Raf Yorumu: Derya Deniz (@deryademirtas99)

Okuma hayatım başladığından beri okumaya niyetlenip kalınlığından ötürü hep ertelediğim bir kitaptı ki dünyada okumayan tek kişi kaldığıma inandıktan sonra cesaret edip başladım. Kısaca konusundan bahsetmek istiyorum. Hukuk öğrenimini yoksulluk nedeniyle yarıda bırakan Raskolnikov yaşadığı bölgede tefecilik yapan rehineci bir…devamıOkuma hayatım başladığından beri okumaya niyetlenip kalınlığından ötürü hep ertelediğim bir kitaptı ki dünyada okumayan tek kişi kaldığıma inandıktan sonra cesaret edip başladım. Kısaca konusundan bahsetmek istiyorum. Hukuk öğrenimini yoksulluk nedeniyle yarıda bırakan Raskolnikov yaşadığı bölgede tefecilik yapan rehineci bir kadını öldürür. Halkın kanını emen tehlikeli birini öldürerek topluma faydalı bir iş yaptığını düşünür Raskolnikov.Bu nedenledir ki sonuna dek suçunu sindiremez. Peki ama tefeci yaşlı bir kadını öldürmek dünyaya ne denli faydalı olmuştur? Cinayet aleti ile sistemi baltalamak istiyor olmasın? Okuması kolay ve akıp giden bir kitap fakat genel Rus romanlarında bir karakterin 3 ismi olması karakterleri tanıma açısından beni çok zorluyor bu kimdi ya diyip duruyorum sürekli olsundu 😄 Bu kadar popüler ve dünya klasiği olan kitaplardan çok yüksek beklentim oluyor vaaov olmayı günlerce şaşırmayı bekliyorum ama öyle bir etki bırakmadı bende şahsen. Ayrıca iki kişinin konuşması 6 sayfa sürüyor olması bir yandan ruh hallerini çok iyi yansıtmış dedirtti bir yandan çok sıktı. Karakter Raskolnikov'un topluma bu denli yabancılaşması, kendini soyutlaması bana Albert Camus'un Yabancı kitabını anımsattı ki zaten Camus bu kitaptan çok etkilendiğini belirtmiş. Dikkatimi çeken şey kişilik bölünmeleri ve çeşitli ruh hallerinde değişmeyen tek şey Napolyon olabilme ve kendini gerçekleştirme arzusuydu. Toplumda önemli bir yere sahip olma, diğer insanlardan farklı olma çabası çok güzeldi. İnsanların ve kendinin de onu bir bit gibi görmesi bu cinayeti işlemesine ihtimal vermemelerine karşılık çok güzel bir cevaptı cinayet. Dostoyevski o kadar derinlemesine ruh halini ve düşünceleri yansıtmış ki adeta kendini Raskolnikov'un yerine koymuş. Büyük üstad vesselam. Hatta kitap yayınlandıktan sonra savcı, Dostoyevski hakkında dava açmış. Gerekçesi ise: " Bir caninin ruhsal durumunu bu kadar gerçekçi ve ayrıntılı anlatan bir kişinin geçmişinde kesinlikle bir cinayet saklıdır. " olmuştur. Herkes mutlaka okumalı diyemem ama kitap okuyan arkadaşlarınızın yanında "Ben Suç ve Ceza okumadım" dediğinde linç yemek istemeyenler okusun :)