FilimGurusu (@filimgurusu)

Türk sinemasının kıyıda köşede kalmış ve kıyıda köşede kalmayı hiç de hak etmeyen yüzlerce filmi vardır. Bu tip filmler gerek bakanlık desteği olmaması gerekse yeterli destek görememesinden dolayı ya hiç vizyona girmiyor ya da bir kaç şanslı ilde vizyona girip…devamıTürk sinemasının kıyıda köşede kalmış ve kıyıda köşede kalmayı hiç de hak etmeyen yüzlerce filmi vardır. Bu tip filmler gerek bakanlık desteği olmaması gerekse yeterli destek görememesinden dolayı ya hiç vizyona girmiyor ya da bir kaç şanslı ilde vizyona girip çıkıyor. Damat Koğuşu yukarıda saydığımız, hakkı yenmiş filmlerden belki de en önemlilerinden biri diyebiliriz. Yarattığı atmosfer, ahlâkî ikilem ortamı ile vizyona girmiş bir çok cinli korku filmine göre kat kat güzel bir yapım. Filmin senaryosu klasik bir hapishane filmi gibi görünse de, hapishane ortamının yarattığı o boğucu atmosferi oldukça iyi veriyor. Bunun haricinde devlet kadrolarında meydana gelen çürüme, biat kültürünün çarpık bir şekilde büyümesi gibi bir sürü toplumsal eleştiriyi de bünyesinde barındırıyor. Özellikle filmde konuşmanin olmadığı sahnelerde, arka fonda dönen birbirinden trajik tecavüz hikayeleri, filmin nerede ise hiç boş anının olmamasına ve seyirciyi filmin boyunca devamlı tecavüzü ve tecavüz ahlakını düşünmeye itiyor. Bu harika senaryonun belki de tek olmamışı, filmin bir türlü beklenen patlamayi yapamaması ve patlamanın yeteri kadar çarpıcı olmaması sayılabilir. Filmin görüntü yönetmenliğini daha önceden Leyla İle Mecnun, 1 Kadın 1 Erkek ve Ulan İstenbul'un da görüntü yönetmenliğini yapan Serdar Ünlütürk yapıyor. Neredeyse tek mekanda geçen filmde zaman zaman sabit kamera zaman zaman ise yüze yapilan zoomlar ile gerilim dozunu oldukça hissettiriyor. Senaryosal anlamda öne çıkan bu tarz filmlerde, kameranin da ihmal edilmemesi bizi izlerken bir parça mutlu ve memnun etti doğrusu. Filmin oyuncu kadrosu ise oldukça mütevazi olmasına rağmen, tam performans sunan bir ekibe sahip. Özellikle Barış Atay ve İbrahim Aköz'un oyunculukları filmin tansiyonunu karşılaşmasına ve gerilimin her an yüzlerinden de okunmasına neden olmuştur. Biz filmi izlerken aklımıza sık sık Sarmaşık filmi geldi. Yapısal bozulma, karakterlerin filmin içerisinde yaşadığı değişimler gibi gibi bir çok sebep ister istemez filmi Sarmaşık ile kıyaslamamıza neden oluyor. Sarmaşıka göre bir tık aşağıda kalmasına rağmen yönetmen İlker Savaşkurt, kısıtlı imkanlarına rağmen oldukça başarılı bir performans gösteriyor. Sonuç olarak Damat Koğuşu yarattığı ahlâkî ikilem ve her daim gergin atmosferi ile izlenmeyi ve üzerinde tartışılmayı hak eden bir film. Umarız daha nice daha güzel filmlerini izleriz. Bizce bu gergin film; 9/10 Unutmadan; Öç kanla değil, suyla alınır.

