Gamze (@gamzek)

Spoiler içeriyor Yıllardır posterinden tanıdığım, konusunu dahi bilmediğim ve bir türlü izleyemediğim film. Konusunu okusanız belki sizi çok şaşırtacak bir şeyle karşılaşmazsınız. Ama ben bu filmi o kadar sevdim ki anlatmayı becerebilecek miyim bilmiyorum. En çok göze çarpan şeyden bahsedeyim: oyunculuk. Harika…devamıYıllardır posterinden tanıdığım, konusunu dahi bilmediğim ve bir türlü izleyemediğim film. Konusunu okusanız belki sizi çok şaşırtacak bir şeyle karşılaşmazsınız. Ama ben bu filmi o kadar sevdim ki anlatmayı becerebilecek miyim bilmiyorum. En çok göze çarpan şeyden bahsedeyim: oyunculuk. Harika ötesi bi iş çıkarmış herkes ortaya. Binnur Kaya’nın parıl parıl parlamasının ve Engin Günaydın’ın varlığının yetmesinin yanında, çocuk oyuncusundan tut diğer yan karakterlere kadar müthiş bi cast var ortada. Engin Günaydın kendinden nefret ettirecek kadar iyi bir yontulmamış baba figürü olmuş. Oyunculuğunun çok iyi olmasının yanında karakterin eksiksiz ve doğal yazılmasının çok büyük etkisi var burada. Ergenliğe yeni giren oğlu porno izlediği ve mastürbasyon yaptığı için ona koyduğu tepkiden tutun, karısına köle muamelesi yapıp pavyonlarda varını yoğunu harcamasına, sırf erkek olduğu için büründüğü küstahlığa, oğlunun bi kızla seviştiğini duyunca “aferin lan sana paşam” tarzında övmesine, tüm kötü özelliklere sahip olup da ahlak bekçiliği yaparak dolanmasına kadar her şeyiyle eksiksiz bir karakter. “Neyse ki sahip değilim.” diye şükrettiğim ama arkadaşlarımın muhtemelen en büyük şanssızlığı olan o meşhur sözde aile babası figürü… Binnur Kaya ise ataerkil bir toplumda yetişmiş, fedakar ve saf Türk kadını. Ergenliğe yeni giren erkek karakter bile çok iyi işlenmiş. Sevgilisiyle arasındaki ilişki bu açıdan çok yerindeydi. Böyle anlatınca çok klasik duruyor belki ama işte o kadar iyi işlenmiş ki her şey… Bu tip filmler genelde dram türünde olur; Vavien ise müthiş bir kara komedi ve hatta gerilim. Süresini çok iyi kullanmış, konuyu çok yerli yerinde işlemiş. Çoğu kişinin aksine sonuna bayıldım aslında. Bu bir mutlu son değil; bu, istediğini elde eden bir narsistin çevresine zorbalık yapmayı kesip kısa süreliğine sevgi dolduğu geçici mutluluğu. İlk sorunda yine Sevilay’ı arabadan atmayı deneyip oğluna ellerini yıkaması için bağıracak. Çünkü bu mutluluk gerçek değil, bir avunma hali. “Yahu bu kadar şeyi yapan adam mutlu olmayı hak etmiyor”dan ziyade o duygu durumu değişikliğini ve etkilerini incelemek lazım bence. Müthiş. 10/10

gamzek 2 years ago

Getürkt

Fatih Akın

1 Gönderi

Genel eleştirilerin aksine çok beğendiğim kısa film. Film izlerken illa bi şeyler anlamamız, çıkarım yapmamız gerektiğini düşünmüyorum. Dümdüz kısa bi hikaye. Hiçbir alt metni de yok ama feci keyifli ve on dakikalık bi eğlence. İlginç bi şekilde çekimler bana Cola…devamı

gamzek 2 years ago

Sen Hiç Ateşböceği Gördün Mü?

