“Tembelim ben, öfkemi nefrete dönüştüremeyecek kadar da rahatına düşkün. Kin de tutamam. Unuturum, sıkılırım, uykum gelir bi kere." Feride kadar masum naif sevgilerin Kamuran gibi sevgiye doymayan düz mantık insanların elinde çürüyüp gitmesi kadar acımasız bir hayat