My Special Journey (@mysj)

mysj 3 weeks ago

Yaaa çok iyiydiiiii. Çok güldüğüm yerler de oldu acayip gerildiğim yerler de. O ameliyat sahnelerinin arka planını da görmek isterdim doğrusu. Klasik doktor dizilerinden farklı. Hiç düşmeyen bir tempo. 🚑🚁⏳️🥼🩸🏃‍♂️ "Beni neden seçtiniz? Çok iyi koşuyorsun, seni ne zaman görsem…devamı

mysj 1 month ago

Zafer Benim

Randa Haines

11 Gönderi

İzlemesi çok zevkliydi :) Düşük bir tempoda başladı ancak giderek yükseldi. Hayatlarında pekçok zorlukla mücadele eden ve kimsenin onlara inanmadığı öğrencileri ayağa kaldıran bir öğretmen 💫 90 dk, çerezlik bir film ancak asla boş değil 🌈

mysj 1 month ago

Bir İdam

George Orwell

5 Gönderi

2. Dünya Savaşı esnasında yazılan bu kitap bize pekçok şey anlatıyor. "Bu kitabı düşen Alman bombalarının melodisine yazmaya başlamıştım, şimdi bu ikinci bölüme başlarken bombalara bir de yaylım ateşinin gürültüsü eklendi." Kitap 4 denemeden oluşuyor. ●Yazma Sebebim "Edebiyat alanındaki hırslarım…devamı2. Dünya Savaşı esnasında yazılan bu kitap bize pekçok şey anlatıyor. "Bu kitabı düşen Alman bombalarının melodisine yazmaya başlamıştım, şimdi bu ikinci bölüme başlarken bombalara bir de yaylım ateşinin gürültüsü eklendi." Kitap 4 denemeden oluşuyor. ●Yazma Sebebim "Edebiyat alanındaki hırslarım sanırım en baştan beri kendimi terk edilmiş ve kıymeti bilinmemiş hissetmeme bağlıydı." İnsanı yazmaya iten dört güdü: 1) Safi egoizm: İnsanların çoğu otuz yaşından sonra neredeyse birey olduklarını unutur ve temelde başkaları için yaşarlar. 2) Estetik merak: Hiçbir kitap estetik kaygılardan muaf değildir. 3) Tarihi içgüdü: Aktarma arzusu. 4) Siyasi emeller: Fikirleri değiştirme arzusu. Orwell, 1936'dan beri yazdığı her metnin "totalitarizm karşıtı, demokratik sosyalizm yanlısı" olduğunu söylüyor. İlk derdinin ise "duyulmak" olduğunu ekliyor. "Hayvan Çiftliği, siyasi emellerimle sanatsal emellerimi bütünleştirmeye çalıştığım ilk kitap." diyen yazar bir konuda öfkeli olmasa kitabı yazmayacağını açıklıyor. Kitap yazmak uğraşını "uzun süreli ağrılı bir hastalıkla boğuşmak" olarak tanımlıyor. ●Sanat ve Propagandanın Sınırları "Edebiyat eleştirisi, barış kadar umutsuzluğa sürükleyen bir konu." Victoria İngiltere'sinde kitap, para ve vaaz demekti. Yüzyılın sonlarına doğru "sanat uğruna sanat" kavramı ortaya çıktı. Bunun nedeni refah ve güven ortamıydı, yazarlar zihinsel olarak soyutlanabiliyordu. 1920'leri niteleyen yazarlar, tekniği ön plana alan yazarlardı. Teknik yenilikler önem kazanmıştı. 1930'dan sonra güven ortamı yok oldu ve kitapların neyle ilgili olduğu öyle önemli bir hal aldı ki nasıl yazıldıkları neredeyse anlamsızlaştı. Propaganda her kitaba girdi, her eserin bir amacı vardı. Genel düşünce sistemi ise Marksizm idi. 1939 civarı birçok yazar "insanın entelektüel duruşunu siyasi görüşler uğruna aslında feda edemeyeceğini" fark etti. Sanat ve propagandanın sınırları çizildi. ●Bir İdam Orwell, Burma'da görev yaptığı esnada tanık olduğu bir idamı tasvir etmiştir. Mahkumun dar ağacına giderken dahi hayat belirtisi gösterdiğini, son ana kadar yaşadığını, boynuna ip geçirildiği anda dahi bir insan olduğunu anlatmıştır. "Yoldaki bir su birikintisine basmamak için hafifçe yana adım attı." "Mahkum su birikintisine basmamak için yana adım atınca sürmekte olan bir hayatı kısa kesmenin ne denli