filimgurusu 3 years ago

Azap

Natalie Erika James

2 Gönderi

Yeni nesil dram-gerilim örneğinin en güncel örneklerinden olan Relic, dramatik alt yapısı ise seyirciyi oldukça tatmin eden bir yapım olmuş diyebiliriz. Yönetmen Natalie Erika James'in ilk uzun metraj denemesi olan Relic, salt aile dramasın biraz da gerilim dozu ekleyerek karşımıza…devamıYeni nesil dram-gerilim örneğinin en güncel örneklerinden olan Relic, dramatik alt yapısı ise seyirciyi oldukça tatmin eden bir yapım olmuş diyebiliriz. Yönetmen Natalie Erika James'in ilk uzun metraj denemesi olan Relic, salt aile dramasın biraz da gerilim dozu ekleyerek karşımıza çıkıyor. Özellikle son zamanlarda Hereditary, Babadook gibi aile dramasına gerilim eklemek oldukça popüler bir hal aldı diyebiliriz. Filmin senaryosu, insandan izole bir hayat süren Edna'nin aniden ortadan kaybolmasının ardından kızı ve torununun eve gelmesi ile başlıyor. Yaşlılık ve demans hastalığı bünyesinde olgunlaşan film, özellikle çürüme metaforunu izliyeciye oldukça hissettiriyor. Dram yönüne ağırlik veren yönetmen Natalie, özellikle kopmuş aile ilişkilerine büyüteç tutması, filmin dram yönünden başarılı yapıyor. Dram yönünden oldukça başarılı olan film, malesef ki gerilim yönünden izleyici pek de tatmin etmiyor. Climax'e ulaşma sürecinin yavaş olması ve olayların oldu bittiye gelmesi belki de filmin senaryosal anlamda zayıflığının sebebi olmuş diyebiliriz. Filmin görüntü yönetmenliğini yapan Charlie Sarroff ise oldukça başarılı bir görüntü çizmiş diyebiliriz. Genelde yönetmenlerin ilk filmlerinde görüntü yönünden riske girmeden, senaryo odaklı gitmesi geleneğini hiçe sayan yönetmen yer yer Polanski selamı ile yer yer ise sabit kamera kullanımı ile oldukça başarılı bir iş çıkarıyor. Filmin oyuncu kadrosu ise dar olmasına rağmen, herkes üstüne düşeni fazlası ile yapıyor. Özellikle Edna'ya can veren Robyn Nevin'in donuk ve oldukça iç acıtacak haline Emily Mortimer ve Bella Heathcote oldukça iyi eşlik ediyor. Özellikle anne-kiz arasındaki soğukluğu gerek mimik gerekse hareketleri ile oldukça sorunlu bir ilişki içinde olduklarını sezdiriyor. Şöyle bir toparlarsak; Son yıllarda Dram/Gerilim türüne ait bir çok başarılı eser görmemiz, bu türü seven bizleri oldukça mutlu ediyor diyebiliriz. Bunun yanı sıra yeni yönetmenlerin bu denli cesur ve ne istediğini bilen bir yapıda davranması da sinema adına bir başka olumlu yan diyebiliriz. Sundance'den ödülle dönen Relic, sinemaların yeni yeni açıldığı ve vizyonda çok da bir şey olmadığı şu zamanlarda izlenmeye değer bir film olarak gönüllerimize giriyor. 8/10 olsa da yönetmenin ilk filmindeki cesaretinden ötürü 9/10

filimgurusu 4 years ago

Hakikat ve Adalet

Tanel Toom

20 Gönderi

"Yerleşeceksin bir köy evine kendi meyve sebzeni yetiştireceksin." diyenlerin hayallerini yerle yeksan edebilecek güçte bir film Truth and Justice.Karısıyla beraber hayaller kurarak yola çıkan Andres'in şerefsiz,sinsi,evlerden ırak denilecek komşusu Pearu ile olan çatışmasını ve dönüşümünü konu alan film, Estonya'da en…devamı

filimgurusu 4 years ago

Soul

Pete Docter

283 Gönderi

O kalabalık metrolarda mutsuz suratlarla çevrili hapishanemizde, kalabalıktan seslerden oluşan yoğunlukta kaçımız yaşamanın tadını hatırlayabiliyoruz veya yaşama amacımızı hissedebiliyoruz? İşte AĞLATAN ANİMASYONLARIMIZIN yegane yönetmeni Pete Docter'ın yeni filmi Soul, yaşama amacı olarak belirlediklerimizin ne kadar basit olduğunu ve onlara ulaştığımızda…devamı

