(@) - Raf

Spoiler içeriyor 23 şubat 2024. Bu filmi hala izlemeyen kalmış mıdır soruları ile dolu gönderilere cevaben yazıyorum: Evet, benim o ben🙈Filmi çıkış tarihinden tam 30 sene sonra hem de sürprizbozan yemeden izleyen bir ben var 😁 Imdb tek başına bir kıstas mıdır…devamı23 şubat 2024. Bu filmi hala izlemeyen kalmış mıdır soruları ile dolu gönderilere cevaben yazıyorum: Evet, benim o ben🙈Filmi çıkış tarihinden tam 30 sene sonra hem de sürprizbozan yemeden izleyen bir ben var 😁 Imdb tek başına bir kıstas mıdır tartışılır ama film hakikaten muhteşem. Morgan freeman da ne oynamış ama... Bu film bana 3 farklı şey çağrıştırdı. Birincisi okumaktan inanılmaz keyif aldığım "Bir İdam Mahkumunun Son Günü"nde suçlu giyotine giderkenki halkın çılgınca tepkisini bambaşka bir açıdan filmdeki söylemi ile yeni çıtırlar/mahkumlar geldiğinde hapisanedekilerin büyük bir coşku ile karşılaması ile yakın buldum. Acı, üzüntü eyleminin insanın vahşi hazziyla birleşmesine tanık oldum adeta. Hakikaten inanılmaz acılar söz konusu. Nerede sahneleri hapisanede geçen bir film izlesem hepsinde ortak nokta insanlara insan olduklarını unutturacak kadar çirkin bir muamele göstermeleri. Bu demek değil ki bu ağır suçluları gul gibi yaşatalım ama filmin de konusu üzerine insanları umit duygusundan etmek sonradan topluma dahil edilecek kişilerin hem kendi hayatları hem de bizim hayatlarımız açısından büyük bir kaosa dönüşmesine resmen ortam hazırlamaktır. Islah etmek sözü üzerine çok duruluyor. O kadar doğru ki! Dikkat edin tüm zulmlerde önce insanlari soyarak başlıyorlar çünkü insanın vücut bütünlüğü ve mahremiyeti söz konusu olmadığında anlamlı bir varoluşu ondan koparmış oluyorsunuz. Bu çok büyük bir manipulatif hamle aslında. Islah tam bir komedi yani! Andy'nin haksız yere 20 sene yatması ne büyük bir acı ve bugün tam link veremeyecek olsam da sucsuzlugu sonradan onanmis birkaç gerçek örnek de hatırlıyorum. Aslında filmdeki ana tema yani umut bu yüzden var, çünkü yaşanacak şeyleri geri ceviremediginizde elinizde kalan tek şey sunulan seçenek icinde bir şeyler yapabilmek. Burda ırkçı bir tavır sergilemek istemiyorum ama izlediğim.her filmde siyahı rollerdeki insanların başarıları bir yana tarihleri ve geçirdikleri tüm arsız dayatmaların izinden mi nedir onlar oynarken hakikaten bambaşka bir yüz portresi hakim oluyor filme. Bu salt oyunculuktan degil gibi geliyor bana hangi filmde izlediysem bunu çok net gördüm. Entelektuel donanımlı ve tarihe tanıklık etmiş siyah tenli oyuncularda rollerindeki muhteşem performanslardan öte yansımalar görüyorum. Son olarak da bir önce izledigim, şu an yayından kaldirildigina üzüldüğüm Cem Karaca'nın filminde şu replik geçmişti: "İnsan kaybolmadan kendini bulamaz" kimbilir yönetmenin özellikle Andy ve Red i kitapta öyle olmamasına rağmen kavuşturma arzusu bu sebeptendir. Kaybolan ama kendilerini ve birbirlerini bulan insanlar.. Buna inanarak bitiyor tüm kötülüklere ve adaletsizliklere rağmen... Hala Filmi izlemeyen var mı??😆😆😆

