Raf Yorumu: Ayşegül (@aysegll)

Çocukluk ile yetişkinlik arasında olan o her şeyin anlamsızlaştığı, dünyaya farklı bir pencereden baktığımız ergenlik döneminde sıkışıp kalmış; büyükleri sürekli eleştiren, yaptıklarını anlamsız bulan Holden'ın yaşamından birkaç günü anlatan kitabımız anlattıklarındaki derinlikle pek örtüşmeyen sade bir dil ile karşımıza çıkıyor.…devamıÇocukluk ile yetişkinlik arasında olan o her şeyin anlamsızlaştığı, dünyaya farklı bir pencereden baktığımız ergenlik döneminde sıkışıp kalmış; büyükleri sürekli eleştiren, yaptıklarını anlamsız bulan Holden'ın yaşamından birkaç günü anlatan kitabımız anlattıklarındaki derinlikle pek örtüşmeyen sade bir dil ile karşımıza çıkıyor. Okuyucuya sanki yakın bir arkadaşımız oturmuş kafasında dolanan saçma fikirleri bize anlatıyor biz de onu dinliyoruz hissi veriyor. Hatta bazı yerlerde o kadar güzel ama aynı zamanda absürt ve komik betimlemeler yapıyor ki insan içinden "haklı lan" derken yüzünde garip bir gülümseme beliriyor. Hatta acaba şu an ölsem cenazem nasıl olur diye düşündüğü kısımda baya bir eğlendim yanlış anlaşılmasın saçma olduğundan değil; bu canlandırmayı daha önceden benim de düşünüp kimin ne kadar ağlayacağını tahmin etmeye çalışma mazoşistliğini göstermiş olmam ve yalnız olmadığımı bilmek garip bir sevinç yaşattı. Kitap içerisinde barındırdığı cinsellik ve argo kelimeler dolayısıyla Amerikada bir süre yasaklı kalıyor. Fakat daha sonra okullarda okutulan bir kitap haline geliyor. Hala günümüzde çok okunan kitaplar arasında. Gerek raftaki gerek de diğer yorumlara baktığımda ise yorumların çok çelişkili olduğunu söylemeden edemeyeceğim. Kitabın bu kadar bilindik olması belki insanların beklentilerini artırıyordur ya da anlatımında bu kadar sade ve günlük bir dil kullanılması bu duruma neden olmuş olabilir ama bence kötü bir kitap değil. Hani bazı kitaplar vardır herkese hitap etmeyen bir tarzı vardır öyle de değil aslında. Her neyse nedenini tam olarak anlamadım ama bence okunacaklar listesine eklenilmesi gereken bir eser. Magazinsel açıdan baktığımızda ise yazarın o dönemdeki sevgili yazar askerdeyken Charlie Chaplin ile evlenmiş. Alın bu bilgi ile ne yaparsanız yapın. Duyunca ben biraz üzüldüm. Neyse konumuza dönelim. Kitabın ismine başta pek anlam veremedim. Sadece kitapta bahsi geçen bir şiirden dolayı bu isim verilmiş diye düşündüm ama sonra orijinal ismine baktığımda taşlar yerine oturdu. (The Catcher in the Rye) Baş karakterimiz Holden'ın kendi başta olmak üzere tüm çocukları yetişkinlikten uzak tutma ve onları o bahsi geçen uçurumdan düşmekten korumak için yakalama çabası ile anlam kazanıyor isim. Zaten karakterin çocuklara olan düşkünlüğü tüm kitap boyunca hissettirilse de kardeşi Phoebe ile olan kısım Holden'ın çocukları ne kadar sevdiğini gösteriyor. Güzel bir alıntı ile gönderiyi bitireyim. " Olgunlaşmamış insanın özelliği, bir dava uğruna soylu bir biçimde ölmek istemesidir, olgun insanın özelliği ise bir dava uğruna gösterişsiz bir biçimde yaşamak istemesidir. "