filimgurusu 4 years ago

Sound of Metal

Darius Marder

36 Gönderi

2020 yılı sinema tarihinin belki de en kısır yıllarından birini yaşadı. Özellikle geçen sene giren filmlerden sonra, bu yıl pandemiden de dolayı inanılmaz az film girdi. Sırf bu yüzden bile 2020,kisisel olarak unutmak istediğim bir yıl olacak. Sounds of Metal,…devamı2020 yılı sinema tarihinin belki de en kısır yıllarından birini yaşadı. Özellikle geçen sene giren filmlerden sonra, bu yıl pandemiden de dolayı inanılmaz az film girdi. Sırf bu yüzden bile 2020,kisisel olarak unutmak istediğim bir yıl olacak. Sounds of Metal, Amazon Prime'dan çıkma bir yapıt. Basit bir konuyu, harika bir şekilde işleyen yönetmen Darius Marder filmin ana kahramanlarından biri olmuş diyebiliriz. Filmin senaryo itibari ile davul çalarak geçimini sağlayan, kız arkadaşı ile birlikte karavanda oradan oraya giden bir müzisyenin hikayesi. Bu müzisyen abimizin bir gün sebepsizce sağır olması film başlıyor aslında. Bu sağırlık hikayesi, filmin devamında o kadar muazzam işleniyor ki film boyunca sağır olmanın empatisini bize çok iyi yaptırıyor. Bu anlamda, basit bir hikaye nasıl empati şölenine dönüştüğüne şahit oluyoruz. Filmin görüntü yönetmenliğini yapan Daniël Bouquet, filmin ihtiyacı olan dinamizmi çok güzel veriyor. Yer yer uzun çekimler ile filme derinlik katmasınin yanında karakterin gözünden, karakterin dünyasını verdiği yakın çekimler ile de filmin görsel anlamda dinamizmini oldukça iyi sağlıyor. Filmin başrolunde Venom, Nightcrawler filminden tanıdığımız Riz Ahmed harika bir baş rol performansı sergiliyor. Geçirdiği sinir krizlerinden tutun da, sağırlık ile mücadelesine kadar hemen hemen her sahnede harika bir performans ortaya koyuyor. Genel itibari ile filmin ana yıldızı olmasının baskısını çok iyi üstesinden geliyor. Buna ek olarak Olivia Cooke ve Paul Raci'nin hiç de fena olmayan performansları Riz Ahmed'e oldukça yardımcı oluyor. Ve gelelim bu filmi özel yapan o güzel alana. Filmin ses düzeni, gerçekten zekice bir planın eseri. Başrolü Ruben'nin gözünden verdiği her sahnede sağır olmanın nasıl bir şey olduğunu bize çok iyi veriyor yönetmen. Gerek boğuk sesler, gerekse işitme cihazı kullandığı sahnelerde verilen robotik sesler filmde gerçekten empatinin sınırlarını bize hissettiriyor. Sadece bu açıdan bile film, uzun zamandır izlediğimiz en orijinal filmlerden biri olmasını sağlıyor. Genel itibariyle Sounds of Metal, basit bir hikayenin empati yağmuruna tutulmuş halidir. Hu orijinal fikrin iyi işlenmesinin yani sıra senaryo-oyunculuk anlamındaki bütünlüğün muhteşemligi bu filmi 2020'in en iyi filmlerinden biri yapıyor. Son sahnesi ile bize bir ince 'vooov' çektiren ve kendisini +1 bandına çeken bu film, bizim için... 9/10

filimgurusu 4 years ago

Sinema ile ilgili güzel şeyler yaptığımız ve yapmaya çalıştığımız FilimGurusu (kendisine yukarıdaki linkten ulaşabilirsiniz) hesabını takip ederek/önererek destek olabilirsiniz. Unutmayınız ki güzel şeyler, paylaştıkça çoğalır.