nahicref 1 year ago

Ağustos Balinaları

Lindsay Anderson

1 Gönderi

Bugün de bu filmi izlemiştim. Hemen notumu alıyorum😊 Film seçmek en zor iş bazen Kultfimlerde yüksek puanlilari rastgele seçiyorum. Bu filmde işte ona tekabül ediyor☺️ Bu film.bana iki ayrı mizacli ama 80 lerine gelmiş kizkardesler Sarah ve Libby üzerinden yaşlılık…devamı

nahicref 1 year ago

Okuyucu

Stephen Daldry

41 Gönderi

Spoiler içeriyor Merhabalar🌸 27 ocak 2024 cumartesi izledim. Bu sıra hep Kate Winslet başrolü olan şeyleri izlemiş oldum. Bazen sevdiğim oyuncuların işleri üzerinden seçim yapıyorum. Bu filmi de merak ediyordum ve sonunda izledim. Film kitaptan uyarlama ve +18 uyarısı ile izlenecek bir…devamıMerhabalar🌸 27 ocak 2024 cumartesi izledim. Bu sıra hep Kate Winslet başrolü olan şeyleri izlemiş oldum. Bazen sevdiğim oyuncuların işleri üzerinden seçim yapıyorum. Bu filmi de merak ediyordum ve sonunda izledim. Film kitaptan uyarlama ve +18 uyarısı ile izlenecek bir film. Aslında bu filme dair söylemek istediğim en net şey hakikaten Kate Winslet'ın inanılmaz bir karakter oyuncusu olduğu, onu izlerken buram buram dramı alıyoruz. Konusu ise kendinden küçük bir lise öğrencisi olan Michael berg ile arasındaki ilişkidir. Film hasta olan oğlan Michael Berg'e(15) Hanna Schmitz(36) isimli bu kadının yardım etmesi ile başlıyor. Aralarında gelişen ilişki sonucu sıklıkla birlikte olmaya başlıyorlar. Kadınlara olduğu gibi erkeklere yönelik de bir alıkoymadan söz ediyoruz bir nevi. Tabii ki oğlan çocuğu bu kadından çok etkileniyor ve gerçekten aralarında bir bağ oluşuyor. Fakat bağ oluştu diye romantize edildiği gibi bir durum yok bu gerçeğin farkında olarak izlemekte fayda var. Sonrasında ise Hanna ortadan kayboluyor ve artik Hukuk öğrencisi olan Michael toplama kampında 300 Yahudi kadının ölmesine izin vermekten yargılanan 8 gardiyandan biri olan Hannayi bir duruşmada görüyor. Hazır olunnn supriz bozanı patlatıyorum. Hanna'nin en baştan beri okuma yazması yok aslında o yüzdendir ki kendine biletcilik görevinden ofis görevine yükselmeyi teklif ettiklerinde vazgeçerek aslında bu gardiyanlik isine girmiş oluyor. Bunu Film akisindan sonrasinda anlıyoruz. Okuma yazması olmamak inanılmaz bir utanç onun için ve Michael'q de sık sık kitap okutmasi bundan. Ne var ki gardiyanlarin sadece Hanna'nın insanları yangına terk etmiş gibi davranıp rapor yazmalarına rağmen bunu okuyamadigini söylemek yerine bu durumu kabul ediyor olması bana bir tık "yok artik" dedirtti. Sırf bunu soylememek pahasına ömür boyu hapis cezasi aldi ve Michael da karışmadı ise. Michael bambaşka bir hayat kurdu fakat hep aklında olan bu hayatının ilk aşkı onda büyük izler bırakmıştı. Vefa örneği olarak da yaptıkları varsa da beni en çok filmde yemekhanede karşılaşma sahneleri dağladı. "Kid" diye seslendiği o çocuğun eline kalmıştı hayatı. Ne oyunculuk be Katecigim ya, o nasıl bakışlar vallahi bravo👌 Klasik bir Yahudi-nazi melodramı diyeceğim cunku zilyon yerde izliyoruz kesinlikle acı ve insanlık dışı olduğunu değiştirmez durumun. Buna rağmen günümüzde belki de en empati kurmaya hazır beklenilen bir halkin akıl ve vicdan tutulması yasayarak Gazze'ye yasattiklari bu kahredici vahset de kanımı donduruyor. Tum bu zulm ve soykırım inanılmaz. Sanki yaşanmamış gibi acılar. Diğer mevzu yukarıda bahsettiğim baya bildiğimiz çocuk istismarı bunun çok saf duygular diye yedirilmeye çalışması soru işareti. Ki izlerken bence yönetmenin ve oyuncuların da en büyük başarısı budur. İlk aşklar özellikle genç erkek ve kadınlar için bambaşka oluyor tamam ve Aradaki enerji inanılmaz yansımıştı. Gelin görün ki dur bir dakika ne oluyor demek de lazım. Son olarak Hanna için gurur olum gibi ve bu metafordan çıkarak bir tık öne çıkıyor. Gurur yaşamayı bile yeniyor.