gizemli, ne denli yanlış olduğunu gördüm." ●Aslan ile Tek Boynuzlu At: Sosyalizm ve İngiliz Dehası "Kızıl'ı tutuklayan polis Kızıl'ın savunduğu teorileri anlamıyor; anlasa zengin sınıfının özel koruması olarak durduğu konum bu kadar hoşuna gitmezdi." "1939-1940 kışı boyunca İtalya'ya savaş malzemeleri sattılar, oysa İtalyanların baharda bize saldıracağını tüm dünya biliyordu." "Bir noktada 'Hitlerin altında şimdikinden daha kötü durumda olmam,' diyen adamla yüzleşmeniz gerekiyor." "İngilizler => Müslümanla Hindu'yu birbirine düşürme (...)" "İngiltere'ye son darbeyi ancak Berlin'den gelen emirler doğrultusunda hareket eden bir İngiliz hükümeti vurabilir." Orwell, bu denemesinde İngiltere'yi epey yakından tanımamızı sağlar. İngiltere'nin kendisi yerine başkasını savaştırma politikasından (sömürgecilik vb.) bahseder, İngiltere'nin "kendi içinde daima kavga etmesine karşın dışarıdan bir tehdit geldiğinde birlik olan bir aile" ye benzediğini söyler. "Yönetimin yanlış fertlerin elinde olduğu bir aile." İngilizlerin vatan severliğinin kolay kolay kırılamayacağını savunur ancak buna şart olarak "yeter ki ihanet etmesin kendisine İngiltere" dizesini koşar. Vatana hizmetin her türlü günahı bağışladığı algısını hiciv ediyor. Savaşta her şey mübah mıdır? Bunun cevabını açıktan vermiyor zira söz konusu İngiltere ise objektif olmak zor olsa gerek. İngiliz halkını uyurgezer insanlar olarak tanımlıyor, yazılı olmayan kültürel ögelerin ezbere bir şekilde devam ettirildiğinden dem vuruyor - acaba bundan şikayetçi midir? Yasaların ikiyüzlü olduğunu ifşa ediyor: bunlar herkese karışmak için tasarlansa da uygulamada her şeyin yapılabilmesine izin veren yasalardır. İngiltere'nin mevcut durumunu anlatırken Gelibolu hezimetini es geçmiyor. İngiltere Orwell'a göre dünyadaki en sınıf odaklı ülke ve çoğunlukla bunaklar ve budalalar tarafından yönetiliyor. Yöneticiler hakkında kurduğu şu cümle ise ülkelerin günümüzdeki mevcut halini de kapsıyor: "Toplumun halihazırdaki yapısını ancak toplumu geliştirmenin mümkün olduğunu idrak edemeyerek koruyabilirlerdi." Entellektüel kesmi, yemeklerini Paris'ten fikirlerini ise Moskova'dan almakla suçlar. Körü körüne sosyalizmi savunanları anlamış oluruz böylece. Orwell da sosyalizmi istemektedir ancak "demokratik sosyalizm" olması şartıyla. Özel mülkiyet kapitalizminin işe yaramadığı savaşta anlaşılmıştır, üreticiler ile devletin çıkarları çatışmakta ve sonuçta halk kaybetmektedir. Kapitalist ekonomide birileri kâr edebileceğini düşünmezse hiçbir şey üretilemiyor. Faşizm?: Alman faşizmi, sosyalizmden sadece savaş emellerinde verimlilik sağlayacak özellikleri ödünç alan bir tür kapitalizmdir. Herkes bir devlet çalışanı ama maaşları çok çok farklı. İngiliz Kapitalizmi işlemiyor : Ya silah ya tereyağı ! Orwell, "Pasifizm psikolojik bir tuhaflık" diyor. Başta şiddeti bütünüyle reddeden pasifistlerin sonunda Hitler'e kucak açtığını belirtiyor. "Savaş, en büyük değişim etkenidir, bireye tam da birey olmadığını fark ettirir. ☆☆Sosyalizm gelmeden savaşı kazanamayız, savaşı kazanmadan da sosyalizmi oturtamayız. ☆☆Halk kendisinin devlet olduğunu hissetmeli. ☆☆ Kamulaştırma. ☆☆Yetenekli bir çocuğun hak ettiği eğitimi alıp almayacağı hangi aileye doğduğu gibi bir tesadüfe bağlıyken demokrasiyi savunma laflarımız zırva kalıyor. ☆☆Hareketler, liderleri doğurur.

