevdiğim karakter bir anda öldürülebilir düşüncesiyle sayfaları korka korka çeviriyordum. Tabii ki gerilimin daha az olmasının gayet geçerli sebepleri var, ama bu seriyi okurken diken üstünde olmak hoşuma gidiyor; keşke bu kitabı okurken de her an her şey olabilir tedirginliğini üzerimde hissetseydim. Ama olsun. Kitaptaki din, felsefe, toplumsal yapılar ve insan psikolojisi gibi konular bir yana, her bölümün başında verilen çalıntı günlüklerden alıntılarıyla ve betimlemeleriyle bile hayran olunmaya layık bir kitap. Hele ki imparatorun betimlemesi fevkalâde! Daha doğrusu, imparatora komple bayıldım! Kitapta neredeyse her sözünün ve aklından geçirdiği düşüncenin altı çizili. O alaycı tavrı, keskin zekası, hayranlık uyandırıcı stratejileri, analizleri, laf cambazlıkları her şeyi harikulade. Ucube görünüşüne rağmen gözüme aşırı karizmatik geldi, boşuna babasının oğlu demiyorlar. Sinemada izlemeyi çok isterim, ama sanırım film olarak çekilmeyecek. Umarım dizisinde yer verirler ve kitaptaki tasvire sadık kalırlar. Lord Leto'nun hükümdarlığının durumuna dair metinlerde kullanılan retorik teknikler çok etkileyiciydi. Bu kısımları okurken sanki bir bilim kurgu romanı değil de araştırma inceleme ya da tarih kitabı okuyormuşum gibi hissettim. Aynı şekilde Tanrı İmparatoru’unun Rahibe Chenoeh’le yaptığı konuşma inanılmaz etkileyici. O bölümün tamamının altı çizili. Birçok bölüm alıntılarla ve referanslarla zenginleştirilmiş, felsefi açıdan da oldukça zengin bir eser; neredeyse her bölümü okuyucuyu düşündürüyor, bazı bölümleri duygulandırıyor, bazı bölümleri ise okuyucuyu küplere bindiriyor. Herbert, toplumsal dinamikler ve insan doğası üzerine derinlemesine düşünmüş ve bunu kitaplarına çok başarılı bir şekilde entegre etmiş. Cümlelerin altını çizmemek ya da kitabı postitlerle doldurmamak elde değil. İlerleyen zamanlarda yüksek ihtimalle bu seriyi tekrardan rahat kafayla okuyacağım. Özellikle de ilk kitabını çok üstünkörü okuduğumu düşünüyorum. Umarım seriyi tam olarak özümsemeden ölmem. Sizler de umarım bu kadar sağlam bir seriden mahrum kalmazsınız. İncelememin geri kalan kısmı daha çok kitapta geçen olaylar ve karakterler üzerine olacak; bu kitap ve bundan önceki üç kitabı okumadıysanız incelememin devamını okumanızı tavsiye etmem. Ayrıca bu serideki hiçbir kitabın tanıtım yazılarını da okumanızı tavsiye etmem çünkü gerçekten fazlasıyla spoiler içeriyorlar. *** Dune’la ilgili denk geldiğim bütün yorum ve gönderileri okuduğum için Tanrı İmparatoru’nda 3500 yıl gibi koskocaman bir zaman atlaması yaşandığını öğrenmiştim. Bu yüzden okurken “ne oluyo’ lan?!” demedim; spoilerı yediğim zaman demiştim ama. Her ne kadar yeni karakterlere bayılsam da gözüm ister istemez diğer karakterleri aradı. Özellikle de Gani ile ilgili daha fazla şey okumak isterdim çünkü Dune Çocukları’nı okurken Alia’dan etkilendiğim kadar Gani’den de etkilenmiştim. Varlığı olmasa bile Leto’nun ikizinden daha çok söz etmesi güzel olurdu. Yeni karakterlerden en çok Moneo’yu sevdim. Hatta şu ana kadarki bütün karakterlerin içerisinde ilk beşimin içinde Moneo yer alır. İlk başlarda kendisinden Hain Yueh vibeı aldım ama beni utandırmayı başardı. Muhteşem bir karakterdi. Son anlarda bile Lord’una olan sadakati, aralarındaki felsefi diyaloglar, solucan geliyor diye okuyucuyu gerim gerim germesi ve tabii Duncan’a ağzının payını vermesi Moneo’yu favori karakterlerimden biri yapmaya yetti. Sözü Duncan’a getirmişken ondan da biraz bahsedeyim. Duncan’ı Atreideslere olan sadakatinden dolayı severim ama ani yükselmelerine ayar oluyorum. Kendisine hak verdiğim çok fazla yer var ama beni deli ettiği yerler de azımsanmayacak kadar çok. Kopyalarından birisinin karısının dış görünüşünün Jessica’ya benzemesi beni rahatsız etti. Hwi’yle aralarında gelişen ani ilişkiye de anlam veremedim. Tamam, Leto’ya düşman olmasına büyük bir zemin hazırlıyor ama ilişkileri çok hızlı gelişti gibi geldi bana. Hwi’yi okurken de kendisine nasıl duygular besliyeceğime karar veremedim. Değişik bir karakterdi; Leto’yla arabadaki konuşmaları içimi burkmadı değil. Siona’yı da son anlardaki duygusuzluğuna rağmen sevdim. Kitabın ilk bölümünde ettiği yemini gerçekleştireceğini içten içe bilmeme rağmen son bölüm tüylerimi diken diken etti. Siyanoq ayini muhteşemdi. Okurken en etkilendiğim kısımlardan biriydi. Leto ve Duncan’ın geçmişi yâd ettikleri kısımlarda okurken hoşuma gidiyordu. Çalıntı Günlükleri ayrı bir kitap olarak okumayı çok isterim. Leto’nun bazı düşüncelerinin diğer kitaplardaki karakterlerin sözlerinden alıntı olması hoş bir ayrıntıydı. Kitabın son bölümünde gelecekle ilgili birkaç sufle aldık bakalım bizi neler bekliyor. "Pampa otlarının dibinden böcek sesleri gelir.” Moneo şarkıyı mırıldanmaya başladı: "Sonun göstergesidir böcek sesleri. Sonbaharın ve şarkımın rengindedir O son yapraklar, pampa otlarının dibindeki." Moneo nakaratı söylerken başıyla tempo tuttu. "Gün bitti, ziyaretçiler gitti. Gün bitti. Siyeçimizde gün bitti. Geliyor fırtına sesleri. Gün bitti. Ziyaretçiler gitti."