filimgurusu 4 years ago

Mank

David Fincher

8 Gönderi

David Fincher'in babası Jack Fincher'in senaristliğini yaptığı, Citizen Kane'nin senaristi Herman J. Mankiewicz'in biyografisi niteliğinde bir film. Alışılmışın ötesinde bir film, tempolu olmasına rağmen oldukça yoğun bir film. Bu yönü ile sıradan Fincher filmlerinden çok farklı, bir çok yönü ile…devamıDavid Fincher'in babası Jack Fincher'in senaristliğini yaptığı, Citizen Kane'nin senaristi Herman J. Mankiewicz'in biyografisi niteliğinde bir film. Alışılmışın ötesinde bir film, tempolu olmasına rağmen oldukça yoğun bir film. Bu yönü ile sıradan Fincher filmlerinden çok farklı, bir çok yönü ile oldukça deneysel bir yapım... Ve şimdi gelelim, filmin günahını ve sevabını incelemeye. Filmin senaryosu, benim için hayal kırıklığı yarattı desek yalan olmaz. Fincher'in Se7en, Fight Club, Social Network gibi filmlerinin senaryolarına bakınca, oldukça karmaşık ve nereye gittiği belli olmayan bir senaryo bizi bekliyor aslında Mank. Diyalogların fazla olması, karakterlerin fazla olması filmin, senaryosal anlamda yer yer kaybolmasına neden oluyor. Filmin son 10 dakikasında, Fincher filmi gibi davranması, kendini toplarlasa da malesef ki Fincher'a yakışan bir bölüm olmamıştı. Gelelim, bu filmin en olmuş yanına. Bu yıl Oscar ödülleri olursa, görüntü dalında Oscar'in en büyük favorisidir. Filmin görüntü yönetmeliği yapan Erik Messerschmidt harika bir iş çıkartmış. Özellikle dönemini yansıtma adına yapılan görüntü bozma teknikleri, gerçekten filmin gücüne güç katan detaylardı. Ayrıca, filmin siyah beyaz olmasının avantajı ile doğal ışık kullanılması filme oldukça derinlik katıyor diyebiliriz. Filmin oyuncu kadrosunda ise kendini oldukça ispatlamış olan Gary Oldman var. Gary Oldman zaten tartışmaya kapalı bir oyuncudur benim gözümde. Darkest Hour gibi güçlü bir oyunculuk olmasa da, üzerine binen ağır yükü oldukça başarılı bir şekilde kaldırıyor. Yan oyunculuk anlamında Lily Collins, Amanda Seyfried, Tom Burke gibi oyuncuların da başarılı bir performans sergilemesi, filmin oyunculuk anlamında da olmuşlara gitmesini sağlıyor. Genel anlamı ile, bir babaya saygı filmidir Mank. David Fincher'in risk alıp bir şeyler denemesi, bir cesaret örneği olsa da özellikle senaryosal anlamda filme büyük darbe vuruyor. Kötü geçen 2020'nin en iyi filmi olmasa da, görsel açıdan oldukça tatmin eden bir filmdi. Filmin günahları olsa da, genel anlamı ile ortalamanın bir tık üstünde bir film diyebiliriz. Bizim için bu film... 7/10

