Raf Yorumu: Elif Tabak 🪷 (@veisalgia)

3/5 *Tetikleyici Uyarısı* “Kronik ağrı, ampütasyon, kendine zarar vermenin detaylı anlatımı, intihar, cinsel istismar, pedofili, şiddet, akıl bozukluğu, depresyon... çok fazla tetikleyici içeriği var en hafifinden depresif düşüncelere sahipseniz bile tetikleyici sayılmalı bence” Kitabın konusu olarak 4 tane üniverstie arkadaşının…devamı3/5 *Tetikleyici Uyarısı* “Kronik ağrı, ampütasyon, kendine zarar vermenin detaylı anlatımı, intihar, cinsel istismar, pedofili, şiddet, akıl bozukluğu, depresyon... çok fazla tetikleyici içeriği var en hafifinden depresif düşüncelere sahipseniz bile tetikleyici sayılmalı bence” Kitabın konusu olarak 4 tane üniverstie arkadaşının hayatı gibi açıklamalar yapılıyor internette ama bence bundan çok bir karakter incelemesi. Özellikle de Jude ve ona en yakın olan Harold ve Willem’in. Diğer iki arkadaştan çok daha az bahsediliyor. Hele Malcolm çok çok az. Kitabın anlatımı değişik, kronolojik olarak alttan giden bir olaylar düzeni olsa da zaman içinde zıplamalar, flashbackler oldukça fazla. Birden fazla karakterin de perspektifleri inceleniyor. Bu açıdan okunması hızlıydı, akıcıydı. Şimdik asıl içeriğindeki konulara gelirsem gerçekten kitabı anlatması mayın tarlasında yürümek gibi. Öncelikle çok beğenilen, çok önerilen bir kitap olduğunu biliyorum ve tek sorum var buna karşılık: Niye?? İçerisinde ele aldığı konular o kadar ağır ki. Kimseye okumasını aşırı öneremem, önermem. Olumlu bakacak olursam sevdiğim iki noktası vardı. Birincisi okuması dediğim gibi hızlıydı, akıcıydı (hızlıca okumamın bir nedeni de hikayenin akmasının yanı sıra kitap elimden çıksın da bitsin istememdi ama). İkincisi de tekrarlayan travmaların nasıl etkileyici olup ileriki hayata devam edebildiğine dair bir muhabbetin olması ve psikolojik derin yaraları olan birini sevmenin zorluklarının, sınırlarının belirsizliğinin ele alınması güzeldi. Ama okurken bazı anlatılan olaylar o kadar kötüydü ki konu olarak gözümün önüne gelmesini düzenli olarak engellemeye çalıştığım için başım ağrıdı. Gerilmekten yoruldum ve ciddi ciddi gerildim. Ağrı kesici fln içtim başımın ağrısı geçsin diye. Çoğu insanda olduğu gibi beni ağlatmadı, muhtemelen ağlatsın diye çok beklediğim içindi. Son 5 sayfada fln gözümden yaş geldi ama içeriğini okurken gerildim daha çok ve hala gerginim. Ayrıca birinin tekrarlayan travmalar geçirmesinin olası olduğunu tabi ki biliyorum ama yer yer bazı şeyler sırf okuru üzsün diye konulmuş gibiydi. Ayrıca travma sonrası hayatın da çok olumlu ele alındığını sanmıyorum. Konu üzerinde yorum yapmak muhtemelen üstüme düşmez o yüzden Jude’un bakış açısının anlatılışını akıl hastalıklarına saygımdan eleştirmek istemiyorum ama baya üzücü işte arkadaşlar. Arkadaşlığın desteği çok önemli de of bilemiyorum, neden bu kitap bu kadar seviliyor onu da anlayamıyorum. Jude’un yaşadığı travmaların anlatılacağı bir kitap olcaksa bence böyle olmamalıydı. Tabi ki de travma geçirmiş insanlara saygım sonsuz, sonsuzdan da öte bu kitabın var olmasına biraz o yüzden üzüldüm, travmatik olay yaşamış olan biri denk gelip okusa haklı olarak kötü etkilenirdi bence, bu kitabı gerçekten öneremem. Kendim güzelcene bi ağlarım, internette herkes hep ağlamış ben de ağlıyım gerginlik atıyım diye okumak istemiştim ama işte pişman oldum biraz. Jude karakter olarak birtanesin Harold da öyle ama bu kitabın önerilmesi bence çok yanlış olur. Geçin bunu arkadaşlar gerek yok. Baya baya depresif hissediyorum, hiç yaşamayın. Ağlancak başka kitaplar var, Akillus’un Şarkısı sonunda ağlatmıştı onu öneririm. İyi okumalar, ben gidip mutlu bişiyler izliycem şimdi çünkü ihtiyacım var.