karvin 1 year ago

Higgs Bozonu

Christophe Grojean, Laurent Vacavant

1 Gönderi

Güzel kitap da, yazar çok fazla sayısal verilerden yararlanmış. Büyük büyük sayılara ek olarak, hayal gücüne yönelik örneklendirmelerde veya benzetmelerde bulunsaydı, kitap daha geniş bir okur kitlesine ulaşırdı diye düşünüyorum. Yine de anlaşılmayacak kadar ağır bir kitap değil, sadece tam…devamı

karvin 1 year ago

Biraz Kuantumdan Zarar Gelmez

Marcus Chown

1 Gönderi

Son zamanlarda almış olduğum en iyi karar, rafımdaki Stephen Hawking kitaplarını yeni baştan okumak oldu. Bu sayede hem modern fizikle ilgili tozlanmış bilgilerimi güncelledim, hem de uzun bir süredir başlamaya çekindiğim kuantum evrenine adım atma cesareti gösterdim. Hawking kitaplarını bitirdikten…devamıSon zamanlarda almış olduğum en iyi karar, rafımdaki Stephen Hawking kitaplarını yeni baştan okumak oldu. Bu sayede hem modern fizikle ilgili tozlanmış bilgilerimi güncelledim, hem de uzun bir süredir başlamaya çekindiğim kuantum evrenine adım atma cesareti gösterdim. Hawking kitaplarını bitirdikten sonra, D&R rafları arasında kuantumla ilgili en az göz korkutan bu kitabı buldum ve bu kitap sayesinde heyecanlı ve sıradışı kuantum dünyasına sağlam bir adım attığımı düşünüyorum. Hiç kuşkusuz uzun zaman sonra okuduğum en eğlenceli ve okurken zihnimi en çok meşgul eden kitaptır. Bu kitap sayesinde içinde bulunduğum evrenin ne denli büyüleyici olduğunu bir kez daha anladım. Yazar, kitabı iki kısıma ayırmış: ilk kısımda kuantum fiziğini, ikinci kısımda ise genel görelilik, özel görelilik, tekillik, karadelikler gibi konuları ele almış. İkinci kısma bir yere kadar aşinaydım, ama ilk kısım beni fazlasıyla şaşırttı ve heyecanlandırdı. Çünkü mikro evrendeki yasalar, içinde bulunduğumuz makro evrendeki yasalardan çok, çok farklı! Örneğin, kuantum dünyasında bir atom aynı anda birçok farklı yerde bulunabilir (süperpozisyon), bir fincan sıcak kahvenin ağırlığı, soğuk halinden daha fazladır, yukarı doğru akabilecek sıvı türü vardır (süperakışkanlar), kütleçekim kuvveti diye bir şey yoktur! Tamam, evet, son söylediğim genel göreliliğe giriyor, ama yine de rastgele seçtiğim bu bilgiler de kuantumun ne denli büyüleyici olduğunu gösteriyor bence. Kitapta tabii ki çok daha fazlası var. Ne kadar derine inersek, alışılmadık durumlar o derece artıyor. Kitabı okurken yanınıza kalem bulundurmakta fayda var. İlk kısmı bayağı bir sevdim, bir müddet kuantum dolaylarında dolanacağım gibi görünüyor. İkinci kısım zaten bilim kitaplarında, dergilerinde ve belgesellerinde sık sık karşıma çıktığı için çok yabancısı sayılmam, ama yine de her