Raf Yorumu: abusra bing (@abusra)

Merhabalar! Eminim ki hepiniz Raf'ta birçok kez bu filmin gönderilerine rastladınız. Belki izlemeyi erteliyorsunuz (daha fazla ertelemeyin ve gidin izleyin), belki de çoktan izlediniz ama filmin sunduğu temel argüman dışında pek bir şey anlamadınız. Eğer durum böyleyse Barış Özcan'ın Youtube…devamıMerhabalar! Eminim ki hepiniz Raf'ta birçok kez bu filmin gönderilerine rastladınız. Belki izlemeyi erteliyorsunuz (daha fazla ertelemeyin ve gidin izleyin), belki de çoktan izlediniz ama filmin sunduğu temel argüman dışında pek bir şey anlamadınız. Eğer durum böyleyse Barış Özcan'ın Youtube kanalına uğrayıp filme dair çektiği videoyu izlemenizi tavsiye ederim. Barış Özcan'ın videosunda da bahsedildiği üzere filmde sinematografik anlamda çok başarılı detaylara yer verilmiş. (Öyle diyor bilir kişiler. Bu konuda söyleyecek pek bir şeyim yok çünkü yetkili bir merci değilim :/ Ancak her bir sahneyi izlemesi çok keyifliydi bu kadarını söyleyebilirim.) Konuya ve anlatılmak istenen meseleye gelecek olursam bir sosyoloji öğrencisi olarak söyleyecek çok şeyim var. Öncelikle sosyal tabakalaşma ve beraberinde getirdiği sınıfsal eşitsizlikler çok iyi eleştirilmiş. Filmde devrimlerin yalnızca alt kesim tarafından yapılmadığı, aynı zamanda üst sosyal sınıf tarafından da belirli zamanlarda bu devrim girişimlerinin çıkar uğruna desteklendiği mesajı yer alıyordu. Mesajın güzelliği tadından yenmedi, teşekkürler Bong Joon-ho :) Tüm bu karmaşa arasında orta sınıfın adeta 'uyuşturucu etkisindeymiş gibi' hiçbir şeyi umursamadığını görüyoruz. Çoğumuz duyarlı insan rolü oynasak da yalnızca kendi hayatlarımızla ilgileniyoruz, alt sınıf için lüks sayılabilecek 'ihtiyaçlarımız'la ve kapitalizmi beslemekle fazlasıyla meşgulüz. Zaten senaryoda nereye elini atsan bir toplumsal sorun vurgusuyla karşılaşıyorsun. •Küresel ısınma > Gayet açık bir mesajdı. Filmin sonunda gördüğümüz hayatta kalmış kutup ayısı da mesajı destekledi. •Önyargı > Uyuşturucu bağımlısı sandığımız baba ve kız. •Kutsal devlet inancı > Vagonun başındaki kişiye ve vagona duyulan saygı. •Endoktrinasyon > Çocukların hep bir ağızdan vagonun başındaki kişiyi ve vagonu övmesi. Kutsal devlet inancı yumurtadan çıkmıyor zaten. Böyle çocuk yaşlardan itibaren entegre ediliyor topluma. •Çocukların sömürülmesi > Vagonu çalıştırmak için ihtiyaç duyulan o iki çocuk üzerine makale yazarsın. Efsane detay. Endoktrinasyonla da ilişkili tabi. Daha birçok mesaj vardır eminim ama benden bu kadar. Sonuç olarak çok beğendim. İzleyin efenim. :)