Andaç Haznedaroğlu

173 Gönderi

Politik hicivlerini ve anlatılan baba-kız ilişkisini çok beğendiğim film. Ancak bunun dışındaki her yönünü olumsuz eleştiriye tabii tutabilirim. Sanırım bir tiyatrodan uyarlanmış. Ancak hiç de uyarlanabilmiş sayılmaz çünkü bir tiyatro oyunu kamerayla çekilmiş ve film olarak sunulmuş hissi veriyor. Oyunculuklar…devamı

gamzek 2 years ago

Ateşli Geceler

Paul Thomas Anderson

3 Gönderi

American version of Erşan Kuneri diyebilir miyiz? Deriz. P.T. Anderson çok şaşırtıcı ve etkileyici biri. Hala filmografisini tamamlayamamış olmakla beraber, her filmini izleyişimde bi önceki izlediğim filmiyle arasında hiçbir bağlantı kuramıyorum ve bu muhteşem bi şey. Lars von Trier’in kafayı…devamı

gamzek 2 years ago

Paris'te Gece Yarısı

Woody Allen

124 Gönderi

Bu filmde animasyon filmlerinin huzuru var. Bir buçuk saatlik büyülü bir yolculuğa çıkıyorsunuz izlerken. Karakterler çok güzel, çok tatlı işlenmiş. (Maalesef) Woody Allen bunu becermek konusunda o kadar iyi ki adamın sinemayla arasındaki ilişkiye hayran olmamak elde değil. Eğer bi…devamı

gamzek 2 years ago

Beni Unutma

Allen Coulter

32 Gönderi

Romantik anlamda çok hoş bir film bence. Kendi kulvarındaki filmlerden çok ayırt edici bir özelliği olmamakla beraber, oyunculukları ve karakterler arasındaki uyumu çok beğendiğim için aklımda kalacak olan bi naifliği var. Sevemediğim tek şey filmin sonu. (Plot twist seviyorsanız bayılırsınız.)…devamı