karşılaştığımda 'vay be!' tepkisini vermekten kendimi alamıyorum. “Zamanın Kısa Tarihi” ve “İlk Üç Dakika” kitaplarında anlatılan kuantumla genel göreliliği birleştiren, kuantumun kütleçekim teorisini (süpersicim teorisi) anlamamıştım. Hali hazırda ard arda parçacık-karşı parçacık dedikleri için kafam zaten bir hayli karışıyordu, bir de araya sanal sayılar-gerçel sayılar eklenince ipin ucu kaçıyordu. Ama bu kitapta daha basit bir şekilde anlatılmış, emin olmamakla birlikte eskisinden daha iyi anladığımı düşünüyorum ama yine de doğruluğunu tasdiklemek için “İlk Üç Dakika”kitabını ilerleyen zamanlarda tekrardan okumayı planlıyorum. (Ek tavsiye: Kuantum evreninin zorluklarını düşünmek üzere yazılmış “Düzdünya: Farklı Boyutların Romantizmi” kitabına da göz atabilirsiniz. Üç Cosmos dizisi de kitaptan bahsediyor, ayrıca Carl Sagan da orijinal Kozmos kitabında, evrenin geniş ölçekli yapısını ve uzay-zaman bükülmesini anlatabilmek için bu kitaptan faydalanmıştı. Okunması keyifli, kuantuma giriş için de oldukça faydalı bir kitap.) Biraz da yazarın üslubuna değinip, gönderiyi noktalayacağım. İncelemelerimi okuyanlar, bilim kitaplarında mizahi bir dil kullanılmasını ne kadar beğendiğimi bilirler. Bu kitapta da bolca mizah var. Hem kuantumun insanı çileden çıkartan kısımlarında bilim insanlarının olaya verdikleri komik tepkilerle hem de yazarın Star Trek göndermeleriyle çok eğlenceli bir kitap olmuş. Her konuyu alt başlıklara ayırıp anlatması, konuyu daha iyi anlamanızı sağlıyor. Bölümlerin başlangıcında kuantum dünyasında yaşıyormuşuz gibi kısa hikayeler anlatması kitaba çok farklı bir hava katmış. Ben hikayeleri okuyunca böyle bir şey nasıl mümkün olur diye meraklanıp hemen bölüme geçiyordum böylelikle de kitap çabucak bitti. Tek olumsuz diyebileceğim nokta; kuantumu, genel/özel göreliliği ve beraberinde getirdiği diğer fizik kurallarını bilen insanlar, kitabı basit bulabilirler. Çünkü kitap kuantumdan gözü korkanlar için yazılmış, M-kuramı ya da görelilik sapması gibi daha baba konulara girmemiş. Yine de okurken eğleneceğinizden şüphem yok. Sonuç olarak; ister bir bilim meraklısı, ister bilimsel olguların ardındaki gizemi çözmek isteyen biri olun, bu kitap tam size göre. Kitapla birlikte kuantum dünyasının kapılarını aralayarak bu sıradışı yolculuğa adım atabilirsiniz. Kapanışı, kuantum fikrine bozulan Einstein'ın ünlü “Tanrı evrenle zar atmaz!” sözlerine alaycı bir dille karşılık veren Hawking'in sözleriyle yapmak istiyorum: “Tanrı evrenle zar atmakla kalmaz, bazen zarları bizim göremeyeceğimiz yerlere de atar!”* ——— *Bu kısımda bir Hawkstein fangirl çığlığı mevcut✨

