Raf Yorumu: elina (@elina)

Spoiler içeriyor "İnsanlar sürekli mantıksız davranıyorlardı.Hindistan'da çocuklar açken yemekler neden atılıyor?Madem oksijene ihtiyaçları var neden yağmur ormanlarını kesiyorlar? Ve asla zamanında gelmedikleri halde otobüs zaman çizergelerini niye yaparlar?En sevdiğim fizikçinin söylediği söze aynen katılıyorum.Sadece iki şey sonsuzdur.'Evren ve insanoğlunun aptallığı."Hak ettiği değeri…devamı"İnsanlar sürekli mantıksız davranıyorlardı.Hindistan'da çocuklar açken yemekler neden atılıyor?Madem oksijene ihtiyaçları var neden yağmur ormanlarını kesiyorlar? Ve asla zamanında gelmedikleri halde otobüs zaman çizergelerini niye yaparlar?En sevdiğim fizikçinin söylediği söze aynen katılıyorum.Sadece iki şey sonsuzdur.'Evren ve insanoğlunun aptallığı."Hak ettiği değeri aldığını düşünmüyorum.Özellikle tamamen yaşanmış bir olayın yer yer güldüren, yer yer hüzünlendiren ama genellikle düşündüren hikayesinin Adam Elliot’ın kendinden ne kadar çok şey kattığı düşünüldüğünde.Animasyon alanına sınıf atlatan, animasyonları çocuklar için olmaktan çıkaran filmlerden biri.Yalnızlıktan muzdarip; Mary isimli 8 yaşında bir kız çocuğu ile, 44 yaşında Asperger sendromlu Max’in, yani iki mektup arkadaşının hikayesi.Daktiloya bırakılan bir küçük not, biraz umut, ama bolca gözyaşının hikayesi… Her iki karakter de o kadar gerçek ki, o kadar hayatın içinden yazılmış ki, Max’in dökemediği gözyaşlarını Mary onun için döküyor.Mary,Max sayesinden intihar etmekten vazgeçiyor.Max'te onun yazdığı mektupları duvara asıp onlara bakarken ölüyor.Ve boğazıma sadece şu sözler düğüm oluyor."Sen benim en iyi arkadaşımsın. Sen benim tek arkadaşımsın.”Yaş farkına rağmen birbirlerini asla görmemrlerine rağmen arkadaş olmayı başarabilen ili dostun hikâyesi."Seni affetmemin sebebi kusursuz olmayışın. Hataların var, benim de öyle. Bütün insanların hataları var. Hatta şu apartmanımın dışındaki çöp atan adamın bile. Gençken, kendimden başka herhangi birisi olmak isterdim. Dr. Bernard Hazelhof’a göre, eğer bir ıssız adada olsaymışım o zaman kendime ve çevremdekilere alışmak zorunda kalırmışım. Sadece ben ve hindistan cevizleri olurmuş. Demişti ki, kendim bütün kusurlarımla kabul etmeliymişim. Bu kusurlarımızı kendimizi seçemeyiz. Onlar bizim birer parçamız ve onlarla beraber yaşamak zorundayız. Diğer taraftansa arkadaşlarımızı seçebiliyoruz ve sen seçtiğim için çok memnunum. Ayrıca Dr. Bernard Hazelhof demişti ki herkesin hayatı uzun bir yürüyüş yoluna benzer. Bazıları düzenli taşlarla döşenmiştir. Diğerleri, yani benimki gibilerse çatlaklarla, muz kabuklarıyla ve sigara izmaritleriyle doludur. Senin hayat yolun da bana benziyor ancak muhtemelen benimki kadar bozuk olmayacaktır. Umarım ki, bir gün yollarımız kesişir ve bir kutu şekerli yoğurdu paylaşabiliriz. Sen benim en iyi arkadaşımsın. Sen benim tek arkadaşımsın.”Filmdeki replikler mükemmel ve insanı bir an bile olsun düşünmeye hayatı,kendini sorgulamasını sağlayan bir hikaye...