nahicref 1 year ago

Mare of Easttown

Brad Ingelsby

20 Gönderi

26 ocak 2024 Bu diziyi yeni bitirdim. Şöyle akıcı bir aksiyon dizisi arayanlar için birebir. Hemen uyarımı cekiyorum birçok açıdan dizi 18 yas altına uygun değildir. Birçok sahnede yaslar cinayetler ve işlenme şekilleri açık ve karmaşıktı. 7 bölüm. Dedektif Mare'in…devamı

nahicref 1 year ago

Elemental

Peter Sohn

144 Gönderi

Yılın son filmini pixar animasyonu ile kapatıyorum. Buna da ağlamazsin be güzel kızım be🥲🥲Ağladı... Trajikomiktir ki ben ateş grubuyum ama aynı su grubu gibi ağlağım. 33 yaşındayım ben 34 e gidiyorum 😄😁😆 bence Pixar'ı özel kılan şey tam olarak animasyondan…devamı

nahicref 1 year ago

Elveda Güzelim

Herbert Ross

1 Gönderi

Spoiler içeriyor Merhaba dostlar. 1977 yapımı muazzamm bir romantik dram izledim. Bu yazıyı yazarken filmin soundtracki olan aynı isimli "The Goodbye Girl"ü dinliyorum ki birbirlerini inanılmaz tamamlamış durumdalar. Filmi sahne sahne anlatacak gibiyim izleyecek olanlar için 3. paragraftan sonrası süpriz bozar haberiniz…devamıMerhaba dostlar. 1977 yapımı muazzamm bir romantik dram izledim. Bu yazıyı yazarken filmin soundtracki olan aynı isimli "The Goodbye Girl"ü dinliyorum ki birbirlerini inanılmaz tamamlamış durumdalar. Filmi sahne sahne anlatacak gibiyim izleyecek olanlar için 3. paragraftan sonrası süpriz bozar haberiniz olsun:) 2023'ten şu zamanları izlemek insanda çok hoş ve bugünden oldukça farklı bir his bırakıyor ruhumda. Seçilen evin mimarisi, sahneler ve eskiden daha çok yaşadığımızı hatırlatan teknolojiden göreceli uzaklık beni çok etkiledi. Film önce sanki bir terkedilme ve bunun sonucunda buhrana düşen kadın ile çocuğunun klasik bir hikayesi gibi geliyor. Tam buralarda bırakma ihtimaline düşmezseniz mesajları çok yoğun ve çok düşündürücü bir film bekliyor sizi. Özet olarak aktör erkek arkadaşı Tony tarafından terk edilen Paula'nın kaldıkları evi de eski erkek arkadaşının yeni birine kiralaması sonucunda eve gelen habersiz ve çılgın yeni kiracı olan Elliot'la paylaşmak zorunda kalması ve yaşadıkları hayat mücadelesi anlatılıyor. Eliot kendine has özelliklere sahip; inatçı, gitar çalan, beslenmesine çok dikkat eden ve idealist bir adam. O da aktör olarak buraya hayallerini gerçekleştirmeye geliyor. Paula ise bu evden çıkmaya maddi gücü yetmeyen eski bir dansçı ve kızıyla birlikte bu yeni kiracı ile anlaşmaya çalışıyor. Paula ile mecburen kaldıkları evde yönetmenin iki bambaşka hayatın perspektifini ve sıkıntılarını bize yansıtma şeklini çok başarılı buldum. Hayatlarımız kendi yolunda ne de eşşsiz. Paula sürekli terk edilmenin ve çocuğu ile yaşamda kalmanın her türlü ruhani sıkıntısını bize çok iyi yansıtıyor. Öyle sahneler var ki aslında evde kalabilmek için ve düzen tutturmak için kendinden ödün verecek önemli şeyleri bile göze alıyor. Bu süreçte Elliot da aktör olarak hazırlanarak geldiği oyunda yönetmen tarafından baş karakterin hikayesinde değişikliğe uğraması soncuu bambaşka bir şekilde eleştirmenler karşısına çıktıktan sonra büyük bir bunalıma giriyor. Oyunu oldukça ağır bir şekilde eleştiriliyor. Film bu iki insanın hatta yabancının diyelim kendi sıkıntıları içinde nasıl da ortada buluşup birbirlerine yakınlaştığını gösteriyor bize. Her acı kendi toprağında filizleniyor ama