Raf Yorumu: Donu Düşük tavşan (@naazzz

İdris'le konuşma Kitaptan ufak bir kesit şiir; Kuşları okuyorum içimde, ağacın Kuşlarını Yeni pişmiş çilek reçeli gibi kaynayan Dalların üzerinde Gemilere dadanan kuşları okuyorum Bir de Göklerde bir başına dolaşan Görkemle Büyük denizlerdeki yalnız kuşları Ve okuyorum yıllardır bütün yalnızlıkları…devamıİdris'le konuşma Kitaptan ufak bir kesit şiir; Kuşları okuyorum içimde, ağacın Kuşlarını Yeni pişmiş çilek reçeli gibi kaynayan Dalların üzerinde Gemilere dadanan kuşları okuyorum Bir de Göklerde bir başına dolaşan Görkemle Büyük denizlerdeki yalnız kuşları Ve okuyorum yıllardır bütün yalnızlıkları Okuyorum da Kuş olsun, insan olsun Yalnızlık sevmesini bilmeyenlerin İcadı İşte Suları fiyakayla göğüsleyen yelkovan Kuşları Geçiyorlar martıların peşi sıra Ve küçük bir evin üst katı martı Duvarlarından sümbüller akan Sanki çok öpüşmelik kuşlar bunlar, çok sevişmelik Ve seninle biz iyi ki! Sevmelerin ustasıyız, güzel şaşkınlıkların Önce yüreklerimizi alıştırmışız buna, Sonra kafalarımızı Ki bu yüzden içimiz hiçbir zaman Yoksul değil Yoksul olmadı. Bak bu kalın kalın ellerimi soruyordn, Bu çürük çürük bakan Gözlerimi Dokunuyor ellerim gördüğün gibi Anlıyor dokunduğunu benden önce Emiyor suyu gözlerimse Emziriyor güneşi Ve uçsuz bucaksız bir maviliği Yaratıyor onlar Her gün Yaratacaklar elbette Ve sözgelimi Ben Üstünde gökyüzünün Kum taşıyan mavnalar gibiyim Kimi zaman kavuniçi, kimi zaman Osmanlı yeşili Sabahtan akşama kadar seyrederim Ve derim ki biz Çok değerli bir yüzük taşının Halkasında sıralanmışız Ana sütü gibi bir aydınlık içinde Yani şu yeryüzünü bir uçtan bir uca Kuşatmışız Dik tutarak gövdemizi Umutla Bazan da yıkılarak kendiliğimizden ya da bir kurşunla Ve bu hızlı akışa yaşayıp ölmek deriz. Yaşayıp ölmek, deriz, ne denir daha Başka Denir, çok şeyler denir, biliyorum Geçecektir hayatımıza mutlaka Çok inandığımız bir şeyin çocukluğu Sonra gençliği, sonra oturmuşluğu Sonra hayat, hayat gibi olacaktır. Bakma sen, kuşlar bir uçumluktur ne de olsa Denizler bir fırtınalık görkemli Bizse kendimizi İnsan olarak Bir tohum gibi Dikmişiz Sonsuzluğa.. ~Edip Cansever Okurken yansıttığı duyguların derinliği, şiire o kadar güzel işlenmiş ki şaşırıp kalıyor insan. Hayatın sevince güzel olduğunu sevmeyi, özgürlüğü, içinde mutluluğun, umudun oluşunu nasıl bu kadar güzel ve naif bir dille anlatılır? diyenler için kendisine hayran bırakan bir şiir kitabı daha. ⤴️⤴️