Raf Yorumu: LaShakyShaky (@lashakyshaky)

📚 "Tıpkı insan hayatı gibi, her gezegeninde de bir başlangıcı ve bitişi vardır." Bilim-kurgu yazarı Frank Herbert'ın efsanevi Dune serisinin 1976'da yayımlanan üçüncü kitabını bitirme şerefine erişmiş bulunuyorum. Sekiz günde bitirdim. Kitap, "Dune" evreninin temellerini sağlamlaştıran ve felsefi yönünü kuvvetlendiren…devamı📚 "Tıpkı insan hayatı gibi, her gezegeninde de bir başlangıcı ve bitişi vardır." Bilim-kurgu yazarı Frank Herbert'ın efsanevi Dune serisinin 1976'da yayımlanan üçüncü kitabını bitirme şerefine erişmiş bulunuyorum. Sekiz günde bitirdim. Kitap, "Dune" evreninin temellerini sağlamlaştıran ve felsefi yönünü kuvvetlendiren harika bir kitap olmuş. Ama yine de bazı ufak problemlerin bulunduğu bir kitap olduğunu söylemem gerekiyor. Dune Çocukları'nda, yine zaman atlayıp Dune Mesihi olaylarından 9 sene ileriye gidiyoruz. Spoiler vermeden konunun devamını açmam imkansız olduğu için bu bilgi ile yetinmeniz gerekiyor. Kitabın Raf açıklamasına ve arka kapağına da bakmayın, çok spoiler içeriyor. Kitaba genel olarak baktığımızda, ikinci kitapta gördüğümüz gibi yoğun felsefi ve dini anlatımlarla karşılaşıyoruz. Yine karakterlerin psikolojilerinin derinliklerine dalıyor, "Dune" evreni ile beraber hepsini daha da yakından tanıyoruz. Kitapta felsefenin, yazar Frank Herbert tarafından önceki kitaplardaki gibi ustaca kullanıldığını belirteyim. Felsefe ve dinin yanında, siyasetin de dozunun ilk iki kitaba göre arttığını söylemem gerekiyor. İmparatorluğun kaderini belirleyecek siyasi çatışmaları ve ortaya çıkan sonuçlarını zevkle okudum. Bu çatışmaları okurken bir Game of Thrones tadı almadım değil. Açıkçası bu kitap için söyleyecek pek de farklı şeyler bulamıyorum. Genel olarak Dune Mesihi için söylediğim şeyler Dune Çocukları için de geçerli. Olaylardan ziyade karakter odaklı bir hikaye izliyor, yine ilk kitaba göre durağan ilerliyoruz. Dune Çocukları'nın, Dune Mesihi'nden daha fazla sayfası bulunuyor. Bu yüzden her iki kitap anlatım yönünden ne kadar benzer olsa da, Dune Mesihi'nde sıkılmadıysanız bile Dune Çocukları'nda sıkılma ihtimaliniz bulunuyor. Ama ilk iki kitabı beğendiyseniz, bu kitabı beğenme olasılığınız yüksektir. Ben sabredin derim, kesinlikle değecektir. Hikayenin akış yönünü, olay örgüsünü, karakter gelişimlerini ve yeni karakterleri yine çok beğendim. Ancak hikayenin biraz yavaş ilerlemesi ve felsefi anlatımların yoğun olması, hareketlilik bekleyen okuyucuların canını sıkabilir. Kitabın ilk yarısı yavaş ilerliyor ve karakter odaklı, ikinci yarısı ise daha hızlı ilerliyor ve daha çok olay odaklı. Ama dediğim gibi felsefe çok ustaca kullanıldığı için şahsen sıkılmanıza pek ihtimal vermiyorum. Betimlemeler ve karakterlerin motivasyonu ile ruh halinin anlatılma şekli, yine ilk iki kitapta olduğu gibi iyiydi. Ek bir şey söylemeye gerek yok sanırım. "Şu keşke şöyle olsaydı." dediğim bazı yerler olsa da kitabı genel olarak beğendim. Dune Çocukları, cesur kararların verildiği bir kitap olmuş. Dune Çocukları'nın sonu, ilk kitap gibi kendi çapında bir son olarak değerlendirilebilir. Ucu açık olmayan ve tatmin edici bir sona sahip olduğu için dördüncü kitap ile seriye devam etmeniz farz değil. Yani isterseniz seriyi bu kitap ile bitirebilirsiniz. En azından şahsi gözlemim bu yönde. Ben bu yüzden seriye bir süreliğine ara verebileceğim. Malum, sınavlar yaklaşıyor. 📝 Kitaptan beğendiğim birkaç altıntı: "Her uygarlığın değeri, ürettiği bireylerin kalitesiyle ölçülür." "Bir sırrı gizlemenin en emin yolu, insanları yanıtı zaten bildiklerine inandırmaktır." "Kısa vadeli çözümler uzun vadede mutlaka başarısız olur." 👤 Yazar: Frank Herbert 📅 İlk Basım Yılı: 1976 📄 Sayfa Sayısı: 552 Kısacası; anlatım yönünden ikinci kitaptan bile daha felsefi ve siyasi olan, evrene yeni katmanlar ekleyen ve serinin şanına yakışır bir devam kitabı olmuş. Başarılı buldum, harikaydı. Kitabı okuduysanız sizin de düşüncelerinizi merak ediyorum. Okumayanlardansanız ve kitapla ilgili sorunuz varsa da sorabilirsiniz. İyi günler dilerim. 🔎 Puanım 9/10