bu topraklar aynı bahçenin içinde olunca rüzgarı birbirini etkiliyor. Ayrıca Paula (Marsha Mason) çantasının çalınması sonrası elindeki her şeyi kaybetmenin çaresizliğini ne oynadı yahu. Var olan tüm birikiminizden olmak ve o an hiçbir şeyi, kimseyi umursayamamak... Filmde beni derinden etkileyen şey Paula'nın bağlanmaktan ne kadar korkar hale gelmesi. Derler ki tecrübe her şeydir. Yaşadıklarınızı unutabilirsiniz ama size nasıl hissettirdiklerini asla. Hayatının gidişatını paylaşan ve ortadaki - muhteşem bir çocuk oyuncu- 10 yaşındaki minik kızı annesi kadar önemseyen Elliot'un zaman içinde bu ikiliye aşık olması sonucu Paula'nın kendini korktuğu şeyin içinde bulmasını görüyoruz. Burda iki şey devreye giriyor ilk aşama aşık olduğunu inkar etme, sonra kabullenme ve son aşama bir düzen kurma. Tam bunlar yaşanırken Elliot'un başka bir yerden teklif alması sonucu evden ayrılması söz konusu oluyor. Burada şu çok önemli bir soru: İlişkide peşinde koştuğumuz ideallerin peşine neleri bırakmaya göz alarak gidebiliriz ya da gitmeli miyiz? Hayatınızın büyük bir çoğunluğunda beklediğiniz işi alırken bişilerden vazgeçmek gerekiyor. Tabii Paula'nın korktuğu yıkım olan tıpkı diğer ilişkilerde olduğu gibi terkedilme kabusu ağır basıyor ve sorduğum sorulardan oluşan ilişkinin geleceği üzerine tartışmalar başlıyor. Elliot tek başına giderken geri döneceğini vaat ediyor ve Paula istemeyerek de olsa sonunda ona destek olmayı seçiyor ve uğurluyor - içinde geri dönmeyeceğini düşünerek- Film burada bitti sanarken bence o vurucu sahne devreye giriyor. Elliot iki kişilik bilet alıyor ve gerçekten Paula'ya dönecek olmasına rağmen üzülüyor diye 4 hafta için onu yanında götürmeye karar verıyor, telefonla yanına çağırıyor. Peki ne oluyor biliyor musunuz? Paula havalara uçuyorr.. Evet beklediğimiz tepki bu ama onunla gitmiyor tatammmm. Bunu tam olarak şöyle açıklıyor : " Beni araman yeterli idi, seni bekleyeceğim.." Elliot ondan gitarına iyi bakmasını istiyor. Paula'nın Elliot'un geleceğinin teminatı olan gitarına sarılışı ve vedalaşması için bile film izlenebilir. Bu sahne benim ruhumu çok derinden etkiledi arkadaşlar. Kadın erkek fark etmeksizin insanlarda bıraktığımız yaralar nasıl da hayatımızın gidişatını etkiliyor oysa özellikle erkeklerin sandığının aksine kadınların istediği şey tam olarak hayattan vazgeçen adamlar değil; sevgililerinden, eşlerinden daha doğrusu sevgilerinden vazgeçmeyen adamlar. PAula kendi de bir sürü iş bulmak için çabalayan ve ayakta durmasını çok iyi bilen bir kadın olarak ona dönene kadar burda hayatı devam ettirme gücüne sahip olduğunu söylüyor. İçimizdeki azmi, gücü, ışığı söndüren şey tam olarak sevgisiz ve belirsiz bırakılmak. Ezcümle dostlar Ankara'da havalar serinledi, battaniyeleri kapın ve sıcak bir şeyler alın. Kafa dağıtmak, 1977 yapımı eski bir film izleyerek günümüzde zaten söz konusu bile olmayan aşkı izlemek adına :D kendiize bir akşam seçiniz derim. Filmde Elliot yani Richard Dreyfuss'un en iyi erkek oyuncu oscarını aldığını da şuraya not düşmek isterim. Sonuna kadar hak eden bir oyunculuk gerçekten. Tüm karakterler cuk diye oturmuş hatta. Yazı çok uzun oldu biliyorum, buraya kadar okuyanlara teşekkür ederim. HAla bir yerlerde aşk varsa bulmamız dileğiyle. Sevgiler ve iyi seyirler:)