gamzek 2 years ago

Gece Hayvanları

Tom Ford

64 Gönderi

Bir süredir izlediğim en duygu yüklü film. Aslında bir psikolojik gerilim filmi sayılabilir ancak senaryosu o kadar iyi yazılmış ki film sizi her duygu bakımından tatmin ediyor. Duygusal yönü çok baskın. Çok derin iki depresyon eşzamanlı olarak işleniyor filmde. Biri…devamıBir süredir izlediğim en duygu yüklü film. Aslında bir psikolojik gerilim filmi sayılabilir ancak senaryosu o kadar iyi yazılmış ki film sizi her duygu bakımından tatmin ediyor. Duygusal yönü çok baskın. Çok derin iki depresyon eşzamanlı olarak işleniyor filmde. Biri Susan’ın depresyonu, biri Susan’ın eski eşi Edward’ın depresyonu. Edward bir roman yazıp Susan’a ithaf ediyor ve kitabın adını da Susan’a taktığı bir lakap olan “Gece Hayvanları” koyuyor. Roman ve Susan’ın bu romanı okuduğundaki ruh hali eşzamanlı olarak işleniyor. İşler burada karışıyor aslında. Romandaki olaylar başlı başına bir film potansiyelinde, ancak Susan ve Edward ilişkisiyle ve ayrılıklarıyla imgesel bir bağlantı taşıyor. Bir yandan bağlantıları anlamaya çalışırken bir yandan bu ayrılıkta kim haklı kim haksızı sorgularken buldum ben kendimi. Susan bu esnalarda çok mutsuz bir evlilik yaşıyor ve Edward’ı terk ettiği için kendini çok kötü hissediyor. Kitap da bu dönemlerde eline geçiyor ve Susan’ın depresyonunu tetikleyen bir unsur haline geliyor. Bir nevi Susan’ın ayakkabısındaki bi taşa dönüşüyor kitap. Kendini daha da sorgulamaya ve suçlu hissetmeye başlıyor. Edward ilişkileri esnasında çok daha duygusal, narin ve karşısındakini kırmaktan korktuğu için hislerini Susan kadar radikal şekilde söyleyemeyen birisi. Kitapta hislerini o kadar iyi dile getirmiş ve bu hisler o kadar yoğun ki acısını çok derinden hissedebiliyorsunuz. Aynı zamanda Susan’ın kendisine zamanında dediği “Kendini yazmasan mı? Okurken dikkatim dağılıyor, belki başka bir şeyler deneyebilirsin.” cümlelerine de çok sağlam meydan okuyor. Susan bir nevi Edward’a söylediği tüm şeylerin altında eziliyor ona neler hissettirdiğini anladıkça. Edward’ın amacı direkt olarak intikam almak değilse bile dolaylı yoldan intikam almış oluyor. Çünkü bana kalırsa Susan’ın mutlu bir evliliği ve aile hayatı olsaydı, manevi boşlukta olmasaydı, kitabı da bu kadar merakla ve ilgiyle, kendinden bir şeyler arayarak okumazdı. Bu da benim ilk sorgulamalarımdan biriydi. Susan kendini çok kötü hissediyor, tamam ama kötü hissetmesinin sebebi Edward’ı çok kırması mı, yoksa Edward’ı terk ederek kendi hayatında ummadığı, kötü bir yol ayrımına girmiş olmaktan pişmanlık duyması mı? Bence karakter birçok noktada Edward’dan çok kendine üzülüyor ve pişmanlık duyuyor. Verdiği kararlar onu yanıltmasaydı ve mutlu olsaydı, Edward hakkında bu kadar kötü hissetmezdi kendini. Diğer bir sorgulamam da Susan’a çok yüklenilip yüklenilmediği oldu. Bazı esnalarda hissettikleri canımı yaktı galiba. Psikolojik olarak çok ağır bir yükün altında bırakılmış gibi hissettim. Edward biraz fazla kindar geldi galiba. Kötü bir ayrılık, evet. Ama ayrılık işte yani. Bir evlilik biterken ne kadar iyi bitebilir ki zaten? Filmde Edward’ın hassas biri olması da bu yüzden özellikle vurgulanmış bence zaten. Çok derin ve yoğun hisseden bir karakter. Çok çok güzel ve 2 saati dolu dolu hisler yaşatarak bitirmeyi başarabilen bir film. Tempo hiç yavaşlamıyor, akıcı, sürükleyici, roman okuyormuşsunuz hissi de veriyor bence birçok noktada, hikayenin çok katmanlı olması o açıdan çok hoşuma gitti. 9/10 veriyor, kesin izleyin diyorum.

gamzek 2 years ago

Jack'in Yaptığı Ev

Lars von Trier

12 Gönderi

Bkz. Lars von Trier’in her şeyle çatır çutur dalga geçmesi hakkında; Not: Umarım Trier’in dünyadaki herkesi cahil oldukları için öldürmek gibi bi planı yoktur çünkü başarır gibi duruyor.

