Raf Yorumu: Gamze (@gamzek)

Spoiler içeriyor Yıllardır posterinden tanıdığım, konusunu dahi bilmediğim ve bir türlü izleyemediğim film. Konusunu okusanız belki sizi çok şaşırtacak bir şeyle karşılaşmazsınız. Ama ben bu filmi o kadar sevdim ki anlatmayı becerebilecek miyim bilmiyorum. En çok göze çarpan şeyden bahsedeyim: oyunculuk. Harika…devamıYıllardır posterinden tanıdığım, konusunu dahi bilmediğim ve bir türlü izleyemediğim film. Konusunu okusanız belki sizi çok şaşırtacak bir şeyle karşılaşmazsınız. Ama ben bu filmi o kadar sevdim ki anlatmayı becerebilecek miyim bilmiyorum. En çok göze çarpan şeyden bahsedeyim: oyunculuk. Harika ötesi bi iş çıkarmış herkes ortaya. Binnur Kaya’nın parıl parıl parlamasının ve Engin Günaydın’ın varlığının yetmesinin yanında, çocuk oyuncusundan tut diğer yan karakterlere kadar müthiş bi cast var ortada. Engin Günaydın kendinden nefret ettirecek kadar iyi bir yontulmamış baba figürü olmuş. Oyunculuğunun çok iyi olmasının yanında karakterin eksiksiz ve doğal yazılmasının çok büyük etkisi var burada. Ergenliğe yeni giren oğlu porno izlediği ve mastürbasyon yaptığı için ona koyduğu tepkiden tutun, karısına köle muamelesi yapıp pavyonlarda varını yoğunu harcamasına, sırf erkek olduğu için büründüğü küstahlığa, oğlunun bi kızla seviştiğini duyunca “aferin lan sana paşam” tarzında övmesine, tüm kötü özelliklere sahip olup da ahlak bekçiliği yaparak dolanmasına kadar her şeyiyle eksiksiz bir karakter. “Neyse ki sahip değilim.” diye şükrettiğim ama arkadaşlarımın muhtemelen en büyük şanssızlığı olan o meşhur sözde aile babası figürü… Binnur Kaya ise ataerkil bir toplumda yetişmiş, fedakar ve saf Türk kadını. Ergenliğe yeni giren erkek karakter bile çok iyi işlenmiş. Sevgilisiyle arasındaki ilişki bu açıdan çok yerindeydi. Böyle anlatınca çok klasik duruyor belki ama işte o kadar iyi işlenmiş ki her şey… Bu tip filmler genelde dram türünde olur; Vavien ise müthiş bir kara komedi ve hatta gerilim. Süresini çok iyi kullanmış, konuyu çok yerli yerinde işlemiş. Çoğu kişinin aksine sonuna bayıldım aslında. Bu bir mutlu son değil; bu, istediğini elde eden bir narsistin çevresine zorbalık yapmayı kesip kısa süreliğine sevgi dolduğu geçici mutluluğu. İlk sorunda yine Sevilay’ı arabadan atmayı deneyip oğluna ellerini yıkaması için bağıracak. Çünkü bu mutluluk gerçek değil, bir avunma hali. “Yahu bu kadar şeyi yapan adam mutlu olmayı hak etmiyor”dan ziyade o duygu durumu değişikliğini ve etkilerini incelemek lazım bence. Müthiş. 10/10