Raf Yorumu: Emre Çetinkaya (@darkknight)

Bay Badii hakkında ismi dışında birşey bilmediğimiz bir adam.Ve yardım edilmesi gereken bir işi var intihar ettikten sonra mezarı kapatmaya. Film yolculuk ile geçiyor.Konuşmalar, yol, toz toprak.Bazı yerler çok sessiz geçse dahi sonuna değdi. Burdan sonra spoiler ve filme yorumumu…devamıBay Badii hakkında ismi dışında birşey bilmediğimiz bir adam.Ve yardım edilmesi gereken bir işi var intihar ettikten sonra mezarı kapatmaya. Film yolculuk ile geçiyor.Konuşmalar, yol, toz toprak.Bazı yerler çok sessiz geçse dahi sonuna değdi. Burdan sonra spoiler ve filme yorumumu yazıcam:Her insan yeterince yaşayınca intiharı düşünür.Yeterli zamanınız ve kötü bir geceniz olur ise başınızı koyduğunuz yastık ölüm düşüncesine doyar. Bay Badii para ile birine yardım etmeyi düşünüyor zaten yalnız olduğunu ve yaşamdan zevk almadığını yüzünden okuyabiliriz.Arabaya sırayla okumamış bir asker , hâlâ okuyan bir ilahiyatçı ve en son yaşını almış bir Türk dayı (dayı demeyi tercih ediyorum çünkü Anadolu'da yaşıyorsanız böyle insanlarla karşılaşır ve onlara Kürtçe apey Türkçe dayı dersiniz) biniyor. Binen insanları ve orta yaşlı Badii'yi düşünürsek. Arabaya binen kişiler tecrübesi hep artıyor ve zaten olaya karşı tutumları da yaşla değişiyor.Genç ölüm fikrinden korkuyor, konuşmuyor bile koşup gidiyor.Kim o yaşta ölmeyi doğru bulabilir.İlahiyatçı ise dinen yanlış olan şeyi eleştiriyor ve doğru inandığı şeyi dayatıyor.İlk iki yolcu işi yapayı kabul etmiyor. Dayıya gelicek olursak o ölümü kabullenmiş.Kendi yaşadığı intihar etme sürecini anlatıyor.Kendini asmak için çıktığı dut ağacındaki dutların tadı.Yani yaşam öyle biraz kendini asmak için çıktığın ağaçta dut yemek çevrendeki yaşamın farkına varmak. Dayı araba ile müzeye geliyor ve işi kabul ediyor.Bay Badii evine dönerken bir çift görüyor, fotoğraflarını çekiyor ve yalnızlık, ailesinin olmayışı sert bir U ile müzeye dönmesine yol açıyor.Aslında intihar etmek istemediğini yaşamak istediğini kendisinin kabul ettiğim bölüm burası. Gidip müzede çalışan adama ölüm ölmediğini kontrol ederken kendisini sarsmasını ve taş atmasını söylüyor.Sonra bir banka oturup çocukları ve gökyüzünü izliyor. Herkes yaşamak için bir sebep arar. Bay Badii'nin dediği gibi Acılarımı anlayabilirsin ama hissedemezsin. Puanım:8/10 film güzel ama biraz kapalı anlamak düşünmek gerekiyor izleyin zaten 90 dakika