nahicref 1 year ago

Past Lives

Celine Song

66 Gönderi

Spoiler içeriyor Hemen öne çıkan bu filmi sonunda ben de izledim. Bir kere cok romantik bir filmdi. Sahneler, oyuncuların muazzam oynamaları filmi çok zarif bir yere koymuş. Temel olarak bir aşk hikayesi diyebiliriz. Kore'de büyümüş bir erkekle kızın arkadaşlıkları ve kızın Kanada'ya…devamı

nahicref 1 year ago

Çitler

Denzel Washington

21 Gönderi

Spoiler içeriyor Merhaba dostlar, uzun süredir izlemek istediğim ama ertelediğim bir film ile geldim. Son zamanlarda bu filmdeki diyaloglar sosyal medyada çok yer almaya başlamıştı. Öncelikle başrol oyuncularını hiç izlemediğimi ve oyunculuklarına hayran kaldığımı söyleyerek başlamak istiyorum. Böyle olay örgüsünün tek bir…devamıMerhaba dostlar, uzun süredir izlemek istediğim ama ertelediğim bir film ile geldim. Son zamanlarda bu filmdeki diyaloglar sosyal medyada çok yer almaya başlamıştı. Öncelikle başrol oyuncularını hiç izlemediğimi ve oyunculuklarına hayran kaldığımı söyleyerek başlamak istiyorum. Böyle olay örgüsünün tek bir mekanda sınırlandığı, daha durağan dramlarda her şey oyuncuların sergiledikleri oyunculuk başarısına bağlı. Bu manada hakikaten çok etkilendim. Beni zaten derinden saran ırkçılık konusu - bugün de çok farklı açılardan süren- Troy'un hayatına dair anlatımları, hayatta bir yere gelmesinde nasıl 1-0 başladığını dinlemek üzücüydü. Kapana sıkışmış bir yaşamdan söz ediyoruz. FAkatttt o derin kavgaya geldiğimizde hani o çok ünlü karı koca sahnesinde Rose'un Troy tarafından aldatılmasının normal bir şeymiş ve başka birine aşık olmak, çocuk sahip olunulması çok basitmiş gibi anlatmasının arkasında Rose'un aslanlar gibi kükreyerek: "Ben de farklı yaşamlar isterdim ama ben sana sarıldım, seni seçtim ve sana dayandım demesi". Bu manada ismi Çitler olan bu filmde kurulan metafor da açıklanmış oldu. En baştan beri Rose'un kendi alanları dışına çıkmamak istemesi ve ailesiniher türlü yaşam zorluğuna rağmen çevrelemek isteği Troy'a çit çektirmekle eşleşiyordu. HAyatlar zor ama çocukları ile olan derin kavga -biri beyzbol oyuncusu olmak isteyen diğeri müzisyen olan-benim asla kabul edemedğim bir yan. Bu daha eskiden bizde de olan bir şeydi. Yaşam şartları içinde kendi yollarını çizmek