Raf Yorumu: Özgür (@henry

Yaşam, ölüm, intihar düşüncesi üzerine bir çok metaforik sahnelerle dolu, insanın bakış açısına ve acısına sorgulayıcı ve tesirli bir şekilde düşündürerek yol gösteren,zihinlerde çorak topraklar,mezar taşları, varoluşsal sancılar, ağızlarda dut ve kirazın tadını, yaşama sevincini bırakacak çok sevdiğim Abbas Kiyarüstemi…devamıYaşam, ölüm, intihar düşüncesi üzerine bir çok metaforik sahnelerle dolu, insanın bakış açısına ve acısına sorgulayıcı ve tesirli bir şekilde düşündürerek yol gösteren,zihinlerde çorak topraklar,mezar taşları, varoluşsal sancılar, ağızlarda dut ve kirazın tadını, yaşama sevincini bırakacak çok sevdiğim Abbas Kiyarüstemi filmi. 🍒İntiharın büyük günahlardan biri olduğunu biliyorum ama mutsuz olmak da büyük günah. Mutsuzken diğer insanları yaralarsın. Bu da günah değil mi? Diğerlerini yaraladığında, bu da günah olmaz mı? Aileni yaraladığında, arkadaşlarını, kendini yaraladığında. Bu da günah değil mi? Seni yaralarsam, bu bir günahtır ama kendimi öldürsem, öyle değil mi? 🍒🍒 Kendimi bu hayattan kurtarmaya karar verdim. Neden? Bunu bilmen gerekmez ve bu konuda bir açıklama yapmam! Zaten anlamazdın da! Anlamayacağın için değil, sadece hissettiğimi hissedemezsin! Acıyıp anlayabilirsin. Avutabilirsin. Ama acımı hissedebilir misin? Acı çekiyorsun, ben de seni anlıyorum. Acımı anlıyorsun ama onu hissedemezsin. 🍒🍒🍒Size başımdan geçen bir olayı anlatacağım. Henüz yeni evlenmiştim. Başımızda bir sürü bela vardı. Öylesine bıkkındım ki her şeyi sonlandırmaya karar verdim. Bir sabah şafak sökmeden, yanıma bir ip alıp arabama atladım. Kendimi öldürmeyi kafama koymuştum. Dut ağaçlarıyla dolu bir bahçeye vardım. Orada durdum hava hala karanlıktı. İpi bir ağaca doğru fırlattım ama tutturamadım. Bir kere iki kere denedim ama kar ettiremedim. Ardından ağaca çıktım ve ipi sımsıkı düğümledim. Sonra elimin altında yumuşak bir şeyler hissettim: Dutlar! Lezzetli, tatlı dutlar. Birini yedim taze ve suluydu. Ardından bir ikincisini ve üçüncüsünü… Birdenbire güneşin dağların ardından yükseldiğinin farkına vardım. Ama ne güneş! Ne manzara! Ne bahçeydi ama! Birdenbire okula giden çocukların seslerini duydum. Bana bakmak için durdular. Ağacı sallamamı istediler. Dutlar dallarından yere döküldü. Çocuklar yerken kendimi çok mutlu hissettim. Eve götürmek için biraz dut topladım. Karım hala uyuyordu. Uyandığı zaman o da dutlardan yedi. Çok hoşuma gitti. Kendimi öldürmek için evden ayrılmıştım. Dutlarla geri geldim. Bir dut hayatımı kurtardı. Sadece bir dut, hayatımı kurtardı. -Her şey düzeldi mi peki? Hayır, her şey düzelmedi, ama ben değiştim. Böyle olunca elbet her şey değişmeye başladı. Çünkü düşüncelerim değişmişti. Daha iyi hissetmeye başladım. Yeryüzündeki her insanın hayatında sorunları vardır. Kendimi öldürmek için evden çıkmıştım, ama bir dut hayatımı değiştirdi. Sıradan, önemsiz bir dut. Dünya göründüğü gibi değildir. Bakış açınızı değiştirmelisiniz ki dünya değişsin.”