Raf Yorumu: FilimGurusu (@filimgurusu)

David Fincher'in babası Jack Fincher'in senaristliğini yaptığı, Citizen Kane'nin senaristi Herman J. Mankiewicz'in biyografisi niteliğinde bir film. Alışılmışın ötesinde bir film, tempolu olmasına rağmen oldukça yoğun bir film. Bu yönü ile sıradan Fincher filmlerinden çok farklı, bir çok yönü ile…devamıDavid Fincher'in babası Jack Fincher'in senaristliğini yaptığı, Citizen Kane'nin senaristi Herman J. Mankiewicz'in biyografisi niteliğinde bir film. Alışılmışın ötesinde bir film, tempolu olmasına rağmen oldukça yoğun bir film. Bu yönü ile sıradan Fincher filmlerinden çok farklı, bir çok yönü ile oldukça deneysel bir yapım... Ve şimdi gelelim, filmin günahını ve sevabını incelemeye. Filmin senaryosu, benim için hayal kırıklığı yarattı desek yalan olmaz. Fincher'in Se7en, Fight Club, Social Network gibi filmlerinin senaryolarına bakınca, oldukça karmaşık ve nereye gittiği belli olmayan bir senaryo bizi bekliyor aslında Mank. Diyalogların fazla olması, karakterlerin fazla olması filmin, senaryosal anlamda yer yer kaybolmasına neden oluyor. Filmin son 10 dakikasında, Fincher filmi gibi davranması, kendini toplarlasa da malesef ki Fincher'a yakışan bir bölüm olmamıştı. Gelelim, bu filmin en olmuş yanına. Bu yıl Oscar ödülleri olursa, görüntü dalında Oscar'in en büyük favorisidir. Filmin görüntü yönetmeliği yapan Erik Messerschmidt harika bir iş çıkartmış. Özellikle dönemini yansıtma adına yapılan görüntü bozma teknikleri, gerçekten filmin gücüne güç katan detaylardı. Ayrıca, filmin siyah beyaz olmasının avantajı ile doğal ışık kullanılması filme oldukça derinlik katıyor diyebiliriz. Filmin oyuncu kadrosunda ise kendini oldukça ispatlamış olan Gary Oldman var. Gary Oldman zaten tartışmaya kapalı bir oyuncudur benim gözümde. Darkest Hour gibi güçlü bir oyunculuk olmasa da, üzerine binen ağır yükü oldukça başarılı bir şekilde kaldırıyor. Yan oyunculuk anlamında Lily Collins, Amanda Seyfried, Tom Burke gibi oyuncuların da başarılı bir performans sergilemesi, filmin oyunculuk anlamında da olmuşlara gitmesini sağlıyor. Genel anlamı ile, bir babaya saygı filmidir Mank. David Fincher'in risk alıp bir şeyler denemesi, bir cesaret örneği olsa da özellikle senaryosal anlamda filme büyük darbe vuruyor. Kötü geçen 2020'nin en iyi filmi olmasa da, görsel açıdan oldukça tatmin eden bir filmdi. Filmin günahları olsa da, genel anlamı ile ortalamanın bir tık üstünde bir film diyebiliriz. Bizim için bu film... 7/10