isteyen çocukların afaki görülen hayallerine set vurulur ve önce eve ekmek getir denirdi. BAbalar öldükten sonra da tıpkı bu filmdeki gibi "ne yaptıysa senin iyiliğin için" diyerek bu anormal kavgalar yüceleştirilirdi. Eşinin bu tavrı,herkesin bir ev ve yemek için evin direği konumundaki baba figürüne boyun eğmesi mantıklı bir şey değil. Hatta Rose'unda kabul ettiği bu yaşamda elinden geleni yapma erdemini göstermekle beraber yaşananlara öğrenilmiş bir çaresizlik gösterdiğini düşündüm. Çünkü bu çocuklardan hayallerindne vazgeçerek askere giden çocuğuna döndüğünde "Evet, bir baltaya sahip olacağını biliyorduk" şeklinde karşılama yapıldı. HAkikaten başarı neydi? Başarı kendi isteklerinizi görmezden gelip hayatınızı görece kurtardığınız ve sırf bunun için alkışlandığınız bir şey miydi? Çok isteyerek olanca yeteğinizi paylaşmak istediğiniz ailelerinizin size önce evine ekmek getir diye baskıladığı, varlığınızı, tüm potansiyelinizi hiçe sayarak para kazanmanız mı idi yoksa? Annenin, "babanızın cenazesine katılın" erdemini son görevmişçesine kabul edebilirim fakat 'babamız sadece başımızda olsun durumu'nun aileler üstünde kabus gibi bir yaşam var ise onları geleceğe dair çürüttüğünü anlamak zor olmasa gerek. Bu arada kardeşi Gabe Amca rolündeki Mykelti Wİlliamson müthiş oynadı. İnanılmaz duygulandırdı beni. HAyatın zorluklarıyla bencil bir psikopata dönüşen Troy'un onu en son akıl hastanesine kapatması da beni deli etmedi değil. Nihai olarak şöyle deniyor: "O da böyle istemezdi ama hayat onu bu hale getirdi." Ki filmin başında Troy'un babası denen pisliğin yaptıkları can sıkıcı olsa da dostlar o zaman erdem dediğimiz şey sadece iyi şartların işi mi oluyor? VAr oluşumuzda akli balik olduktan sonra seçimlerimiz özgür değil mi? Hayatımız bataklık diye başka hayatları da bataklığa çekmek babalık, eşlik, abilik değil olsa olsa rezillik olmaz mı? Kendi zehrini ailesine akıtan onca insna var ki ama temelinde evet ne çocukları ne de hanımları aç açıkta olmayan. Peki soruyorum o zaman yeterince kaba, hırslı, sinirli, aç bu dünyada başka ek bir şeye bağlamadan paylaşabileceğimiz yegane şey olan sevgiyi tüm bunlar için saklayıp, sevgisiz mi öleceğiz? Ahh...etmeyin! Çok iyi filmdi ama draması ağırdı haberiniz ola.:)

