Raf Yorumu: alper caner (@alperc)

Spoiler içeriyor - "Bilim insanı olduğunu biliyorum ama hangi alan olduğundan emin değilim," diyor. - "Genetikçiyim," diyorum. ... ... - "Ve bir bilim insanı olarak belki bana bir konuda yardım edebilirsin. Şempanzelerle ilgili çok deney yapıldı, değil mi?" - "Binlerce," diyorum. "En…devamı- "Bilim insanı olduğunu biliyorum ama hangi alan olduğundan emin değilim," diyor. - "Genetikçiyim," diyorum. ... ... - "Ve bir bilim insanı olarak belki bana bir konuda yardım edebilirsin. Şempanzelerle ilgili çok deney yapıldı, değil mi?" - "Binlerce," diyorum. "En yakın genetik kuzenlerimiz onlar, DNA'mızın yüzde doksan sekizi." ... ... - "Dikkatini çekerim," diye ekliyorum, "sirke sineğiyle de DNA'mızın yüzde yetmişini paylaşıyoruz." - Jas gülümsemiyor. "Bazıları şempanzelerin neredeyse insan olduğunu söylüyor. Sanırım onlarla yapılan deneylere bu yüzden karşı çıkıyorlar." ... ... - "Aklıma gelen şu deneyi biliyorsundur," diye devam ediyor. "Yıllar önce gazetede okumuştum. Çok acımasız olduğu için dikkatimi çekmişti. Beni çok üzmüştü. O sırada karım ve benim yeni çocuğumuz olmuştu ve tabii senin de çocukların var, bu yüzden o duyguyu bilirsin, hepimizin taşıdığı o duyguyu, onlar için ölürüz duygusunu. Bebeğine bakar ve onun için alevlere girebileceğini düşünürsün." ... ... - "Bu sevgi, değil mi?" diyor düşünceli bir şekilde. "Saf aşırı fedakârlık. Bilim insanlarının diğerkâmlığı tam olarak açıklayamadığını düşünmekte haklı mıyım?" - Omuz silkiyorum."Birçok bilim insanı size diğerkâmlığın türlerin hayatta kalışıyla kolayca açıklandığını söyleyebilir. Genetik olarak oğlunu korumak için alevlerin arasına dalacağını düşünecek şekilde programlanıyorsun." - "Evet ama bunun yetişkinlerde görülen romantik aşkı açıkladığından emin değilim..." diyor. - Sözünü kesiyorum. "Türlerin çoğalması..." - O da benim sözümü kesiyor. "Ama basit bir şehvet bunun için yeter, oysa yetişkin aşkı genellikle kendini feda etmeyi içeriyor. Hatta çocukları büyüyüp uzun zaman önce evden ayrılmış olan evebeynler bile birbiri için derin ve kendini feda etmeye hazır bir aşk duyuyor." ... ... - "Sorun şu ki," diye devam ediyor Jas, "bu sözünü ettiğim beni çok üzdüğü için hiç unutamayacağım şu deney gösteriyor ki en diğerkâm veya kendini feda edici aşkın bile bir sınırı var. Yani herkesin kendini ilk sıraya koyması gereken bir nokta gelir." ... ... - "O gerçek bir deneydi. Bazı bilim insanları bir dişi şempanzeyi yeni doğmuş bebeğiyle alıp özel olarak hazırlanmış bir kafese koyuyorlar. Kafesin zemini metalden yapılma ve içinden ince teller geçiyor. Kadranı yavaş yavaş çeviriyorlar ve kafesin zemini gittikçe ısınıyor. Başta şempanze ve bebeği bir ayaktan diğerine zıplıyorlar. Tabii ki kısa süre sonra bebek şempanze sıcak zeminden korunmak için annesinin kucağına atlıyor. Anne şempanze bir süre daha kafeste zıplamaya devam ediyor, sıcak zeminden kurtulmaya çalışıyor, tırmanılmayacak demir parmaklıklara tırmanmaya çalışıyor ama sonunda, aynı deneyi birkaç kez tekrarlıyorlar ve aynı şeyi doğruluyorlar, sonunda bütün anne şempanzeler aynı şeyi yapıyor." - Bana bakıyor ve birden bakmamış olmasını diliyorum. - "Sonunda anne şempanze bebek şempanzeyi sıcak zemine koyup üstüne çıkıyor." ... ... Kitaptan küçük bir kesit. İnsanı psikolojik olarak etkileyebilecek bir hikayesi var.