Raf Yorumu: sanemveski (@sanemveski)

Spoiler içeriyor Kitap çocukluğundan olgunluğuna kadar sınırsız bir tutkuyla ve sadakatle bağlı olduğu adama ölüm kıyısında yazmış olduğu "bilinmeyen kadının"mektubunu bize yani okuyuculara aktarır.Kadının aşk dediği durum bana kalırsa saplantılı bir ruh hali ve sağlıklı bir durum değil ama yine mektubunu okurken…devamıKitap çocukluğundan olgunluğuna kadar sınırsız bir tutkuyla ve sadakatle bağlı olduğu adama ölüm kıyısında yazmış olduğu "bilinmeyen kadının"mektubunu bize yani okuyuculara aktarır.Kadının aşk dediği durum bana kalırsa saplantılı bir ruh hali ve sağlıklı bir durum değil ama yine mektubunu okurken kadına üzülmemek,onun yerine kendini koyup kırılmamak elde değil. "İki ay boyunca her gün bekledim.Ancak bu bekleyişin bana çektirdiği eziyetten,umutsuzluklarımdan şimdi niçin söz edeceğim.Ben seni suçlamıyorum.Seni olduğun gibi seviyorum,ateşli ve unutkan biri olarak...Sen hep öyleydin ve eminim hep öyle kalacaksın.Döneli çok olmuştu,bunu pencerelerindeki ışıktan görüyordum.Fakat bana bir gün olsun yazmadın.Tek satır olsun gelmedi senden,yaşamımı verdiğim senden...Bekledim,umutsuzca bekledim.Sen beni çağırmadın,bana mektup yollamadın...Tek satır olsun yazmadın..." Bu satırlar beni bile kırmışken onu ne kadar kırdığını tahmin edemiyorum.Aynı zamanda bu satırlardan benim anladığım aslında içten içe bir suçlama söz konusu belkide kendine kızıyor onu beklediği için veya belkide bir hayalkırıklığı içinde. "Fakat o çocuk herşeyimdi,senden olmuştu,benim için ikinci bir sendi.Ancak uzanıp,tutamadığım,mutlu ve tasasız sen değildi.Senin bana her zaman için verdiğin,vücuduma yapışmış,yaşamıma girmiş bir sendi o.Evet,ben seni sonunda ele geçirmiştim,seni damarlarımda hissediyordum,besliyordum,emziriyordum,canım çektiğinde sevip okşuyor ve öpüyordum.Artık sadece benimdin,benden kaçamazdın." Gerçekten birini çok sevince çocuğumuza bu bakış açısıyla mı bakıyoruz yoksa karakterimizin yorumu mu diye düşünmedim değil. "Belki bazı tanışlarım da gelir,ellerinde küçük çelenklerle.Fakat ne anlamı var çiçeklerin tabutun üzerinde?Beni biraz teselli etmek için bir şeyler söyleyecekler,konuşup duracaklar.Fakat ne anlamı var kelimelerin artık?" Birinin ölümü sonrası hissedileni bu kadar iyi özetleyemezdiler... "Anlıyor musun,o bir saniyede yaşlı adam beni,çocukluğumdan bu yana hiç görmemiş olduğu beni tanıyıvermişti.- Johann bir saniyede,senin yaşamın boyunca sezemediğinden daha çoğunu anlayıvermişti.Herkes bütün insanlar beni şımarttı,herkes bana iyi davrandı...Sen bir tek sen beni unuttun.Sen,bir tek sen beni hiçbir zaman tanımadın." Ve benim için öldürücü paragraf...Yazar R.ye tek kızdığım paragraf... Kitabın sonunda bile hala Yazar R.için hatırlanmayan ve bilinmeyen kadın Stefan Zweig sayesinde artık bizler tarafından biliniyor.