nahicref 1 year ago

Oppenheimer

Christopher Nolan

237 Gönderi

Spoiler içeriyor Çok uzun aradan sonra 2 popüler filmden biri olan Oppenheimer ile merhaba😌 Ankamall de Imax'e gitmek benim icin adeta bir zevk. Film güzel olmasa dahi bir zevk hem de. Tam da bu "dahiye" rağmen konuşacağım bugün. Pazarlamalar ve sisirmeler... İnsan…devamıÇok uzun aradan sonra 2 popüler filmden biri olan Oppenheimer ile merhaba😌 Ankamall de Imax'e gitmek benim icin adeta bir zevk. Film güzel olmasa dahi bir zevk hem de. Tam da bu "dahiye" rağmen konuşacağım bugün. Pazarlamalar ve sisirmeler... İnsan psikolojisi ile nasıl oynanır bunu uzun süredir görüyoruz diye düşünüyorum. Konu olarak çok ilgimi çeken bu filmi Imax bile kurtarmadi çünkü oldukça durağan ve etik sempatizanligi yapar gibi görünen tam bir beyaz filmdi. Nasıl olur da boyle zeki bir fizikçi olacakları durdurmak icin bir sey yapmaz. Sonuçların oldukça öngörüldüğü bu durumda 220 bin insan sadece sayıda nasıl kalabilir. Oldukça kızgın ve dahası çok üzgünüm . Bana kalırsa en dogru gösterilen şey de zafer sarhoşluğu icindeki cahil insanlardı. Savaşlarda da olsa bir ırkın hayatta kalmasını başka bir ırkın ölümüne ve hatta hatta yıllar sürecek ciddi problemlerle başa çıkacak insanların, çocuklarına bile yansıyacak bozuklukların üstüne tercih ederek zafer(!) Alkışları akıl alir gibi degil. Bir kırıntı var içinde tabi "elime kan bulasti" siyasi düzlemde belki buraya geleceğini hesap etmemiş olabilirdi ve yaşayacakları yaptığı hesaplarla arkadaşları ile yüz kez gördüler. Ayrıca bunun bugün kullanılmıyor olması bunun o günden bugüne geliştirilmesdigi ve çok ciddi birr savaşta yeniden yüzünü gostermeyecegine garanti değil. Tüm anlaşmalar siz kara düzene çomak sokana kadardır. İşte o zaman etikler kalkar. Duyduğum kadarıyla filmin Japonya'da vizyonq girip girmeyeceği itilaftaymis. Sahsen ben anlatımı çok basit ve tekdüze buldum. Sonunda sanki bir günah çıkarmayaa getirildi vs vs vs. Bu parayı verdiğime de açıkçası pişmanım dostlar. 2.dunya savaşı ve dönem siyaseti ile ayrica ilgiliyseniz bir de fizikten anliyorsaniz belki o zaman ekstra heyecan katacaktır. Gerçeklerin içinden zeytinyağı gibi boyle çıkamayız maalesef. Aleyhinde olanların bile vazifesi insanlık için değil çıkarları içindi. Vallahi çok canım sıkıldı.Sonra bir de açın nagazaki hırosima bombasını youtubedan izleyin. Bir de "hirosimanin çiçekleri ve tohumları" adlı Can yayınlarına ait kitaplari okuyun. Bir daha konuşalım. Ben "ölüm oldum"mus. Olmayacaktin güzel kardeşim olmyacaktinnnn🤨

nahicref 2 years ago

Yetişkinler İçin Aşk

Barbara Topsøe-Rothenborg

17 Gönderi

Spoiler içeriyor Loving adults Arkadaşlar iki psikopatın filmini izledim😁 evlerden ırak hakikaten yok canım bu kadar mı dediğimiz ama çok üzülerek bazılarına gerçek öykülerde tanık olduğumuz insan görünümlü şeytanlar bunlar. Bu aşk filan, cocuk düşünmesi aile kurtarmasi olamaz.Kıskançlık en büyük düşmanlardan biri…devamı