Raf Yorumu: beri (@gibigibiyimgi)

Spoiler içeriyor açılış sahnesi godardvari olmuş fakat film ilerleyen sahnelerde klasik linear bir akışla devam ediyor. iki karakter üzerinden kimlik ve aidiyet meselesi tartışılıyor. soylu bir sınıftan gelip her şeyini kaybeden haşmet'in kaderi adeta ülkenin cumhuriyet öncesi ve sonrasının kaderi gibi yansıtılıyor…devamıaçılış sahnesi godardvari olmuş fakat film ilerleyen sahnelerde klasik linear bir akışla devam ediyor. iki karakter üzerinden kimlik ve aidiyet meselesi tartışılıyor. soylu bir sınıftan gelip her şeyini kaybeden haşmet'in kaderi adeta ülkenin cumhuriyet öncesi ve sonrasının kaderi gibi yansıtılıyor ama karakterimiz ve onun bakışından görünen çelişkiler, tarihin gerisinde. altmışlar istanbul'unda ana dinamik hızlı işçileşme ve göçken, haşmet bir osmanlı çelişkisiyle gerçek olmayan bir istanbul hikayesi anlatıyor. doğu-batı, taşra-kent çelişkileri masada ama güncel hâliyle değil, tarih öncesi. bin dokuz yüz altmış istanbul'unda bin sekiz yüz altmış istanbul'u bir karakter ve onun gözünden eski çelişkilerin yeni okumasını izliyoruz. hızla dönüşüme uğrarken kimlik sorunu yaşayan toplum eleştirisi yapılmak istenmiş fakat bu eleştiri tabii ki bir erkek gözüyle yapıldığı için kadının temsilinde de ciddi sorunlar var. sadri alışık, müzikler ve eski istanbul görüntüleri hatırına izlenebilir. yoksa yeşilçam’ın fakirlik öven üstüne bir de cinsiyetçi, ahlakçı filmlerinden çok farkı yok. batı eleştirisi dokundurmaları güzel ancak çatışmanın temelinde ünlü olmak isteyenin kadın olması yatıyor. köyden gelip ünlü olmak isteyen erkek olsaydı masumluğunu saflığını yitirme tiratları atılır mıydı, sanmıyorum. devlerin aşkı, sevemedim karagözlüm gibi bir sürü başka film var böyle. kadın ünlü olmak, hayallerinin peşinden gitmek istiyor ancak “gururlu” erkek o kadını “saflığını yitirdiği” gerekçesiyle sevmekten vazgeçiyor. finalde kadın adama dönüyor, kuru ekmek soğana talim olarak mutlu yaşıyorlar güya. evet döneme göre normal bi düşünce tarzı, o zamanlar bu satıyordu. ancak benim günümüzde ah ne kadar romantik diyerek izlemem mümkün değil. üstelik ayla algan’ın oyunculuğu da dublajı da o kadar kötü ki bari birinden biri iyi olsaydı. (sigarayı bıraktım ve her lanet sahnede ama herrrr lanet sahnede sadri alışık'ın ağzında sigara vardı. objektif bir inceleme değildir.)