mysj 2 months ago

Küçük Cadı Kiki

Hayao Miyazaki

52 Gönderi

🦋Miyazaki'nin izlediğim en sakin filmiydi. 13 yaşına basınca reşit olan ve 1 yıl boyunca ailesinden uzakta eğitim alması gereken Kiki'nin bu süreçte yaşadıklarını eğlenceli sahnelerle izliyoruz. Bir hikayeyi akıcı kılan düğüm bölümleri dahi basit bir şekilde çözülüyor. Ruhların Kaçışı, Ateş…devamı

mysj 2 months ago

Twenty Five Twenty One

Kim Tae-ri

67 Gönderi

🌈🌊🤺🍙🗞 "O zamanlar her şeye sahip olabileceğime inanıyordum. Sahip olmak istediğim çok şey vardı. Bir anlığına aşka ve arkadaşlığa sahip olabileceğimi sanmıştım. Geçmişe dönüp bakınca her gün bir alıştırmaymış. Her şeyi söylemeye cesaret ettiğim anlar sonsuza dek sürerdi. O illüzyonda…devamı

mysj 3 months ago

Orhan Veli Bütün Şiirleri

Orhan Veli Kanık

1 Gönderi

Bitti... Birkaç yıla yayılan ve benim için çok özel olan bu yolculuğun da sonuna geldim. Orhan Veli'ye ilk tanıştığım andan itibaren hayran oldum: en sıradanı en sihirli haliyle anlatışına, basit olana farklı bakışına, hisleri derin anlayışına ancak sade sunuşuna... Pek…devamı

mysj 3 months ago

Kızıl Elma-Oğulla Buluşma

Cengiz Aytmatov

6 Gönderi

Daha önce Aytmatov'un Elveda Gülsarı ve Beyaz Gemi eserlerini okumuştum. İkisi de uzun, sürükleyici ve karakterlerle bağ kurduğumuz romanlardı. Kızıl Elma ve Oğulla Buluşma ise iki kısa hikayeden oluşan bir kitap. Gayet etkileyici lâkin sade ve akıcı yani ... tam…devamı

mysj 4 months ago

Moana 2

David G. Derrick Jr.

12 Gönderi

1.filmle kıyaslandığında pek sağlam olmayan bir hikaye temeli vardı. Bazı noktalar açıklamadı ama aftercreditten anladığımız üzere 3. bir film ile belki bu eksikleri kapatabilirler. Bunun haricinde izlemesi keyifliydi, 3D izledik, farklı bir deneyim oldu. Müziklerinin bestesi güzeldi ancak dublaj olduğu…devamı

mysj 4 months ago

Okuma Listesi

Sara Nisha Adams

1 Gönderi

Kitabın ilk ifadeleri: "Oda soğuk ve boştu... Annesinin eşyaları her tarafa dağılmıştı..." Kitabın son ifadeleri: "...evin içindeki yaşamı daha da çok hissetti... aileyle doluydu... Bazen toplama bir aile, en iyi ailedir... Önemli olan tek şey sevgidir." Gerçekten büyük bir zevkle…devamı

