Raf Yorumu: halil_vural (@halil

Okuyordum bu kitabı, okuyordum, okurken sinirleniyordum, sinirlenirken düşünüyordum aynı zamanda, neden diyordum, neden insanlar bu kadar kötü, bu kadar vicdansız, bu kadar aciz bu kadar bencil ve bu kadar ahlaksız? Aleksey Aleksandroviç'in suçu sevmek, değer vermek, saygı duymak mıydı? Levin'de…devamıOkuyordum bu kitabı, okuyordum, okurken sinirleniyordum, sinirlenirken düşünüyordum aynı zamanda, neden diyordum, neden insanlar bu kadar kötü, bu kadar vicdansız, bu kadar aciz bu kadar bencil ve bu kadar ahlaksız? Aleksey Aleksandroviç'in suçu sevmek, değer vermek, saygı duymak mıydı? Levin'de sevdi, Levin'de değer verdi, Levin'de saygı duydu. Kaderin cilvesi (geç de olsa) neden sadece Levin'e güldü? Hayat herkese eşit şartlarda eşit imkanlar sunmuyormuş demek. Aslında hayat herkesin karşısına 'Anna Karenina' gibi insanlar sunmuyor desek daha doğru olur. Aleksey Aleksandroviç'in suçu da Anna Karenina'nın kocası olmaktı demek... Kim ne derse desin her insan hakettiğini yaşar. Nitekim birilerinin gözyaşları üzerine kurulan her mutluluk günü geldiğinde en dayanılmaz acılarla intikamını alır, aldı da. Anna Karenina ve Vronski de hakettiklerini yaşayacaktı, yaşamalıydı, hayat bu kadar adaletsiz olmamalıydı, bu kadar da değil Levin ve Kiti ise aşkın en saf hâliyle birbirlerini sevdiler, birbirlerine değer verdiler ve hakettiklerini yaşadılar. (Geç de olsa) Levin sorguluyordu sevgisini, hayatını, herkesi, her şeyi. Fakat bunu kötüye yormamak gerek, zaten ne demiş Soktares; "Sorgulanmayan hayat yaşanmaya değmez" Levin'de hayatını yaşamaya değer kılmak istiyordu demek. --------------------- Aslında aşk romanları benim tarzım olan kitaplar değil bu kitapla tekrar tekrar deneyimledim bunu. Bazı kısımları okurken bayılacağımı hissediyordum, düşünüyordum. Ama bir kısım imdadıma yetişti ki bu kitaba 8-9 puan vermemde etkili oldu(2.cildin son 150 sayfası.) Çünkü dilediğim ve istediğim şeyler oldu. Herkes ve her şey olması gerektiği gibi gelişti ve oldu.(Olmalıydı, tüm benliğimle istiyordum.) Levin'in kitabın sonlarına doğru sorgulamaları ise beni adeta büyüledi. Sadece keşke diyorum keşke Tolstoy son 150 sayfada kullandığı tekniği kitabın bütününe yaysaydı, ama galiba bu defa da bu kitap aşk kitabı değil de felsefe romanı olurdu.(aramızda kalsın fena olmazdı aslında.)