Raf Yorumu: Nur (@ilklnc.nur)

Bir şeyler yazmazsam içimde kalıcak. Öncelikle listenizde ise hemen çıkartabilirsiniz. Sebebi, size hiçbir şey katmaması. Yani izlemezseniz muhteşem bir filmi kaçırmış olmazsınız. Bela Tarr son film kararı alıp 'dur ben izleyiciğe zevk almayacağı bir film yapayım' demiş gibi bir film...…devamıBir şeyler yazmazsam içimde kalıcak. Öncelikle listenizde ise hemen çıkartabilirsiniz. Sebebi, size hiçbir şey katmaması. Yani izlemezseniz muhteşem bir filmi kaçırmış olmazsınız. Bela Tarr son film kararı alıp 'dur ben izleyiciğe zevk almayacağı bir film yapayım' demiş gibi bir film... • Film Friedrich Nietzsche'nin at hikayesiyle başlıyor. Tarr, ata ne olduğunu merak konusu haline getirmiş olmalı ki Nietzche'den sonra ata ne olduğunu değişik bir yöntemle bize aktarmaya çalışıyor. • 21.dakikaya kadar tahammül ettiyseniz filmin ilk iki kelimesini duymuşsunuzdur, tebrikler. Heh burdan sonra diyalog görürüz, duyarız diye düşünüyorsanız heveslenmeyin derim.. • Filmde 6 güne bölünmüş bir rutini izliyoruz. Bela Tarr burada yaradılışın 6 günde gerçekleşmesi olayına atıfta bulunmuş fakat tam tersine çevirip yaşamın sonunu 6 günde tasvir etmiş. (En azından ben öyle anladım) • Filmin başında at vardı, kuyuda su, patates, ateş vardı. Filmin sonunda ise hepsi tükeniyor. "Tüket" anlayışıyla gelen dünyanın sonunu mu anlatmak istedi? Madem bunu anlatmak istedi neden aynı şeyleri tekrar tekrar göstererek anlattı? Kafamda deli sorular.. • Aslında güzel bir alt metin var ama bu kadar sıkıcı anlatılmamalıydı. • Nesnelere bir karakter yüklendiğini düşünüyorum. O yüzden bu kadar donuk bir film gelmiş olabilir bana. Örneğin kuyunun sinematik olarak simgelediği bir şeyler var. Tabi bunun gibi kullanılan nesnelerin ne anlama geldiğini bilmek gerekiyor ya da kuru bir ağacın betimlediği şeyleri. • Sanat Tarihi okumuş bir insan, adamın yataktan kalkarken ki görüntüsünün -ölü İsa- tablosundan bir betimleme olduğunu bilebilir ama sanat tarihi okumayan bunu bilmek zorunda mı orası da muamma. Yani kısaca demek istiyorum ki, o bize aynı gibi gelen sahnelerin aslında betimlediği bir şeyler vardı. Örneğin film boyu süren rüzgarın film sonunda dinmesi tanrının gittiğini imgeliyordu. Yani sonu. Ama keşke bu kadar araştırma yapmadan da bu filmi anlasaydım ve sıkılmasaydım.. Araştırdıkça anladım ki film baya felsefik... Felsefe, diyalogsuz ve uzun sahneler ilginizi çekiyorsa elbette izlenir.