Raf Yorumu: Kübra (@

Bir kaç gündür aklımı meşgul ediyor bu kitap. Çok farklı duygular hissettiren, okuduğum en değişik kitaptı. Bir yandan ne okuyorum ben derken bir yandan aşırı zevk aldım okumaktan. Bir yandan çok sinirlenirken bir yandan çok fazla empati besledim. Kitaba eğer…devamıBir kaç gündür aklımı meşgul ediyor bu kitap. Çok farklı duygular hissettiren, okuduğum en değişik kitaptı. Bir yandan ne okuyorum ben derken bir yandan aşırı zevk aldım okumaktan. Bir yandan çok sinirlenirken bir yandan çok fazla empati besledim. Kitaba eğer bir eleştiride bulunacaksam kesinlike sonuyla ilgili olur. Ne güzel ilerliyorduk ki birden bire teşekkür kısmıyla karşılaştım. Bir de ben açıkçası karakterin iç dünyasını da ondan okumak isterdim. Kocasına olan duyguları, ailesiyle - özellikle babasıyla - arasındaki ilişkiyi , süreç içerisindeki hayal dünyasını... Ama bence kesinlikle şans verilmesi gereken bir kitap. **Yanlışlıklar nereden başladı acaba? Böyle anlarda bazen kendi kendine soruyor. Ne zaman başladı tüm bunlar? Hayır, hayır, ne zaman her şey yıkılmaya başladı? **Sadece bir kez , tek bir kez haykırmak istiyorum . Pencerelerin ötesinde ki karanlığa doğru koşmak istiyorum . Öyle yapsam bu yumru dışarı fırlar mı acaba ? Olur mu ? Böyle olması mümkün mü ? **Neden, ölmek kötü birşey mi ? **Istırap dolu hakikat, sanki çok uzun zaman önce hazırlanmış gibi, yalnızca bu ânı bekliyormuş gibi önünde duruyordu. **Kim bilir bu gözlerin arkasında neler kıpırdanıyordu? Nasıl bir korku, nasıl bir nefret, nasıl bir acı, onun bilmediği nasıl bir cehennem bekliyordu pusuda? **Her şey bana yabancı geliyor. Sanki bir şeylerin arka tarafına geçmişim gibi. Kulpu olmayan bir kapının ardındaymışım gibi. ** Hayır, belki de baştan beri burada olan bir şeyi yeni fark etmiştim. Karanlık. Her şey karanlık içinde silinmiş halde. **Bir kişi tamamen değişince diğerinin ona ayak uydurmaktan başka çaresi kalmaz. **Yanıbaşında öylece duran ölümün yüzü, uzun zaman önce kaybolup sonra geri dönen bir akraba gibi tanıdıktı. **"Yaşamak denilen şey çok tuhaf" , diye düşünür gülmesi biterken . Bazı olaylar geçtikten sonra bile , onca korkunç şeye maruz kaldıktan sonra bile , insan yiyor , içiyor , tuvalet ihtiyacını görüyor , yıkanıyor ve yaşamaya devam ediyor . Hatta kimi zaman kahkahalarla gülüyor . **'' Karanlıktım " Kendisini böyle açıklamak istediği zamanlar olmuştu . Son zamanlarda tecrübe ettiği , renklerin var olmadığı o siyah-beyaz dünyası , muhteşem , sessiz ve huzurluydu ama artık geri dönmeyeceği bir yerdi . **Belki de kadının içinde öyle korkunç, öyle hayal edilemeyecek olaylar gerçekleşiyordu ki, günlük yaşama iştirak etmek onun için mümkün değildi. **Hastaneye sık sık gelip gitmeye başladıktan sonra, normal insanlarla dolu mutlu sokaklar, ona yabancı geliyor.