karvin 1 year ago

Zamanın Kısa Tarihi: Büyük Patlamadan Karadeliklere

Errol Morris

1 Gönderi

Birileri bu belgesele gönderi atsaydı, düşüncelerimi yorumlar kısmında belirtirdim ve kafam rahat olurdu. Ama ne yazık ki kimse nokta bile koymamış... Kısacık bir şeyler yazıp kaçacağım. Filmi kitapla kıyaslacağım, tabii ki, çünkü şu anda kitabını okuyorum. Kitaba göre çok çok…devamıBirileri bu belgesele gönderi atsaydı, düşüncelerimi yorumlar kısmında belirtirdim ve kafam rahat olurdu. Ama ne yazık ki kimse nokta bile koymamış... Kısacık bir şeyler yazıp kaçacağım. Filmi kitapla kıyaslacağım, tabii ki, çünkü şu anda kitabını okuyorum. Kitaba göre çok çok yüzeysel kalmış; fizikten çok, Hawking'in hastalığı ve hastalığının hayattaki başarısı üzerinde durmuş. Oysaki kitapta taaa Aristoteles zamanındaki fizikten tut, bu zamandaki genel görelilik, kuantum mekaniğine kadar kapsamlı bir şekilde anlatılmış. Gerçi kitapta da çok fazla detaya girdiğini düşünüyorum. Sözgelimi karadeliklerin nasıl radyasyon yaydıklarını üç dört farklı şekilde anlatıyor; bir de görselle anlatıyor. "Sözgelimi" ve "gelgelelim" kelimelerini çok fazla tekrar ediyor, ama bu çeviriyle alakalı yine de okuyucunun (benim) gözüne batıyor. Onun dışında kitap çok başarılı, her yaştan insan rahatlıkla anlayabilir ki zaten anlamadığınız yerde de YouTube veya Google üzerinden bilgi sahibi olup okumaya devam edebilirsiniz; ben bir müddet öyle okudum. Kitabı daha bitirmedim ama zaten bu benim ikinci okuyuşum; bir kere de yıllar önce PDF olarak okumuştum. Solucan delikleri ve zamanda yolculuk bölümüne hemen gelmek istiyorum, çünkü genelde orada ilginç paradokslar oluyor, anlatım keyifleniyor, Hawking arada espiri de yapıyor, yani öyle hatırlıyorum; umarım yanlış değildir. Neyse, filmi izleyecekseniz kitabı okumaya gerek yok kafasında izlemeyin, önce kitabı okuyun, sonra isterseniz izlersiniz, ama izlemeseniz de çok şey kaybetmezsiniz. Karadeliklerle ilgili detaydı bilgi için Black Hole Apocalypse belgeselini, zamanda yolculuk için de Into the Universe with Stephen Hawking belgeselini öneririm ki bu belgeselin seslendirmesini Benedict Cumberbatch yapıyor, görsel kalite olarak da muazzam bir belgesel. Şimdilik bu kadar, kitabı bitirdikten sonra gönderiye ekleme yapabilirim.