gamzek 2 years ago

Annemi Öldürdüm

Xavier Dolan

16 Gönderi

Aileye duyulan tüm o karmaşık hislerin daha iyi anlatıldığı bi film izlemedim sanırım. Çocuğun hislerini o kadar iyi anladım ki, bir şeyleri hiç acımadan, sansürsüz itiraf edişleri beni çok rahatlattı. Annesinin yemek yiyişinin, hakkında konuştuğu konuların, arkadaşlarıyla arasındaki ilişkinin bile…devamıAileye duyulan tüm o karmaşık hislerin daha iyi anlatıldığı bi film izlemedim sanırım. Çocuğun hislerini o kadar iyi anladım ki, bir şeyleri hiç acımadan, sansürsüz itiraf edişleri beni çok rahatlattı. Annesinin yemek yiyişinin, hakkında konuştuğu konuların, arkadaşlarıyla arasındaki ilişkinin bile çocuğa verdiği rahatsızlık çok gerçekçi. Bakışlarını, tavırlarını çok iyi anlayabildim. Annesine duyduğu öfke, annesi kendisini görsün ona şefkat göstersin diye çabalayışı ama annesinin manevi yönünün duvardan farksız olması… Neyden rahatsız olduğunu, neye ihtiyacı olduğunu anlatamadığı için sürekli bunu anlık öfke krizleriyle açığa çıkarması… Kadın bir yandan çocuğa yakın olmak istediğini dile getirip onla iletişim kurmaya çalışırken öteki yandan çocuğun zor anlarında yanında hissettirememesi ve kendine yönelik bir eleştiri olduğunda kaçması… Her şeyiyle muhteşem bir şekilde anlatmayı becermiş. Rahatlıkla empati kurabildim çoğu açıdan. Hatta “oha, bi tek bende böyle değilmiş..” şeklinde bir rahatlatma yarattığını söyleyebilirim. Xavier Dolan’ın ilk filmi olmasının yanında bence 20 yaşında birinin kendi derdini bu denli iyi anlatabilmeyi başarması açısından önemli bi film. Filmi izlerken birçok insanın karakteri çok şımarık bulacağını düşündüm bu arada. Ama film bu açıdan da kendini anlatabilmiş diye düşünüyorum. Bu duyguların üstünün kapatıldığını, bu konuda bir ikiyüzlülük yapıldığını söylüyor ve “Herkes annesinden nefret eder. Belki bir anlığına, belki bir yıllığına ama bir şekilde nefret eder.” diyor. Anne ve aile kavramlarının dinden tutun, kalıplaşmış toplumsal normlara kadar, beynimize zorla kazının her alanda “kutsallık” seviyesinde yansıtılması, insanları küçük yaşlardan itibaren duygularını bastırmaya itiyor bence. Bir şeyleri sevmediğimizde “Ben bunu sevmedim.” demek kadar basit şeyleri bile o kutsala söylemek sanki bi suçmuş gibi hissediyoruz. Çoğu zaman aile bireylerimize “Bunu yanlış yapıyorsun.” demek ayıp veya saygısızlık olarak yansıtılıyor bize. Açıkça söylenmese bile tüm kalıplar böyle bir alt metin taşıyor. Böylece içimizde büyüyen bir nefret oluyor bence. Kendi içimizde çözmediğimiz ve bunları anlayamadığımız sürece de tüm ilişkilerimize yansıyor bu bastırılan hisler. Film bunları anlatmak açısından başarılı işte bence. Bunları dürüstçe çarpmaya çalışmış. Sansürlememiş. Karakterin şımarık bulunabilme potansiyeli de burdan geliyor. Aileyi sevmemek, ona başkaldırmak, katlanamamak, daha fazla ilgi ve şefkat beklemek bir “şımarıklık”. Elbette küfretmesine, hakaret etmesine bir şey demiyorum ama bunların açığa çıkma sebebi zaten yukarda bahsettiğim tüm bu şeyler. Bir şeyleri cümlelerle ifade edemediğinizi düşündüğünüzde bağırmaya başlarsınız, aynı hesap. Çekimleri de çok sevdim bu arada. Belki birinin ilk filmi olduğunu bilerek izlediğim içindir. Çocuk ne kadar başarılı ve yaratıcı diye düşündüm. Filmin elbette eksikleri fazla, mesela erkek arkadaşıyla arasındaki ilişki konusunda sürekli tam anlatılacak bir şey varmış gibi bir konuya girilip yarıda bırakılmış. Bunun sebebi çocuğun yaşadığı ergenlik problemlerinin de sürmeye devam ettiğini gösterip ruh halini biraz daha gösterebilmek diye düşündüm. Ama yine de eksik sayılır elbette. Xavier değişik biri.. Kendisine ısınıyorum gittikçe. 8.5/10 “Biz annelerimizi habersiz bir şekilde severiz ve yalnızca ayrılma vakti geldiğinde bu sevginin ne kadar derin olduğunu anlarız.”

gamzek 2 years ago

Benim Aşk Pastam

Kar-Wai Wong

5 Gönderi

Wong-Kar Wai romantizmden çok iyi anlıyor. 6.5/10 Not: Bir de hikayeleri ve karakterleri bu kadar kopuk yapmasa keşke.