filimgurusu 4 years ago

Koro

Christophe Barratier

64 Gönderi

Christophe Barratier'in elinden çıkma, harika bir Fransız filmi The Chorus. Genel olarak klişe bir film olsa da, yönetmenin gerçeklik algısını yıkmadan oldukça sade bir şekilde işlemesi filmin benzer filmlerin altında kalmamasını sağlıyor. Filmin senaryosu, aslında bir klişe. İdealist bir öğretmen,…devamıChristophe Barratier'in elinden çıkma, harika bir Fransız filmi The Chorus. Genel olarak klişe bir film olsa da, yönetmenin gerçeklik algısını yıkmadan oldukça sade bir şekilde işlemesi filmin benzer filmlerin altında kalmamasını sağlıyor. Filmin senaryosu, aslında bir klişe. İdealist bir öğretmen, gelenekçi ve görece kötü müdür ve toplum tarafından ayak altında olmaması için yatılı okula gönderilen öğrenci topluluğu. Bu açısı ile oldukça klişe olan film, yönetmenin etliye sütlüye dokunmadan, gereksiz dramatizelere gerek duymadan işlemesi, filmin senaryosal anlamda oldukça dolgun bir yapıda olmasını sağlıyor. Sadece senaryosal anlamda bakılacak olursa belki de Ölü Ozanlar Derneği gibi çok çok çok güçlü bir film olmasa da, hikayesel anlamda izleyenleri tatmin ediyor. The Big Blue'dan tanıdığımız Carlos Varini, filmin görüntüsel anlamda yeterli bir performans gösteriyor desek, pek de yalan olmaz. Daha önce de dediğimiz gibi yönetmenin çizgilere basmadan yürümesi, görüntüsel anlamda da devam ediyor. Küçük kamera hareketleri ve tek plan çekimler filme biraz olsun derinlik kaysa da, görüntüsel anlamda konuşulacak pek bir şey bırakmıyor. Filmin oyuncu kadrosu, çocuklardan oluşuyor. Hiç bir karakterin tam olarak sivrilmemesi ve karakterlerin hikayelerinin verilmemesi, filmin belki de en olmamış kısmı. Belki filmin süresinin biraz daha uzantılıp, karakter tanımlamaları verilse daha iyi olurdu diyebiliriz. Ve filmin en mükemmel kısmı. Müzikleri. Teoride müzikal bir film zaten. Müziğin gücünü, toplumsal bütünleşmenin en önemli elementi olduğunu bize anlatan filmde bize çok iyi hissettiriyor. Müziklerin oldukça dinamik ve yerinde kullanılması "sıradan" filmi "sıradanlıktan" uzak en güçlü kozu diyebiliriz. Şöyle bir toparlayacak olursak, bu tip filmler insanların direkt olarak duygularına hitap ettiği için başarısız olma olasılığı çok düşük. Yönetmen, bu tip filmlerin bu tipte gücünü bildiğinden olsa da hikayeyi oldukça basit bir şekilde anlatmayı seçmiş. Genel anlamda, hataları olsa da genel itibari ile oldukça tatmin edici bir film olmuş. Bizim için, bu film... 8/10

filimgurusu 4 years ago

Göster Gününü

Matthew Vaughn

15 Gönderi

Alternatif süper kahraman filmi ile süper kahraman parodisi arasında sıkışıp kalmış bir film Kick-Ass. Türkçeye "Göster Gününü" olarak geçmesi, gerçekten çok ilginç... Marvel ve DC'nin süper-hero evrenini ele geçirdikten sonra çıkan altarnetif süper kahraman filmleri genel olarak başarılı idi. Özellikle…devamıAlternatif süper kahraman filmi ile süper kahraman parodisi arasında sıkışıp kalmış bir film Kick-Ass. Türkçeye "Göster Gününü" olarak geçmesi, gerçekten çok ilginç... Marvel ve DC'nin süper-hero evrenini ele geçirdikten sonra çıkan altarnetif süper kahraman filmleri genel olarak başarılı idi. Özellikle aksiyon yerine, mizahi bir yöne doğru eğilmesi hem maliyet tasarrufu sağlarken hem de izleyenler için pop-corn movie sınıfına evrilmesine neden oluyor. Kick-Ass genel itibari ile yukarıdaki tanıma uyan bir film aslında. Bir kaç başarılı göndermesinin yani sıra, senaryosal anlamda izleyenleri tatmin etmesi filmi izleyenleri üzmüyor. Fakat, her güzelin bir kusuru olduğu gibi bu filminde senaryosal anlamda kusurları mevcut. Özellikle filmin ortalarında gereksiz uzun ve boş sahneler filmin akışkanlığını baltaliyor desek yanılıyor olmayız. Yine filmin ortalarında mizah mi yapacağız yoksa aksiyon mu ikilemine düşmesi, bahsettiğim akışkanlığın bir diğer problemi olarak görülebilir. Nerede bir Deadpool, nerede bir Scott Pilgrim dediğimiz anlar olmadı değil. Filmin görselliğini Doctor Strange, Captain Marvel, Avengers 2 gibi filmlerinde görüntü yönetmenliği yapan Ben Davis yapıyor. Genel olarak süper kahraman filmlerde başarılı bir performans sunan Ben Davis, bu filmde de oldukça tatmin eden bir performans sunuyor. Bunun harici Tarantino vari anime göndermeleri, filmin görsel dinamikleri açısından oldukça doyurucu bir iş çıkarıyor. Filmin baş rollerinde yer alan Aaron Taylor-Johnson, Chloë Grace Moretz ve Nicolas Cage genel olarak iyi bir performans sergiliyor. Daha çok 3. Sınıf ve bir çok defa kötü Hollywood filmlerinin vazgeçilmez adamı Cage'i böyle filmlerde görmek bir parça mutlu etti doğrusu. Ve filmin en olmamış kısmı... Müzikleri. Gerçekten kötü müzik seçimleri filme damgasını vurmuş diyebiliriz. Sahne ile yakından uzaktan alakası olmayan müzik seçimleri özellikler aksiyon sahnelerini çok kötü etkilemiş diyebiliriz. Bir çok sahnede, daha iyi müzikler seçilebilirdi dedik doğrusu. Film genel olarak altarnetif süper kahraman filmleri klasmanında oldukça mutlu ediyor ediyor desek pek da yanılmış olmayız. Özellikle haftasonu evde sıkılmış, bunalmış ve zihin dağıtmak isteyen bünyeler için oldukça doğru tercih bir film olabilir. Bizim için... Bu film... 8/10