mysj 4 months ago

Hanım

Halit Refiğ

70 Gönderi

Kaybetmenin, kaybolmanın hikayesi... Modernite adı altında dayatılan yozlaşmanın içinde görünmez olmanın hikayesi... Kendinizi bu neslin çocuğu değilmiş gibi hissetiniz mi? Ben bu zamana ait değilim, dediniz mi? Yaşamak güzel şey, insanlar, onlar iyiler, derken kendinizi onlardan yabancılaşmış buldunuz mu, farklı…devamıKaybetmenin, kaybolmanın hikayesi... Modernite adı altında dayatılan yozlaşmanın içinde görünmez olmanın hikayesi... Kendinizi bu neslin çocuğu değilmiş gibi hissetiniz mi? Ben bu zamana ait değilim, dediniz mi? Yaşamak güzel şey, insanlar, onlar iyiler, derken kendinizi onlardan yabancılaşmış buldunuz mu, farklı ve dışlanmış? "Bu evden her çıkışta, bu yeni dünyanın gitgide bir yabancısı olduğumu hissediyorum." diyor Olcay Hanım. Sadakatin olduğu, sevginin geçici bir heves değil ömür boyu adanmışlık olduğu bir evliliğin yaşlanan tarafı olmak... "Benim için hep aynı kaldın." "Sana çok muhtacım." Giderek yitirilen değerlerin, unutulan hayvan ve insan sevgisinin bir tasviri. "O tahta evler zamanıydı." diyen mahallenin kasabı nasıl da gözler önüne seriyor camında çiçeklerin olduğu tahta evlerden apartmanlara evrilmenin bize verdiği zararı. "Kurdele de işe yaramadı, seni kimse istemedi." Piyano öğretmenliği yapan Olcay Hanım'ın kapısını kimse çalmazken kedisiyle bir başına kaldı, aklını yitirdi diye arkasından konuşmayı da ihmal etmiyor komşuları. "Aslında içimde kimseye karşı bir yakınlık kalmadı, Canan var, kendi kızım Ülkü'den daha yakın bana." "Özür dilerim Müzeyyen Hanım, rahatsız etmek istememiştim" - kahveyi bırakır ve kalkar. Nahiftir, kültürlüdür Olcay Hanım, lâkin yeni dünyanın ruhsuz insanlarına alışamamaktadır. "Boşanmaya mı, ne kadar kolay söylüyorsun." "Senin sanat anlayışın bugünün gençlerine bir şey ifade etmiyor." Değişen İstanbul'u odağına almıştır senarist. İstanbul'un yitirilen seslerini ünlü Türk bestecilerinin parçalarıyla aktarır bizlere. "Bildik yalıların çoğu ortadan kaybolmuş insanlarıyla beraber." "Efendi olmayanın yalı nesine." "Bu efendi gemi, ben yoruldum arkadaş bırakın artık yakamı ben bu dünyaya ait değilim, dedi." Keşke kibar olsa insanlar. Hoş geldiniz efendim, paltonuzu alayım, buyurmaz mıydınız, sizi üzgün gördüm, ne oldunuz iyi misiniz, rica ediyorum... keşke bu şekilde yaklaşmaya devam etsek birbirimize. O nahif ifadeler dolansa dilimize... Önce dilimizin, sonra giyinişimizin, sanat anlayışımızın zamanla uğradığı değişim, maruz kaldığı çürüme çok can yakıcı. Giderek tek tipleşiyor, estetik anlayışımızı bir kenara bırakıyoruz. Ruhsuz beton binalar, kendini tekrarlayan elektronik müzikler, moda kıyafetler ve dilimize musallat olmuş argo ve yabancı pek çok ifade... Bunlar ve daha bir sürüsünde bireyselleşmemizle beraber gelen toplum olma bilincini unutma belirtileri var. Olcay Hanım da inanamıyor insanların vurdumduymazlığına, inanmıyor birinin ve daha fazlasının canına kıyılabileceğine... "Dünya ne terbiyesiz olmuş, insafsızlık acımasızlık herkese musallat olmuş." "Senin yüreğin iyilik dolu Olcay, bu dünyada acı çekmeden yaşaman imkansız." O son bakış... yağan yağmurun arasında, tüm endamıyla ayakta duran o efendi evin mahzun penceresi arkasından yayılan sıcak ışık... yozlaşan dünyaya son bir gülümseme... 🐈