Raf Yorumu: Özgür (@henry

Canınla süpür canan'ın eşiğini ancak o zaman aşk'a erersin... Filmi izlerken sanki binbir gece masallarındaki mistik bir havayı soluyordum.Hem görsel hem işitsel hem de yaptığı atıflar açısından içinde derin manalar olan bir film. Gözleri görmeyen kalp gözü açık bir derviş…devamıCanınla süpür canan'ın eşiğini ancak o zaman aşk'a erersin... Filmi izlerken sanki binbir gece masallarındaki mistik bir havayı soluyordum.Hem görsel hem işitsel hem de yaptığı atıflar açısından içinde derin manalar olan bir film. Gözleri görmeyen kalp gözü açık bir derviş ile torunu iştar'ın yolculuğu. Çölde otuz yılda bir gerçekleştirilen sufi toplantısına doğru yolculuk.Bu yolculukta derviş Bab'Aziz'in elini küçük iştar ile beraber tutuyordum. Kimi zaman susuyor, kimi zaman çöl kumları gözüme doluyordu.Anlatılar eşliğinde küçük iştar gibi can kulağıyla dinliyor ve kendimi hikayelerin eşsiz büyüsüne kaptırıyordum... Dünya bir çöl.Bu çölde her insan bir yolcu.Bu yolculukta prens gibi somut anlamlardan soyut kavramlara adım atanlar... ruhunu izleyip mâna alemine geçiş yapanlar... Leylasını arayanlar...Leylasını ararken Mevlâsını bulanlar... Aşkın ateşine atılan, yanıp tutuşanlar... hâk ile batıl, bir aynanın iki farklı yüzü olan Hasan ile Hüseyin gibi olanlar...Osman gibi su dolu kuyuya düşüp zehrasından uzak kalanlar...Zeyd gibi Nur'una kavuşanlar ve Bab'Aziz gibi ölüm'ü düğün gecesi (Şeb-i Arus, : Düğün Gecesi, Mevlevilikte Mevlânâ Celaleddin-i Rumi'nin öldüğü gecedir. Mevlana Celaleddin Rumi, bu geceyi Rabb'ine, sevgiliye kavuşma gecesi olarak düşündüğü Düğün Gecesi olarak adlandırır)gibi görüp hâkkın sonsuz nur'una kavuşanlar... Son olarak Bab'Aziz ile Hasan arasındaki kısa bir pasaj ile bitirmek gerekirse; -“Biliyorum. Anne karnında karanlıktaki bebeğe denseydi ki: ‘Dışarıda aydınlık bir dünya var, yüksek dağlarla dolu, büyük denizleri olan, dalgalanan düzlükleri olan, çiçekleri açmış güzel bahçeleri olan, dereleri olan, yıldızlarla dolu bir gökyüzü ve alevli güneşi olan… Ve sen, bu mucizelerle yüzleşmek yerine, karanlıkla çevrilmiş oturuyorsun…’ Doğmamış çocuk, bu mucizeler hakkında hiçbir şey bilmediği için, hiçbirine inanmayacaktır. Tıpkı ölümü karşılarken bizim gibi. İşte bu yüzden korkarız.” +“Ölüm her şeyin sonu olduğu için içinde ışık barındırmaz." -“Ölüm nasıl olur da başlangıcı olmayan bir şeyin sonu olur? Hasan oğlum, benim düğün gecemde mutsuz olma.”