Yıllardır kendimle boğuşuyor, kendimle ne alıp veremediğime dair en ufak şey bulamıyorum. İnsanlar mı yoruyor, yoksa ben mi yeteri kadar insan olamıyorum? Her geçen gün yeni bir şey fark ediyorum zihnim, bedenim ve ruhumda. Ve bugün bir şey daha fark…devamıYıllardır kendimle boğuşuyor, kendimle ne alıp veremediğime dair en ufak şey bulamıyorum.
İnsanlar mı yoruyor, yoksa ben mi yeteri kadar insan olamıyorum?
Her geçen gün yeni bir şey fark ediyorum zihnim, bedenim ve ruhumda. Ve bugün bir şey daha fark ettim;
Ben artık hiçbir şeye tahammül edemeyen biri olup çıkmışım. Daha önce de var mıydı bilmiyorum. Bu isteğim dışında gelişen bir durum. Artık öyle bir yerdeyim ki aldığım nefes bile zorluyor beni.
Düşünmek, konuşmak, insanlarla bir araya gelmek... Hayattan tiksinmeme neden oluyor sadece. Sanırım elimden gelse herkesten gizlerdim kendimi. Artık aklım da dışarıdan gelen hiçbir şeyi kabul etmiyor. İçerideki gürültü dışarıya sağır etti beni. Ne ben dışarıdaki gürültüyü duyabiliyordum ne de benim içimde kopan fırtınayı duyabiliyorlar. Peki bu kadar gürültünün içerisinde ben ne oluyorum?
İnsan mı? Bir eşya mı? Neyim ben, kimim?
Arıyorum... Ne aradığımı ya da ne bulacağımı bilmeksizin arıyorum... Bu arayış ne zaman başladı ne zaman biter bilmiyorum, ne bulursam tatmin olurum bilmiyorum. İnsan ne aradığını bilmez, aradığında bulduğu şeyin kıymetini de bilmez. Peki neden böyle, neden hayat böyle geçip…devamıArıyorum... Ne aradığımı ya da ne bulacağımı bilmeksizin arıyorum... Bu arayış ne zaman başladı ne zaman biter bilmiyorum, ne bulursam tatmin olurum bilmiyorum.
İnsan ne aradığını bilmez, aradığında bulduğu şeyin kıymetini de bilmez.
Peki neden böyle, neden hayat böyle geçip gidiyor? Kader diyor geçiyor bazılarımız. Başka ne gelir ki elimizden... Başka neyle avutabiliriz kendimizi... Bu iç çekişlerimiz ne zamana kadar devam edecek...
Bir gün de olsa güneş bizim için de doğacak mı? Veya güneş doğduğu zaman bizim hâlâ hevesimiz, umudumuz olacak mı..?