filimgurusu 4 years ago

Sarhoş Atlar Zamanı

Bahman Ghobadi

16 Gönderi

Yine bir İran filmi, yine bir İran draması... İran filmlerinin belki de en kendine has yönü, çocuklar üzerinde gelir dramı yapmak. Bu durum, bir parça izleyeni fazla drama boğulmasına neden oluyor bence. Çünkü film temelleri drama üzerine kurulu olduğu için,…devamıYine bir İran filmi, yine bir İran draması... İran filmlerinin belki de en kendine has yönü, çocuklar üzerinde gelir dramı yapmak. Bu durum, bir parça izleyeni fazla drama boğulmasına neden oluyor bence. Çünkü film temelleri drama üzerine kurulu olduğu için, yüksek performans drama ile başlaması ve bu yüksek drama ile devam etmesi filmin süresi boyunca "hadi üzülelim" moduna girmemize neden oluyor. Filme geçecek olursak; Bir dram filmine yakışır bir şekilde, oldukça fakirlik içinde yaşayan bir grup çocuğu işliyor. Annesiz olmasının yanında, baba figürününde filmin başlarında yok olması bir an da çocuk-baba evrimine sebep oluyor. Çocuğun üzerine binen yük, film boyunca gösterilmesi bir süre sonra İsa'nin çilesine dönüyor. Hatta bir noktada gerçeklik algısını yıkıp, oldukça sinematik bir drama dönüşüyor. Filmin oyuncu kadrosundaki çocuklar hiç de fena değil. Ama kendilerine veriler diyalogların güçsüzlüğünden midir bilinmez, bir Caperhuim ya da Children of Heaven'daki gibi vurucu çocukluk performansları yoktu. Evet bir noktada dram vardı, yüzlerinden okunuyordu ama hiç bir zaman çocukların zorlandığını veya isyan ettiklerini şahit olmadık. Özellikle ki bu dram filmlerinde öne çıkması gereken oyunculuk performansları malesef bu filmde yoktu. Filmin kamerası, gerçekten filmin en olmuş yani idi. Ki zaten kendisi Cannes'da Altın Kamera ödülüne layık görülmüş. Doğayı ve o yörenin karlı atmosferini iyi kullanması, filmin güzel bir detayı idi. Belki biraz daha az "cut" atsa ya da daha uzun çekim seçeneğine sık sık sığınmasa daha iyi olabilirdi. Film boyunca en hoşuma giden şey belki de müzikleri olmuştur. Etnik müziklerin bol bol kullandığı filmde, filme oldukça dinamizm katmış diyebiliriz. Özellikle kamyonda, çocukların söylediği etnik müzik oldukça güzeldi. Genel hatları ile malesef ki film potansiyelini yemiş. Yönetmen Bahman Ghobadi, Kiyarustami yanında asistanlik yapmış oldukça donanımlı biri. Fakat bu donanım, bir parça sarhoşluk etkisi yapmış diyebiliriz. İran sosyoloji yapısını gösterirken bir fazla aşırı gerçekçiliğe boğulması malesef ki filmi düşüren bir detay. Belki de bi yüzden, Ferhadi gibi yönetmenlerin artık daha ön plana çıktığı bir döneme giriyor İran sineması. Son olarak, daha iyi olabilir ama olmadı. Kalbimizden geçen puan... Bizim için... 6/10