Raf Yorumu: Yahya (@yahya75)

Yunan Mitolojisinde, Yeraltı Dünyasında sonsuza kadar büyük bir kayayı bir tepenin en yüksek noktasına dek yuvarlamaya mahkûm edilmiş bir kraldır. Sisifos ismi geleneksel olarak sophos (bilge) sözcüğüyle ilişkilendirilir; fakat bu ilişkilendirme bazı etimolojik problemler içermektedir. Aiolos'un oğlu, Korint kralı Sisyphos…devamıYunan Mitolojisinde, Yeraltı Dünyasında sonsuza kadar büyük bir kayayı bir tepenin en yüksek noktasına dek yuvarlamaya mahkûm edilmiş bir kraldır. Sisifos ismi geleneksel olarak sophos (bilge) sözcüğüyle ilişkilendirilir; fakat bu ilişkilendirme bazı etimolojik problemler içermektedir. Aiolos'un oğlu, Korint kralı Sisyphos tanrı-ırmak Asopos'a, kızı Aigina'nın Zeus tarafından kaçırılmış olduğunu söyleyerek Zeus'u ele vermesine karşılık kalesi içinde bir pınarın akıtılmasını sağlar. Sisyphos taş yuvarlama cezasını çekerken Persephone onu denetiyor (yaklaşık MÖ 530'dan kalma bir amfora) Bu hainlik Zeus'un öfkesine neden olur. Zeus ona ölüm meleği Thanatos'u gönderir. Sisyphos, Thanatos'u zincire vurur; onu özgürlüğüne kavuşturmak için Zeus müdahale etmek zorunda kalır. Ölüler Ülkesine götürülen Sisyphos kaderine katlanmak istemez. Kendisine cenaze töreni yapmamasını karısından ölmeden önce istemiştir. Törensizliği hoş karşılamayan Hades, dinsiz karısını cezalandırması için Sisyphos'un yeryüzüne dönme önerisini kabul eder... Sisyphos daha yıllarca yeryüzünde yaşayacaktır. Nihayet, gerçek ölümünde cezalandırılır. Ölüler Ülkesi tanrıları onu sonsuza dek taş yuvarlamaya mahkûm ederler; hedefe her yaklaşmada taş yine aşağıya düşer. Camus burada insanın varoluşundan, yaşamından bahseder. Boşuna olduğunu bildiği halde direnen insanı anlatır, sonumuzun ölüm olduğunu bildiğimiz halde. Fakat tepelere kadar tek başına direnmek bile insanın yüreğini doldurmaya yeter der. Camus için yaşam anlamsızdır fakat yaşamaya değerdir. Insan hayata sırt çevirmemeli, o taşı sonuna kadar ittirmelidir. Yaşamak intihardan daha çok cesaret ister der. O yüzden intiharın korkaklık olduğunu söyler. Sisifos'u mutlu biri olarak tanımlar çünkü o kayadan daha güçlüdür ve her ne kadar sonu ölüm olsa da kendi kayasına kendi yön verir. Yenilgi daima tekrarlansa bile hayata zorbalığa, kötülüğe karşı direnmek der Camus.